Glenn Greenwald, pas aangenomen bij The Guardian, briljant aangeklaagd de “verbijsterende niveaus van elkaar versterkende wraakzucht en groepsdenken van de Britse media wanneer het tijd is om een buitenstaander als Assange te minachten.” Hij noemde de Guardian-teamleden niet bij naam, maar Peter Beaumont bewees dat veel Guardian-teamleden door het stuk van Greenwald gestoken moesten zijn. Beaumont kon het niet laten om publiekelijk te zeuren in een tweet:
“@petersbeaumont: nog een column in de Guardian van Greenwald waarin Guardian-verslaggevers zoals ik – en de rest van de media – vertellen hoe waardeloos we allemaal zijn.”
Seumas Milne, een ander Guardian-teamlid, schreef ook een uitstekend stuk over de zaak van Assange die een mildere aanval op de Britse media eiste dan die van Greenwald, wiens stuk de grenzen van aanvaardbare afwijkende meningen een beetje verder verlegde.
Hoeveel verder had Greenwald kunnen gaan? Ik denk helemaal niet veel verder zonder uit walging ontslag te nemen bij de Guardian of ontslagen te worden. Is dat een groot probleem? Zijn de grenzen die worden opgelegd door het werken voor een outlet als de Guardian significant? Ik geloof dat ja het antwoord is op beide vragen, zoals het geval van Joshua Treviño illustreert.
The Guardian onlangs aangekondigd, heel trots, dat Joshua Treviño was aangenomen als Guardian “teamlid”. Treviño zou zelfs een nieuwe ‘correspondent’ zijn en lid van hun ‘redactieteam’.
Dankzij de Elektronische Intifada en anderen werd de Guardian al snel gebombardeerd met verontwaardigde klachten over Treviño die in 2011 zijn Twitter-account had gebruikt om het Israëlische leger op te roepen tot de moord op Alice Walker en andere Gaza Flotilla-activisten. Treviño had getweet
Beste IDF: Als je uiteindelijk Amerikanen neerschiet in de nieuwe Gaza-flottielje – nou, de meeste Amerikanen vinden dat prima. Mij inbegrepen
The Guardian publiceerde al snel Treviño's idioot "verduidelijking" van die verdorven tweet:
Het lijkt er ook op dat de Guardian mogen hebben gedegradeerde Treviño van “correspondent” en onderdeel van zijn “redactieteam” naar zijn “commentaarteam”:
Vervolgens bleek dat Treviño kort nadat Israël negen activisten op de Mavi Marmara had vermoord, ook het volgende had getweet:
“Nadat ik de feiten van de vloot heb onderzocht, veroordeel ik Israël: omdat het te aardig, te zacht en te meegaand is voor het uitschot van de aarde.”
Voor zover ik weet is er nog geen “opheldering” gepost door de Guardian of Treviño.
Je zult tevergeefs zoeken naar artikelen van andere ‘teamleden’ van Guardian waarin het voor de hand liggende wordt vermeld over Treviño en hun bazen die hem hebben ingehuurd. The Guardian probeerde de aanwerving van Treviño te verdedigen door te beweren dat hij een 'pluraliteit' van opvattingen wenste. Afgaande op de totale afwezigheid van artikelen van Guardian-teamleden over de gestoorde uitbarstingen van Treviño, wordt pluraliteit echter helemaal niet gewaardeerd. Is het Guardian-team vrijwel unaniem in hun steun voor of onverschilligheid voor de aanwerving van Treviño of voor wat hij zei? Helemaal geen sterke gevoelens van zo'n anders zeer eigenzinnige groep?
Het gebrek aan openlijke afwijkende meningen van Guardian-schrijvers over Treviño is niet eens het meest vernietigende voorbeeld van de hoge prijs die moet worden betaald door iedereen die voor de bedrijfspers schrijft.
The Guardian organiseerde een opiniestuk van een genocidepleger op de Comment is Free-website.
Zoals in het geval van Treviño, het uiterst eigenzinnige Guardian-team, waarvan de leden radicale nep-fraude hebben gemaakt smerige beschuldigingen van ‘genocide-ontkenning’ tegen links (en had het lef om dat te doen). vormen een moedige dissident binnen de ‘beweging’ terwijl ze dat deden), werden niet aangezet tot het schrijven van artikelen toen een pleger van genocide een platform kreeg van hun werkgever.
Mensen kunnen redelijkerwijs stellen dat de compromissen die nodig zijn om toegang te krijgen tot een groot publiek via media als The Guardian gerechtvaardigd zijn. Wat redelijkerwijs niet kan worden beargumenteerd, is dat de kosten van deze compromissen triviaal zijn.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren