منبع: غرش
در 20 سالی که در تظاهرات شرکت میکنم، هرگز موجی از خشم را مانند آنچه امروز اتفاق میافتد ندیدهام. در پی اعتراضات جورج فلوید و تیراندازی پلیس به جیکوب بلیک، دهها میلیون آمریکایی در همبستگی با جنبش زندگی سیاهپوستان مهم است (BLM) به خیابانها ریختند.
در کتاب جدید من شورش در آمریکا من استدلال میکنم که اعتراض جنبش اجتماعی در دهه گذشته جریان اصلی داشته است. موج به موج اعتراضات، فعالیت جنبش را به عنوان ابزاری برای مشارکت سیاسی رایج کرده است، از جمله تظاهرات مدیسون در سال 2011 علیه فرماندار اسکات واکر، اشغال وال استریت، مبارزه برای 15 دلار، زندگی سیاه پوستان مهم است، تظاهرات ضد ترامپ، فعالیت های تغییرات آب و هوایی و #من هم همینطور.
شکل شدید اقدام توده ای
اعتراضات آمریکا - به جز چند مورد استثنا - تقریباً به طور کامل در سمت چپ است. بزرگترین تظاهرات علیه خشونت پلیس بوده است. نظرسنجی قیصر تخمین می زند 26 میلیون نفر یا از هر 10 آمریکایی یک نفر در اعتراضات پس از قتل جورج فلوید شرکت کرده اند. تجزیه و تحلیل آماری "رگرسیون" من از ملی ژوئن 2020 نظرسنجی قیصر گروههای جمعیتی را شناسایی میکند که بهطور چشمگیری بیشتر در این اعتراضها شرکت کردهاند، علاوه بر این، آشکار میکند که کدام آمریکاییها بیشتر از این اعتراضات حمایت میکنند، حتی اگر خودشان در خیابانها نیامده باشند.
این نتایج نشان میدهد که آمریکاییهای جوانتر (18-29)، دموکراتهای خودشناس و آمریکاییهای با تحصیلات عالی به طور قابل توجهی بیشتر در اعتراض به BLM شرکت میکنند. به طور مشابه، حامیان اعتراضات فلوید به طور قابل توجهی بیشتر جوان تر، دموکرات، تحصیلات عالی، درآمد بالاتر و سیاه پوست هستند.
یافته های من نشان می دهد که جنبش BLM و حامیان آن التقاطی هستند و طیف وسیعی از آمریکایی ها را نمایندگی می کنند. این افراد، به طور نسبی، ترکیبی از افراد جوان آمریکایی و رنگین پوستان دارای امتیاز بیشتر - تحصیلکرده و افراد با درآمد بالا - و دارای امتیاز کمتر - از نظر جمعیتی هستند. مهم، 67 درصد آمریکاییها گزارش دادند که تا حدودی یا قویاً از جنبش زندگی سیاهپوستان مهم است در ژوئن 2020، در مقایسه با 55 درصد در آگوست 2017. بنابراین، نه تنها این جنبش گسترده است، بلکه محبوبیت آن در طول زمان افزایش یافته است.
BLM تظاهراتی را در این منطقه به راه انداخته است ده ها هزار نفر در شهرهای بزرگ سراسر کشور تظاهرات مظهر شورش دموکراتیک معاصر است – اعتماد آن به خرد آمریکاییهای «متوسط»، نه به تواناییهای ظاهراً برتر و درک نخبگان سیاسی یا تجاری. من بحث می کنم شورش در آمریکاپس از بررسی یک دهه از جنبشهای اجتماعی ایالات متحده، پوپولیسم راست - که توسط تی پارتی و ترامپیسم هدایت میشود - به دلیل ناتوانی آن در حفظ جنبشهای تودهای در طول زمان بسیار ضعیف است.
در مقابل، جنبشهای اعتراضی دموکراتیک مانند اعتراضات مدیسون، مبارزه برای 15 دلار و BLM شکل شدیدی از اقدام تودهای را نشان میدهند. این جنبش ها، به دلیل اینکه قدرت سیاسی و اقتصادی متمرکز را به چالش می کشند، به تعداد زیادی از مردم نیاز دارند که در دوره های طولانی فعال باشند تا بتوانند خود را حفظ کنند.
ظهور BLM این افسانه مرسوم را - که توسط بسیاری از روزنامهنگاران و دانشگاهیان مطرح شده - تهدید میکند که پوپولیسم جناح راست یک نیروی سیاسی است که از نظر اندازه و گستره با جنبشهای اعتراضی چپ همتراز است. ترامپیسم و MAGA ممکن است به طور کلی باشند اشاره به عنوان یک "جنبش" در رسانه ها، اما آنها نمی توانند بسیاری از پیش نیازهای اساسی یک جنبش توده ای را برآورده کنند: اعتراضات توده ای، سازماندهی جامعه مردمی که اقدامات را در طول زمان حفظ می کند و گسترش عمومی توده ای که از پایه در مخالفت با وضعیت سازماندهی شده است. موجود است.
در عوض، ترامپیسم یک امر نخبهگرایانه و از بالا به پایین است که بر یک میلیاردر متمرکز است و بر کیش شخصیت یک مجری سیاسی به سبک روزنامهنگاری تکیه دارد. پس از پایان دوره ریاست جمهوری، ترامپیسم تلاش خواهد کرد تا به عنوان یک پدیده سیاسی ملی باقی بماند. به دلیل تکیه بر یک عوام فریب، پدیده ای ارگانیک و از پایین به بالا نیست. بدون بهره مندی از توجه گسترده به این رئیس جمهور از طریق گزارش مداوم فعالیت های وی از رسانه های خبری، ترامپ بعید است که توده انتقادی حمایتی را که در حال حاضر از بیش از 40 درصد مردم دریافت می کند، حفظ کند.
"شرکت ها را دوباره سودآور کنید"
شاید تضاد مناسب تری بین اعتراض توده ای چپ و پوپولیسم کم خون راست با بررسی BLM و اعتراضات «بازگشایی» یافت شود. در حالی که شواهد بالا توده بحرانی را که مشخصه اعتراضات BLM امروزی است نشان می دهد، نگاهی دقیق تر به "بازگشایی" ماهیت اختروف آن را نشان می دهد.
روزنامهنگاران آمریکاییها را با گزارشهایی در مورد اعتراضهای بازگشایی در آوریل و مه 2020 اشباع کردند، و این تصور را ایجاد کردند که جنبش تودهای است و منعکسکننده نگرانیهای جوامع محلی است که به تعداد زیادی علیه وضعیت موجود برخاسته بودند. اما این روایت تا حد زیادی ساخته شد. بررسیهای جنبش نشان داد که این جنبش عمدتاً ناشی از لفاظیهای آزادیخواهانه مبهم است که از «دولت بزرگ»، «استبداد» و «سوسیالیسم» از طریق تعطیلی آن ابراز تاسف میکرد، اگرچه این دیدگاهها عملاً توسط اکثریت بزرگ آمریکاییها مشترک نبود. پشتیبانی تعطیلی ها به منظور حفظ سلامت عمومی
بازگشایی گروه های معترض فعال در سراسر کشور بودند در درجه اول نگران است با سودآور کردن مجدد شرکت ها، به جای اینکه نگران متخصصان مراقبت های بهداشتی و کارکنان خدمات در خط مقدم همه گیری COVID-19 باشند. این گروه ها بیان تقریباً هیچ نگرانی با فقیرترین و آسیب پذیرترین آمریکایی ها وجود ندارد - به طور نامتناسب افراد رنگین پوست - که توسط ویروس کرونا آسیب دیده اند. علاوه بر این، اعتراضات شدید بود هماهنگ توسط چند سازمان بزرگ ملی و دولتی که به جای نمایش یک شورش خودجوش، غیرمتمرکز و زمینی، به حقوق اسلحه و سود شرکتی توجه داشتند.
در حالی که جنبش بازگشایی حضور قابل توجه آنلاین خود را حفظ کرد، محققان دانشگاهی یافت تقریباً نیمی از حسابهایی که فعالانه اعتراضات بازگشایی را در رسانههای اجتماعی تبلیغ میکنند، رباتها بودند. و وجود داشت شواهد کمیاز نظر آماری، آمریکاییهایی که بیشترین آسیب را از نظر اقتصادی از بحران اقتصادی کووید-19 متحمل شدند، به احتمال زیاد از جنبش بازگشایی استقبال میکنند.
این نمایه از یک جنبش کلاسیک اخترچرف صحبت میکند، جنبشی که از طریق حمایت رئیس جمهور ترامپ و فرمانداران جمهوریخواه و استقبال رسانهها و بازیگران قدرتمند تجاری مورد توجه قرار گرفته است.
جنبش بازگشایی از حمایت عمومی اندکی بهره مند شد. فقط 22 درصد در مقایسه با بیش از دو سوم آمریکاییها که از اعتراضات BLM پس از قتل جورج فلوید حمایت میکنند، از این جنبش حمایت کردند. علاوه بر این، تعداد افرادی که در تظاهرات بازگشایی شرکت کردند آنقدر ناچیز بود که تقریباً وجود نداشت. نظرسنجی ماه ژوئن قیصر دریافتند که تنها 2.4 درصد از کسانی که در ماههای قبل از بررسی شرکت در اعتراض را گزارش کردهاند، در اعتراضات بازگشایی شرکت کردهاند. از همه آمریکاییهای مورد بررسی، فقط 0.2 درصد گفتند که در «اعتراض برای کاهش محدودیتهای ماندن در خانه به دلیل ویروس کرونا» شرکت کردهاند، در حالی که از هر 10 نفر یک نفر در اعتراضات BLM شرکت کرده است.
با تأمل در این اعداد، تمایز بین حرکات یک مایل عرض دارد. یکی نشان دهنده یک قیام توده ای واقعی است که در نیم دهه گذشته به رشد خود ادامه داده است. دیگری زودگذر بود و منافع شرکت های بزرگ آمریکا و اقلیتی ناشناخته و کوچک آمریکایی را نمایندگی می کرد.
گزارشی هشیارکننده از اعتراض توده ای در آمریکا
جامعهشناسان مدتهاست که بر قدرت افراد در «ساخت اجتماعی» واقعیت برای تناسب با روایتها و باورهای خاص و به قیمت از بین رفتن روشهای دیگر نگاه به جهان تأکید کردهاند. در مورد اعتراض تودهای در آمریکا، حقایق مردم بهطور تصنعی ساخته شدهاند، با پوپولیسم چپ و راست بهطور نادرست به عنوان انرژیدهی یکسان.
با این حال، حقیقت ماجرا این است که اعتراضات مترقی BLM در حال تجربه یک تجدید حیات از حمایت تودهای است، با تظاهرات دهها میلیون آمریکایی در خیابانها، و بیش از 150 میلیون نفر - یا دو سوم - استقبال آمریکایی ها از جنبش. از سوی دیگر، حمایت از اعتراضات بازگشایی کسری از حمایت جنبش BLM است. حتی تلاش برای تخمین اینکه کدام گروه از آمریکاییها بیشتر در تظاهرات بازگشایی شرکت میکنند، فایده چندانی ندارد، زیرا تعداد افرادی که در نظرسنجیهای ملی ادعا میکردند در یک تظاهرات شرکت میکنند، از نظر آماری آنقدر کم بود که تقریباً وجود نداشت. دادههایی که در اینجا بررسی میشوند، گزارشی هشیارکننده از واقعیتهای اعتراضات تودهای در آمریکا ارائه میدهند.
دوران اعتراض مدرن تقریباً به طور کامل به چپ آمریکا تعلق دارد. و تا زمانی که جناح راست به جای اینکه تعداد زیادی از آمریکایی ها را در خیابان ها بیاورد، به بازیگران نخبه سیاسی و تجاری برای بیان دیدگاه های خود تکیه کند، بعید است که تغییر کند.
کپی دیجیتالی از کتاب جدید آنتونی دی ماجیو، شورش در آمریکارا می توان به صورت رایگان در وب سایت ناشر.
آنتونی دی ماجیو دانشیار علوم سیاسی در دانشگاه لیهای است. او دکترای خود را از دانشگاه ایلینویز، شیکاگو دریافت کرد و نویسنده XNUMX کتاب است، از جمله اخیر: قدرت سیاسی در آمریکا (SUNY Press، 2019) و شورش در آمریکا (Routledge، 2020).
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا