ارسال شده از la اخبار یهودیان مترقی کلرادو.
از میان رشتههایی که با هم تنیده شدهاند، یکی از بزرگترین رودخانههای جهان، کنگو را تشکیل میدهند، یکی وجود دارد که به عنوان طاق رودخانه بزرگ به شمالیترین عرض جغرافیایی وارد آبهای اصلی رودخانه میشود. با شروع از نواحی جنوب شرقی جمهوری دموکراتیک کنگو، ابتدا تقریباً به سمت شمال امتداد می یابد، شریان اصلی آن به نام Lualaba شناخته می شود. راهی فراتر از کیسانگانی و بومبا، شاخه اصلی که توسط صدها شاخههای فرعی تغذیه میشود، تقریباً به سمت غرب فرو میرود و یک طاق ملایم غربی-شمال غربی ایجاد میکند تا زمانی که درست بعد از کینشاسا از تپهها عبور میکند و بهطور چشمگیری به سمت اقیانوس گذشته از گوما میافتد.
در نزدیکی شمالی ترین نقطه جریان کنگو، یک شاخه از شمال، درست در غرب لیسالا، مونگالا، رودخانه ای که اساساً به صورت طولی از شمال به جنوب جریان دارد، به هم می پیوندد. در نزدیکی آبهای اصلی مونگالا، ابولا، "یکی از شاخه های شاخه"، که خود رودخانه ای به طول 155 مایل است، از شمال شرقی به مونگالا می ریزد و به حجم و انرژی آن می افزاید. در نقطه ای که مونگالا وارد جریان اصلی کنگو می شود، رودخانه بزرگ تقریباً به سمت غرب از داخل قاره جریان دارد.
رودخانه ابولا نام خود را به بیماری ویروسی داد که اکنون در غرب آفریقا به ابعاد اپیدمی رسیده است و طبق آمار رسمی تاکنون جان 5,000 نفر را گرفته است. از آنجایی که تجزیه و تحلیل آماری در صحرای آفریقا بسیار دقیق نیست، این امکان وجود دارد که تعداد واقعی قربانیان بسیار بیشتر باشد و صادقانه بگویم، تخمین دقیقی از این که بیماری تا چه حد توانسته دامنه خود را گسترش دهد وجود ندارد. به گفته پیر پیو، محقق فلاندری (بلژیکی هلندی زبان) که در سال 1976 برای اولین بار این بیماری را به عنوان یک پاتوژن جدید منحصر به فرد شناسایی کرد، کاملاً با ویروس ماربورگ که برای اولین بار با آن اشتباه گرفته شد متفاوت است.
در مصاحبه ای در 4 اکتبر 2014 در گاردین از لندن، (ترجمه مقاله ای که برای اولین بار در مجله آلمانی منتشر شد اشپیگل) پیوت در ادامه توضیح می دهد که ویروس ابولا در واقع در امتداد رودخانه ابولا سرچشمه نمی گیرد، بلکه در میان یامبوکو تا حدودی در جنوب رودخانه ابولا سرچشمه می گیرد. پیوت در آن زمان در یک آزمایشگاه تحقیقاتی بلژیکی کار می کرد. هنگامی که برای اولین بار با ویروس ابولا برخورد کرد، در مصاحبه با گاردین خاطرنشان کرد: «البته برای ما واضح بود که با یکی از کشندهترین بیماریهای عفونی که جهان تا به حال دیده بود سر و کار داشتیم – و ما نمیدانستیم که از طریق مایعات بدن منتقل میشود. !»
در حالی که چندین بار شیوع ابولا در آفریقای مرکزی وجود داشته است، اما تا همین اواخر فقط محلی بود و به راحتی مهار می شد. در حالی که مسیر دقیق ویروس به طور کامل مشخص نشده است، عوامل اصلی گونههای خاصی از خفاشهای آفریقایی هستند که این بیماری را به سایر حیوانات، بهویژه پستانداران، از جمله نخستیهای غیر انسانی، سرایت میکنند. در دهه 1980، یک انسانشناس که یک شامپانزه مرده آلوده به ابولا را تشریح میکرد، به این عارضه مبتلا شد، که نشان میدهد یک بار دیگر جهش یافته و مانند آنفولانزای خوکی آسیایی به انسان میپرد.
با وجود همه مواردی که شیوع ابولا در منطقه ای بین شمال شرق کنگو بود (استان اورینتال) و آنچه اکنون سودان جنوبی است. چندین شیوع ابولا در این منطقه وجود داشته است، از جمله مواردی در سال های 1977، 1998 و 2007 که حداقل صدها نفر را به کام مرگ کشاند. اما این شیوع اخیر متفاوت است. از آفریقای مرکزی به سواحل غرب آفریقا، در فاصله چند هزار مایلی حرکت کرد. این ویروس خطرناکتر بوده است و نشان میدهد که ویروس، مانند ویروسها، به شکلهای جدید مرگبار جهش یافته است.
همانطور که تعدادی از مفسران آگاه خاطرنشان کردند، در حالی که ویروس ابولا در سطح جهانی شروع به گسترش کرده است، تأثیر آن در مناطق فقیرتر جهان، به ویژه آفریقا، به شکلی آشکارتر احساس خواهد شد. با توجه به اینکه میلیونها نفر از مردم هند بهویژه در سواحل شرقی آفریقا زندگی میکنند، نگرانیهای فزایندهای در مورد گسترش احتمالی ویروس به شبه قاره وجود دارد. هند سابقه ای طولانی در روابط تجاری با شرق آفریقا دارد که نه تنها به قرن ها، بلکه هزاران سال پیش می رسد. این روابط نزدیک تا امروز ادامه دارد. در حالی که در حال حاضر به اروپا و آمریکای شمالی گسترش یافته است، جایی که موارد منفرد ظاهر شده است، به احتمال زیاد در کشورهای اصلی اقتصاد جهانی، تأثیر ابولا به احتمال زیاد محدود و دامنه آن محدود است.
واقعیت امر این است که مقاله اخیر سازمان بهداشت جهانی اشاره می کند که ابولا یک قاتل فرصت نابرابر است. شیوع این بیماری خطرات نابرابری های اجتماعی و اقتصادی فزاینده جهان را نشان می دهد. ثروتمندان بهترین مراقبت را دریافت می کنند. فقرا رها می شوند تا بمیرند.» همین مقاله در ادامه به تشریح چگونگی افزایش تاثیر ابولا توسط عوامل اجتماعی می پردازد. ترس ایجاد شده توسط شایعات و وحشت "حتی سریعتر از ویروس" گسترش می یابد و اختلالات اجتماعی و خسارات اقتصادی را فراتر از منطقه سرایت تشدید می کند. از آنجایی که دنیای امروز ما با رشتههای بسیاری از شبکههای تجاری و خانوادگی به هم مرتبط است، مهار چنین ویروسی در منطقهای محدود که کل جهان را در معرض خطر قرار میدهد، اگر نه تقریباً غیرممکن، دشوارتر شده است. چند پیشنهاد وجود دارد - از جمله از آخرین تحلیل پنتاگون از تاثیر گرم شدن کره زمین، از جمله، گرم شدن کره زمین احتمال اپیدمیهای ویروسی بیشتر، بیماریهای عفونی را افزایش میدهد، زیرا گونههای جدیدی پدید میآیند که با افزایش دمای جهانی تحریک میشوند.
علاوه بر این، نیم قرن یا بیشتر پس از آنکه موج استقلال آفریقا این قاره را از اکثر حکومتهای استعماری رها کرد، سیستمهای ارائه مراقبتهای بهداشتی در بسیاری از کشورهای آفریقایی (اگر نه بیشتر) بههم ریخته یا کاملاً وجود ندارند. به این پایه غفلت چهل سال سیاست های تعدیل ساختاری صندوق بین المللی پول را اضافه کنید که مکرراً و به طور سیستماتیک کشورهای فقیر آفریقایی (و سایر کشورها) را تحت فشار قرار داده است تا خدمات و یارانه های دولتی به داروهای پزشکی و آموزش را کاهش دهند. بسیاری از کشورهای آفریقایی - به طور قطع کنگو در میان آنها - به میزان 10 یا حتی 20 به 1 برای تجهیزات نظامی بسیار بیشتر از هزینه های خود برای مراقبت های بهداشتی هزینه می کنند. ممکن است مراقبتهای بهداشتی در دسترس باشد و این مناطق از نظر پزشکی شکننده و مستعد آسیبهای بهداشتی هستند که ویروس ابولا میتواند بر جمعیتهای انسانی فرود آید. در مواجهه با بحرانی مانند ابولا، سیستم های مراقبت های بهداشتی آفریقا نمی توانند با آن مقابله کنند. در واقع آنها به سادگی فرو می ریزند. به دلیل ترکیبی از این عوامل، مقاومت پزشکی در برابر بیماری نیز از بین می رود. در اینجا یک اصل ساده اما دقیق وجود دارد: پاتوژن های مرگبار از سیستم های مراقبت های بهداشتی ضعیف سوء استفاده می کنند. همانطور که مقاله WHO ادامه دارد،
درک یک نکته مهم است: این مرگهای [انسانی] «خسارت جانبی» نیستند. همه آنها بخشی از مشکل اصلی هستند: هیچ زیرساخت اساسی بهداشت عمومی وجود نداشت، و این همان چیزی است که باعث شد ویروس از کنترل خارج شود.
یک ماده نهایی برای این ترکیب سمی وجود دارد. علیرغم این واقعیت که حدود چهل سال پیش ویروس ابولا به عنوان یک پاتوژن بسیار خطرناک برای انسان شناسایی شد، عملاً هیچ درمانی و هیچ واکسنی وجود ندارد. نمی توان نتیجه گیری کرد که دلیل این عدم علاقه این است که تا کنون این بیماری فقط به کشورهای فقیر آفریقایی محدود شده است و انگیزه تحقیق و توسعه را به زیلچ کاهش می دهد. جایی که چشم انداز سود ناپدید می شود، دلارهای تحقیقاتی از بین می روند. این موردی است که سازمان بهداشت جهانی بالاخره با همکاری همه جانبه کشورهای اصلی دنیا وارد عمل شده است و ممکن است، یا به قول خودشان، پادزهر واکسن تا پایان سال در دسترس باشد. اما پس از آن تعدادی از اپیدمیولوژیستهایی که در رسانههای جریان اصلی مصاحبه شدهاند اعتراف کردهاند که اگر بودجه و اراده سیاسی در دسترس بود، چنین واکسنی میتوانست ده سال پیش در دسترس باشد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا