منبع: اباحلالی پایگاه مجندولو
دیروز آیاندا نگیلا را در پورت سنت جانز به خاک سپردیم. یک روز قبل سیابونگا منقله را در eShowe دفن کردیم. آیاندا توسط اراذل و اوباش ANC و سیابونگا توسط پلیس به قتل رسیدند. این واقعیتی است که وقتی ستمدیدگان بر به رسمیت شناختن کرامت انسانی ما پافشاری میکنند، حزب حاکم و دولت چگونه پاسخ میدهند، اما امروز به ما میگویند که باید حقوق بشر خود را جشن بگیریم و این حقوق توسط کنگره ملی آفریقا برای ما آورده شده است.
اعتراض علیه قوانین تصویب شده توسط کنگره پان آفریقایی آزانیا در 21 مارس 1960 با قتل عام مواجه شد که 69 نفر را گرفت. این یکی از نقاط عطف تاریخ ما بود. قتل عام شارپویل به روزی انجامید که به آن روز شارپ ویل می گفتند. این روز سپس توسط ANC ربوده شد و تصمیم گرفت نام آن را به روز حقوق بشر تغییر دهد تا چیزی رادیکال را به چیزی لیبرال تبدیل کند. این، طبق معمول، تاکتیکی برای از بین بردن تاریخ همه سازمانها و افرادی است که خارج از ANC در برابر آپارتاید مقاومت کردند.
این فقط ANC نبود که علیه آپارتاید مبارزه کرد. در واقع قدرتمندترین مقاومت در برابر آپارتاید، مقاومت مردم عادی در تشکل های مردمی در جوامع و در اتحادیه های کارگری در کارخانه ها و معادن بود.
امروز هنگامی که از کرامت انسانی خود دفاع می کنیم، توسط پلیس به قتل می رسیم. تمام دنیا از کشتار ماریکانا اطلاع دارند، اما ماریکانای آهسته افرادی که به طور مداوم توسط پلیس در خلال اخراج، اعتراضات و یورش های نظامی به اشغال زمین کشته می شوند نیز وجود دارد.
امروزه، 62 سال پس از قتل عام شارپویل، بیشتر سیاه پوستان فقیر مانده اند. ما می توانیم رای دهیم اما از ما برای شرکت در تصمیم گیری دعوت نشده است. وقتی ما قدرت دموکراتیک خود را از پایین می سازیم، به طرز وحشیانه ای سرکوب می شویم. چشم انداز دموکراسی واقعی که در طول مبارزه علیه آپارتاید به اجرا درآمد - مردم حکومت خواهند کرد! - در روزهای انتخابات به لیبرال دموکراسی و بقیه زمان به سرکوب خشونت آمیز تبدیل شده است.
خون کسانی که 62 سال پیش در شارپیویل جان خود را برای آزادی ما فدا کردند، توسط ANC خیانت شده است. آنها به گذشته خیانت کرده اند و به حال خیانت کرده اند. بیش از ربع قرن پس از پایان آپارتاید، خون همچنان در خیابان ها جاری است.
دزدان در ANC حتی حق داشتن ابتدایی ترین خدمات را از ما سلب کرده اند. همچنان در روستاها و سکونتگاه های آلونک ها بی آب هستیم. ما هنوز از برق محروم هستیم و در آتش های آلونک می سوزیم.
بسیاری از خانواده ها هنوز زیر خط نان زندگی می کنند. نرخ بیکاری در دولت ANC همچنان در حال افزایش است. تعداد بسیار کمی از جوانان شغل دارند. تعداد بسیار کمی از جوانان هرگز تحت ANC شغلی خواهند داشت.
وقتی ما این مسائل را مطرح می کنیم مورد شلیک گاز اشک آور و شلیک پلیس قرار می گیریم. گاهی اوقات به نظر می رسد که ما در یک دیکتاتوری زندگی می کنیم با دولتی که برای مقابله با فقرا نظامی شده است. وقتی دولت به سراغ ما می آید با اسلحه می آید. برای ترساندن و معلول کردن و کشتن می آید. برای صحبت نمی آید.
با ما طوری رفتار می شود که انگار مردمی هستیم که نه حق کرامت داریم، نه حق مشارکت در تصمیم گیری ها و نه حق سهم خود از زمین و ثروت کشور.
هیچ کس دیگر فریب سیاستمدارانی را که فقط برای ثروتمند کردن خود و خانواده خود در دولت هستند، نمی خورد.
هیچ امیدی به فقرا تحت کنگره ملی آفریقا وجود ندارد. وقتی دولت ما را رها نمی کند مورد حمله دولت قرار می گیریم. به ما وعده زمین داده شده بود و در عوض ما با خشونت اخراج می شویم. ANC از اراذل و اوباش و قاتلان برای کشتن رهبران ما استفاده می کند.
ما 21 عضو را به دست دولت و کنگره ملی آفریقا از دست داده ایم. ANC آیاندا نگیلا را به قتل رساند و دولت سیابونگا منقله را به قتل رساند. آنها به قتل رسیدند زیرا بخشی از جنبش ستمدیدگان بودند، جنبشی که متعهد به دفاع از کرامت ما و اطمینان از انسانی شدن جهان بود.
ANC حزب دزدی و مرگ است. مهمانی ماریکانا و لایف ایدمنی است. حزب کشتار مداوم در هنگام اخراج و اعتراضات است. ANC با تفنگ بر فقرا حکومت می کند. زندگی ما بی ارزش است ما می توانیم بدون مجازات کشته شویم.
این ناپسند است که بگوییم ما آزاد هستیم در حالی که تحت ظلم کنگره ملی آفریقا زندگی می کنیم.
امروز ما به شهدای شارپیویل، شهدای ماریکانا، شهدای جنبش ما و همه کسانی که برای ایستادگی برای عزت و عدالت جان باختند، چه در دوران آپارتاید و چه تحت ANC، درود می فرستیم.
امروز ما مشتاق آزادی واقعی هستیم، زمانی که ما به عنوان سیاه پوستان دیگر به خاطر اصرار بر کرامت انسانی خود کشته نمی شویم.
Phansi ngeANC! Phansi amabhunu amnyama!
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا