This is a companion piece to my column in Red Pepper, which chronics the hopes and frustrations of the revolutionary year of 1792.]
In voluminibus scriptis per undecim annos custodiae sub regimine fascistae composuit, Antonius Gramsci identidem citat philoaophiam, "intellectus pessimismum, optimam voluntatem" (quem noviismo Romain Rolland adscripsit). In una ex suis epistolis sententiam dilatavit: "Provocatio modernorum est vivere sine fallaciis et sine deceptione ... Ego sum pessimist propter intelligentiam, sed optimam propter voluntatem." In contextu vitae et laboris Gramsci, sententia peculiaris resonans habuit. Solitudinem ac privationem in carcere patiebatur, ex qua nullam spem remissionis habebat. Sinistras, et cum qua Gramsci, spes humanitatis, adversas atroces habuisse. His condicionibus aphorismorum formula superstes fuit. Respectu etiam spectat ad praecipuas eius scripta custodiae curas: nexum inter theoriam et praxim, partes intellectualium, dialecticam factorum subiectivorum et obiectivorum.
Locutio iamdudum appellata est actoribus, qui in ea aliquid verum agnoscunt suam experientiam eamque sustinentem inveniunt. Monitum vehemens est contra voluntatem cogitandi, sicut mandatum Amilcar Cabral ad "Irask nullas difficultates, errata, peccata. Nullas facile victorias. Eodemque tempore consilium contra renuntiationem est. Certam et apertam pugnam cum historia proponit, quod omnes aspiramus.
Sed calve, sicut saepe est, responsioni interrogationi pervicaci, eam magis magisque inconveniens repperi. Non certum est res nostrae condicionis vel "voluntas" vel "intellectus", "optimismus" vel "pessimas" repraesentare vel genera esse quae opus aphorismi illis assignatum facere possunt.
Sinistra certe activismus necessitudinem inter "intellectum" et "voluntatem" requirit, non separationem in castra contraria. Utcumque, numquam independenter ab invicem existunt ac interdum se invicem inficere et inficere possunt. Quisque a sinistra reor cognoscit posse inexplicabilis voluntatis bonae spem intellectualem claritatem corrumpere vel componi. Ac nemo fingeret improbum intellectum atram non debilitatem.
« Optimismus voluntatis », uti debet, nos in populos divisos vertit. Unum ex illis impossibilibus, realibus iniunctionibus est, sicut "dies ad plenissimam vive" vel "semper speculum dimidium plenum pro dimidia parte inanis". Recipe negationem, cum omnibus neurosis quae eam comitantur. Si spe coactum fit periculum est coactivum. Voluntarismum parit qui cogitur ad ingratas cogitationes vel affectus excludendas.
Ubi est optimae rationis spes, si nullae sint ei rationes? Si revera nulla est efficiendi mutationis facultas, cur ergo activitatem molestus est? Estne seipsum vindicans, aliquid propter se insecutum, an propositum convertitur? Saepe confirmati sumus "processus" rem esse. Et tamen essentialis illius processus est "oculos tuos in bravio servans". Quomodo fieri potest, si praemium fallacia esse decrevistis?
Et quid est voluntas? Passionis aut motus non est, sed in illis elucet. Facultas conscientiae traditur, ut conscientia habitus vel ambitus se imponens, ut sui ac rerum dominatio. Sed potestne "voluntas" esse omnino conscientiae ens? Fontes eius in sub- conscii iacent. Re quidem vera, ut quilibet therapist vobis dixerit, "potestas" vel "seipsum dominandi" requirit agnitionem prorsus sub- consciae illius fundationis, immo illusionibus "domini" et "voluntatis".
Pessimasmus intellectus, ut principium, potest esse tam distortus quam volitivus. Tam irrationale est possibilitates negare, progressiones praecludere, sicut est fingere se esse ubi non sunt. Est utique pessimismus intellectus recti, qui infringat humanas facultates et videt capitalismum ut finem historiae. Certissimum est quid Gramsci diceret. Sinistro autem atram intellectus interdum pseudo-auctoritatem sumit, fit prorsus id quod Gramsci monuerunt, forma sui tutelae « deceptionis », quae se suamque auctoritatem conservat non collocando spem in immediato vel medio termino. .
Plus annis, in casum cladium vel deceptionum, a "sapientibus" dictum est relictum quod utique necesse fuit. Cum dignatione professoria docuerunt me dedisse stateram virium, etc. solum hoc modo elaboratum esse et rusticum aliter cogitare potuisse. His diebus video staturam illam veluti mechanismum defensionis, modum negandi dolorem vel desperationem vel frustrationem - et interdum modum imponendi personalem excellentiam, petendo obiectivam et acumen historicum involvendi. Ut spem veram, bonam voluntatem exercere, in ea collocare debes: tempus tuum, industriam, sensus sui et munus in mundo. motus sine illo non possunt movere.
His perpensis, quomodo aphorismus ad condicionem nostram pertinet? Futura spectans, ampla videntur causae ad atram. Plus quam fieri potest ut capitalismus suum discrimen hodiernum solvet inpensa laboris classis et ad suum historicum commodum. Ipsam exoneratas transactis moderationibus. Graduum subsidii socialis omnium generum reducetur. Multum vis laboris erit fortuita et exstinguitur. Certamina pro iustitia sociali tunc ex inferiore, debiliori loco his cladibus gerendae erunt. In Britannia, NHS deponetur neque a futuro imperio Laboris coniungetur.
Interim spes ver Arabum ab imperiali et factiosi violentia retorta est. Mutatio climatis immoderata pergit, sicut recentis nuntii motus acceleratricis receptui glaciei arctici ostendit, cum imperia fere ubique proclivem exitum et responsabilitatem depulso. Discrimina in aqua et copia cibi imminentes esse dicuntur, effectus pressionis prioritatum capitalistarum. Prorsus tristis est prospectus. Videmus omnes sperare posse id quod est dubia voluptas posse dicere « ita vobis praediximus ».
nihil tamen ex eo in lapidem mittitur. Verisimiles numquam certitudines sunt. Res mira celeritate mutare possunt, pro varia variabilium coniunctione - inter eas nostras actiones, nostram « voluntatem ».
Aliae partes sunt fabulae, notabiliter in America Latina, ubi excursiones neo-liberalismi factae sunt cum insignibus beneficiis erga pauperes. In Europa, gradus resistentiae bene oriri possunt, etiam hic in Britannia, ubi tantum impetum sectionum sentire coepimus. Ut videtur deesse austeritas, jocum magis petet. Quod ad ver Arabum, sane nimis mature narrandum est. Aspirationes populares quae in politicam arenam intraverunt, quae arenam illam aperiebant, adhuc se exercent, magnis pressionibus variis directionibus subiciuntur. Revolutiones populares in Europa anni MDCCCXLVIII plerumque adversae vel revolutae vel cooptatae fuerunt. Nihilo minus annus desiliens designabat, quae condicio necessaria erat ad progressum quem tandem fiebant.
Solo nostro tempore capitalismus fatum Marx ei attributum implevit, systema vere globali fiens ac relationes sociales semper latius subiciens suis imperativis. Sed hoc momentum culminis implevit. Etiam dum auget globalem suam et auget penetrationem, capitalismus stat ut discrimen proclivi et anti-socialis. Non amplius etiam prospectus praebet pro mobilitate sociali individuali quae talem fidelitatem in praeteritum consecutus est.
Gravis intermissio per paucos annos diffusio criticae capitalismi - systema quem per multos annos ne nominare quidem licuit (sicut se obtentui post euphemismi sicut "fori" vel "liberi coeptum"). Posset dici quod ratio nominare didicimus, sed non secundum. Discrimen, ut dixit Gramsci in codicillis suis, discrimen ipsum consistit in eo, quod vetus moritur et novum nasci non potest.
Optimismus voluntatis, voluntas sacrificandi ad ampliorem finem, durior facta est ruina rerum exsistentium, tam communistarum quam socialium democraticarum, necnon recessu liberalismi in capitalismum 'realismum'. Utopianismus in genere, ut modus cogitandi, ab tractatu tractabili relegatus est. Hac in re opus est quaedam “optimismi intellectus”: certa inquisitione vectium mutationis hic et nunc, coniungitur cum imaginatione societatis iustae et sustinendae, melioris hominis futurae, quae necessaria est praeludium. ad faciendum illud futurum concretum possibilitatem.
Spes nostra in praesenti dubitatur natura. Vita est fluida et contraria. Quodvis momentum plures facultates continet, quae in vicem ulteriores facultates generant. Totum quod actu evolvitur non habemus nec plene cognoscimus nec ius habemus ad futura praenoscere. Quod si factum est per radicales praeteritorum - abolitionistarum, feministarum, artium unionistarum, democratarum - ne nunc quidem loqui volumus. Ut Blake dixit, "omnium scimus diversam esse rationem quando plus scimus." Stragulum interdicta vel ad atram vel ad spem bonam pertinent, indole mixta, multi- destitutus rei socialis indoles negant.
Facultas humana ad cooperationem, una cum immutabilibus rebus humanae interde- lentiae, perennis spei fons manet (magis puto quam 'optimismus'). Historia nostram capacitatem creativity et misericordia testatur quantum capacitas ad interitum et odium. Res ipsa est pretii adhuc creatur extra machinationes commutationis, in relationibus et in effectivis et cooperativis omnium generum. Hae reales sunt - aliquo modo veriores quam valor commutationis quae capitalismo colitur - et vitam nostram imbuunt ac nos alunt.
Ipse interrogo quomodo Palaestinae aequationem optimam habeant in pessimismum / spe. Praesentia truci vultu et tanquam inaminente futura sicuti quis in planeta. Diuturna de libertate dimicatio est praesens certamen pro superstite - contra acerbum adversarium a mundi superpotentia subnixum, impeditum cum vitio et inefficaci officiali ductu, sub impetu cotidiano politico, oeconomico et environmentali. Hoc modo vixerunt Palaestinorum per annos. Multa Palaestinae litterae sunt certaminis contra desperationem ac dissolutionem. Quamvis omnia sua desideria posuerunt, sustinentes non solum identitatem, sed rem politicam. Eorum praeceptum est Samoud constantia. Hic praesens momentum est officii praeteritorum et futurorum, quae inter utrumque conectuntur. Hic accessus aemulari possumus, manens "stabilis" in oppositione ad regimen hodiernum et in visione melioris futuri.
Sensus, atram intellectus semper in ordine est quia sumus contra vires Titanicae, quarum vires attingunt, facultates nostras minimas. Sola motiva, determinatio et imaginatio illis in rebus respondere possumus. Politica radicalis semper implicat possibilis redimere eamque liberare a circumscriptione notionum receptarum. Hodie illud significat recusationem faux-realismi quae imperata capitis capitalis sicut supra humanam legem construit. Significat reponendam capitalismi hubristicam affirmationem esse 'finis historiae' cum renovatione ideae Marx quod sola sua abolitione initia historiae vere humanae videbimus. Sine dubio, quid nunc agimus vel non facimus, effingemus quid alii in futuro facere possint. In dissidentis rerum calculos, memento Archimedis de vecte potestate: "Da mihi locum consistendi, et terram movebo."
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate