من این آخر هفته فیلم نلسون ماندلا "Invictus" را دیدم، همان آخر هفته ای که دنیس بروتوس شاعر بزرگ آفریقای جنوبی درگذشت.
پس از اصابت گلوله از پشت در سال 1963، بروتوس در جزیره روبن در سلولی درست در کنار ماندلا زندانی شد و سپس به ایالات متحده تبعید شد.
او یکی از فعالان برجسته ضد آپارتاید در اینجا بود، و پس از سقوط رژیم آپارتاید به دفاع از عدالت اجتماعی در سطح جهانی ادامه داد.
چند بار با او ملاقات کردم. او شخصیتی با ابهت، با صدایی غنی و متمایز بود که زخم های آپارتاید نجیبانه را بر خود داشت.
درست مثل نلسون ماندلا.
اما با تماشای فیلم این حس را به شما دست می دهد که مبارزه ضد آپارتاید تقریباً تمام نلسون ماندلا بوده است.
شما نمی توانید جنبش توده ای را ببینید که به سرنگونی آن انجامید، جنبشی که ماندلا و بروتوس بخشی از آن بودند.
شما هیچ اشاره ای ندارید که خود ماندلا و کنگره ملی آفریقا از مبارزه مسلحانه حمایت می کردند، یا اینکه یک جنبش آگاهی سیاهپوستان به رهبری استفان بیکو، نسل دیگری را برانگیخت، یا اینکه اعتصابات گسترده اتحادیه های کارگری تهدیدی برای فلج کردن اقتصاد آفریقای جنوبی بود.
و برای این موضوع، شما نمی توانید افتضاح آپارتاید را ببینید - تیراندازی به معترضان، شکنجه زندانیان (مانند بیکو) تا سر حد مرگ، تحقیرهای روزانه سیستم پاس، و کلیات اقتصادی، اجتماعی و انقیاد سیاسی سیاهان
تنها چیزی که می بینید مورگان فریمن در نقش ماندلا است و هر حرکتی که انجام می دهد ستایش می شود. فریمن و فیلمنامهنویس او را در هر کاری که انجام میدهد بهعنوان عاقل پیش از مادر توصیف میکنند. در یک نقطه، دستیار او از او می پرسد که آفریقای جنوبی باید برای سرمایه گذاری خارجی به کجا مراجعه کند. و او فوراً به ایالات متحده پاسخ می دهد.
با این حال، تصمیم ماندلا برای اتخاذ یک جهت گیری بازار آزاد پیامدهای فاجعه باری برای آفریقای جنوبی داشته است و دنیس بروتوس به درستی از او و کنگره ملی آفریقا به خاطر آن انتقاد کرد.
صحبت در مورد دموکراسی اکنون! در سپتامبر 2008، بروتوس سیاست اقتصادی ANC را اینگونه توصیف کرد. ابتدا شرکت ها را راضی نگه می داریم. ما نمی خواهیم آنها از کشور خارج شوند. و اگر مردم باید منتظر بمانند - مسائل مسکن، شغل، آموزش - همه اینها باید منتظر بمانند. در نتیجه، او گفت، مردم «در آلونکها و کانکسها زندگی میکنند، همانطور که تحت آپارتاید بودند، هنوز در همان شرایط زندگی میکنند».
بروتوس تنها کسی نبود که ماندلا و کنگره ملی آفریقا را به خاطر تعصب به نئولیبرالیسم مقصر دانست. نائومی کلاین در "دکترین شوک" می نویسد که آفریقای جنوبی "به عنوان یک گواهی زنده برای آنچه اتفاق می افتد هنگامی که اصلاحات اقتصادی از دگرگونی سیاسی جدا می شود، ایستاده است. از نظر سیاسی، مردم آن از حق رای، آزادی های مدنی و حکومت اکثریت برخوردارند. با این حال، از نظر اقتصادی، آفریقای جنوبی به عنوان نابرابرترین جامعه جهان از برزیل پیشی گرفته است.
بله، ماندلا یک قهرمان است. من پوستری از او روی دیوار دفترم دارم. اما مراقب پرستش قهرمان باشید.
در مورد دنیس بروتوس، یک خداحافظی عاشقانه، و تسلیت به خانواده او. در کالج، پسرش تونی را میشناختم که در نوع خودش یک فرد فوقالعاده بود. تونی، از دور بغلت می کنم.
دنیس بروتوس در شعری از «آژیر، بند انگشت، چکمه» نوشت:
«بیرحمانهترین، تمام سرزمین ما از وحشت زخمی شده است، / دوست داشتنی و دوستناپذیر شده است. / ما و همه تسلیم پرشورمان تکه تکه شده ایم / اما لطافت به نحوی زنده می ماند.
متشکرم، دنیس بروتوس، برای مبارزه خوب، و برای تأکید بر پیروزی مهربانی.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا