منبع: FAIR
La واشنگتن پست واقعا پوپولیسم را دوست ندارد.
بله، من در مورد بخش اخبار آن صحبت می کنم، نه صفحات نظرات آن، جایی که پوپولیست ها همیشه مغرور هستند این هفته، پست (3/2/20) یک قطعه مهم را به ما داد که به ما گفت که برنی سندرز و دونالد ترامپ چگونه هستند دو طرف از همان سکه پوپولیستی در حالی که این قطعه از بسیاری جهات گیج شده است، تنها نکته ای که به وضوح بیان می کند این است که واشنگتن پست واقعا از برنی سندرز خوشش نمی آید.
قطعه، توسط شان سالیوان و رابرت کوستا, مصمم است به مردم بگوید مشکل فقط یکی از ادراکات است:
هرکدام به دلیل تحقیر نخبگانی است که تصور میکنند در حالی که سایر آمریکاییها شکوفا شدهاند، رد نهادها و شخصیتهایی که آن را کنترل کردهاند، و تحقیر نهادهایی که در طول دههها، آنطور که خودشان میبینند، کمکم کردهاند. موفقیت تلاش هایی مانند آنها
خوب، بیایید یک بررسی واقعی انجام دهیم. نخبگان در واقع طی چهار دهه گذشته شکوفا شده اند. را سهم درآمد ملی که به یک درصد ثروتمندتر می رود از 1 درصد به 10 درصد رسیده است. 20 درصد بعدی (صدک های 4 تا 95 توزیع درآمد) نیز افزایش زیادی در سهم خود از درآمد ملی داشته اند. در نتیجه این توزیع مجدد افزایشی شدید درآمد، خانوادههایی که در سطح متوسط و پایین توزیع درآمد قرار دارند، در چهار دهه گذشته دستاوردهای کمی داشتهاند. این واقعیت است، نه فقط مشکل ادراکات.
ارقام استقرار که پست ناراضی است که پوپولیست ها افرادی مانند رئیس سابق فدرال رزرو را رد می کنند آلن گرینسپن، که نتوانستند حباب 8 تریلیون دلاری مسکن (16 تریلیون دلار نسبت به اقتصاد امروز) را ببینند که فروپاشی آن اقتصاد ایالات متحده را غرق کرد. آنها همچنین افرادی مانند را رد می کنند لری سامرزکه به همین ترتیب افرادی را که سعی در هشدار دادن به حباب داشتند، اخراج کرد و گشایش تجارت به چین را که باعث از دست رفتن شغل میلیونها کارگر تولیدی شد، پیش برد. اینها حقایق هستند، نه مشکلات ادراک.
از نظر نهادهایی که برای بیپرده کردن پوپولیسم عمل میکنند، گرینسپن، سامرز و دیگرانی که آن را کاملاً اشتباه میدانند، میتوانند در رسانههای بزرگ بیشتر از افرادی که این مسائل را به درستی درک کردهاند، روی دید بسیار بیشتری حساب کنند. باز هم، این یک واقعیت است، نه یک مسئله ادراک.
این قطعه همچنین این سرخراش را به ما می دهد:
در همین حال، پوپولیسم جناح چپ و سوسیالیستهای دموکراتیک خود را در سراسر اروپا و قاره آمریکا به قدرت میرسند و گاه جایگزین گارد قدیمی لیبرالهایی میشوند که جهانیسازی را پذیرفته بودند.
مشخص نیست که کدام «سوسیالیست های دموکراتیک خود را توصیف می کنند» در سراسر اروپا و قاره آمریکا در حال قدرت گرفتن هستند، اما احزابی که خود را «سوسیال دمکرات» می نامند مدت هاست در دولت هایی مانند آلمان، فرانسه، سوئد، دانمارک و جاهای دیگر اروپا حضور دارند. احزاب پوپولیست چپی وجود دارند که خود را در سمت چپ احزاب سنتی سوسیال دموکرات قرار میدهند، اما تنها در یونان قدرت را به دست گرفتهاند، اگرچه برخی از آنها در ائتلافهای دیگر حزب اقلیت بودهاند.
در مورد جهانیسازی، مقاله باید میگفت که گارد قدیمی لیبرالها «مدعی» میکردند که از جهانیسازی استقبال میکنند. عملاً هیچ یک از آنها به دنبال آزادسازی موانعی نبوده اند که مانع از کار پزشکان خارجی و سایر کارگران حرفه ای با دستمزد بالا در ایالات متحده و کاهش دستمزد متخصصان آمریکایی شود. این لیبرال های گارد قدیمی تنها زمانی به جهانی شدن علاقه مند به نظر می رسند که ساختار آن به گونه ای باشد که دستمزد کارگران کمتر تحصیل کرده را کاهش دهد.
"جهانی سازی" مورد علاقه گارد قدیمی همچنین شامل استفاده از معاملات تجاری برای افزایش موانع حمایتی در قالب انحصارهای طولانی تر و قوی تر حق اختراع و حق چاپ است. این موانع حمایتی که معادل تعرفه های چند هزار درصدی است، تأثیری در توزیع مجدد درآمد به سمت بالا دارد.
اخیراً، لیبرالهای گارد قدیمی به استفاده از معاملات تجاری برای قفل کردن حفاظتی که از آن برخوردار است، روی آوردهاند فیس بوک و سایر واسطه ها از همان مسئولیتی که رسانه های سنتی در صورت ارسال مطالب نادرست و افتراآمیز با آن مواجه هستند. اگر هدف ثروتمندتر کردن مارک زاکربرگ و افرادی مانند او باشد، درک این سیاست آسان است، اما هیچ ارتباط آشکاری با جهانی شدن ندارد.
به هر حال، این قطعه یک نمونه عالی از آن است پستتمایل به استفاده از بخش اخبار خود برای حمایت از پوپولیسم. این همچنین نشان می دهد که چرا پوپولیست ها به یک رسانه خبری مانند آن بی اعتماد هستند واشنگتن پست.
نسخه ای از این پست در ابتدا در وبلاگ CEPR ظاهر شد ضرب و شتم مطبوعات (3/2/20).
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا