حکومت مشروع چیست؟ از اواخر قرن هجدهم، اجماع غرب حداقل به حاکمیت مردمی، انتخابات آزاد و عادلانه و حقوق الزام آور شهروندان نیاز دارد.
اختلاف درجه همیشه وجود داشته است و نبرد برای گسترش آزادی های دموکراتیک بی پایان است و مرز نمی شناسد. مردم اکنون ظالمان را در مکان های غیرمنتظره سرنگون می کنند. میلیون ها مصری اخیراً به ما یادآوری کرده اند که حق برکناری یک رهبر منتخب که نه به وعده های خود عمل می کند و نه به تعهدات خود عمل می کند نیز بخشی از قانون دموکراتیک است.
مشروعیت بیش از هر چیز مستلزم رضایت حکومت شده است. این به نوبه خود به این معنی است که حاکمیت باید ظرفیت رد اقتدار نامشروع را داشته باشد. اما اگر در وهله اول نتوانند حکمرانی نامشروع را کشف و شناسایی کنند، چه؟ چه میشود اگر نهادهای حاکم واقعی، نهادهایی در سایه باشند، که بیشتر متخصصان آن را میشناسند و با دقت از انتشار فعالیتهای خود خودداری میکنند؟ رجوع شهروندان چیست؟
دانش اولین نیاز است و رسانه ها کمک چندانی به این بخش نمی کنند. چه تعداد روزنامه نگار چه تعداد از مردم عادی تا به حال نام هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی را شنیده اند؟ چقدر کسل کننده! چه کسی می خواهد در مورد حسابداری مطالعه کند؟ IASB که به عنوان یک گروه مشاوره ساده توسط اتحادیه اروپا ابداع شد و نیاز به رسیدگی به بسیاری از سیستم های حسابداری متفاوت در کشورهای عضو داشت، مدیران اجرایی یا بازنشستگان چهار شرکت بزرگ حسابداری فراملیتی را گرد هم آورد. این در سال 2005 رسمی شد و از آن زمان، ده ها کشور از جمله استرالیا تصمیم به پیروی از قوانین آن گرفته اند.
چرا باید اهمیت دهیم؟ صرفاً به این دلیل که تا زمانی که IASB بتواند «گزارشدهی کشور به کشور» - تنها سیستمی که میتواند شرکتهای فراملیتی (TNC) را مجبور کند مالیاتهای خود را در جایی که فعالیت اقتصادی واقعیشان طول میکشد، وادار کند، از شر بهشتهای مالیاتی خلاص نخواهد شد. محل. به لطف «قیمتهای انتقالی» و سایر طفرهرویهای قانونی دیگر، TNCها باعث میشوند دولتها درآمدهای مالیاتی ناگفتهای را که میتواند وضعیت مردمشان را بهبود بخشد، از دست بدهند. و تا زمانی که شرکت های حسابداری برتر قوانین را به صورت وکالتی وضع کنند، به این کار ادامه خواهند داد.
بیش از 3,000 معاهده سرمایه گذاری دوجانبه (BIT) در حال حاضر در حال اجرا هستند و اکثر آنها شامل مقررات "حل اختلاف سرمایه گذار به دولت" هستند. اینها به سرمایه گذاران - طبق تعریف شرکت های TNC - اجازه می دهد تا از دولت ها شکایت کنند، اگر معتقدند که سود فعلی یا حتی "مورد انتظار" آنها توسط هر اقدام دولتی آسیب دیده است. استرالیا عاقلانه در سال 2011 اعلام کرد که دیگر چنین بندهایی را در قراردادهای تجاری و سرمایه گذاری آتی لحاظ نخواهد کرد. با این حال، برای جلوگیری از شکایت فیلیپ موریس به دلیل قانون ضد سیگار، بسیار دیر شده است.
مذاکرات در ماه گذشته در مورد مهمترین توافقنامه تجارت آزاد که تاکنون پیش نویس شده است، آغاز شد. TTIP یا مشارکت تجاری و سرمایه گذاری ترانس آتلانتیک، قوانینی را برای نیمی از تولید ناخالص داخلی اقتصاد جهان وضع خواهد کرد. تجارت کالاها و خدمات سالانه ایالات متحده و اروپا به حدود یک تریلیون و نیم دلار می رسد، اما در مورد موانع مستقیم مانند تعرفه ها نمی توان مذاکره کرد - این میانگین فقط 3 درصد است. هدف در عوض حذف BBBها یا "موانع پشت مرزها"، از جمله مقررات و خدمات عمومی، و به دست آوردن آزادی کامل برای سرمایه گذاران TNC، به ویژه بند سرمایه گذار به ایالت است.
هیئتهای داوری فراقضایی به طور فزایندهای جایگزین دادگاههای ملی میشوند و میتوانند قوانین مصرفکننده، بهداشت عمومی و حفاظت از محیط زیست را لغو کنند و همچنین برای شرکتهای TNC که گردش مالی آنها اغلب بیشتر از کل تولید ناخالص داخلی کشور مورد شکایت است، جوایز مگا میلیون دلاری دریافت کنند.
اما همانطور که در مورد هزاران BIT صادق است، این دولت ها هستند که در مورد TTIP مذاکره می کنند، نه؟ چه چیزی در این مورد نامشروع است؟ به عبارت ساده تر، شرکت های TNC که مقر آنها در هر دو سوی اقیانوس اطلس است، از اواسط دهه 1990، تمام مسائل مربوط به پیچ و مهره را با جزئیات دقیق، بخش به بخش، تصمیم گیری کرده اند. محل برگزاری آنها گفتگوی تجاری ترانس آتلانتیک بود که به تازگی به عنوان شورای اقتصادی ترانس آتلانتیک تغییر شکل داده است. این سازمان وظیفه خود را «کاهش مقررات برای توانمندسازی بخش خصوصی» توصیف میکند و خود را «بدنه سیاسی» مینامد. وب سایت آنها با افتخار می گوید که این اولین بار است که "بخش خصوصی نقش رسمی در تعیین خط مشی عمومی اتحادیه اروپا/ایالات متحده دارد".
در سال 2012، دولت ها در ریودوژانیرو برای کنفرانس محیط زیستی سازمان ملل متحد "ریو + 20" گرد هم آمدند. نماینده اتاق بازرگانی بینالمللی هنگامی که در «روز تجاری» اعلام کرد که «ما بخشی از بزرگترین هیئت تجاری هستیم که در کنفرانس سازمان ملل متحد شرکت کردهایم» مورد تشویق قرار گرفت و به حضار گفت که «تجارت باید رهبری را بر عهده بگیرد و ما هم هستیم. رهبری را به عهده گرفتن." TNC ها اکنون خواستار نقش رسمی در مذاکرات آب و هوایی سازمان ملل هستند.
تنها اندازه، ثروت و دارایی های آنها نیست که TNC ها را برای دموکراسی خطرناک می کند. همانطور که پروفسور فقید تد ویل رایت اغلب اشاره می کند، تمرکز آنها، توانایی آنها برای نفوذ، در واقع نفوذ در دولت ها و توانایی آنها برای دفاع از منافع خود به عنوان یک طبقه اجتماعی واقعی بین المللی نیز به حساب می آید.
قابل تعویض، بین المللی، فردی ثروتمند، عشایری، با ویژگی های مشترک، با زبان مشترک و اشتراک در ایدئولوژی مشترک، من مردمی را که به طور فزاینده ای نه تنها تجارت، بلکه دولت را اداره می کنند، طبقه داووس می نامم. شهروندانی که برای دموکراسی ارزش قائل هستند، آنها را در معرض خطر نادیده می گیرند.
سوزان جورج، دانشمند علوم اجتماعی مشهور بین المللی و رئیس موسسه فراملی مستقر در آمستردام است. آخرین کتاب او است بحران کیست؟ آینده کیست؟ او در حال بازدید از استرالیا برای ارائه سخنرانی Wheelwright 2013 در دانشگاه سیدنی در روز پنجشنبه 29 اوت است. مشخصات کامل او را مشاهده کنید. اینجا کلیک نمایید.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا