Het middelpunt van het milieubeleid van het komende Democratische Huis van Afgevaardigden is wat nu bekend staat als ‘The Green New Deal’. Maar het heeft al te maken gehad met een diep polariserend verzet van het ouderwetse democratische leiderschap. En het land wordt geconfronteerd met verdeeldheid over de toekomst van kernenergie.
De meest zichtbare publieke pleitbezorger van de Green New Deal, de nieuw gekozen negenentwintigjarige Amerikaanse vertegenwoordiger Alexandria Ocasio-Cortez, democraat van New York, heeft een plan opgesteld voorlopige blauwdruk het bepleiten van een energie-economie die volledig gebaseerd moet zijn op “hernieuwbare” en “schone” bronnen. Volgens een verslag in The Hill, fossiele brandstoffen en kernenergie vallen “volledig buiten” haar plan.
Het ontwerpvoorstel heeft enorm veel enthousiasme onder de bevolking opgewekt gunstige opiniepeilingen, zelfs onder sommige Republikeinen. Er is aanzienlijke druk vanuit de basis ontstaan op de vermoedelijke voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Nancy Pelosi, om een Green New Deal-commissie te vormen onder voorzitterschap van Ocasio-Cortez.
Maar op 20 december werd de Democratisch leiderschap aangekondigd het zal geen aparte commissie van het Huis van Afgevaardigden over de deal steunen. In plaats daarvan zal het doorgaan met een panel over klimaatverandering, onder voorzitterschap van Kathy Castor, vertegenwoordiger van Florida, die substantiële financiering heeft ontvangen van de fossiele brandstoffenindustrie. Het blijft onduidelijk of Ocasio-Cortez überhaupt een zetel in de commissie krijgt.
Maar het streven van de basis naar een Green New Deal zal duidelijk niet verdwijnen. De jeugdige Sunrise beweging heeft gezworen ervoor te vechten, samen met een groot aantal anderen, waaronder Senator Bernie Sanders, onafhankelijk van Vermont, een waarschijnlijke presidentskandidaat voor 2020.
Het idee van de Green New Deal roept visioenen op van de omvangrijke ‘alfabet agency’-programma’s die in de jaren dertig door Franklin en Eleanor Roosevelt werden gelanceerd.
Met een ongeëvenaard praal hebben de New Deal-democraten miljoenen Amerikanen aan het werk gezet bij de aanleg van wegen, bruggen, scholen, bibliotheken, musea, openbare zwembaden, lokale en nationale parken en meer. Ze bewezen dat een enorm gemeenschappelijk goed kon voortkomen uit een solide overheidsblauwdruk die beheerd werd door een bekwaam, goed georkestreerd hersenvertrouwen.
Daarentegen heeft de belofte van de regering-Trump om de “infrastructuur” aan te pakken niets van het bovenstaande met zich meegebracht. Hoewel het de ramp van de klimaatverandering ontkent, heeft het energiebeleid zich puur gericht op het overhandigen van goedkope fossiele boorcontracten op openbaar land (en wateren) aan Trump-handlangers.
Het is ook verleend een lening van 3.7 miljard dollar tegen een lage rente (opgeteld bij de 8.3 miljard dollar die eerder door president Obama werd verstrekt) aan particuliere ontwikkelaars van de laatste twee Amerikaanse kernreactoren in aanbouw in Vogtle, Georgia. Het project ligt al jaren achter op schema en miljarden boven het budget en kan de $20 miljard overschrijden en toch nooit af zijn.
Het lot van de Vogtle-fabriek onderstreept een nucleaire oorlog die de kern van de Green New Deal en de klimaatkwestie zal raken zoals deze zich afspeelt in het nieuwe Congres.
Nu al, The New York Times, met zijn lange geschiedenis van pleitbezorging voor reactoren, heeft een opiniestuk van de Amerikaanse senator John Barrasso, Republikein uit Wyoming, die pleit voor meer kernwapens als oplossing voor de klimaatcrisis. In een artikel onder een foto van een Chinese reactor in aanbouw stelt Barrasso dat “kernenergie wordt geproduceerd zonder COXNUMX-uitstoot.”
Kernreactoren stoten inderdaad emissies uit opsporen hoeveelheden radioactief koolstof-14. De brandstofstaven die een krachtreactor zijn geproduceerd met aanzienlijke koolstof in de mijnbouw, het malen en de verrijking. Zij grote hoeveelheden restwarmte pompen rechtstreeks in de ecosfeer terechtkomen, en zelfs veel minder efficiënt werken dan kolenbranders. Ze leveren grote hoeveelheden radioactief afval op, dat rechtstreeks verband houdt met de productie van kernwapens. En vijf daarvan (Tsjernobyl 4 en Fukushima 1-2-3-4) zijn opgeblazen.
Liefhebbers van reactoren zoals Barrasso roepen steevast visioenen op van een ‘nieuwe generatie’ kleine, modulaire kernwapens en andere technovarianten zoals gesmolten zout en thorium, waarvan wordt beweerd dat ze veilig, schoner en goedkoper zijn dan de huidige vloot. Maar er zijn weinig tastbare aanwijzingen dat dergelijke alternatieve reactoren binnenkort in gebruik kunnen worden genomen, of de prijs van wind- en zonne-energie kunnen verslaan, die blijven dalen. De kritiek dat hernieuwbare energiebronnen met tussenpozen optreden, verliest ook zijn kracht, net zoals grootschalige batterij-arrays dat ook doen te laten vallen in prijs terwijl de efficiëntie en capaciteit stijgen.
Barrasso pleit ook voor het voortgezette gebruik van fossiele brandstoffen, met verschillende pijplijngerelateerde programma's voor de opslag en het gebruik van de daaruit voortvloeiende CO2. ‘De Verenigde Staten en de wereld’, zegt hij, ‘zullen de komende decennia afhankelijk blijven van betaalbare en overvloedige fossiele brandstoffen, waaronder steenkool, om onze economieën van energie te voorzien.’
Deze argumenten vóór kernwapens worden zelfs herhaald door sommige zelfbenoemde aanhangers van de Green New Deal. Volgens een verslag uit DataforEnergy, voornamelijk geschreven door Greg Carlock, zou op zijn minst een deel van de Green New Deal moeten worden aangedreven door “schone bronnen zoals kernenergie en de resterende fossiele brandstoffen met koolstofafvang.”
Dergelijke retoriek zal worden getest door voorstanders die atoomenergie als ‘schoon’ karakteriseren. Hun strijd om de financiering van nieuwe reactoren zou snel een groot deel van het Green New Deal-debat kunnen verzwelgen.
Dat geldt ook voor de strijd om de 98 Amerikaanse reactoren nog steeds vergunning opereren. Naarmate ze ouder worden, blijven ze achteruitgaan en broos worden. Tegenstanders van kernenergie willen dat kernenergie wordt uitgeschakeld voordat ze ontploffen; Voorstanders beweren dat zonder hen meer fossiele brandstoffen zullen worden verbrand.
Maar zulke keuzes worden gemaakt in de directiekamers van bedrijven, zelfs niet door de vrije markt. Pacific Gas & Electric, eigenaar van twee verouderde reactoren in de buurt van San Luis Obispo, heeft dat al gedaan toegegeven dat het beide zou kunnen vervangen door hernieuwbare energie, terwijl er geen steenkool, olie of gas meer zou worden verbrand. Als Green New Deal-activisten een deuk willen slaan in onze verouderende nucleaire vloot, zullen ze ervoor moeten zorgen dat de hele reeks reactoren die op het punt staan te sluiten, wordt vervangen door hernieuwbare energiebronnen, en niet door de fossiele brandstoffen die de nutsbedrijven nog steeds bezitten en waar ze van houden.
Ten slotte zal, samen met kernenergie, de vraag hoe de deal gefinancierd moet worden centraal staan. De reguliere voorstellen zullen zich richten op een nieuwe reeks belastingen.
Maar uitgesproken vredesgroepen als Code Pink willen het geld graag uit het leger halen en naar de sociale/infrastructuurprogramma's sturen die de natie kunnen herbouwen. Spraakmakende campagnes onder leiding van activisten Jodie Evans en Medea Benjamin waren een integraal onderdeel van de schokkende afvalligheid van zeven Republikeinse senatoren die de regering-Trump financiering weigeren ter ondersteuning van de Saoedische oorlog in Jemen.
Activisten moeten nu betogen dat de ruim biljoen dollar die we jaarlijks uitgeven aan de bewapening van het rijk in plaats daarvan de windturbines en zonnepanelen zouden moeten financieren die de kern vormen van de Green New Deal.
De prn.fm-podcast van Harvey "Sluggo" Wasserman is Green Power & Wellness. Zijn show, California Solartopia, wordt uitgezonden op KFPK-Pacifica 90.7FM Los Angeles. Tot zijn boeken behoort onder meer het binnenkort te verschijnen The Life & Death Spiral of US History.
Help alstublieft ZNet en Z Magazine
Vanwege problemen met onze programmering die we nu pas eindelijk hebben kunnen oplossen, is het ruim een jaar geleden sinds onze laatste fondsenwerving. Daarom hebben wij uw hulp meer dan ooit nodig om de alternatieve informatie te kunnen blijven bieden waar u al 30 jaar naar op zoek bent.
Z biedt het nuttigste maatschappelijke nieuws dat we kunnen, maar bij het beoordelen van wat nuttig is, leggen we, in tegenstelling tot veel andere bronnen, de nadruk op visie, strategie en activistische relevantie. Als we Trump bijvoorbeeld aanspreken, is dat om manieren te vinden die verder gaan dan Trump, en niet om alleen maar keer op keer te herhalen hoe verschrikkelijk hij is. En hetzelfde geldt voor onze aanpak van de opwarming van de aarde, armoede, ongelijkheid, racisme, seksisme en oorlogvoering. Onze prioriteit is altijd dat wat wij bieden de potentie heeft om te helpen bepalen wat we moeten doen en hoe we dat het beste kunnen doen.
Bij het oplossen van onze programmeerproblemen hebben we ons systeem bijgewerkt om het makkelijker te maken om donateur te worden en donaties te geven. Het is een lang proces geweest, maar we hopen dat het voor iedereen gemakkelijker zal worden om ons te helpen groeien. Als u problemen ondervindt, laat het ons dan meteen weten. We hebben input nodig bij eventuele problemen om ervoor te zorgen dat het systeem voor iedereen eenvoudig te gebruiken blijft.
De beste manier om te helpen is echter door maandelijks of jaarlijks ondersteuner te worden. Onderhouders kunnen reageren, blogs plaatsen en elke avond commentaar ontvangen via directe e-mail.
U kunt ook een eenmalige donatie doen of een printabonnement nemen op Z Magazine.
Abonneer u op Z-magazine hier.
Elke hulp zal enorm helpen. En stuur eventuele suggesties voor verbeteringen, opmerkingen of problemen meteen per e-mail.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren