Israëlische bommen blijven op Gaza vallen, waarbij Palestijnse burgers met overgave worden gedood. Al Jazeera publiceerde een verhaal over de vernietiging van 24 ziekenhuizen in Gaza, die stuk voor stuk genadeloos door het Israëlische leger werden gebombardeerd. De helft van de 35,000 door Israël vermoorde Palestijnen waren kinderen; hun lichamen lagen verspreid in de overweldigde mortuaria en moskeeën van Gaza. De voormalige adjunct-secretaris-generaal voor de mensenrechten van de Verenigde Naties, Andrew Gilmour vertelde BBC Newsnight dat de Palestijnen ‘collectieve straffen’ ondergaan en dat wat we in Gaza zien ‘waarschijnlijk het hoogste aantal doden is van welk leger dan ook, waarbij wie dan ook om het leven komt, sinds de Rwandese genocide van 1994.’ Ondertussen, in de Westelijke Jordaanoever van Palestina, Human Rights Watch shows dat het Israëlische leger heeft deelgenomen aan de ontheemding van Palestijnen uit twintig gemeenschappen en sinds oktober 20 minstens zeven gemeenschappen heeft ontworteld. Dit zijn vaste feiten.
Toch zijn deze feiten – volgens een lek memorandum– er kan niet over worden gesproken in de ‘recordkrant’ in de Verenigde Staten, de New York Times. Journalisten bij de krant werd gevraagd de termen ‘genocide’, ‘etnische zuivering’ en ‘bezet gebied’ te vermijden. De afgelopen zes maanden hebben kranten en televisieprogramma's in de Verenigde Staten over het algemeen met passieve stem over het genocidale geweld geschreven: er vielen bommen, er stierven mensen. Zelfs op sociale media, waar het terrein vaak minder gecontroleerd is, viel de bijl op sleutelzinnen; ondanks de zijne bijvoorbeeld beroepen van toewijding aan de vrijheid van meningsuiting, zei Elon Musk termen zoals “dekolonisatie” en zinnen zoals “van de rivier naar de zee” zou op X verboden worden.
Stilte op de universiteitscampussen
Aan de University of Southern California (USC) zou Asna Tabassum, een Zuid-Aziatische Amerikaan, op de campus een toespraak houden voor 65,000 mensen als afscheidsspreker van de klas van 2024. Tabassum was betrokken bij het gesprek rond de Israëlische oorlog tegen de Palestijnen. was het doelwit van pro-Israëlische activisten die beweerden zich bedreigd te voelen. Op basis van dit gevoel van gevaar, waarvan de bron de universiteit is geweigerd om openbaar te maken, besloot USC haar toespraak te annuleren. In een doordachte reactie smeekte Tabassum – die biomedische technologie en geschiedenis studeerde (met een minderjarige in verzet tegen genocide) – haar klasgenoten ‘om buiten de gebaande paden te denken – om te werken aan een wereld waarin kreten van gelijkheid en menselijke waardigheid niet worden gemanipuleerd om uitingen van haat zijn. Ik daag ons uit om op ideologisch ongemak te reageren met dialoog en lering, en niet met onverdraagzaamheid en censuur.” Tabassum is 21 jaar oud. De provoost van het USC die haar toespraak afzegde, Andrew Guzman, is 56 jaar oud. Zijn redenen om haar te sluiten zijn minder volwassen dan haar pleidooi voor dialoog.
Studenten in de Verenigde Staten hebben wanhopig geprobeerd het bewustzijn te vergroten over wat er in Gaza gebeurt en hebben geprobeerd hun campussen te laten desinvesteren door bedrijven met investeringen in Israël en de bezette Palestijnse Gebieden. De eerste protesten werden getolereerd, maar daarna werden Amerikaanse politici dat wel betrokken zijn met congreshoorzittingen en overhaastheid opmerkingen over het feit dat deze studenten gefinancierd worden door de Chinezen en Russen. Collegebestuurders, bang voor hun donoren en voor politieke druk, gaven toe en begonnen de studenten van het ene uiteinde van het land (Columbia University) tot het andere (Pomona College) te censureren. Collegevoorzitters uitgenodigd lokale politie-afdelingen op hun campussen, lieten hen de studenten arresteren en schorsten hen van hun hogescholen. Maar de stemming is onmiskenbaar. Studentenvakbonden door het hele land – van rutgers naar Davis– gestemd om hun regeringen te dwingen zich uit Israël te desinvesteren.
Wat is weerzinwekkend?
Op 12 april 2024 sloot de politie van Berlijn een Palestina-conferentie af, waar mensen uit heel Duitsland samenkwamen om naar een reeks sprekers te luisteren, ook uit andere delen van Europa en uit Palestina. Op het vliegveld heeft de politie de Brits-Palestijnse arts, Ghassan Abu Sitta, aangehouden en vervolgens gedeporteerd, die zich als vrijwilliger in Gaza had aangemeld en getuige de genocidale oorlog uit de eerste hand. De voormalige Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis zou op de conferentie een online toespraak houden. Hij werd niet alleen verhinderd die toespraak te houden, maar kreeg ook een bevel tot bekeuring betätigungsverbot–of een verbod op enige politieke activiteit in Duitsland (verbod op toegang tot Duitsland en een verbod op het organiseren van een online evenement). Dit, Varoufakis zei, is in wezen de ‘doodsteek voor de vooruitzichten op democratie in de Bondsrepubliek Duitsland’.
Een paar dagen voor de conferentie in Berlijn publiceerde professor Jodi Dean een opstel op de Verso Blog met de titel ‘Palestina spreekt voor iedereen’. Het essay is geworteld in het eenvoudige en onbetwistbare idee dat onderdrukte mensen het recht hebben om voor hun emancipatie te vechten. Dit is de basis van de Internationale Verklaring van de Rechten van de Mens, die ook vaak door Varoufakis wordt aangehaald. De dag nadat de Palestinaconferentie in Berlijn werd gesloten, publiceerde de werkgever van Jodi Dean, president Mark Gearan van Hobart en William Smith Colleges in de Verenigde Staten, een verklaring waarin wordt aangekondigd dat professor Dean dit semester de rest van haar lessen niet kan geven. Gearan schreef dat hij het niet alleen ‘volledig oneens’ was met Dean, maar dat hij haar opmerkingen ook ‘weerzinwekkend’ vond. Het is interessant dat Gearan sinds oktober alleen nog maar een publiek heeft uitgebracht verklaring Hamas veroordelen, maar niets over het verschrikkelijke genocidale geweld tegen de Palestijnen.
Wat schreef Jodi Dean dat zo ‘weerzinwekkend’ was? Gearan concentreerde zich op het woord ‘opwindend’, dat Dean gebruikte om haar reactie te beschrijven op paragliders die voorbij het Israëlische bezettingshek rond Gaza gingen. Ze vierde niet daadwerkelijk de aanslagen van 7 oktober, maar gebruikte de paragliders alleen als metafoor om de politiek van hoop en bevrijding vanuit een Palestijns standpunt te beschouwen (waarbij ze het laatste gedicht citeerde van Refaat Alareer, vermoord door Israël op 6 december 2023, met zijn meditatie over vliegers om het idee te benadrukken om boven onderdrukking uit te stijgen). Gearan wilde geen dialoog over de bezetting of over de genocide. Net als de redacteuren en uitgevers van de New York Times, net als de Duitse regering en net als andere Amerikaanse universiteitspresidenten wilde Gearan de gesprekken beperken. Tabassums pleidooi voor “dialoog en leren” werd gemuilkorfd; Omdat ze te bang zijn om daadwerkelijk over Palestina te praten, geven mensen als Gearan de voorkeur aan ‘onverdraagzaamheid en censuur’.
Dit artikel is geproduceerd door Globetrotter.
Vijay Prashad is een Indiase historicus, redacteur en journalist. Hij is schrijver en hoofdcorrespondent bij Globetrotter. Hij is redacteur van LeftWord-boeken en de directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek. Hij heeft meer dan twintig boeken geschreven, waaronder De duistere naties en De armere naties. Zijn nieuwste boeken zijn Strijd maakt ons menselijk: leren van bewegingen voor socialisme en (met Noam Chomsky) De terugtrekking: Irak, Libië, Afghanistan en de kwetsbaarheid van de Amerikaanse macht.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren