Γνωρίζω τον Τζορτζ Γκάλουεϊ σε όλη μου την ενήλικη ζωή, αν και χάσαμε σε μεγάλο βαθμό την επαφή μας στη μέση, ενώ ήμουν εκτός διπλωματίας. Ξέρω πολύ καλά τον Τζορτζ για να τον μπερδέψω με τον Ιησού Χριστό, αλλά ήταν στη σωστή πλευρά ενάντια στους φρικτούς πολέμους που επευφημούσε ολόκληρη η πολιτική τάξη. Τα φυσικά του χαρίσματα της ευφροσύνης και της ευφροσύνης είναι αξεπέραστα, με πρόσθετο ταλέντο στην εύστοχη δημιουργία φράσεων.
Μπορεί να είναι σκληρά εριστικός στη συζήτηση και αρνείται πάντα να αφήνει τα μέσα ενημέρωσης να καθορίσουν το πλαίσιο συζήτησης, κάτι που απαιτεί όρεξη για αντιπαράθεση που είναι πιο δύσκολη από ό,τι νομίζετε. δεν είναι μια δεξιότητα που μοιράζομαι. Αλλά έξω από τη δημόσια ματιά ο Γιώργος είναι χιουμοριστικός, ευγενικός και συνειδητοποιημένος. Ασχολήθηκε βαθιά με την πολιτική όλη του τη ζωή και πιστεύει πολύ στη δημοκρατική διαδικασία ως τον απόλυτο τρόπο με τον οποίο οι εργατικές τάξεις θα πάρουν τελικά τον έλεγχο των μέσων παραγωγής. Είναι μια πολύ παλιομοδίτικη και ευγενική μορφή σοσιαλιστή.
Οφείλω να ομολογήσω ότι ποτέ δεν συμμερίζομαι τη ρομαντική άποψη των εργατικών τάξεων, και ότι πάντα τις έβρισκα στην πραγματικότητα πιο πιθανό να ακολουθούν τα δόγματα του Νάιτζελ Φάρατζ από εκείνα του Τζον ΜακΛίν. Αλλά ο Τζορτζ Γκάλουεϊ είναι εμποτισμένος σε μια εγγενή δημοκρατική σοσιαλιστική παράδοση. Είναι απόγονος των Χαρτιστών. Δεν μπορείς να έχεις πιο Βρετανό ή πιο ένθερμο δημοκράτη από τον Τζορτζ Γκάλογουεϊ.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρήκα σουρεαλιστικό τον πανικό κατά την εκλογή του στο Rochdale και τον ισχυρισμό, όχι λιγότερο από τον πρωθυπουργό, ότι επρόκειτο για επίθεση στις «βρετανικές αξίες» και ακόμη και στην ίδια τη δημοκρατία.
Η ιδέα ότι η δημοκρατία –δηλαδή η ψήφος για κάποιον– είναι επίθεση κατά της δημοκρατίας, λάθος, ήταν τόσο τρελή που, αν είχαμε οποιοδήποτε είδος ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, θα είχε γελοιοποιηθεί μέχρι θανάτου.
Αυτό φυσικά δεν έχει συμβεί. Μας λένε ειλικρινά ότι είμαστε ένα έθνος σε κρίση. Οι συνήθεις μορφές δημοκρατικής δραστηριότητας –η ελεύθερη συνέλευση, ο ελεύθερος λόγος και η ελεύθερη ψήφος– απειλούν την κοινωνία μας.
Αιτία όλου αυτού του πολιτικού πανικού είναι φυσικά η γενοκτονία στη Γάζα. Είναι απαραίτητο να ενώσετε τις τελείες εδώ. Ζούμε σε μια κατάσταση όπου το χάσμα πλούτου στην κοινωνία μεταξύ πλουσίων και φτωχών διευρύνεται με τον ταχύτερο ρυθμό του ποτέ. Εκεί όπου για πρώτη φορά εδώ και αιώνες, οι νέοι ενήλικες μπορούν να περιμένουν να έχουν χαμηλότερες προσδοκίες ζωής όσον αφορά την απασχόληση, την εκπαίδευση, την υγεία και τη στέγαση από τους γονείς τους. Εκεί όπου ο δεσμός ελέγχου από τους υπερπλούσιους τόσο της πολιτικής όσο και της τάξης των μέσων ενημέρωσης είναι πιο στενός από ποτέ.
Όπου το παράθυρο του Overton έχει συρρικνωθεί σε γραμματοκιβώτιο.
Εν συντομία, η πιθανότητα του είδους του δημοκρατικού θριάμβου των εργαζομένων που ονειρεύεται ο Τζορτζ Γκάλουεϊ, έγινε πραγματικότητα με τη λαϊκή εξέγερση που οδήγησε στον Τζέρεμι Κόρμπιν να τοποθετηθεί ως ηγέτης των Εργατικών. Οι πιθανότητες του Κόρμπιν καταστράφηκαν από μια εντελώς ψεύτικη αφήγηση αντισημιτισμού. Από το Ολοκαύτωμα, ο αντισημιτισμός είναι λογικά η πιο ισχυρή κατηγορία που μπορεί να απευθυνθεί εναντίον οποιουδήποτε στην πολιτική. Μια σκόπιμη και υπολογισμένη εκστρατεία για την εφαρμογή του όρου σε οποιαδήποτε κριτική στο Ισραήλ πέτυχε τελικά να καταστρέψει τον Κόρμπιν και τους υποστηρικτές του ως βραχυπρόθεσμη απειλή.
Άρα η δαιμονοποίηση της κριτικής του Ισραήλ δεν ήταν ένα τυχαίο τέχνασμα της άρχουσας τάξης. Ήταν το πιο σημαντικό εργαλείο, με το οποίο κατάφεραν να εξοντώσουν την πιο ισχυρή απειλή για την πολιτική τους ηγεμονία που προέκυψε σε μια μεγάλη δυτική χώρα για δεκαετίες.
Τα κατάφεραν γιατί ωμά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έδιναν σημασία. Πολλοί απλοί άνθρωποι είδαν το Ισραήλ όπως τους είχαν μάθει να βλέπουν το Ισραήλ, ως έθνος-θύμα και επομένως η κριτική του ως γενικά κατακριτέα και εύλογα αντισημιτική. Επιπλέον, η υπεράσπιση της ιδέας του Ισραήλ συμμαχεί με την ισλαμοφοβία, η οποία συνδέεται στενά με το ρατσισμό και το αντιμεταναστευτικό αίσθημα που παραμένει ισχυρό υπόγειο ρεύμα στη δυτική πολιτική, και ειδικά στην Αγγλία.
Η ισραηλινή γενοκτονία στη Γάζα κατέρρευσε αυτή την αφήγηση. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν δει την αλήθεια στα social media. Παρά κάθε προσπάθεια από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης να κρύψουν, να συσκοτίσουν ή να διαστρεβλώσουν, η αλήθεια είναι πλέον εκεί έξω. Το αντανακλαστικό που εκτοξεύεται από την ίδρυση της «αντισημιτικής» προσβολής σε όλους όσοι αντιτίθενται στη Γενοκτονία –από τα Ηνωμένα Έθνη, το Διεθνές Δικαστήριο της Δικαιοσύνης και τον Πάπα κάτω– εξόντωσε επιτέλους τη δύναμη αυτής της προσβολής.
Μια κρίσιμη μάζα απλών ανθρώπων έχει μάθει ακόμη και για την ιστορία της αργής γενοκτονίας των Παλαιστινίων τα τελευταία 75 χρόνια.
Το πολιτικό κατεστημένο, έχοντας καθιερώσει την υποστήριξη προς το Ισραήλ ως το θεμελιώδες μέτρο της πολιτικής αξιοπρέπειας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αποκλείσει τους ριζοσπάστες από τον πολιτικό λόγο, δεν μπόρεσε να αλλάξει έδαφος και να το εγκαταλείψει.
Προσκολλώνται στο Ισραήλ, όχι επειδή πιστεύουν ότι το Ισραήλ είναι μια δύναμη για το καλό, όχι επειδή πιστεύουν στον θρησκευτικό σιωνισμό, ούτε καν επειδή πιστεύουν ότι είναι ένα απαραίτητο αποικιοκρατικό σχέδιο στη Μέση Ανατολή, αλλά επειδή ήταν για δεκαετίες το τοτέμ τους, το ίδιο το σήμα της πολιτικής αξιοπρέπειας, η κάρτα μέλους για την πολιτική λέσχη της χώρας.
Το Ισραήλ είναι πλέον τοξικό για το κοινό και ολόκληρη η ιστορία της εθνοκάθαρσης, της σφαγής και της μακρόχρονης γενοκτονίας στην οποία βασίζεται η ίδια η ύπαρξη του Ισραήλ, έχει πλέον αποκαλυφθεί. Η πολιτική τάξη είναι πλέον σε πανικό και ξεσπά παντού. Οι εξουσίες της αστυνομίας για τον περιορισμό της ελεύθερης συγκέντρωσης είχαν ήδη αυξηθεί σημαντικά μόλις πέρυσι με τον Νόμο για τη Δημόσια Τάξη του 2023, όπου κάθε διαδήλωση που είναι θορυβώδης ή προκαλεί ταλαιπωρία μπορεί να απαγορευτεί. Τώρα έχουμε εκκλήσεις από τους αρμόδιους υπουργούς να απαγορευτούν οι φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις επειδή προσβάλλουν τις ευαισθησίες τους με τρόπο που δυσκολεύονται να ορίσουν.
Το απαγορευμένο μοντέλο οργάνωσης εξετάζεται τώρα για τον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου και του συνέρχεσθαι. Εξετάζουν την απαγόρευση του Μουσουλμανικού Συμβουλίου της Βρετανίας και της Δράσης της Παλαιστίνης. Αλλά δεν μπορείτε να απαγορεύσετε μια ιδέα, και ο ορισμός οποιουδήποτε που διαφωνεί μαζί σας ως «εξτρεμιστής» είναι απίθανο να σταθεί στα δικαστήρια. Πράγματι, όποιος αυτή τη στιγμή δεν χαρακτηρίζεται ως εξτρεμιστής θα πρέπει να ντρέπεται βαθιά.
Από όσο μπορώ να δω, μόνο οι ενεργοί υποστηρικτές της γενοκτονίας δεν είναι κατά την επίσημη άποψη «εξτρεμιστές». Καθώς όλα τα κύρια πολιτικά κόμματα σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο υποστηρίζουν τη γενοκτονία, αυτό φυσικά είναι λογικό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι μεγάλες επιθέσεις κατά της ελευθερίας τα τελευταία δύο χρόνια – συμπεριλαμβανομένου του νόμου περί δημόσιας τάξης, του νόμου περί εθνικής ασφάλειας και (σε εξέλιξη) του νομοσχεδίου για την ασφάλεια της Ρουάντα – έχουν την υποστήριξη του Keir Starmer. Αναμένω πλήρως ότι όποια μορφή κι αν πάρει η κυβέρνηση για να καταστήσει παράνομη την αντίθετη γενοκτονία, ο Keir Starmer θα το εγκρίνει επίσης. Θυμηθείτε τον Στάρμερ ισχυρίστηκε ότι είναι νόμιμο για το Ισραήλ να λιμοκτονεί τη Γάζα.
Η καρδιά και το μυαλό μας παραμένουν με τον λαό της Γάζας. Τα βάσανά τους και ο ηρωισμός τους όχι μόνο λάμπουν από μόνοι τους, αλλά έχουν ρίξει ένα πολύ αναγκαίο φως στην πλήρη αποτυχία του μοντέλου της δυτικής δημοκρατίας.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά