Vigilia Revolutionis 2011, voluptuaria similesve operante XII% Aegyptiorum aliquot usus est et in $12 miliardis anni intulit, criticam contributionem ad monetarum exterarum subsidia. Cum ergo, VIATOR numeri plummeted. Fuscus recuperationis finem fecit mense Novembri, cum relatio globali violentiae inter regimen et demonstratorem, et visitatores ulterius deterrebuntur a conflictu ultimi viae, quae per duas septimanas explicatur.
Voluptuaria in Aegypto industria per plures annos aedificata est ad postulationem quae nunc concidit. Effectus vehementer conspicui sunt in situs popularis semel, ubi rectores taxi, Peregrini duces et trinket venditores sub-sectis et cubito se mutuo extra viam cum certa consuetudine certant.
Spectaculum acerbum est, sed absentia aliorum peregrinatorum nobis munus fuit. Sepulchris ac templis, meschitis et mausoleis incultis frui poteramus, pepercisse distrahentium stridore peregrinationis e loco in alium discurrentes. Aliquando fortunati sumus ut omnino in nostro essemus, quod est cum possis audire mortuos loqui.
In Cairo mansimus in medio "quartae islamicae", urbis mediae vallatae a Fatimids aedificatae, a Salahuddin extensae et sub Mamlukes laute ornatae. Ex podio nostro despiciebamus in via media occupata, a portis Bab Zuwayla in australi ad aquilonem Bab El Futuh decurrentem. Hoc est Bayn al Qasrayn, " palatium ambulans" ubi fabulator Naguib Mahfouz suam trilogiam epicam constituit.
Cache area architecturae monumentalis extraordinarius est: ordinatus mosques, madrassas, mausoleum, portae, muri, caravansaerai et eleganter ornatae. sabil-kuttab (Cisternis publicis praeditus privatim per cubiculum scholae Quranic) late aedificatum inter 1100 et 1520, cum Cairo centrum mundi Muslim erat. Faces lapideae expansae multae striatae alternae vittis marmorei rosei et albi, elatae intra vias collatae inter se implicatis viridibus et nigris. ablaq ornamentum, testudines ortae ut stragula, turriculae filigrae lapidis aurei in caeruleum caelum. Prospectus e plano strata est una post revelationem.
Variis voluminibus et figuris circa omnia vittae eleganter sculptae Quranic transcurrentes transversae sunt, totam vicinitatem musaeum calligraphiae patentem faciente. Est etiam arca thesauri artium decorativarum: lignum caelatum et inauguratum, polychroma musivi, vitri maculatum, tectorium rigidum, laternae aeneae, fores aeneae.
Si restituta et purgata, civitas murata Pisas, Senas vel Roma aemularetur monumenti urbana attractio. Sed quia vita cotidiana, sonis, odoribus et rhythmis, circum monumenta volutans nec restituta nec mundata est, humano contextui donat. Haec media adhuc vicinia est pauperum et inferiorum mediarum, cum platearum mercatorum, cauponiarum, casuum hominum, opificum et operariorum, inter decrepitas aedificiorum et insufficiens infrastructuras omnes simul oppressi.
Ubique in Cairo audivimus vocem Oum Kalthoum, villam puellam de vico Delta, quae "vox Aegypti" facta est; "Kawkab al-Sharq" (Oriens stella) et cantor Arabum saeculi XX primi. In taxi cabs et casu vel e fenestris apertis modo trudunt, quandoque videbatur 'Omnes Oum All The Time'. Glamorous et gravis, sollicita in praeparatione et in effectu patratus, Kalthoum Aegyptia populari culturae decenniis dominatus est. Eius stilus neo-classicus, a tradito fundatus maqams et instrumentis, sed cum lyricis a poetis hodiernis commisso et amplo orchestrae ambitu a musicis occidentalibus inspiratis. Illa symbolum erat tam traditionis quam modernitatis, et quasi arcta Nasser socia consiliis populari eius associatus est. Ad eius funus anno 1975 decies centena millia vias Cairo instruxit, plus etiam quam ante quinque annos funus Nasser evaserat.
Quod XL annos post mortem suam, vox et imago Oum Kalthoum ubiquitous in Cairo manent, aliquid dicere debet de mollitia cuiusdam generis identitatis Aegyptiae recentioris, quae tamen tribus decenniis dictaturae et ortum islamismi perseveravit.
Neminem ullibi invenimus paratum esse verbum bonum de Morsi dicere, cum multi qui sibi placerent et multo melius putassent. Inter eos erat muezzin in meschita Cairo, Musulmanus devotus, qui Tahrir cum protestationibus Mubarak se coniunxerat, sed notione monopolii potentiae islamistae territa erat. Status Aegypti, dixit Coptas et "liberales" tum musulmanos repraesentare debuit. Alii, qui Morsi suffragati sunt, nunc Fratrum Mahumedanum catervam opportunistarum sui serviendi spectaverunt. Ante revolutionem iuvenis quidam nobis dixit: ยซFraternitas unum tantum mobile habuit; nunc quattuor habet.
Necessaria eventa adumbraverunt nos quocumque perreximus, usque ad pyramides. Sola magna et antiquitas faciunt eos impositos, sed frigidam, vel potius leviter frigidam reliquerunt. Hae rigide geometricae condensationes laboris humani sunt exsortationes primi status mundi, primus status eius religio, prima institutio divitiarum et potentiae monopolia. Ingens conatus eorum significationem explicandi abiit, sed nuntius mihi satis obtusus videtur: enuntiatio, crudeliter abstracta, dominationis est. (Estne significatio in eo quod constructiones pyramidicae inornatae magnae tantum nostro tempore resuscitatae sunt?)
In Luxor autem aliam faciem antiquae artis Aegyptiae, quam ex fragmentis in cimeliis tantum antea cognoveram, reperimus. Sicut omnis ars, consequitur ex experientia in situ, cum functione, scala relativa et contextui visuali restituto.
Ex his multa sunt funebria ars, sepulcra, et mortuaria templa, quae Aegyptii mortui cultus conformantur. Peculiare unum est tradendum ingentes pecuniae ad monumenta magnifice ornata, quae tunc erant obsignata et abdita in publico. Haec fuit species phthisicis solis diis conspicua. Itaque non servit, saltem directe, usitatis ideologicis artis in antiquitate functionibus. Mortui hic vere centrum sunt et peripherales vivi.
Quod tamen vivum in morte exspectatur, maxime melior fuit huius vitae versio, bonis huius mundi repleta. Cibus et potus, cantus et saltatio, amor et amicitia, pulchri- tudines naturae, flora et fauna, praesertim avis, mira varietate depicta, volitans, volans, nidificans. In monumentis et templis artem vitalis, technicam elegantiam, rationis audaciam ac minutissimam deliciarum invenimus.
Artis formula praeclare est, eadem genera et canones per tria milia annorum aliquantulum immutatione reproducens. Repetitio motionum ipsa est clavis aesthetica, quae imaginabiliter a creatoribus usurpatur. Optime, libera et fluente variationum series est. In ampliori exemplari texitur observatio subtilis naturalisticae, vel in subsidiis vel picturis singularibus, quorum colores calidi et recentes manent, post mille annos adhibebantur. Quam adepti sunt, quod restat, aliquid mysterii mihi, ac urget ad humanam formam in profano reddendam. Non est sicut Aegyptii potentiam frontis plenitudinis non bene: fundamentum est sculpturae suae gratuitae, incluso figurarum colossalium cum corporibus suis turpis et obtusis, sine visu.
Maxime revelatio situs omnium Luxoris minimum spectaculi esse potest. Notae ut Deir el Medinah, hae sunt hum-orum reliquiae modice compositionis, quae operarios aedificavit, qui magna monumenta et templa fabricarunt. Eorum parva, solida unitates domesticas in euismod exemplar ponuntur. Lapidarius hic vixit & familia; ibi tumulus pictor; ibi ropemaker vel faber. Inter ruinas disiectae sunt mini- pyramides et introitus ad antra subterranea sepulcri, magnitudine parva, sed tanta cura, copia coloris et speciei ornata, quam sepulcra regia in proxima Valle Regum. Hi operarii melioris vitae visiones proprias post vitam habuerunt. Sensum et valorem habebant.
Hic est locus historiae scriptor primus ictus. Operarii frumentarii, ex quibus panem et cervisiam fecerunt, geminae columnae Nili Vallis inedia millennii sunt. Sed anno circiter 1150 aCn, aerarium publicum, a Ramesses III bellis imperialibus exhaustum, non solvit. Operarii instrumenta deprimebant et sedebant in constructione templi mortuarii pharaonis. Commode annales hoc inauditum aut calamitosum non tractant, unde colligendum est telum ictum iam familiare fuisse. Miro etiam magis videntur opifices controversiam obtinuisse. Eorum pressio erat metus moriendi sine propriis exequiis dominis, expediti, thesauri, expositi in interitum intrantes. Cultus mortuorum pro semel profuit vivis.
Deir El Medinah commonet dimicationem pro iustitia sociali, ad sublevandam inopiam et oppressionem, radices antiquas habere ac caput erigere posse etiam in societatibus sicut Aegyptus antiqua ossificata. Duobus abhinc annis in Tahrir Square rapuit ut Mubarak regimen speciei un- mobilis. Hic iter confecimus, adorantes manu facta, monimenta provisoria iuvenibus qui in revolutione 2011 occisorum erant, cum mille milia contra istius imperii proditionem recusaverunt.
Demonstratores Morsi exire et constitutionem islamistam restitui volunt. Punctum acutum est violentia in cessoribus vigilum immoderata, continuatio usu notoria Mubarak-era. Morsi etiam media dogmata regiminis Mubarak suscepit: societatem cum USA et Israeli cum consiliis oeconomicis IMF amicantibus copulavit. Quadraginta centesimae Aegyptiorum minus quam duo dollariorum die vivunt, revolutionem adhuc ad differentiam faciunt. Otium et inflatio edunt signa viventia congue.
In Quadrato Tahrir, Obama denunciatum est "pecuniam et potestatem tradere" Fratrum Muslimorum, nec sine causa. Proximo anno US Aegyptum $ 1.3 miliarda dedit, praesertim in auxilio militari, cum paciscor inter exercitum et confraternitatem efficaciter scribendo dedit. Novus constitutionis autonomiam copiis armatis indiscretam spondet, quae non fuit quod homines vitam pro anno 2011 dederunt. In visitatione nostra, minister defensionis et intelligentiae militaris pristinus princeps, Generalis Abdul Fattah al-Sisi monuit Aegyptum "in paene ruinae" - quod magis dixit de diuturno ambitione politica militari quam de re publica rerum in terra Aegypti.
Post decennium torporis, vita in Aegypto vagus facta est, et multi inveniunt novam dubitationem confundendi. Quaedam copiae, quae fautores veteris regiminis in re militari, incluso in re militari, ad utilitatem illius evidenter quaerunt.
Revolutio quae ante duos annos incepit adhuc est explicatio; processus vivus est cuius exitus adhuc indeterminatus est. Ut unus Aegyptius nos admonuit, exempla classica Franciae et Russiae referentes, revolutiones processuum educunt.
In Tahrir Square magnus numerus feminarum in contumacia evaserat responsio ad recentes conatus sexuales vexatio ut mulieres a dissuadationibus ejiciant. Multi hijab gerebant, multi capite nudo erant, sed omnes declaraverunt propositum esse minas mulierum libertati obsistere, quae ex utroque legato Mubarak-era pervulgatae sexualis vexationes et anti-feminae rationes iuris religiosi. Eorum vocalis praesentia, iuxta vexilla portantis Nasseri imaginem, cartoons iudicum et ducum luculentorum, monumenta iuventutis caducae 2011, Aegyptiam identitatem profundis radicibus testabantur, et tamen etiam in formatione: saeculari, populari, anti-imperiali et culturae diversae.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate