مردم فقیر آزاد نیستند و وقتی کنگره ملی آفریقا و دولت به ما دروغ می گویند و به ما می گویند که ما آزادیم، به شعور و انسانیت ما توهین می کنند.
ما آزاد نیستیم زیرا توسط ایزینکابی و پلیس ترور و کشته می شویم.
ما آزاد نیستیم زیرا خانه های ما مورد حمله و تخریب دولت قرار گرفته است.
ما آزاد نیستیم زیرا از حق داشتن زمین شهری با موقعیت مناسب و در نتیجه حق ما برای داشتن مکانی در شهرها محروم هستیم.
ما آزاد نیستیم زیرا مجبوریم وارد آلونکهای دولتی (به اصطلاح «اردوگاههای ترانزیت») و رها شدهایم تا در آنجا بپوسیم.
ما آزاد نیستیم زیرا تلاشهای ما برای ایجاد جوامع خودمختار و دموکراتیک که در آن دسترسی به زمین و مسکن از کالا خارج میشود، با خشونت دولت و حزب حاکم، از جمله قتل، سرکوب میشود.
ما آزاد نیستیم زیرا سیستم غذایی در دست سرمایه باقی می ماند و مبارزه ما برای ایجاد حاکمیت غذایی از پایین با محرومیت از دسترسی به زمین و سرکوب خشونت آمیز از جمله قتل مواجه می شود.
ما آزاد نیستیم زیرا طیف وسیعی از نیروهای نخبه، از جمله حزب حاکم، دولت و برخی سازمانهای غیردولتی و دانشگاهیان حق ما را برای فکر کردن، تصمیمگیری و عمل کردن برای خودمان نمیپذیرند.
ما آزاد نیستیم زیرا سیستم اقتصادی که برخی از مردم را ثروتمند و برخی دیگر را فقیر می کند، همچنان زندگی ما را نابود می کند و میلیون ها نفر از ما را از ترس، درد و خواری فقر رنج می برد.
ما آزاد نیستیم زیرا تقاضا برای دموکراسی رادیکال - برای یک سیستم از پایین به بالا مبتنی بر کنترل کارگری و جامعه - که توسط اتحادیه های کارگری و سازمان های اجتماعی در دهه 1980 مطرح شد، رد شد.
ما آزاد نیستیم زیرا دولت ابزاری است برای سرمایه و طبقه سیاسی برای استثمار و سرکوب ما نه ابزار مردم برای ساختن یک جامعه عادلانه.
ما آزاد نیستیم زیرا افرادی که در کشورهای دیگر متولد شده اند تحت فشار مداوم و در ترس دائمی زندگی می کنند.
ما آزاد نیستیم زیرا زن مورد احترام و امن نیست.
ما آزاد نیستیم زیرا افراد LGBTQI+ محترم و امن نیستند.
ما آزاد نیستیم زیرا جامعه روز به روز خشن تر می شود.
ما آزاد نیستیم زیرا در جامعهای زندگی میکنیم که انسانیت ما را انکار میکند و هر روز سال به سال کرامت ما را تخریب میکند.
ما آزاد نخواهیم بود تا زمانی که زمین، ثروت و قدرت به طور عادلانه تقسیم شود، هر فرد حق دارد آزادانه و ایمن سازماندهی کند و در تصمیم گیری هایی که بر آنها تأثیر می گذارد مشارکت داشته باشد و انسانیت و کرامت هر فرد محترم شمرده شود.
جنبش ما از سال 2006 روز UnFreedom را جشن گرفته است. در ابتدا ANC تلاش کرد تا روز UnFreedom را ممنوع کند و پلیس را با خودروهای زرهی و هلیکوپتر فرستاد تا حق ما را برای تجمع در رد آزادی جعلی سرکوب کند.
هفده سال بعد ما هنوز در یک آزادی جعلی زندگی می کنیم. سال گذشته چهار نفر از رفقای ما یکی توسط افسران پلیس نقابدار و سه نفر دیگر توسط ایزینکابی به قتل رسیدند، در حالی که تعدادی از رهبران ما به اتهامات ساختگی به زندان افتادند.
امروز بدتر شدن بحران اقتصادی که با بحران برق تشدید شده است، زندگی و امیدهای ما را در هم میکوبد. اکثر جوانان بدون کار هستند و اکثر خانواده ها نمی توانند غذای سالم بخورند. بسیاری از مردم گرسنه می شوند. برای هر پدر و مادری بسیار دردناک است که فرزند خود را با شکم خالی بخوابانند. ANC آنقدر ما را تحقیر می کند که حتی در این بحران نیز نتوانسته تغذیه مدارس کوازولو-ناتال را تامین کند.
این بحران اقتصادی بیشترین ضربه را به فقرا و حاشیه نشینان وارد می کند. دولت ما اراده سیاسی برای حل مسائلی که کشور با آن مواجه است را ندارد. دولت سرمایه و فساد است نه مردم. کمکهای بلاعوض باید دفاع و تمدید شوند، اما زندگی با کمک بلاعوض یک زندگی کامل نیست. زمین و ثروت باید عادلانه بین مردم تقسیم شود، بین همه مردم.
ثروتی که توسط دولت کنترل و تنظیم می شود توسط سیاستمداران ساخته نشده است. ملک خصوصی آنها نیست. ثروت عده قلیلی از خلع ید و استثمار عده زیادی به دست می آید. ما را فقیر کردند تا دیگران ثروتمند شوند و ما را فقیر نگه داشتند تا دیگران ثروتمند بمانند. ثروت جامعه متعلق به مردم است. ثروت عمومی است.
بودجه عمومی باید برای منافع عمومی مصرف شود. فساد دزدی از مردم است، دزدی که بیشترین ضربه را به فقرا وارد می کند و صدمه می زند. فساد همیشه حمله به مردم است. همیشه پتانسیل بهبود شرایط زندگی و پیشرفت را از جوامع ما سلب می کند.
جامعه روز به روز خشنتر میشود و مافیاهای مرتبط با سیاسی هر روز بیشتر نهادها و جوامع را تسخیر میکنند. فساد امری عادی است. دولت به جای ابزار مردم تبدیل به ابزار انباشت شده است. ما در امان نیستیم. ما با خشونت اداره می شویم.
دولت با ما مانند دیگران رفتار نمی کند. ما مرتباً توسط مقامات دولتی نادیده گرفته میشویم، توهین میکنیم، مورد آزار و اذیت، تعرض و سرقت قرار میگیریم. دولت مرتباً خانهها و دکههای خیابانهای ما را با تهدید اسلحه ویران میکند. برخی از همسایگان و رفقای ما توسط دولت به قتل رسیده اند. در سراسر کشور، دولت مرتباً سیاه پوستان فقیر را مورد آزار و اذیت قرار می دهد و به قتل می رساند. بهکی سله هیچ تلاشی برای مقابله با ترور اعضای ما انجام نداده است و باید فوراً از سمت خود برکنار شود.
سیستم شورایی نه تنها به یک سیستم کنترل سیاسی از بالا به پایین تبدیل شده است. بسیاری از اعضای شورا موقعیت خود را چیزی جز فرصتی برای ثروتمند شدن از منابع عمومی، از ثروت مردم نمی دانند. برخی از اعضای شورا برای دموکراسی و جوامع ما خطری هستند. در برخی از بخش ها، مردم توسط شورایاری ها و کمیته های آنها وحشت زده می شوند.
این دموکراسی توسط سیاستمداران به دست نیامده و متعلق به آنها نیست. با مبارزات مردم از جمله سازمان هایی مانند ICU، Fosatu، UDF، Cosatu و دیگران، سازمان هایی با اعضایی که افراد فقیر و طبقه کارگری مانند ما بودند، پیروز شد. این دموکراسی متعلق به مردم است و ما بخشی از مردم هستیم. امروز دموکراسی با شجاعت و مبارزات مردم، افرادی مانند ما، و افرادی مانند بابیتا دئوکوران، تبوگو مخونزا، نوکوتولا ماباسو، تولی ندلوو و بسیاری، بسیاری دیگر که جان خود را در مبارزه علیه آزادی جعلی داده اند، دفاع می شود.
باید با ضد انقلاب علیه مبارزات مردم توسط ANC مقابله کرد. ANC نمی تواند خود را اصلاح کند. بیست و نه سال حکومت آن فاجعه ای برای فقرا بوده است. به طور باورنکردنی فقیرها هم اکنون هم از نظر تعداد بیشتر و هم فقیرتر از سال 1994 هستند در حالی که ثروتمندان ثروتمندتر و ثروتمندتر می شوند. کنگره ملی آفریقا هیچ دغدغه ای برای مردم ندارد و نمی توان به آن اعتماد کرد. در واقع ANC اکنون دشمن مردم است.
ما در آلونک ها زندگی می کنیم، از جمله به اصطلاح "اردوگاه های حمل و نقل" دولتی. ما مانده ایم که در کلبه بسوزیم و در کلبه کشته شویم. ما مانده ایم که تنها بمیریم. ما در شرایط بسیار سختی قرار داریم. ما کسی را جز خودمان نداریم.
در این شرایط بسیار غیرمسئولانه خواهد بود که این دروغ را بپذیریم که ما اکنون آزادیم، که کنگره ملی آفریقا آزادی را برای ما به ارمغان آورده است و ما باید مطیعانه آزادی خود را جشن بگیریم.
تصمیم برای بزرگداشت روز UnFreedom 2023 در مجامع عمومی علنی، در بحثهای آزاد و عمومی گرفته شد. رویدادها در سه استان برگزار می شود. برنامه مسابقات به شرح زیر است:
- کوازولو ناتال: در 26 آوریل راهپیمایی در دوربان از فواره کریس تا تالار شهر برگزار خواهد شد.
- Mpumalanga: در 28 آوریل یک راهپیمایی از محل Vukuzakhe به تالار شهر Volksrust برگزار می شود.
- گاوتنگ: در 29 آوریل تجمعی در محله گودهوپ در ژرمیستون برگزار خواهد شد.
همه رویدادها ساعت 9 صبح شروع می شود.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا