منبع: Dispatches from the Edge
در طول سلطنت امپراتور ژوستینیان اول (527-565 پس از میلاد)، طاعون مرموز از دره نیل به قسطنطنیه سرایت کرد و امپراتوری روم را به پایان رساند. "مرگ سیاه" (Yersinia pestis) که ابتدا در چین و شمال هند ظاهر شد، در سراسر دریای مدیترانه و اروپای شمالی تابش کرد. ممکن است نزدیک به نیمی از جمعیت جهان یعنی حدود 50 میلیون نفر را کشته باشد.
کووید-19 مرگ سیاه نیست، اما تأثیر آن ممکن است تمدنی باشد، قدرتمندان را تضعیف کند، متواضعان را بالا ببرد و محورهای قدرت را در سرتاسر جهان بازآرایی کند.
خاورمیانه نمونه ای از این دست است. از پایان جنگ جهانی دوم، ثروت پادشاهی های خلیج فارس - عربستان سعودی، امارات متحده عربی (امارات متحده عربی، کویت و قطر) مراکز سنتی قدرت را که برای هزاران سال بر منطقه تسلط داشتند، واژگون کرده است: ترکیه، مصر و ایران. . در حالی که این تمدن ها بر پایه کشاورزی، صنعت و تجارت بنا شده بودند، پادشاهان به دلیل اینکه روی دریای نفت نشسته بودند به طرز شگفت انگیزی ثروتمند بودند.
پادشاهیها – بهویژه عربستان سعودی – از این ثروت برای سرنگونی دولتها، ساکت کردن مخالفان داخلی و حمایت از نسخهای از اسلام که تروریستهایی را از قفقاز تا فیلیپین تولید کرده است، استفاده کردهاند.
و اکنون آنها در مشکل هستند.
شرکت نفت عربستان سعودی، شرکت آرامکودرآمد سه ماهه خود از 24.7 میلیارد دلار به 6.6 میلیارد دلار کاهش یافته است که بیش از 73 درصد نسبت به سال گذشته کاهش داشته است.
همه رکودها به دلیل رکود همه گیر نیست. طی هشت سال گذشته، تولیدکنندگان نفت عرب شاهد کاهش درآمد سالانه خود از 1 تریلیون دلار به 300 میلیارد دلار بوده اند که نشان دهنده تغییر تدریجی از هیدروکربن ها به سمت انرژی های تجدیدپذیر است. اما کووید-19 این روند را بسیار تسریع کرده است.
برای کشورهایی مانند عربستان سعودی، این یک مشکل وجودی است. این کشور دارای جمعیت رو به رشدی است که بیشتر آنها بیکار و جوان هستند - حدود 70 درصد از سعودی ها زیر 30 سال هستند. تا کنون، خانواده سلطنتی با دادن پول نقد و مشاغل ساختگی روی همه چیز نظارت داشته اند، اما کاهش درآمد آن را دشوارتر می کند. پادشاهی - و همچنین امارات - دارای ذخایر مالی زیادی است، اما این پول برای همیشه دوام نخواهد داشت.
در مورد عربستان یک سری مسائل اقتصادی و سیاسی اشتباهات بحران را بدتر کرده اند.
ریاض در یک بن بست نظامی گران قیمت در یمن گرفتار شده است و در عین حال تلاش می کند اقتصاد این کشور را متنوع کند. ولیعهد، محمد بن سلمان، 500 میلیارد دلار دریای سرخ را پیش می برد پروژه مگا برای ساختن یک شهر جدید، نئوم، که ظاهراً صنعت، فناوری و سرمایه گذاری را جذب خواهد کرد.
با این حال، این طرح پول کمی از خارج جذب کرده است، زیرا سرمایه گذاران از سیاست خارجی تهاجمی ولیعهد و قتل روزنامه نگار جمال خاشقجی به وحشت افتاده اند. سعودی ها تنها برای پرداخت سود سهام آرامکو به ارزش 12 میلیارد دلار در سال، 75 میلیارد دلار وام می گیرند.
بحران نفت به کشورهای خاورمیانه که برای سرمایه گذاری، کمک و شغل برای جمعیت جوان خود به پادشاهان متکی هستند، سرایت کرده است. قاهره حدود 2.5 میلیون مصری را برای کار به کشورهای خلیج می فرستد و کشورهایی مانند لبنان خدمات مالی و کالاهای مصرفی ارائه می دهند.
لبنان اکنون در حال فروپاشی است، مصر در حال انباشت بدهی های هنگفت است و عراق نمی تواند صورت حساب های خود را بپردازد، زیرا نفت در حدود 46 دلار در هر بشکه گیر کرده است. عربستان سعودی برای تامین نیازهای بودجه ای خود و تامین اشتهای خانواده سلطنتی خود به قیمت حداقل 95 دلار در هر بشکه نیاز دارد.
وقتی همهگیری تمام شود، قیمت نفت افزایش خواهد یافت، اما بعید است که به سطحی برسد که در اوایل دهه 2000، زمانی که میانگین 100 دلار در هر بشکه بود، برسد. قیمت نفت از زمان تلاش نادرست عربستان سعودی برای بیرون راندن رقبای کوچکتر و بازپس گیری سهم بازار سابق خود، پایین بوده است.
در سال 2014، ریاض عمداً قیمت نفت را کاهش داد تا به رقبای کوچکتر آسیب برساند و پروژههای گرانقیمت حفاری قطب شمال را مهار کند. اما زمانی که اقتصاد چین کند شد، تقاضا برای نفت کاهش یافت و قیمت هرگز بهبود نیافت.
از 10 تولیدکننده بزرگ نفت در جهان، XNUMX تولیدکننده نفت در خاورمیانه هستند: عربستان سعودی، عراق، ایران، امارات و کویت. همه آنها در وضعیت وخیمی قرار دارند، اگرچه در مورد ایران این وضعیت با تحریم های آمریکا تشدید می شود. به استثنای عراق – جایی که تظاهرات گسترده رهبری کشور را متزلزل کرده است – اکثر این کشورها از نظر سیاسی ساکت بوده اند. البته در مورد حکومتهای سلطنتی، قضاوت در مورد میزان نارضایتی سخت است، زیرا آنها مخالفت را تحمل نمیکنند.
اما خاندان سلطنتی تا کی میتوانند این درپوش را نگه دارند؟
کارشناس خاورمیانه می گوید: "این تحولی است که با فاجعه ویروس کرونا سرعت گرفته است." پاتریک کاکبرن، "و به طور اساسی سیاست خاورمیانه را تغییر خواهد داد."
هیچ منطقه ای وجود ندارد که از بحران کنونی دست نخورده باشد. به استثنای روسای جمهور برزیل و ایالات متحده، اکثر رهبران جهان به این نتیجه رسیده اند که تغییرات آب و هوایی یک واقعیت است و هیدروکربن ها عامل اصلی آن هستند. حتی زمانی که بیماری همه گیر کاهش یابد، استفاده از نفت همچنان کاهش می یابد.
این ویروس خطوط گسل را در بین قدرتمندان آشکار کرده است. ایالات متحده بزرگترین اقتصاد جهان را دارد و بزرگترین قدرت نظامی جهان است، و با این حال در مواجهه با کووید-19 به سادگی سقوط کرد. ایالات متحده با داشتن 4 درصد از جمعیت جهان، 22 درصد از تلفات این بیماری همه گیر را تشکیل می دهد.
و ایالات متحده تنها نیست. بریتانیا بیش از 40,000 کشته دارد و اقتصاد آن 9 درصد سقوط کرده است. در مقابل، بنگلادش، پرجمعیت ترین کشور جهان، با دو برابر جمعیت بریتانیا، حدود 4,000 کشته و اقتصاد آن تنها 1.9 درصد کاهش یافته است.
میگوید: «کووید-19 افسانه مربوط به شایستگی جهان اول و سوم را از بین برده است. استیون فریدمن، مدیر مرکز مطالعات دموکراسی در ژوهانسبورگ.
ترکیه، ویتنام، کوبا و نیجریه همگی نسبت به بریتانیای کبیر و اتحادیه اروپا رکوردهای بسیار بهتری در مبارزه با ویروس دارند.
تا حدودی این به این دلیل است که جمعیت اروپا پیرتر است. در حالی که میانگین سنی اروپا در 43 سال، آفریقا 19 سال است. افراد جوان مبتلا به ویروس کرونا معمولاً نتایج بهتری نسبت به افراد مسن دارند، اما سن به طور کامل تفاوت ها را توضیح نمی دهد.
در حالی که ترکیه روشهای ردیابی پیچیدهای را برای نظارت بر سرخک توسعه داد، و نیجریه نیز همین کار را برای ابولا انجام داد، ایالات متحده و بریتانیا به طور سیستماتیک برنامههای بهداشت عمومی را گرسنگی میکشند یا از بین میبردند. اروپا و ایالات متحده به جای انباشت ذخایر برای مقابله با یک بیماری همه گیر، به کشورهایی مانند چین متکی بودند تا به سرعت چیزهایی مانند تجهیزات حفاظت شخصی را بر اساس «در صورت نیاز» تامین کنند، زیرا ارزان تر از تولید خودشان یا پرداخت هزینه ذخیره سازی و نگهداری بود.
اما "نیاز" در طول یک بیماری همه گیر در سراسر جهان کار نمی کند. چین بحران بهداشتی خاص خود را برای مقابله با آن داشت. فاصله زمانی بین ظهور ویروس و دستیابی به ابزارهای مبارزه با آن مستقیماً مسئول موج مرگ و میر در میان کارکنان پزشکی و اولین پاسخ دهندگان است.
و در حالی که اقتصاد چین دوباره محدود شده است - به اندازه ای که قیمت نفت کمی به سمت بالا باشد - ایالات متحده، بریتانیا و اتحادیه اروپا در رکودی دردناک غرق شده اند.
مدل نئولیبرالی مالیات های پایین، خصوصی سازی منابع عمومی و اتکا به بازار آزاد ناتوانی خود را در مواجهه با یک فاجعه طبیعی نشان داده است. رابطه بین ثروت و نتایج مطلوب تنها زمانی کار میکند که آن ثروت روی تعداد زیادی سرمایهگذاری شود، نه تعداد کمی.
طاعون ژوستینیان امپراتوری روم را نابود کرد. این بیماری همه گیر احتمالاً چنین کاری را با ایالات متحده انجام نمی دهد. اما خطوط گسلها و ضعفهای ساختاری را آشکار کرده است - تا زمانی که چیزی مانند Covid-19 ظاهر شود تا زرق و برق سیستم را از بین ببرد.
Conn Hallinan را می توان در این آدرس خواند dispatchesfromtheedgeblog.wordpress.com و middleempoireseries.wordpress.com.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا