Er werd een gruwelijke ontdekking gedaan in Gaza in het weekend. Ongeveer 300 Palestijns lichamen – van mannen, vrouwen en kinderen – werden opgegraven uit een ongemarkeerd massagraf op de binnenplaats van het Nasser-ziekenhuis in Khan Younis.
Zelfs gegeven Israëls verslag van het begaan van meedogenloze wreedheden in Gaza tijdens de... afgelopen zes maanden – het doden van tienduizenden Palestijnen, van wie de meesten vrouwen en kinderen – deze viel op.
Er werd gemeld dat sommige lichamen waren gevonden met hun handen en voeten vastgebonden en ontdaan van kleding, wat er sterk op wijst dat ze waren geëxecuteerd tijdens een drie maanden durende invasie van de stad door Israëlische soldaten. Anderen zouden zijn onthoofd of hun huid en organen zijn verwijderd.
Ongeveer 10,000 mensen hadden onderdak geboden in het op één na grootste ziekenhuis van Gaza toen het in februari werd aangevallen. Destijds waren er berichten dat patiënten en personeel werden opgepikt door sluipschutters. De medische faciliteit bleef in puin achter.
Nog eens 400 mensen worden nog steeds als vermist opgegeven in Khan Younis. Er zullen waarschijnlijk nog meer massagraven worden blootgelegd.
Verwijzend naar enkele van de lichamen zei Yamen Abu Suleiman, een leider van de civiele defensie in Khan Younis, vertelde CNN: “We weten niet of ze levend begraven zijn of geëxecuteerd. De meeste lichamen zijn ontbonden.”
De onthullingen van Khan Younis passen in een patroon dat geleidelijk aan naar voren is gekomen nu de Israëlische troepen zich hebben teruggetrokken.
Vorige week werd het laatste van een aantal massagraven gevonden in het grootste ziekenhuis van Gaza, al-Shifa. Israël verliet het gebied eerder deze maand na de verwoesting van het ziekenhuis. Gezamenlijk zouden de graven bestaan bevatte honderden lichamen.
Er zijn nog meer ongemarkeerde graven ontdekt in Beit Lahiya.
Het hoofd van de mensenrechten van de Verenigde Naties, Volker Turk, zei dat hij “geschokt'volgens de rapporten.
Een vloedgolf van woede
In de jaren negentig leidde de identificatie van massagraven van duizenden moslimmannen uit de Bosnische stad Srebrenica tot de oprichting van een speciaal tribunaal voor oorlogsmisdaden van het Internationaal Strafhof. Het oordeelde in 1990 dat er in Srebrenica een genocide had plaatsgevonden, gepleegd door Bosnische Serviërs oordeel later bevestigd door het Internationale Gerechtshof, ook wel het Wereldgerechtshof genoemd.
Onder de gegeven omstandigheden had je kunnen verwachten dat de ontdekking van massagraven van honderden Palestijnen voorpaginanieuws zou zijn – vooral omdat hetzelfde Wereldgerechtshof drie maanden geleden oordeelde dat een “aannemelijkEr was gesuggereerd dat Israël genocidale daden pleegde in Gaza.
En toch veroorzaakte deze, net als zoveel andere Israëlische wreedheden, nauwelijks een rimpeling in de nieuwscyclus.
Maanden geleden, het establishment Brits De media verloren grotendeels hun interesse in berichtgeving over de aanhoudende slachting in Gaza. Het contrast met de vroege berichtgeving in de media over Oekraïne is grimmig geweest. De ontdekking van een massagraf met ongeveer 100 lichamen in de buitenwijk Bucha in Kiev is de schuld Russian troepen – veroorzaakt internationale verontwaardiging.
Bucha werd al snel een synoniem voor Russische wreedheid, en de ontdekking hield maandenlange oproepen aan Russische leiders in stand berecht wegens genocide.
De algemene onverschilligheid van de Britse media ten opzichte van de massagraven die in Gaza zijn gevonden, komt de twee belangrijkste politieke partijen van Groot-Brittannië enorm ten goede.
Groot-Brittannië heeft vermeden aan te dringen op een staakt-het-vuren om een einde te maken aan het bloedvergieten door Israël in Gaza. Het weigert te stoppen Israëlische wapens verkopen en componenten die hebben geholpen bij het doden van Palestijnen – en mogelijk ook hulpverleners ook.
Op bevel van Israël heeft Groot-Brittannië dat ook gedaan bezuinigen op de financiering van Unrwa, de VN-hulporganisatie die het best geplaatst is om een hongersnood te stoppen die Israël opzettelijk in de enclave veroorzaakt door de hulp te blokkeren. En een Britse onthouding hielp deze maand een stemming in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties te verijdelen om Palestina als staat te erkennen, iets 140 andere landen hebben al gedaan.
De Labour Party heeft slechts gedempte oppositie aangeboden.
De steun van beide partijen in Groot-Brittannië voor de plausibele genocide in Israël heeft een vloedgolf van publieke woede veroorzaakt, waaronder regelmatige protesten in Londen die honderdduizenden betogers trekken.
Pro-Israëlische hoax
Maar opnieuw leken de Britse media veel minder geïnteresseerd in het rapporteren van Israëlische wreedheden dan in het rapporteren ervan kwade motivaties toeschrijven aan grote delen van het Britse publiek dat verontwaardigd is over wat er in Gaza gebeurt.
Het was heel bijzonder dat de ontdekking van massagraven in de enclave bijna volledig werd overstemd door een al te voor de hand liggende hoax van een Israëlische lobbyist.
Gideon Falter, directeur van de Campaign Against Antisemitism, heeft geprobeerd de vreedzame marsen in Londen, waarin wordt opgeroepen tot een einde aan het afslachten van mannen, vrouwen en kinderen in Gaza, stop te zetten sinds Israël ruim zes maanden geleden zijn militaire aanval begon.
Gideon Falter, CEO van de Campaign Against Antisemitism, beëindigde maandag voortijdig een debat op Sky News met Ben Jamal, directeur van de Palestine Solidarity Campaign, nadat Jamal had gezegd dat “duizenden” pro-Palestijnse demonstranten die de bijeenkomsten in Londen bijwonen Joods zijn. pic.twitter.com/13BGZc9lnb
— Oog in het Midden-Oosten (@MiddleEastEye) 23 april 2024
In de woorden van Falter zijn de honderdduizenden mensen die regelmatig opdagen om op te roepen tot een staakt-het-vuren – waaronder een groot blok Joden – “wetteloze bendes', wat een directe bedreiging vormt voor joden zoals hijzelf.
Hij heeft krachtige bondgenoten gevonden in de regering. Minister van Binnenlandse Zaken James Cleverly heeft gezegd dat de organisatoren van de mars “echte kwade bedoelingen”, terwijl zijn voorganger Suella Braverman de protesten waarin werd opgeroepen tot een staakt-het-vuren bestempelde als “haat marsen'.
Beiden hebben druk uitgeoefend op de politie om de protesten te verbieden omdat ze zogenaamd antisemitisch zouden zijn.
Er is precies geen bewijs voor deze beweringen. Volgens politiecijfers is het inderdaad zo dat Glastonbury muziekfestivalgangers hadden bijna vier keer meer kans om gearresteerd te worden dan degenen die de marsen in Londen bijwoonden.
Dat heeft de aanhoudende massamarsen tot grote schande gemaakt voor zowel de Britse regering als de oppositiepartij Labour, door hun voortdurende medeplichtigheid te benadrukken aan wat – met onthullingen als de ontdekking van massagraven – steeds duidelijker een genocide is geworden.
'De straat oversteken'
Dat is de juiste context om Falters laatste interventie te begrijpen.
Zoals de Metropolitan Police maar al te goed weet, heeft de groep van Falter, samen met andere pro-Israëlische activisten, alle reden om een provocatie te bewerkstelligen om de toch al aanzienlijke druk op de politie te vergroten om de marsen in Londen te verbieden en een fundamentele burgerlijke vrijheid verder in te perken: het recht om te protesteren.
Een video op sociale media laat zien dat Falter door de politie werd geconfronteerd bij een eerder incident waarbij hij probeerde een groot busje te besturen met pro-Israëlische boodschappen langs de marsroute.
Maar zijn doorbraak kwam deze maand toen hij, vergezeld van een Door Israël opgeleid veiligheidspersoneel en een filmploeg probeerde hij herhaaldelijk een politielijn langs de route te doorbreken en tegen de stroom van de mars in te lopen. Met agenten die verantwoordelijk waren voor het handhaven van de openbare orde bij grote protesten, hielden hem tegen.
Er zijn bekende regels opgelegd door de politie rond grote protesten over sterk beladen ideologische kwesties als deze.
Het is de demonstranten niet toegestaan om af te wijken van de door de politie bepaalde route, en tegenstanders – of het nu Israëlische apologeten als Falter zijn of islamofobe blanke nationalisten – mogen de demonstranten niet benaderen en tegenwerken. De taak van de politie is om de partijen uit elkaar te houden.
Geblokkeerd door agenten, had Falter zijn script klaar. Hij drong eenvoudigweg aan op zijn recht om “de straat over te steken” terwijl hij als Jood zijn gang ging.
Gezien de manier waarop het publieke discours over Israël en antisemitisme de afgelopen acht jaar kwaadwillig is gemanipuleerd door het Britse establishment – nadat de oude Palestijnse solidariteitsactivist Jeremy Corbyn tot Labour-leider werd gekozen – kon Falter in deze ontmoeting niet verliezen.
Als de politie hem zou arresteren, zou hij bewijsmateriaal hebben gefilmd dat hij als Jood het slachtoffer was van een antisemitische politiemacht.
Als ze weigerden hem “de straat over te laten steken”, zou hij het bewijs hebben gefilmd dat de mars inderdaad gevuld was met Jodenhaters die een bedreiging vormden voor zijn veiligheid.
En als de politie haar plicht niet zou vervullen en hem en zijn gevolg tegen de stroom van het overvolle protest in zou laten lopen, zou hij – net als iedereen die dit zou proberen – op zijn minst verdrongen worden. Gebaseerd op de gevestigde lichtgelovigheid van de gevestigde media bij het berichten over antisemitisme, had Falter er vermoedelijk vertrouwen in dat dit als een haatmisdaad tegen hem zou kunnen worden opgevat.
Lelijke politiek
De politie leek het spelplan van Falter duidelijk te begrijpen. Ze leken buitengewoon onwillig om hem te arresteren, ook al was een voormalige hoofdinspecteur, Dal Babu, merkte dat opIn een poging hen voorbij te gaan, had Falter kunnen worden beschuldigd van “aanval op een politieagent en schending van de vrede”.
In plaats daarvan de officieren geduldig betoogd gedurende minstens een kwartier met Falter, erop wijzend dat hij de mars via een andere route kon omzeilen.
Maar in deze langdurige, lastige ontmoeting kreeg de baas van Campaign Against Antisemitism eindelijk wat hij wilde. Eén officier maakte een fout en suggereerde dat het probleem was dat de keppeltje-dragende Falter “openlijk Joods” was.
Zoals opgemerkt wonen veel Joden de mars bij en doen dit onder spandoeken die verklaren dat zij Joods zijn. Ondanks dat ze “openlijk Joods” zijn, zeggen ze allemaal dat ze dat zijn hartelijk welkom door andere demonstranten.
De fout van de officier was begrijpelijk. Israëlische apologeten en het Britse establishment zijn jarenlang bezig geweest met het manipuleren van het publieke discours om Israël, de politiek-nationalistische ideologie van het zionisme en het joodszijn, samen te brengen in een flagrante truc om aanhangers van Corbyn, de antiracistische voormalige Labour-leider, als antisemieten te belasteren.
Het probleem was niet dat Falter “openlijk Joods” is, maar dat hij een uitgesproken, openlijk zionistische aanhanger van Israël is, iemand die excuses maakt voor de genocide en degenen belastert die tegen het bloedvergieten zijn. Het is niet zijn etniciteit of religie die een provocatie is, het is zijn lelijke politiek.
Maar met de opmerking van de officier in het blikje gaf Falter een zwaar bewerkte versie van zijn confrontatie met de politie vrij aan de gevestigde media die maar al te bereid waren – althans aanvankelijk – twee volkomen onwaarschijnlijke ideeën te slikken. Falter was aan het trappen.
Ten eerste dat de opmerking van de politieagent het bewijs was dat de Met institutioneel racistisch is tegen Joden en dat zij daarom de anti-genocidemarsen heeft toegestaan door te gaan. Falter riep op tot het ontslag van het hoofd van de Met, Sir Mark Rowley.
En ten tweede, en nog belangrijker, dat de opmerking van de officier het bewijs was dat de marsen inderdaad ‘haatmarsen’ zijn, bestaande uit – zoals hij verklaarde aan een BBC-interviewer – “racisten, extremisten en terroristische sympathisanten”.
Beschuldigingen van 'nep'
Het mag dan allemaal nepnieuws zijn geweest, het paste wel in een agenda die de media al jaren propageren: dat alles behalve de lichtste kritiek op Israël een bewijs is van antisemitisme.
De politieke klasse en de mediaklasse hebben steeds meer moeite om dat idee op geloofwaardige wijze te ondersteunen, nu Israël een genocide pleegt – maar de video van Falter diende kortstondig als een schot in de roos.
Door de korte, verbale vergissing van een politieagent kon hij een nationaal debat op gang brengen dat uitging van het idee dat de politie samenspande met “antisemitische haatmarsen”.
Op de achtergrond stemde de Met haastig in met een ontmoeting met Falter en ‘leiders van de joodse gemeenschap’, schijnbaar om hun advies te krijgen over wat er aan de marsen moest gebeuren.
Het BBC-avondnieuws van zondag meldde dat de druk op de Met groeide “om de juiste balans te vinden tussen het toestaan van legitiem protest en het hard optreden tegen haatzaaiende uitlatingen en intimidatie”.
Goedemorgen Britse gastheren kruipte over Falter heen op maandagochtend, waarbij hij kritiekloos accepteerde dat de mars een bedreiging voor hem als jood vormde en zijn bezorgdheid uitte over het feit dat de politie dat evenwicht niet goed wist te vinden.
Maar in tegenstelling tot de jarenlange beschuldigingen van vals antisemitisme die door Falter en anderen werden opgeworpen om Corbyn te verdrijven, een beschuldiging die enthousiast werd versterkt door de staatsmedia, had de Met krachtige bondgenoten binnen het establishment die terugduwden.
Voordat Falter's bedrog echt ingang kon vinden, bracht Sky een veel langere video uit van zijn confrontatie met de politie. Daaruit bleek dat ze hem de weg hadden geblokkeerd nadat ze hem als provocateur hadden geïdentificeerd. Er kan worden gehoord dat de politie hem beschuldigt van “oneerlijk” te zijn en hem zegt te stoppen “demonstranten tegenkomen'.
Voormalige politieagenten, waaronder Babu, werden op tv uitgenodigd om een tegenverhaal te vertellen dat Falter in een veel minder sympathiek daglicht plaatste.
Dinsdag voelde het hoofd van de Met, Rowley, zich zelfverzekerd genoeg om tot de aanval over te gaan. het prijzen van de officier in het midden van de rij en beschuldigt pro-Israëlische activisten ervan ‘nep’ te gebruiken om de Met te ondermijnen.
Favoriete tactiek
Maar zelfs gewond kwam Falter beslissend als overwinnaar naar voren.
Niemand praat – zoals ze zouden moeten doen – over waarom groepen als de Campaign Against Antisemitism, die zich regelmatig en zo zichtbaar diep in de Britse politiek mengen in het belang van een buitenlandse macht, Israël, behandeld als liefdadigheidsinstellingen.
In plaats daarvan heeft Falter de politieke en mediaklasse meer munitie gegeven om te betogen dat de marsen verboden moeten worden, en heeft hij de besluitvorming van de politie nog meer onder de loep genomen.
Welke bullishheid Rowley ook in het openbaar tentoonspreidde, zijn strijd achter de schermen tegen een regering die erop gebrand is de marsen het zwijgen op te leggen, zal veel ingewikkelder zijn geworden.
Maar belangrijker nog: Falter heeft een rol van onschatbare waarde gespeeld bij het versterken van Israëls favoriete tactiek. Hij heeft de aandacht in Groot-Brittannië afgeleid van de oorlogsmisdaden – waaronder de massagraven in Khan Younis – naar ruzies die volledig losstaan van de realiteit over de vraag of joden veilig zijn voor de anti-oorlogsbeweging.
Precies dezelfde dynamiek speelt zich af in de Verenigde Staten, waar het establishment – vanaf president Joe Biden tot – schildert vreedzame protesten op universiteitscampussen tegen de genocide als broeinesten van haat en antisemitisme.
Daar lopen de zaken zelfs nog meer uit de hand, nu de politie wordt ingeschakeld om studenten en docenten te arresteren.
In beide gevallen is het echte debat – over waarom Groot-Brittannië en de VS na zes maanden genocide nog steeds actief de bombardementen en uithongering van de bevolking van Gaza ondersteunen – opnieuw gesmoord door het nepnieuws van de Israëllobby.
De gevestigde media hebben opnieuw elk voorwendsel aangegrepen om zich op een takje te concentreren in plaats van op het bos.
Waarheid verduisterd
Het patroon is moeilijk te missen: het Britse establishment, inclusief de regering en de BBC, werken hand in hand om Israël en zijn genocide-verdedigers te helpen de public relations-strijd te winnen.
Slechts kortstondig, toen de eer van de politie – de vuist van het establishment – een bloedneus kreeg, was er sprake van enige tegenwerking.
Neem bijvoorbeeld de dag in januari waarop het Wereldgerechtshof oordeelde dat Zuid-Afrikaanse advocaten een “plausibele” zaak hadden ingediend dat Israël genocide pleegt in Gaza. Diezelfde dag saboteerde Israël met succes het verwoestende nieuws met een eigen primeur.
Het beweerde dat ongeveer twaalf UNRWA-personeelsleden die het in Gaza in beslag had genomen – op een totaal van 12 in de enclave op de loonlijst van het agentschap – hadden bekend dat ze hadden deelgenomen aan de aanval van Hamas op 13,000 oktober, waarbij ongeveer 7 Israëliërs werden gedood.
Israël eiste dat de westerse staten onmiddellijk alle financiering aan de Unrwa zouden stopzetten. Het is Israëls langetermijndoel geweest om het vluchtelingenagentschap te elimineren en permanent de rechten van de Palestijnen uit te wissen om terug te keren naar de huizen waar hun families in 1948 werden verdreven uit wat nu Israël is.
De meeste westerse hoofdsteden, waaronder Groot-Brittannië, voldeden plichtsgetrouw, ook al zou het besluit Gaza zeker nog dieper in een hongersnood storten die Israël heeft gecreëerd als onderdeel van zijn genocidale beleid.
Maar de timing van de aankondiging was ook belangrijk. Westerse media concentreerden hun berichtgeving op een verhaal over Unrwa dat marginaal had moeten zijn, ook al was het waar.
De conclusie van het Wereldgerechtshof dat Israël op plausibele wijze genocide pleegde, was veel belangrijker. Niettemin werd de berichtgeving over de uitspraak – vooral het feit dat de rechtbank vermoedde dat Israël genocide pleegde – volledig overschaduwd door de claims tegen Unrwa.
Deze week, maanden later, bleek uit een onafhankelijk onderzoek in opdracht van de VN en onder leiding van de voormalige Franse minister van Buitenlandse Zaken, Catherine Colonna, dat Israël er nog steeds niet in is geslaagd enig bewijs leveren om zijn aantijgingen tegen Unrwa te ondersteunen.
Maar net als bij de hoax van Falter is het doel van dergelijke beschuldigingen door Israël nooit het blootleggen van de waarheid. Het doel is om af te leiden van de waarheid.
Hetzelfde kan gezegd worden van de nog steeds ongefundeerde beweringen van Israël over ongekende wreedheden gepleegd door Hamas op 7 oktober, van het onthoofden van baby's tot het uitvoeren van systematische massaverkrachtingen.
Geen van deze beschuldigingen, die op grote schaal zijn uitgebraakt door de gevestigde westerse media, is ooit met bewijsmateriaal gestaafd. Wanneer getuigenissen onder de loep zijn genomen, ze zijn ontrafeld.
Maar al deze beweringen hebben een doel gediend. Ze houden het westerse publiek gefocust op kwaadaardige humanitaire hulpverleners en kwaadaardige anti-oorlogsdemonstranten in plaats van op het soort kwaad dat op klaarlichte dag 15,000 kinderen durft te doden, ziekenhuizen te vernietigen en lichamen in massagraven te verbergen.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren