Ecuadorianen gingen op 7 februari naar de stembus om een nieuwe president, vice-president en Nationale Vergadering te kiezen. Een week voor de verkiezingen, a op grote schaal opnieuw gepost Reuters artikel (1/29/21) door Alexandra Valencia en in Venezuela gevestigde verslaggever Brian Elsworth legde uit dat “heimwee naar betere tijden onder de voormalige linkse president Rafael Correa een van zijn beschermelingen aan de leiding heeft gebracht.” De protégé in kwestie is Andrés Arauz, een 36-jarige econoom die deel uitmaakte van het economische team van de regering-Correa, inclusief een periode als hoofd van de centrale bank, gedurende de tien jaar dat deze aan de macht was (2007-17).
Leugens en weglatingen zijn kenmerkend Reuters berichtgeving over de Latijns-Amerikaanse politiek (FAIR.org, 12/17/19, 6/14/19). Dit artikel was geen uitzondering. Er werd in het artikel niet vermeld dat Arauz dat was bijna niet toegestaan helemaal niet op de stemming.
Zoals ik in augustus heb uitgelegd (FAIR.org, 8/17/20), de afgelopen vier jaar hebben de bondgenoten van Correa zich niet mogen registreren als nieuwe politieke partij en hebben ze hun toevlucht moeten nemen tot het opereren onder de vlag van reeds bestaande partijen. De verkiezingsresultaten hebben opnieuw bevestigd (net als regionale verkiezingen in 2019) dat de politieke bondgenoten van Correa zijn grootste politieke kracht in het land. Hoe kon de CNE wegkomen door hen hun eigen partij te ontzeggen? Waarom zou Reuters het niet vermelden, laat staan onderzoeken, van dat zeer belangrijke feit?
In augustus had de CNE dat al gedaan effectief verboden een van de partijen die banden had met de Correaisten, een manoeuvre die er bijna in slaagde Arauz te diskwalificeren – de kandidaat die zojuist de eerste verkiezingsronde met 13 procentpunten won van zijn naaste rivaal. Op 30 oktober met drie stemmen voor en twee onthoudingenheeft de Nationale Kiesraad (CNE) eindelijk de kandidatuur van Arauz goedgekeurd. Toch maakte een CNE-lid een week voor de verkiezingen een laatste wanhopige poging om Arauz te laten diskwalificeren.
Ook de CNE het gebruik verboden van Correa's imago in de campagneadvertenties van Arauz, op grond van het feit dat Correa's veroordeling wegens corruptie (meer daarover hieronder) zijn recht om "deel te nemen" aan de verkiezingen ongeldig maakte. (Hoe gaat het met Correa? beeld politieke rechten verliezen?)
Bovendien een partij waar Correa zich fel tegen verzet was kunnen gebruiken Het beeld van Correa in een reclamespot. Dacht de kiesraad dat dit bedrieglijke gebruik door een partij die het Corrreismo niet daadwerkelijk steunt, stemmen zou kunnen wegtrekken van Arauz, en daarom aanvaardbaar was?
Progressive International, die tijdens de verkiezingen een team van waarnemers in Ecuador had, zal dat wel doen binnenkort publiceren een rapport waarin ernstige problemen worden gedocumenteerd met de manier waarop de verkiezingen in Ecuador zijn uitgevoerd. Reuters, wat maakt Hoofd nieuws uit besluiten van de Venezolaanse CNE die een opstandige, door de VS gesteunde oppositie mishagen, kan het blijkbaar niets schelen wat de Ecuadoraanse CNE doet onder een rechtse regering.
Belachelijke beschuldigingen
Valencia en Ellsworth schreven dat aftredend president Moreno
werd in 2017 gekozen omdat hij verwachtte dat hij het beleid van Correa zou voortzetten. Maar de twee kregen al snel ruzie toen Moreno zijn voorganger beschuldigde van corruptie en het onverantwoord opbouwen van schulden.
Het artikel zegt het niet expliciet, maar die verwachtingen kwamen voort uit Moreno’s eigen verkiezingscampagne in 2017, toen hij zich kandidaat stelde als trouwe Correa-loyalist die zijn tien jaar in de regering van Correa (zes als vice-president en de overige vier als speciaal gezant bij de VN) gebruikte om de kiezers ervan te overtuigen dat hij oprecht was. Maar eenmaal aan de macht begon Moreno onmiddellijk alle standpunten van zijn rechtse tegenstander uit 2017, een bankier genaamd Guillermo Lasso, na te praten.
De bewering dat Correa Ecuador diep in de schulden heeft achtergelaten, is een leugen waar ik over schreef (FAIR.org, 10/23/19) kort nadat protesten tegen het bezuinigingsbeleid van Moreno acht demonstranten het leven lieten. En Moreno's beschuldigingen van corruptie tegen Correa zijn niet geloofwaardiger. Zoals het in Washington gevestigde Center for Economic and Policy Research opmerkte Twitter (2/7/21):
In de berichtgeving over de verkiezingen in #Ecuador vandaag wordt vaak vermeld dat voormalig president Rafael Correa werd berecht en veroordeeld op beschuldiging van “corruptie”. Wat hieraan ontbreekt: hij werd schuldig bevonden aan ‘psychische beïnvloeding’ op een groep overheidsfunctionarissen.
Interpol heeft dit afgewezen op grond van de mensenrechten drie verschillende verzoeken van de regering van Moreno om Correa te laten arresteren. De gevallen zijn ongerijmd maar zeer talrijk – letterlijk tientallen van hen zijn aan de gang - en gefaciliteerd door Moreno's stapeling van de rechterlijke macht en andere controleautoriteiten.
Scheef mediaterrein
Even belangrijk was dat Moreno, toen hij de Correa-beweging verraadde, de publieke media onmiddellijk op één lijn bracht met de particuliere media die Correa altijd hadden aangevallen. Een nationaal televisie-interview met Moreno dat al vroeg in zijn ambtstermijn plaatsvond, was zeer onthullend over hoe publieke media op één lijn waren gebracht met particuliere media (tegenstoot, 1/31/18).
Opmerkelijk genoeg kwam Arauz als eerste binnen 33% van de stemmen op 7 februari, ondanks dat 100% van de Ecuadoraanse media op nationaal niveau tegen hem was. Dat is bepaald geen teken van een gezonde democratie; een scheef mediaterrein werkt flagrante oneerlijkheid in de hand. A brief van 40 economen van over de hele wereld hekelde de schaamteloze leugens van de Ecuadoraanse media over het standpunt van Arauz over het behoud van de Amerikaanse dollar als de munteenheid van Ecuador.
De fel anti-Correa-mediamonocultuur van de afgelopen vier jaar verklaart mede het schandalige gedrag van de CNE, maar ook dat van Moreno's kabinetssecretaris, Juan Sebastián Roldán, die openlijk Correaïstische kandidaten bedreigde. In een tv-interview in augustus (MAXTV Online, 8/7/20), zei Roldán dat het een “groot risico was om een Correaïstische kandidaat te zijn, omdat het rechtssysteem zijn ogen zal richten op degenen die nog niet zijn gevlucht of veroordeeld.” Veel van Correa's belangrijkste bondgenoten hebben dat inderdaad gedaan gevangen gezet of in ballingschap gedreven.
Reuters zei ook die rechtse kandidaat Guillermo Lasso (die mogelijk op de tweede plaats eindigt). 0.36 procentpunt om zich te kwalificeren voor de tweede verkiezing in april) “is gekwetst door zijn imago als conservatieve bankier.” Hij is zelfs gekwetst door het feit dat Moreno het campagneplatform van Lasso uit 2017 heeft geïmplementeerd (welke bevatte onderdrukking van de Correaïsten) gedurende de afgelopen vier jaar, en deze is op meerdere niveaus rampzalig geweest. De reactie van Ecuador op de Covid-19-pandemie was zo incompetent dat het, op basis van het hoge aantal sterfgevallen per hoofd van de bevolking, tot de het ergste ter wereld.
Moreno heeft nu ongeveer a 7% goedkeuringsclassificatie. Dat heeft hem er onlangs niet van weerhouden om een eed af te leggen Miami Herald opiniestuk (1/31/21), om te werken aan het nauwer verweven van de economie van Ecuador met Washington tot zijn “laatste dag in functie.” In feite probeert hij nu de centrale bank van Ecuador te privatiseren voordat zijn ambtstermijn afloopt.Reuters, 2/8/21).
In de nasleep van de overwinning van Arauz maakte de procureur-generaal van Moreno er een show van verschijnen met haar Colombiaanse tegenhanger om informatie te ontvangen over beschuldigingen die zijn verspreid door particuliere media dat Arauz werd gefinancierd door de ELN, een Colombiaanse rebellengroep. Het verhaal is belachelijk, zoals Progressive International en anderen wees erop vaardigheden de aanklagers uit de buurlanden kwamen bijeen. Toch heeft dit aangewakkerd opgewonden speculatie onder de rechtervleugel van Ecuador dat Arauz mogelijk nog steeds wordt gediskwalificeerd voor de tweede verkiezing. Je kunt het ze niet kwalijk nemen dat ze opgewonden zijn. Wilde beschuldigingen ondersteund door grote mediakanalen en a rechtssysteem opgetuigd door Moreno zijn de afgelopen vier jaar effectieve wapens geweest tegen links.
Over wilde beschuldigingen gesproken, de derde plaats bij de verkiezingen... Yaku Perez, onderhandelde over een hertelling tijdens een openbare bijeenkomst met Lasso, de verkiezingsautoriteiten en de waarnemers van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS). Tijdens de bijeenkomst, Yaku Pérez beschuldigde Correa van inmenging in het tellen van de stemmen door middel van ‘afstandsbediening’. Hoe Correa dat voor elkaar kreeg, maar er de afgelopen vier jaar niet in slaagde een politieke partij geregistreerd te krijgen, werd niet uitgelegd. In 2018 had Moreno de CNE gestapeld met anti-Correa-mensen, zoals de beslissingen sindsdien hebben aangetoond.
Verbazingwekkend genoeg zei Pérez ook dat het hem niet zou verbazen Arauz te zien eindigen op de derde plaats na een hertelling. Deze losgeslagen opmerkingen van Pérez werden niet genoemd door Reuters in een artikel over de bijeenkomst (Reuters, 2/12/21). Ook onvermeld was dat Pérez onderschreef Lasso in 2017, en dat Lasso zei hij zou Pérez steunen tegen Arauz in een tweede ronde.
Bovendien zou iedereen die voor nieuws over Latijns-Amerika niet afhankelijk is van westerse bedrijfsmedia zeer ongerust zijn over de betrokkenheid van OAS-functionarissen bij de verkiezingen in Ecuador. De valse beweringen van OAS-functionarissen hebben in november 2019 geleid tot een door de VS gesteunde staatsgreep in Bolivia.FAIR.org, 12/17/19).
Kijk niet achterom
Een subkop bij a New York Times analyse (2/7/21) van de verkiezingen in Ecuador zei: “Het land, dat wordt geconfronteerd met een pandemie en een diepgewortelde recessie, ziet het politieke debat draaien rond de erfenis van een lang vervlogen leider.”
Dat is een bizarre klacht, nu Correa's decennium als president nog maar vier jaar geleden eindigde. Bovendien gaan politieke debatten meestal over wat kiezers van het verleden zouden moeten leren. In de VS omvat dat vaak het debatteren over wat de Framers eeuwen geleden bedoelden toen ze een grondwet schreven. Over ‘lang vervlogen’ leiders gesproken.
Afgezien van het dwaze en neerbuigende argument Times ervoor gekozen om te benadrukken, het artikel repliceert alles Reuters'leugens van weglating. Maar de Times boog zich lager. Het citeerde Moreno alsof hij een nobele democratische hervormer was, gefaald door een kortzichtig en onverlicht electoraat:
En in Cuba, Nicaragua en Venezuela hebben ooit zo populaire leiders of hun beschermelingen vrije en eerlijke verkiezingen helemaal omzeild om hun heerschappij te bestendigen.
De opvolger van Correa en zijn voormalige vice-president, Lenín Moreno, willen dat Ecuador dat patroon doorbreekt, met het argument dat leiders met een te strakke greep op de macht ongezond zijn voor democratieën.
“Het vereeuwigen van de macht leidt er helaas toe dat degenen die deze uitoefenen kwaadaardigheid verwerven, die bij meer dan één gelegenheid is geëindigd in corruptie en zelfs misdaden tegen de menselijkheid”, zei Moreno vorige maand in een interview tijdens zijn bezoek aan Washington. “Als je periode afloopt, moet een leider zeggen: ‘Oké, genoeg.’”…
De heer Moreno koos ervoor zich niet herkiesbaar te stellen en herstelde de door de heer Correa afgeschafte termijnen voor de presidentsverkiezingen. Zijn regering voerde ook het corruptieonderzoek uit dat resulteerde in de veroordeling van de voormalige president en de gevangenneming van acht van zijn ministers. Maar de bezuinigingsmaatregelen van Moreno maakten hem zeer impopulair, waardoor veel Ecuadoranen schreeuwden om de terugkeer van Correa.
Regeringen in Venezuela en Nicaragua worden afgeschilderd als onderdrukkend, zelfs als ze opstandige oppositie, gesteund door Washington, tolereren.FAIR.org, 4/23/18, 8/23/18). Maar Moreno's oprechtheid en toewijding aan de democratie (wat de feiten ook mogen zijn) staan voor de mensheid nooit ter discussie Times, omdat hij onderdanig was tegenover Washington, lokale oligarchen en de mediakanalen die zij bezitten. Het gevangen zetten van politieke tegenstanders door Moreno, die hij de lucht in prees toen hij ze nodig had om in 2017 aan de macht te komen, getuigt van een gezond karakter voor de regering. Times– geen bewijs dat Moreno een cynisch persoon is die de democratie heeft ondermijnd. Moreno's geloofwaardigheid bij de Times was ook onbeschadigd door het feit dat hij een klap uitdeelde aan de persvrijheid over de hele wereld mishandelen en uiteindelijk verdrijven Wikileaks' Julian Assange van de Ecuadoriaanse ambassade in Londen.
Moreno was een Correaist toen het gemakkelijk was om dat te zijn. Dat is niet het geval met Arauz, die de Times (2/7/21) probeerde in diskrediet te brengen als een “weinig bekende econoom” die alleen maar de bevelen van Correa zou opvolgen (in plaats van zijn overtuigingen te delen). Als je mijn interviews met Arauz leest (Counterpunch, 5/15/18, 11/13/18, 7/1/20), zou je kunnen concluderen dat het eigenlijk bedrijfsjournalisten zijn die zich vaak (al dan niet bewust) gedragen als marionetten van hun rijke werkgevers.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren