De bondgenoten van Israël knijpen niet alleen een oogje dicht voor de moordvelden van Gaza. Zij hebben het bloedvergieten toegejuicht, voor diplomatieke dekking gezorgd en voor de wapens gezorgd
Israël dringt er bij de westerse staten op aan zich aan haar zijde te scharen, terwijl het Internationaal Gerechtshof zich voorbereidt op de behandeling van de Zuid-Afrikaanse zaak deze week. Israël is genocide plegen in Gaza.
De rechtbank wordt door Pretoria gevraagd een onmiddellijk bevel uit te vaardigen waarin Israël wordt gelast een halt toe te roepen zijn militaire aanval op de kleine enclave, om verdere slachtoffers te voorkomen.
Sommige 23,000 palestijnen Het is bekend dat ze tot nu toe door Israël zijn vermoord. De meerderheid van hen bestond uit vrouwen en kinderen, en er wordt aangenomen dat nog vele duizenden anderen onder het puin liggen. Tienduizenden zijn dat ernstig gewond. Een meerderheid van de bevolking heeft zijn huis verloren door de drie maanden durende bombardementen.
Israël heeft zich intensief en herhaaldelijk gericht op de zogenaamde “veilige zoneswaarheen zij Palestijnse burgers heeft bevolen te vluchten.
Het heeft bijna de gehele infrastructuur van Gaza vernietigd en verhindert dat de meeste hulp de enclave bereikt. Hongersnood en ziekte zullen het dodental waarschijnlijk snel doen stijgen.
In de 84 pagina’s tellende brief van Zuid-Afrika wordt betoogd dat de bombardementencampagne en belegering van Israël in strijd zijn met de Genocideconventie van 1948. definieert genocide als “daden gepleegd met de bedoeling een nationale, etnische, raciale of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen”.
Israël verwacht steun van de westerse hoofdsteden omdat zij bijna evenveel te vrezen hebben van een vonnis tegen Israël als Israël zelf. Zij hebben de moordpartij onwankelbaar gesteund, met de US en UKMet name wapens sturen die tegen de bevolking van Gaza worden gebruikt, waardoor beide ontstaan mogelijk medeplichtig.
Israël hoopt dat, gezien de moeilijkheden bij het aanspannen van een rechtszaak ter verdediging van zijn daden, diplomatieke en politieke druk op de rechters van het hof de overwinning zal behalen.
Volgens een telegram van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken, gelekt naar de Axios-website, hoopt Israël dat, gezien de moeilijkheden bij het aanspannen van een rechtszaak ter verdediging van zijn daden, diplomatieke en politieke druk op de rechters van het hof de overwinning zal behalen.
De regering-Biden liep eind vorige week voorop bij het afwijzen De gedetailleerde juridische opdracht van Zuid-Afrika bestempelt als “verdienloos, contraproductief en volledig zonder enige feitelijke basis”.
Dat zou in de ogen van het westerse publiek ronduit belachelijk klinken als ze serieuze berichtgeving over Gaza hadden gekregen. Maar Israël heeft de toegang tot de enclave zwaar beperkt het vermoorden van Palestijnse journalisten daar in een ongekend tempo hun berichtgeving stopzetten.
Bovendien onderwerpen de westerse media zich gewillig – en in het geheim – aan een lastige situatie Israëlische censuurregime.
Aanzetten tot genocide
Het “strategische doel” van Israël bij de rechtbank is, volgens de gelekte kabel, om de rechters ervan te weerhouden vast te stellen dat het land genocide pleegt. Maar urgenter is de noodzaak van Israël om te voorkomen dat de Haagse rechtbank een voorlopige stopzetting van de aanval gelast.
Israëlische functionarissen zullen betogen, zo meldt Axios, dat de aanhoudende aanval op Gaza er niet in slaagt de drempel van genocide te bereiken, wat vereist dat “omstandigheden worden gecreëerd die het voortbestaan van de bevolking niet mogelijk maken, samen met de intentie om deze te vernietigen”.
Israël zal proberen de rechters ervan te overtuigen dat het heeft geprobeerd de humanitaire hulp aan Gaza te vergroten en de tol voor burgers te minimaliseren.
Zijn argument druist in tegen het bewijsmateriaal dat Zuid-Afrika heeft verzameld.
De brief bevat negen pagina's met verklaringen van Israëlische leiders waaruit duidelijk genocidale bedoelingen blijken, waaronder verklaringen van premier Benjamin Netanyahu, hoge figuren in het kabinet, president Isaac Herzog en vele dienende en voormalige Israëlische militaire commandanten.
Giora Eiland, adviseur van minister van Oorlogsraad, Benny Gantz, heeft dat gedaan Israëls doel genoemd het creëren van “omstandigheden waarin het leven in Gaza onhoudbaar wordt”. Een Israëlische militaire woordvoerder verklaarde vanaf het begin dat het doel was om “maximale schade' over Gaza.
Herzog suggereert dat de gehele burgerbevolking een legitiem militair doelwit, terwijl Netanyahu naar de Palestijnen verwijst als “Amalek”, een bijbelse vijand. In het Oude Testament gebiedt God de Israëlieten om de Amalekieten te vernietigen en “mannen en vrouwen, kinderen en zuigelingen ter dood te brengen”.
Eén van de bepalingen van het Genocideverdrag is een absoluut verbod op het aanzetten tot genocide. De hoogste politici en militaire commandanten van Israël hebben dat deel van het verdrag onbetwistbaar geschonden.
Een brief aan de Israëlische procureur-generaal vorige week van een groep Israëlische academici, advocaten, mensenrechtenactivisten en journalisten onderstreepte dat punt. Ze waarschuwden dat het aanzetten tot genocide “een alledaagse zaken in Israël'.
De brief voegde eraan toe: “Het genormaliseerde discours dat oproept tot vernietiging, uitroeiing, verwoesting en dergelijke kan van invloed zijn op de manier waarop soldaten [in Gaza] zich gedragen.”
De handschoenen uittrekken
Maar dehumanisering – de voorloper van genocide – is niet het enige probleem.
De Israëlische vervolging van wat het een “oorlog om Hamas uit te roeien” noemt, voldoet volledig aan zijn eigen definitie van genocide. “Omstandigheden die het voortbestaan van de bevolking niet mogelijk maken” werden al gecreëerd lang voordat Israël de aanval ontketende onmiddellijk nadat Hamas op 7 oktober uit Gaza was uitgebroken. Sommige 1,140 Israëli's en andere staatsburgers werden gedood in het daaropvolgende bloedbad.
Meestal vergeten in het heen en weer over wat zich in de enclave afspeelt, is de context: functionarissen van de Verenigde Naties waarschuwden bijna tien jaar geleden dat de Israëlische belegering van Gaza – die nu zeventien jaar duurt – bedoeld was om de enclave “onbewoonbaar'.
Met andere woorden: Israël was juist “omstandigheden aan het creëren die het voortbestaan van de bevolking niet mogelijk maken”.
Zelfs vóór de huidige, uitgebreide aanval had Israël strenge beperkingen opgelegd aan de toegang tot water voor de 2.3 miljoen inwoners van de enclave. Als direct resultaat lieten de overbelaste grondwaterlagen onder Gaza zeewater binnen, waardoor het drinkwater van de enclave ongeschikt voor menselijke consumptie.
Er was eveneens een tekort aan voedsel. In 2012 slaagden Israëlische mensenrechtenorganisaties erin een geheim document openbaar te maken waaruit bleek dat het leger dat wel was geweest voedsel streng controleren vanaf 2008 Gaza binnengaan. Als gevolg hiervan was tweederde van de bevolking voedselonzeker, en elk tiende kind was dat ook belemmerd door ondervoeding. Het doel was om voedselarmoede op de lange termijn te veroorzaken, waardoor de bevolking feitelijk op een hongerdieet werd gezet.
Israëls herhaalde aanvallen op Gaza in de afgelopen 15 jaar – wat Israël ‘het gras maaien– vernietigde veel van zijn huizen en een groot deel van de infrastructuur, waardoor een steeds grotere overbevolking en onhygiënische omstandigheden ontstonden.
Israëls herhaalde bombardementen op de enige elektriciteitscentrale van Gaza, en zijn wurggreep op het leveren van extra energie, beperkte elektriciteit tot een paar uur per dag.
Door de Israëlische belegering konden medicijnen en medische apparatuur de enclave niet binnenkomen, waardoor ernstige gezondheidsproblemen vaak moeilijk of onmogelijk te behandelen waren. En gezien de door Israël opgelegde beperkingen op goederen in en uit Gaza, lag de economie al in puin. met bijna de helft de bevolking werkloos.
Lang geleden, in 2016, waarschuwde het hoofd van de Israëlische militaire inlichtingendienst, Herzi Halevi, voor de catastrofe die Israël in Gaza aanrichtte. zou kunnen opblazen in haar gezicht – zoals het geval was op 7 oktober.
De drie maanden durende razernij van Israël heeft eenvoudigweg al het genocidale beleid dat al lang was ingevoerd, versneld en geïntensiveerd. De uitbraak van Hamas gaf Israël eenvoudigweg de toestemming om de handschoenen uit te trekken.
Gaza ‘onbewoonbaar’
Dit is de reden waarom het hoofd van humanitaire zaken van de VN, Martin Griffiths, vorige week verklaarde dat Gaza het punt had bereikt waarop het inderdaad “onbewoonbaar'.
Hij voegde eraan toe: “Mensen worden geconfronteerd met de hoogste niveaus van voedselonzekerheid ooit gemeten. Hongersnood ligt om de hoek.”
Omdat de overgrote meerderheid van de bevolking dakloos was en de meeste ziekenhuizen niet meer functioneerden, verspreidden infectieziekten zich.
Het Israëlische beleid van “volledige belegering” betekende dat er geen hulp kon binnenkomen. Volgens Griffiths had Israël wegen vernield, communicatiesystemen geblokkeerd, op VN-vrachtwagens geschoten en hulpverleners vermoord.
Terugkerend van een bezoek aan de grensovergang met Egypte merkten twee Amerikaanse senatoren dit weekend op dat Israël onredelijke voorwaarden had opgelegd eindeloze vertragingen veroorzaken waardoor de hulp de bevolking van Gaza niet kon bereiken.
Met andere woorden: Israël heeft nu met succes ‘omstandigheden geschapen die het voortbestaan van de bevolking niet mogelijk maken’.
Het doel van de Genocideverdrag van 1948, opgesteld in de onmiddellijke nasleep van de Tweede Wereldoorlog en de Nazi-Holocaust, was niet alleen bedoeld om degenen te straffen die genocides plegen.
Het is pervers dat Israël juist de internationale waarborgen ongedaan heeft gemaakt die zijn ingesteld om een herhaling van de nazi-Holocaust te voorkomen
Het was ontworpen om te helpen bij het identificeren van een genocide in een vroeg stadium, en om een mechanisme te creëren – via de uitspraken van het Internationale Gerechtshof – waardoor deze een halt kon worden toegeroepen.
Met andere woorden: het doel van de Zuid-Afrikaanse zaak is niet om te bemiddelen over wat er gebeurt zodra Israël de Palestijnen in Gaza heeft vernietigd, zoals veel te veel waarnemers lijken te denken. Het is bedoeld om Israël ervan te weerhouden de bevolking van Gaza te vernietigen voordat het te laat is.
Gebaseerd op een vreemde logica impliceren de aanhangers van Israël dat de beschuldiging van genocide ongegrond is, omdat het echte doel niet is om de Palestijnen in Gaza uit te roeien, maar om hen ertoe aan te zetten te vluchten.
Israëlische leiders hebben deze veronderstelling aangemoedigd. In een interview op zondag merkte de minister van Nationale Veiligheid, Itamar Ben-Gvir, over de bevolking van Gaza op dat – na te zijn gebombardeerd, dakloos gemaakt, uitgehongerd en kwetsbaar voor ziekten – “honderdduizenden nu zullen vertrekken”. Dubbelhartig noemde hij dit een “vrijwillige” massale emigratie.
Maar een dergelijke uitkomst – op zichzelf een misdaad tegen de menselijkheid – hangt volledig af van het feit dat Egypte zijn grenzen opent zodat de Palestijnen de moordvelden kunnen ontvluchten. Als Caïro weigert zich te onderwerpen aan de gewelddadige chantage van Israël, zullen het de Israëlische bommen, de hongersnood die het land heeft toegebracht en de dodelijke ziekten die het heeft veroorzaakt, de bevolking van Gaza decimeren.
Het Internationale Gerechtshof mag geen afwachtende houding aannemen en zich afvragen of de bombardementen en belegering van Israël tot uitroeiing leiden of “slechts” tot etnische zuivering leiden. Dat zou het internationale humanitaire recht van alle relevantie ontdoen.
Lijn in het zand
Als Israël en zijn westerse bondgenoten er niet in slagen de rechtbank tot onderwerping te dwingen, en de zaak van Zuid-Afrika wordt aanvaard, zal Israël niet alleen in juridische moeilijkheden verkeren.
Een genocide-uitspraak van de rechtbank zal andere staten verplichtingen opleggen: zowel om te weigeren te helpen bij de genocide van Israël, bijvoorbeeld door het verstrekken van wapens en diplomatieke dekking, als om Israël te bestraffen als het land er niet aan voldoet.
Een interim-bevel dat de aanval van Israël stopzet, zal als een streep in het zand dienen. Als een staat eenmaal is opgericht, loopt hij het risico medeplichtig te worden aan genocide.
Dat zal het Westen in een ernstige juridische situatie brengen. Zij heeft immers niet alleen de ogen gesloten voor de genocide in Gaza; het heeft het actief aangemoedigd en erin meegewerkt.
Leiders in Groot-Brittannië, zoals de premier Rishi sunak en oppositieleider Keir Starmer hebben zich standvastig verzet tegen een staakt-het-vuren en hebben hun steun uitgesproken voor een centrale pijler van Israëls genocidale beleid: de “volledige belegering” van Gaza, waardoor de bevolking verhongert en met dodelijke epidemieën wordt geconfronteerd.
De Britse en Amerikaanse regeringen hebben alle oproepen om de wapenstroom te stoppen afgewezen. De regering-Biden heeft het Congres zelfs omzeild om de levering van wapens aan Israël te versnellen willekeurige ‘domme’ bommen die civiele gebieden verwoesten.
De Israëlische ambassadeur in Groot-Brittannië, Tzipi Hotovely, is regelmatig in de Britse media verschenen met genocidale uitspraken. Vorige week nog, toen een interviewster opmerkte dat ze leek op te roepen tot de vernietiging van heel Gaza – elke school, moskee en huis – ze heeft geantwoord: “Heeft u een andere oplossing?”
Britse en Amerikaanse media hebben zendtijd gegeven aan Israëlische functionarissen openlijk aanzetten tot genocide.
Dat alles zou onmiddellijk na een uitspraak moeten stoppen. Van de politie in westerse landen wordt verwacht dat zij onderzoek doet en dat de rechtbanken degenen vervolgen die aanzetten tot genocide of die een platform bieden voor het aanzetten tot genocide.
Van staten wordt verwacht dat ze Israël wapens ontzeggen en economische sancties opleggen aan Israël – en ook aan alle staten die meewerken aan de genocide.
Israëlische functionarissen riskeren arrestatie als ze naar westerse landen reizen.
Dubbele standaarden
In de praktijk zal dat uiteraard waarschijnlijk niet gebeuren. Israël is veel te belangrijk voor het Westen – als projectie van zijn macht in het olierijke Midden-Oosten – om te worden opgeofferd.
Elke poging om via de VN-Veiligheidsraad een genocide-uitspraak af te dwingen zal door de regering-Biden worden geblokkeerd.
Ondertussen hebben Groot-Brittannië, samen met Canada, Duitsland, Denemarken, Frankrijk en Nederland, al laten zien hoe onbeschaamd ze zijn over hun eigen dubbele standaarden.
Weken geleden dienden zij formele argumenten in bij het Internationale Gerechtshof dat Myanmar genocide pleegde tegen de etnische Rohingya-groep. Hun centrale argument was dat de Rohingya werden onderworpen aan “een levensonderhoudsdieet, systematische verdrijving uit hun huizen en de invoering van essentiële medische diensten onder de minimumvereisten”.
Maar geen van deze westerse staten steunt de genocide-onderwerping van Zuid-Afrika aan dezelfde rechtbank – ook al zijn de omstandigheden in Gaza, gecreëerd door Israël, zelfs nog erger.
De waarheid is dat een genocide-uitspraak van de rechtbank een blik vol wormen zal openen voor het Westen, en voor zijn bereidheid om te accepteren dat de bepalingen van het internationaal recht ook op het Westen van toepassing zijn.
Israël loopt voorop bij de inspanningen om dit te bewerkstelligen internationaal recht ontrafelen in Gaza al meer dan tien jaar. Nu pronkt het land opzichtig met het plegen van genocide, alsof het de wereld uitdaagt dit te stoppen.
Op perverse wijze worden daarmee de internationale waarborgen ongedaan gemaakt die zijn ingesteld om een herhaling van de nazi-Holocaust te voorkomen.
Zal het Westen Israël of de rechtbank trotseren? De naoorlogse consensus die als basis dient voor het internationaal recht – al geschokt door het onvermogen om de problemen van het Westen aan te pakken oorlogsmisdaden in Irak en Afghanistan – staat op de rand van een volledige ineenstorting.
En niemand zal gelukkiger zijn met die uitkomst dan de staat Israël.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren