បាទយើងអាចធ្វើបាន - ប៉ុន្តែអ្នកមិនអាច
ការបោះឆ្នោតនៅចុងខែសីហាបានផ្តល់ឱ្យប្រទេសជប៉ុននូវរដ្ឋាភិបាលថ្មីដែលដឹកនាំដោយ Hatoyama Yukio ។ នៅក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសគាត់ និងគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យជប៉ុន (DPJ) ប្រជាជនជប៉ុនដូចជាប្រជាជនអាមេរិកតិចជាងមួយឆ្នាំមុន បានជ្រើសរើសសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរ ដែលជាទំនាក់ទំនងថ្មីជាមួយទាំងអាស៊ី និងអាមេរិក រួមទាំងភាពស្មើគ្នាកាន់តែច្រើនជាមួយនឹង ក្រោយមក។ យ៉ាងណាមិញ អ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងផ្នែកនៃរដ្ឋបាលលោក Obama គឺជាយុទ្ធនាការនៃការដាក់សម្ពាធមិនឈប់ឈរ ប្លុក ការផ្លាស់ប្តូរបែបនេះ។
រដ្ឋបាលលោក អូបាម៉ា បានកំណត់គោលដៅជាពិសេសបំណងប្រាថ្នា Hatoyama ដើម្បីចរចាឡើងវិញនូវទំនាក់ទំនងជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីធ្វើឱ្យវាស្មើភាពគ្នាជំនួសឱ្យការពឹងផ្អែក។ ត្រឡប់ទៅវិញ វាហាក់ដូចជាកំពុងនិយាយថា ដល់ថ្ងៃមាសនៃ "ពលបាលឯក-មេទ័ព Koizumi" (ដូចដែលលោក George W. Bush ត្រូវបានគេរាយការណ៍ថាបានសំដៅទៅនាយករដ្ឋមន្ត្រីជប៉ុន) នៅពេលដែលការអនុលោមតាមច្បាប់ត្រូវបានធានា និងវេជ្ជបញ្ជាគោលនយោបាយប្រចាំឆ្នាំរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ("yobosho") ត្រូវបានទទួល។ នៅទីក្រុងតូក្យូ ជាសំណេរដ៏បរិសុទ្ធ; បំភ្លេចការក្លែងបន្លំមិនសមហេតុផលនៃគោលនយោបាយឯករាជ្យ។
បញ្ហាស្នូលគឺការបង្ហាញពីវត្តមានយោធាអាមេរិកនៅអូគីណាវ៉ា និងការទទូចរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកដែលថា Hatoyama គោរពកិច្ចព្រមព្រៀងដែលគេស្គាល់ថាជាសន្ធិសញ្ញា Guam ។
សន្ធិសញ្ញា Guam
“កិច្ចព្រមព្រៀងអន្តរជាតិ Guam” គឺជាកិច្ចព្រមព្រៀងអាមេរិក-ជប៉ុន ដែលចុះហត្ថលេខាដោយលោកស្រី Hillary Clinton និងរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសជប៉ុន Nakasone Hirofumi កាលពីខែកុម្ភៈ ហើយត្រូវបានអនុម័តជាសន្ធិសញ្ញាក្រោមច្បាប់ពិសេសក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ក្នុងថ្ងៃដំបូងនៃរដ្ឋបាលលោក Obama ។ ការគាំទ្រដល់រដ្ឋាភិបាល Aso ក្នុងប្រទេសជប៉ុនកំពុងដួលរលំ ហើយរដ្ឋបាលអូបាម៉ាដែលចូលមកបានផ្លាស់ប្តូរជាបន្ទាន់ដើម្បីទាញយកការយល់ព្រមជាផ្លូវការចំពោះផែនការរបស់ខ្លួនក្នុងវិធីមួយដើម្បីធានាថាកិច្ចព្រមព្រៀងបែបនេះនឹងចងរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនជាបន្តបន្ទាប់ណាមួយ។
ទាហានម៉ារីន 8,000 នាក់ និងសមាជិកគ្រួសារ 9,000 របស់ពួកគេនឹងត្រូវផ្លាស់ទីលំនៅពីអូគីណាវ៉ាទៅកោះហ្គាំ ហើយមូលដ្ឋានទ័ពសមុទ្រអាមេរិកនៅ Futenma នឹងត្រូវបានផ្ទេរទៅ Henoko ក្នុងទីក្រុង Nago ភាគខាងជើងអូគីណាវ៉ា ទៅកាន់មូលដ្ឋានថ្មីដែលនឹងត្រូវសាងសង់ដោយប្រទេសជប៉ុន។ រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនក៏នឹងបង់ប្រាក់ចំនួន 6.09 ពាន់លានដុល្លារសម្រាប់ការចំណាយលើការផ្ទេរ Guam (2.8 ពាន់លានដុល្លារជាសាច់ប្រាក់ក្នុងឆ្នាំហិរញ្ញវត្ថុបច្ចុប្បន្ន)។ [1] ឥទ្ធិពលនៅអូគីណាវ៉ាគឺថា យោធាអាមេរិកនឹងដកមូលដ្ឋានទ័ពធំមួយចំនួនរបស់ខ្លួននៅភាគខាងត្បូងដែលមានប្រជាជនច្រើន ប៉ុន្តែប្រមូលផ្តុំ និងពង្រីកនៅភាគខាងជើងនៃកោះនេះ។
បញ្ហាទាំងនេះ (រក្សាទុកសម្រាប់ឃ្លាហិរញ្ញវត្ថុលម្អិត) ទាំងអស់ត្រូវបានដោះស្រាយដោយកិច្ចព្រមព្រៀងពីមុន ជិតបួនឆ្នាំមុនក្រោម Koizumi — កិច្ចព្រមព្រៀងខែតុលា ឆ្នាំ 2005 ស្តីពី "សម្ព័ន្ធអាមេរិក-ជប៉ុន៖ ការផ្លាស់ប្តូរ និងការតម្រឹមសម្រាប់អនាគត" បានបញ្ជាក់ឡើងវិញដោយខែឧសភា ឆ្នាំ 2006 "។ ផែនទីបង្ហាញផ្លូវរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក-ជប៉ុន សម្រាប់ការអនុវត្តការតម្រឹមឡើងវិញ។ [2] ឥឡូវនេះ ដើម្បីបង្ខំឱ្យមានការអនុលោមតាមច្បាប់ មាត្រា 3 នៃកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីបានប្រកាសថា "រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសជប៉ុនមានបំណងបញ្ចប់កន្លែងជំនួស Futenma ដូចដែលមានចែងក្នុងផែនទីបង្ហាញផ្លូវ [ពោលគឺនៅឆ្នាំ 2014]" ទោះបីជាភាគីនានាស្ទើរតែបានបោះបង់ក្តីសង្ឃឹមថា នោះគឺអាចកើតឡើងនៅចំពោះមុខក្រុមប្រឆាំងនៅអូគីណាវ៉ាន។ [3]
កិច្ចព្រមព្រៀងនេះគឺជាសកម្មភាពដំបូងនៃ "កំណែទម្រង់" រដ្ឋបាលដ៏ពេញនិយមរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងជាសកម្មភាពចុងក្រោយនៃរបបជប៉ុនដែលធ្លាក់ចុះយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបន្ទាប់ពីពាក់កណ្តាលសតវត្សនៃការគ្រប់គ្រង LDP ។ វាបានកំណត់ក្នុងការធូរស្រាលយ៉ាងច្បាស់ខុសពីធម្មតានូវទំនាក់ទំនងរវាងមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចលេខ 1 និងលេខ 2 របស់ពិភពលោក។ កិច្ចព្រមព្រៀងនេះគឺសក្តិសមក្នុងការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងជិតស្និទ្ធ ពីព្រោះដូចដែលបានវិភាគខាងក្រោម វាមិនស្មើគ្នា មិនស្របតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ខុសច្បាប់ អាណានិគម និងបោកបញ្ឆោត។
មិនស្មើគ្នា
ទីមួយ វាស្ថិតនៅក្នុងន័យបុរាណនៃពាក្យថា "សន្ធិសញ្ញាមិនស្មើគ្នា"។ រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនបានបកស្រាយថាវាជាសន្ធិសញ្ញាដែលមានភាពជាប់ពាក់ព័ន្ធ ខណៈសម្រាប់សហរដ្ឋអាមេរិក វាគ្រាន់តែជា "កិច្ចព្រមព្រៀងប្រតិបត្តិ" ដោយខ្វះការធានាពីសភា។ [4] វាមានកាតព្វកិច្ចជប៉ុនក្នុងការសាងសង់ និងចំណាយសម្រាប់មូលដ្ឋានថ្មីមួយសម្រាប់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅលើកោះអូគីណាវ៉ា និងដើម្បីរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការសាងសង់មួយផ្សេងទៀតនៅលើកោះ Guam ខណៈដែលភាគីអាមេរិកវាគ្រាន់តែផ្តល់ការសន្យាមិនច្បាស់លាស់មួយដើម្បីដកកងទ័ពមួយចំនួន។ (នៅលើភាពមិនច្បាស់លាស់នោះ សូមមើលខាងក្រោម)។ ទោះបីជាមានការចងលើប្រទេសជប៉ុនក៏ដោយ វាមិនជាប់នឹងសហរដ្ឋអាមេរិកទេ (ដែលសូម្បីតែរក្សាសិទ្ធិដោយខ្លួនវាផ្ទាល់នៅក្រោមមាត្រា 8 ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវាតាមឆន្ទៈ) ។ [5] លើសពីនេះ វាអាចថាសន្ធិសញ្ញា Guam គឺបំពានលើច្បាប់របស់សហរដ្ឋអាមេរិក៖ ជាវិធានការបង្កើនប្រាក់ចំណូល (កំណត់ចំនួនទឹកប្រាក់ 6 ពាន់លានដុល្លារដែលត្រូវផ្គត់ផ្គង់ដោយប្រទេសជប៉ុន) វាទាមទារការអនុញ្ញាតពីសភា ប៉ុន្តែមានសិទ្ធិអំណាចប្រតិបត្តិរបស់ប្រធានាធិបតីតែប៉ុណ្ណោះ។ សន្ធិសញ្ញាដែលជាប់នៅម្ខាងគឺតាមនិយមន័យសន្ធិសញ្ញាមិនស្មើភាព។
អធម្មនុញ្ញភាព
ទីពីរ វាមិនស្របតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ យោងតាមមាត្រា 95 នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ "ច្បាប់ពិសេសដែលអនុវត្តចំពោះតែអង្គភាពសាធារណៈក្នុងតំបន់មួយប៉ុណ្ណោះ មិនអាចត្រូវអនុម័តដោយរបបអាហារដោយគ្មានការយល់ព្រមពីអ្នកបោះឆ្នោតភាគច្រើននៃស្ថាប័នសាធារណៈក្នុងតំបន់ដែលពាក់ព័ន្ធ ដែលបានទទួលតាមច្បាប់នោះទេ។" សន្ធិសញ្ញា Guam គឺជាច្បាប់ពិសេសមួយដែលមានឥទ្ធិពលលើអាណាខេត្តតែមួយនៃអូគីណាវ៉ា ប៉ុន្តែមិនត្រឹមតែមិនមានការប៉ុនប៉ងដើម្បីពិគ្រោះជាមួយប្រជាជនអូគីណាវ៉ានោះទេ ប៉ុន្តែ ឌីត បានជិះជាន់លើការចង់បានល្បីរបស់ពួកគេ។
លើសពីនេះ ដើម្បីបំពានកិច្ចព្រមព្រៀងតាមរយៈរបបអាហារ រដ្ឋាភិបាល Aso បានប្រើប្រាស់អំណាចធម្មនុញ្ញវិសាមញ្ញក្រោមនីតិវិធី (មាត្រា 59) ដែលមិនបានប្រើអស់រយៈពេលជាងកន្លះសតវត្ស ដែលអនុញ្ញាតឱ្យអនុម័តសេចក្តីព្រាងច្បាប់ដែលត្រូវបានបដិសេធដោយសភាជាន់ខ្ពស់ ប្រសិនបើបានអនុម័តជាលើកទីពីរដោយពីរ។ - ភាគច្រើនទីបីនៅខាងក្រោម។ ការដាក់ពង្រាងវិក័យប័ត្រតាមរយៈរបបអាហារនៅថ្ងៃទី 13 ខែឧសភាឆ្នាំ 2009 Aso ត្រូវបានបដិសេធដោយលុបចោលជាធរមាន សភាជាន់ខ្ពស់នៅក្នុងប្រភេទនៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ រដ្ឋប្រហារ. [6] ភាគច្រើននៃកំណត់ត្រានីតិបញ្ញត្តិរបស់ Aso ក្នុងអំឡុងពេល 9 ខែរបស់គាត់នៅក្នុងការិយាល័យ — វិក័យប័ត្រសំខាន់ៗចំនួន XNUMX រួមទាំងច្បាប់វិធានការពិសេសភេរវកម្ម និងស្ទើរតែគ្រប់ច្បាប់ដែលមានសារៈសំខាន់ចំពោះវ៉ាស៊ីនតោន — គឺជាកម្មសិទ្ធិរដ្ឋធម្មនុញ្ញគួរឱ្យសង្ស័យសម្រាប់ហេតុផលដូចគ្នានេះ ទោះបីជាវាត្រូវតែ បានធ្វើឱ្យទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនពេញចិត្ត។
ខុសច្បាប់
ទី៣ សន្ធិសញ្ញាកោះហ្គាំ គឺបំពានច្បាប់ជប៉ុន។ ចាប់តាំងពីសន្ធិសញ្ញាបានចូលជាអាទិភាពលើច្បាប់ក្នុងស្រុក វាក៏មានឥទ្ធិពលនៃការបន្ទាបបន្ថោកជាធរមាន តម្រូវការនៃច្បាប់ការពារបរិស្ថានរបស់ប្រទេសជប៉ុន។ ការវាយតម្លៃផលប៉ះពាល់បរិស្ថានធ្ងន់ធ្ងរ និងគួរឱ្យជឿជាក់ជាអន្តរជាតិណាមួយ (EIA) ប្រាកដជានឹងសន្និដ្ឋានថា គម្រោងសាងសង់យោធាដ៏ធំមួយគឺមិនស៊ីគ្នាជាមួយនឹងផ្កាថ្ម និងបរិស្ថានព្រៃឈើដ៏ឆ្ងាញ់នៃតំបន់ឆ្នេរ Oura ។ ប៉ុន្តែវាត្រូវបានគេយល់ស្របថា EIA របស់ប្រទេសជប៉ុននឹងគ្រាន់តែជាទម្រង់ផ្លូវការ ហើយសន្ធិសញ្ញានេះបានធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់នីតិវិធីបន្ថែមទៀត។
លើសពីនេះ របបដឹកនាំ និងរដ្ឋបាលលោក អូបាម៉ា បានត្រៀមទុកជាស្រេចនូវការបញ្ជាទិញណាមួយដែលអាចចេញមកពីតុលាការ San Francisco ដែលចៅក្រមកំពុងបើកសវនាការលើបណ្តឹងប្រឆាំងនឹងជនជាប់ចោទ រួមទាំងមន្ទីរបញ្ចកោណផងដែរ។ ចៅក្រមបានបញ្ជាឱ្យមន្ទីរបញ្ចកោណរួចហើយ ឱ្យចាត់វិធានការអភិរក្សតាមការតម្រូវដោយច្បាប់សង្កេតប្រវត្តិសាស្ត្រជាតិ និងតម្រូវឱ្យរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនដូចគ្នា ទាក់ទងនឹងគម្រោងសាងសង់ Henoko ។ [7]
លោក Sakurai Kunitoshi ប្រធានសាកលវិទ្យាល័យ Okinawa និងជាអ្នកឯកទេសផ្នែកច្បាប់វាយតម្លៃបរិស្ថានបានអះអាងថា ចាប់តាំងពីឆ្នាំ 2005 មក រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនបានបំពានច្បាប់វាយតម្លៃបរិស្ថានតាមរបៀបដែលពួកគេបានបន្តដំណើរការរោងចក្រជំនួស Futenma ។ ដូច្នេះដំណើរការត្រូវតែបើកឡើងវិញ។ គាត់សន្និដ្ឋានថា EIA ធ្ងន់ធ្ងរ និងគួរឱ្យទុកចិត្តជាអន្តរជាតិនឹងសន្និដ្ឋានថា FRF មិនអាចសាងសង់នៅ Henoko បានទេ។ [8] ប្រសិនបើ Sakurai ត្រឹមត្រូវ នោះ EIA របស់រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនមានកំហុសធ្ងន់ធ្ងរ ហើយការស្ទង់មតិវិទ្យាសាស្ត្រឯករាជ្យដែលគួរឱ្យទុកចិត្តជាអន្តរជាតិត្រូវតែចាប់ផ្តើម។
អាណានិគម
ទីបួន វាជាអាណានិគម។ សហរដ្ឋអាមេរិកមានការខឹងសម្បារកាន់តែខ្លាំងឡើងចំពោះកង្វះវឌ្ឍនភាពបន្ទាប់ពីកិច្ចព្រមព្រៀងឆ្នាំ ២០០៥-៦ និងការអនុញ្ញាតក្នុងការសរសេរអ្វីដែលជប៉ុនត្រូវធ្វើ។ នៅក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2005 រដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិ Robert Gates បានណែនាំប្រទេសជប៉ុនឱ្យបន្តស្ថានីយកងទ័ពជើងទឹកនៃមហាសមុទ្រឥណ្ឌារបស់ខ្លួនឡើងវិញ (បន្ទាប់មកមានការជជែកវែកញែកយ៉ាងក្តៅគគុក) រក្សា និងបង្កើនការបង់ប្រាក់របស់ខ្លួនសម្រាប់ការធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះមូលដ្ឋានទ័ពអាមេរិក បង្កើនថវិកាការពារជាតិ និងអនុម័តច្បាប់អចិន្ត្រៃយ៍ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យបញ្ជូន SDF ទៅក្រៅប្រទេស។ នៅពេលណាដែលតម្រូវការកើតឡើង។ វាជាទីតាំងសំខាន់នៃរបាយការណ៍ Armitage-Nye ស្តីពីសម្ព័ន្ធភាពអាមេរិក-ជប៉ុនរហូតដល់ឆ្នាំ 6 ដែលបានបោះពុម្ពកាលពីដើមឆ្នាំនោះ។ [2007] Armitage, Gates និងមន្ត្រីសហរដ្ឋអាមេរិកផ្សេងទៀត ជាទូទៅបានបន្ថែមនូវមនោសញ្ចេតនាដ៏គួរឱ្យគោរពថា អ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺអាស្រ័យទៅលើរដ្ឋាភិបាលអធិបតេយ្យភាពរបស់ប្រទេសជប៉ុន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលខ្លះ ពួកគេបានលើកឡើងពីផលវិបាកនៃការមិនគោរពតាម ដូចជាពេលដែលលេខាធិការ Gates បានប្រាប់ជប៉ុនដោយត្រង់ៗថា ខ្លួនមិនអាចសង្ឃឹមថានឹងទទួលបានការគាំទ្រពីសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងការដេញថ្លៃរបស់ខ្លួនសម្រាប់កៅអីអចិន្ត្រៃយ៍នៅលើក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខទេ លុះត្រាតែវាបន្តរបៀបវារៈដែលបានកំណត់។ [2020]
Richard Lawless ដែលជាអនុរដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិបានដឹកនាំការចរចាដែលបានបញ្ចប់ក្នុងផែនទីបង្ហាញផ្លូវនោះបានប្រាប់ Asahi នៅខែឧសភាឆ្នាំ ២០០៨ សម្ព័ន្ធភាពកំពុងរសាត់។
"អ្វីដែលយើងពិតជាត្រូវការគឺភាពជាអ្នកដឹកនាំថ្នាក់លើចុះក្រោម ដែលនិយាយថា 'តោះប្តូរខ្លួនយើងឡើងវិញ ដើម្បីបំពេញកិច្ចព្រមព្រៀងទាំងអស់នេះឱ្យទាន់ពេល។ ចូរប្រាកដថា ថវិកានៃថវិកាគឺជាអាទិភាពជាតិ"... ប្រទេសជប៉ុនត្រូវរកវិធីដើម្បីផ្លាស់ប្តូរ។ ពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួននៃការសម្រេចចិត្ត ការដាក់ពង្រាយ ការធ្វើសមាហរណកម្ម និងប្រតិបត្តិការសម្ព័ន្ធភាពនេះ”។ [11]
គាត់បានចាត់តាំងប្រទេសជប៉ុនសម្រាប់ "ការដកខ្លួនថយ" និងសម្រាប់ "អនុញ្ញាតឱ្យសម្ព័ន្ធភាពធ្លាក់ចុះឆ្ពោះទៅរកនាយករង ដោយសារតែរោគសញ្ញានៃការដកខ្លួន។" 12 យ៉ាងហោចណាស់មួយផ្នែកដើម្បីព្យាយាមធ្វើឱ្យទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនពេញចិត្តមួយចុងក្រោយដោយការទទួលយកជំហាន "ពីលើចុះក្រោម" ដែលវាត្រូវបានទាមទារសម្រាប់ "ប្រតិបត្តិការ" សម្ព័ន្ធភាពនេះ។ នោះត្រូវធ្វើខណៈពេលដែលគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យសេរី (LDP) នៅតែទទួលបានសំឡេងភាគច្រើន Koizumi នៅក្នុងសភាជាន់ទាបយ៉ាងជាក់លាក់ ដោយសារតែការគាំទ្រសម្រាប់ Aso បានធ្លាក់ចុះក្រោម 2008 ភាគរយ ដោយស្ទើរតែគ្មានការរំពឹងទុកនៃការងើបឡើងវិញ។
ដោយគោរពតាមចរិតអាណានិគមរបស់ខ្លួន រដ្ឋបាលលោក អូបាម៉ា កំពុងបាញ់ចំក្បាលរបស់គណបក្សប្រឆាំងប្រជាធិបតេយ្យជប៉ុន (DPJ) នាពេលនោះ ដោយសន្មត់ថាគ្មានការសង្ស័យអំពីសិទ្ធិនៃការអន្តរាគមន៍ក្នុងដំណើរការនយោបាយជប៉ុន។ តាមរយៈការសង្កត់លើសន្ធិសញ្ញា Guam លើប្រទេសជប៉ុន ការបញ្ជូនលោកស្រី Hillary Clinton ទៅកាន់ទីក្រុងតូក្យូ ក្នុងនាមជាអ្នកអនុវត្តនៅក្នុងសប្តាហ៍បើកដំណើរការរបស់ខ្លួន រដ្ឋបាលលោក Obama កំពុងរក្សាលក្ខណៈកំណត់នៃទំនាក់ទំនងការទូតរបស់ Bush៖ paternalistic, interventionist, anti-democratic, intolerant of any Japanese search for aឯករាជ្យ, តំបន់។ ឬគោលនយោបាយការបរទេសផ្តោតលើអង្គការសហប្រជាជាតិ។ រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសគ្លីនតុនបាននិយាយដោយការពេញចិត្តចំពោះកិច្ចព្រមព្រៀងនេះថា "ខ្ញុំគិតថាប្រទេសដែលមានទំនួលខុសត្រូវអនុវត្តតាមកិច្ចព្រមព្រៀងដែលបានចូលជាធរមាន ហើយកិច្ចព្រមព្រៀងដែលខ្ញុំបានចុះហត្ថលេខានៅថ្ងៃនេះជាមួយរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស Nakasone គឺជាប្រទេសមួយរវាងប្រជាជាតិយើងទាំងពីរ ដោយមិនគិតពីអ្នកកាន់អំណាចនោះទេ។ [13] អ្វីដែលនាងចង់មានន័យគឺ៖ អ្នកនៅក្នុង DPJ កាន់តែរៀនថាតើនំប៉័ងរបស់អ្នកត្រូវបានលាបលើផ្នែកណា។
លក្ខណៈនៃគោលនយោបាយអាណានិគម "ជនជាតិដើម" ត្រូវតែត្រូវបានណែនាំប៉ុន្តែមិនត្រូវបានពិគ្រោះយោបល់ដូច្នេះការគិតរបស់ប្រជាជនអូគីណាវ៉ាគឺតែងតែមិនពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងការពិភាក្សាដែលឈានដល់សន្ធិសញ្ញា Guam ។
បោកបញ្ឆោត
ទីប្រាំ សន្ធិសញ្ញាត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយអ្វីដែលជាភាសាជប៉ុនត្រូវបានគេហៅថា "gomakashi" - ល្បិចកល និងការបោកប្រាស់ដែលស្លៀកពាក់តាមវោហាសាស្ត្រនៃគោលការណ៍ និងគ្នាទៅវិញទៅមក។ គ្មានគំរូសម្រាប់ប្រទេសអធិបតេយ្យមួយដែលចំណាយលើការសាងសង់មូលដ្ឋានយោធាក្នុងប្រទេសផ្សេងនោះទេ។ ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនត្រូវកាត់បន្ថយការជជែកដេញដោល និងពឹងផ្អែកលើការកុហក។
ទោះបីជាត្រូវបានរាយការណ៍ថាជាសម្បទានរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកដល់ប្រទេសជប៉ុនក៏ដោយ "ការដក" បានរចនាឡើង "ដើម្បីកាត់បន្ថយបន្ទុកនៃវត្តមានយោធាអាមេរិកក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទី 14 នៅអូគីណាវ៉ា" [XNUMX] វាពិតជាមានភាពខុសគ្នាខ្លាំង៖ ការរចនាដើម្បីបង្កើនការរួមចំណែករបស់ជប៉ុនចំពោះ សម្ព័ន្ធភាពដោយការឱ្យវាចំណាយប្រាក់ច្រើនហួសហេតុចំពោះការសាងសង់កន្លែងយោធារបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅលើកោះ Guam ក្នុងទឹកដីសហរដ្ឋអាមេរិក និងដោយការឱ្យវាជំនួសមូលដ្ឋានថ្មី បច្ចេកវិទ្យាខ្ពស់ និងពង្រីកយ៉ាងខ្លាំងនៅ Henoko សម្រាប់ Futenma ដែលមិនងាយស្រួល គ្រោះថ្នាក់ និងហួសសម័យ។
កិច្ចព្រមព្រៀងនេះត្រូវបានបំភាន់ដោយការបោកបញ្ឆោត។ វាបានកំណត់ការដក "កងម៉ារីនចំនួន 8,000 នាក់ពីអូគីណាវ៉ាទៅកោះហ្គាំ" ហើយរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនបានទទូចថានេះគឺជាគន្លឹះក្នុងការកាត់បន្ថយបន្ទុកនៃមូលដ្ឋានទ័ពនៅលើកោះអូគីណាវ៉ា ប៉ុន្តែការបកស្រាយនៅក្នុងរបបអាហារនៅដើមឆ្នាំ 2009 បានបង្ហាញថាមានតែទាហានម៉ារីនចំនួន 12,461 នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលឈរជើងនៅអូគីណាវ៉ា។ ហើយចាប់តាំងពីរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនបានទទូចថា 10,000 គឺជាកម្លាំងរារាំងចាំបាច់ វាមានន័យថាតិចជាង 3,000 នឹងត្រូវបានដកចេញពិតប្រាកដ។ [15] ហើយមានតែនៅក្នុងបន្ទប់សវនាការនៅសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូដែលសវនាការលើបណ្តឹងមួយក្នុងនាមសត្វខ្លាជិតផុតពូជប៉ុណ្ណោះដែលវាត្រូវបានគេបង្ហាញថាអ្វីដែលគេហៅថា "ការជំនួសហ្វូតេនម៉ា" រួមមានកំពង់ផែប្រវែង 214 ម៉ែត្រ។ រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនមិនបានគិតក្នុងការលើកឡើងថា គ្រឿងបរិក្ខារ Futenma ត្រូវបានពង្រីកដោយការបន្ថែមកំពង់ផែទឹកជ្រៅ Oura Bay ដែលអាចផ្ទុកនាវាមុជទឹកនុយក្លេអ៊ែរ។
សកម្មភាពចុងក្រោយមួយរបស់រដ្ឋាភិបាល Aso គឺការប្រគល់ប្រាក់ចំនួន 34 ពាន់លានយ៉េន 363 លានដុល្លារដែលជាការរួមចំណែកក្នុងឆ្នាំសារពើពន្ធ 2010 របស់ខ្លួនចំពោះការចំណាយលើការសាងសង់កោះ Guam បើទោះបីជាសហរដ្ឋអាមេរិកមិនទាន់បានធ្វើការប៉ាន់ប្រមាណតម្លៃលម្អិតណាមួយក៏ដោយ អនុញ្ញាតឱ្យសមស្របទៅតាមសមាមាត្ររបស់វា។ នៃមូលនិធិ។ ប៉ុន្មានខែក្រោយមកសភាបានកាត់បន្ថយចំនួន 70 ភាគរយនៃការសមស្របដែលមន្ទីរប៉ង់តាហ្គោនបានស្វែងរកសម្រាប់ឆ្នាំដដែលពី 300 លានដុល្លារទៅ 89 លានដុល្លារប្រហែលមួយភាគបួននៃវិភាគទានរបស់ជប៉ុន។ [16] ភាពលំបាកខាងហិរញ្ញវត្ថុរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកគឺធ្ងន់ធ្ងរណាស់ ដែលវានៅឆ្ងាយពីភាពប្រាកដប្រជាថាសភានឹងអនុញ្ញាតបន្ថែមទៀត។ កិច្ចព្រមព្រៀង Guam បានសន្យាឱ្យភាគីអាមេរិកប្រើប្រាស់លុយតាមវិធីដែលបានកំណត់ ប៉ុន្តែជប៉ុនមិនមានសិទ្ធិត្រួតពិនិត្យការចំណាយនោះទេ។ នៅពេលដែលមន្ទីរប៉ង់តាហ្គោនបានបញ្ចូលប្រាក់នោះ វាហាក់ដូចជាប្រទេសជប៉ុនទំនងជាមិនបានឃើញវាត្រឡប់មកវិញនោះទេ ថាតើការងារមូលដ្ឋានដំណើរការឬអត់។ ជាងនេះទៅទៀត លំនៅឋានសម្រាប់កងម៉ារីន Guam ត្រូវបានគេគណនាក្នុងតម្លៃ 70 លានយ៉េនក្នុងមួយយូនីត (គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សាងសង់វិមានដ៏ថ្លៃថ្លាបំផុត បីភាគបួននៃមួយលានដុល្លារអាមេរិកនីមួយៗ។ ដាក់ខុសគ្នា នេះគឺប្រហែល 14 ដងនៃអត្រានឹងសាងសង់លំនៅដ្ឋាននៅហ្គាំ។ .
សមាជិកជប៉ុនម្នាក់នៃរបបអាហារបានតវ៉ា តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើសភាអាមេរិកសម្រេចចិត្តមិនផ្តល់មូលនិធិដល់គម្រោង Guam? តើជប៉ុននឹងយកលុយមកវិញទេ? [17]
អូបាម៉ា និង DPJ
ខណៈពេលដែលកំពុងធ្វើការដើម្បីភ្ជាប់រដ្ឋាភិបាលបច្ចុប្បន្ន និងអនាគតរបស់ប្រទេសជប៉ុនដោយកិច្ចព្រមព្រៀង Guam សហរដ្ឋអាមេរិកបានដឹងយ៉ាងច្បាស់ថាជំហររបស់ DPJ របស់គណបក្សប្រឆាំងនៅពេលនោះគឺច្បាស់ណាស់៖ គ្មានមូលដ្ឋានថ្មីគួរតែត្រូវបានសាងសង់នៅក្នុង Okinawa ហើយ Futenma គួរតែត្រូវបានបញ្ជូនមកតុលាការវិញ។ [18] សម្ពាធរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកបានកើនឡើងជាលំដាប់តាមរយៈប៉ុន្មានខែដែលនាំទៅរកជ័យជំនះនៃការបោះឆ្នោតរបស់គណបក្សនៅក្នុងខែសីហា ឆ្នាំ 2009 និងពីពេលនោះមករហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
នៅពេលដែលមេដឹកនាំ DPJ លោក Ozawa ចាប់ផ្តើមទទួលស្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងគោលនយោបាយការបរទេស និងការពារជាតិរបស់ជប៉ុនពីមជ្ឈមណ្ឌលវ៉ាស៊ីនតោនទៅកាន់មជ្ឈមណ្ឌលអង្គការសហប្រជាជាតិ ដោយបញ្ចប់ការដាក់ពង្រាយកងកម្លាំងស្វ័យការពារដែនសមុទ្រទៅកាន់មហាសមុទ្រឥណ្ឌាក្នុងការបម្រើដល់កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងសង្រ្គាមដឹកនាំដោយសហរដ្ឋអាមេរិកនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីរ៉ាក់។ (នៅពេលនោះមានការជជែកគ្នាយ៉ាងក្តៅគគុក) ឯកអគ្គរដ្ឋទូត J. Thomas Schieffer ដែលរហូតមកដល់ពេលនោះបានបដិសេធមិនជួបលោក ភ្លាមៗនោះបានទាមទារឲ្យមានកិច្ចប្រជុំ ហើយមន្ត្រីការិយាធិបតេយ្យដ៏ល្បីរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកបានចូលរួមក្នុងការចេញការគំរាមកំហែងបិទបាំងយ៉ាងស្តើងអំពី "ការខូចខាត" ដែល Ozawa កំពុងបង្កឱ្យមានសម្ព័ន្ធភាព។ [19] ក្នុងអំឡុងពេលដំណើរទស្សនកិច្ចនៅខែកុម្ភៈរបស់លោកស្រីហ៊ីលឡារីគ្លីនតុនទៅកាន់ប្រទេសជប៉ុន Ozawa Ichiro បានចំណាយពេល 30 នាទីជាមួយនាងខណៈពេលដែលគាត់បានរកឃើញពេលវេលាច្រើនជាងបីដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ក្រោយមកដើម្បីជួប និងពិភាក្សាអំពីអនាគតនៃតំបន់ជាមួយលេខាធិការនៃបក្សកុម្មុយនិស្តអន្តរជាតិរបស់ចិន។ ផ្នែក។ គាត់ក៏បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ពីការមិនពេញចិត្តរបស់គាត់ពីការតាំងចិត្តរបស់ប្រធានាធិបតីថ្មីក្នុងការពង្រីក និងបង្កើនសង្គ្រាមអាហ្វហ្គានីស្ថាន ហើយបន្ទាប់មកបានបន្តទៅមុខទៀត ដោយបង្កើនលទ្ធភាពនៃការកាត់បន្ថយវត្តមានរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនទៅកាន់កងនាវាទី 7 របស់សហរដ្ឋអាមេរិក (Yokosuka-based) ។ សាររបស់គាត់ច្បាស់ណាស់។ ប្រសិនបើកងនាវាចរទី 7 ពិតជាគ្រប់គ្រាន់ក្នុងគោលបំណងចាំបាច់ទាំងអស់សម្រាប់ការពារប្រទេសជប៉ុន នោះមូលដ្ឋានទ័ពទាំង 47,000 នៃពួកគេជាមួយនឹងមន្ត្រី និងបុគ្គលិកយោធាចំនួន XNUMX នាក់គឺមិនចាំបាច់ទេ។ ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីការលើកឡើងពីទស្សនៈដ៏ចម្រូងចម្រាសទាំងនេះ Ozawa ត្រូវបានជាប់នៅក្នុងរឿងអាស្រូវពុករលួយដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រើប្រាស់មូលនិធិមិនត្រឹមត្រូវរបស់បុគ្គលិក នៅចុងខែឧសភាបានលាលែងពីតំណែងជាប្រធានគណបក្ស ហើយត្រូវបានជំនួសដោយ Hatoyama Yukio ។ ទោះបីជាវាត្រូវតែផ្តល់ឱ្យទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោននូវការពេញចិត្តក្នុងការឃើញ Ozawa ត្រូវបានដកចេញពីភាពជាអ្នកដឹកនាំគណបក្សក៏ដោយក៏គាត់នៅតែជាភាពលេចធ្លោពណ៌ប្រផេះដែលគ្មានជម្លោះរបស់គណបក្ស។ បញ្ហា DPJ មិនត្រូវបានដោះស្រាយដោយងាយស្រួលនោះទេ។
បញ្ហាជំនួស Futenma បានក្លាយជាចំណុចកណ្តាលបន្តិចម្តងៗនៅក្នុងការប្រឈមមុខដាក់គ្នារវាងរដ្ឋាភិបាលលោក Obama និង Hatoyama ។ "ក្រុមជប៉ុន" របស់អូបាម៉ាគ្រាន់តែទទួលមរតករបៀបវារៈ Bush-Cheney-Rumsfeld ហើយបានអនុវត្តសម្ពាធកាន់តែខ្លាំងឡើងលើប្រទេសជប៉ុនដើម្បី "គោរព" ការប្តេជ្ញាចិត្តនៃសន្ធិសញ្ញា Guam របស់ខ្លួន។ ច្រើនណាស់សម្រាប់អ្នកនៅអូគីណាវ៉ាដែលសង្ឃឹមថារដ្ឋបាលរបស់លោកអូបាម៉ាពិតជាមានន័យថា "ការផ្លាស់ប្តូរ" ។
លើកលែងតែឯកអគ្គរដ្ឋទូតអាមេរិកថ្មីប្រចាំប្រទេសជប៉ុន លោក John V. Roos លោក Obama បានរក្សាបុគ្គលិកដដែលដែលបានដើរតួនាទីជាទម្រង់ក្នុងការចរចាកិច្ចព្រមព្រៀងតាំងពីឆ្នាំ ២០០៥៖ លោក Kurt Campbell ដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះការចរចា Futenma ក្រោមការដឹកនាំរបស់ Bush បានក្លាយជាលោក Obama ។ អនុរដ្ឋលេខាធិការប្រចាំតំបន់អាស៊ីបូព៌ា លោក Wallace Gregson មេបញ្ជាការកងម៉ារីននៅអូគីណាវ៉ាក្រោមការដឹកនាំរបស់ Bush បានក្លាយជាប្រធានផ្នែកអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកនៃក្រសួងការពារជាតិ ហើយ Kevin Maher អគ្គកុងស៊ុលនៅអូគីណាវ៉ាក្រោមលោក Bush បានក្លាយជាប្រធានការិយាល័យកិច្ចការរបស់ក្រសួងការបរទេសជប៉ុន។ . [2005] ការកំណត់គោលនយោបាយនៃចក្ខុវិស័យ Nye-Armitage ត្រូវបានអនុម័តដោយជាក់ស្តែងដោយគ្មានសំណួរ។ Joseph Nye ដែលជាស្ថាបត្យករសំខាន់នៃគោលនយោបាយជប៉ុនក្រោយសង្គ្រាមត្រជាក់របស់សហរដ្ឋអាមេរិកបានចេញការព្រមានដែលមិនអាចយល់បានចំនួនពីរដល់ DPJ ។ នៅក្នុងសន្និសិទទីក្រុងតូក្យូក្នុងខែធ្នូ ឆ្នាំ 20 គាត់បានបញ្ចេញសកម្មភាពបីយ៉ាងដែលសភានឹងមានទំនោរមើលឃើញថាជា "ការប្រឆាំងអាមេរិក"៖ ការលុបចោលបេសកកម្មរបស់ទីភ្នាក់ងារស្វ័យការពារដែនសមុទ្រនៃមហាសមុទ្រឥណ្ឌា និងការប៉ុនប៉ងដើម្បីកែសម្រួលស្ថានភាពនៃកិច្ចព្រមព្រៀងកងកម្លាំង។ ឬកិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់កងកម្លាំងអាមេរិកនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ [2008] គាត់បាននិយាយសារឡើងវិញនូវសារជាមូលដ្ឋានដូចគ្នា នៅពេលដែល Maehara Seiji របស់គណបក្សប្រជាធិបតេយ្យបានទៅទស្សនកិច្ចនៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនក្នុងថ្ងៃដំបូងនៃរដ្ឋបាលលោក Obama ដើម្បីបង្ហាញពីបំណងប្រាថ្នារបស់គណបក្សគាត់ក្នុងការចរចាឡើងវិញនូវកិច្ចព្រមព្រៀងទាំងនេះ ដោយព្រមានម្តងទៀតថាការធ្វើដូច្នេះនឹងត្រូវបានចាត់ទុកថាជា "អ្នកប្រឆាំងអាមេរិក។ " [21]
នៅពេលដែលឆ្នាំបានបន្ត ហើយនៅពេលដែលរបៀបវារៈថ្មីនៅទីក្រុងតូក្យូបានលេចចេញជារូបរាងមុន និងក្រោយការបោះឆ្នោតខែសីហា ការប្រឈមមុខដាក់គ្នាកាន់តែស៊ីជម្រៅ។ ការព្រមានកាន់តែមានកម្លាំង។ លោក Kurt Campbell បានប្រាប់ Asahi ថាមិនអាចមានការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងជំនួស Futenma ទេ។ [23] លោក Michael Green អតីតទីប្រឹក្សាកំពូលរបស់ George W. Bush នៅអាស៊ីបូព៌ា ទោះបីជាបានផ្លាស់ប្តូរក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក Obama ទៅផ្នែកឯកជននៅមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ការសិក្សាអន្តរជាតិ និងយុទ្ធសាស្រ្តក៏ដោយ បានព្រមានថា "វាពិតជានឹងបង្កឱ្យមានវិបត្តិជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក" ប្រសិនបើគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យ ភាគីត្រូវជំរុញទៅមុខ ដើម្បីព្យាយាមចរចាឡើងវិញនូវកិច្ចព្រមព្រៀងយោធាជុំវិញបញ្ហាអូគីណាវ៉ា។ [24] លោក Ian Kelly សម្រាប់ក្រសួងការបរទេស បាននិយាយថា មិនមានចេតនាណាមួយនៅក្នុងផ្នែករបស់ខ្លួន ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យមានការពិនិត្យឡើងវិញនោះទេ។ [25] Kevin Maher (ក៏នៅរដ្ឋ) បានបន្ថែមមួយថ្ងៃក្រោយមកថាមិនអាចមានការបើកការចរចាឡើងវិញលើអ្វីមួយដែលបានព្រមព្រៀងគ្នារវាងរដ្ឋនោះទេ។ [26] "អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការពារជាតិជាន់ខ្ពស់" នៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន បាននិយាយថា វានឹងជា "ការធ្វើឱ្យមានទំនុកចិត្ត" រវាងប្រទេសទាំងពីរ ប្រសិនបើផែនការដែលមានស្រាប់មិនអាចត្រូវបានអនុវត្ត។ [27] ដោយសង្ខេបពីការកើនឡើងនៃកំហឹងនៅក្នុងទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន មន្ត្រីក្រសួងការបរទេសដែលមិនបញ្ចេញឈ្មោះម្នាក់បានអត្ថាធិប្បាយថា "អ្វីដែលពិបាកបំផុតនៅពេលនេះមិនមែនជាប្រទេសចិនទេ។ វាគឺជាប្រទេសជប៉ុន" ។ [28]
សំឡេងស្គរនៃ "ការព្រួយបារម្ភ" "ការព្រមាន" "ដំបូន្មានជាមិត្ត" ពីទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនថា Hatoyama និង DPJ ប្រសើរជាងមិនអនុវត្តការសន្យា និងការប្តេជ្ញាចិត្តនៃការបោះឆ្នោតរបស់គណបក្សបានកើនឡើងជាលំដាប់ដែលនាំទៅដល់ការបោះឆ្នោត និងលទ្ធផលបន្ទាប់បន្សំ ដែលបានបញ្ចប់នៅក្នុងដំណើរទស្សនកិច្ចនៅទីក្រុងតូក្យូខែតុលាដោយ រដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិ Gates និងជាប្រធានអគ្គសេនាធិការចម្រុះ លោក Michael Mullen ។ លោក Gates ត្រូវបានគេរាយការណ៍ថាបានប្រមាថម្ចាស់ផ្ទះជប៉ុនរបស់គាត់ ដោយបដិសេធមិនចូលរួមក្នុងពិធីស្វាគមន៍នៅក្រសួងការពារជាតិ ឬទទួលទានអាហារជាមួយមន្ត្រីការពារជាតិជប៉ុនជាន់ខ្ពស់។ [30]
សាររបស់ Gates មិនសមហេតុសមផលទេ៖
"កន្លែងផ្លាស់ប្តូរទីតាំង Futenma គឺជាចំណុចស្នូលនៃផែនទីផ្លូវនៃការតម្រឹមឡើងវិញ។ ប្រសិនបើគ្មានការតម្រឹម Futenma ឡើងវិញទេ កន្លែង Futenma នឹងមិនមានការផ្លាស់ប្តូរទីតាំងទៅកាន់ Guam នោះទេ។ ហើយបើគ្មានការផ្លាស់ទីលំនៅទៅ Guam ទេនោះ វានឹងមិនមានការបង្រួបបង្រួមកម្លាំង និងការប្រគល់ដីវិញនៅក្នុង អូគីណាវ៉ា។ [31]
សម្រាប់លោក Michael Green ដែលជាស្ថាបត្យករនៃគោលនយោបាយជប៉ុនក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក George W. Bush នេះបានបង្ហាញថាលោក Gates គឺជា "ចៅក្រមដ៏ឆ្លាតវៃនៃសមភាគីរបស់គាត់" ហើយថា Hatoyama និងរដ្ឋាភិបាលរបស់គាត់នឹងមិនអាច "បន្តការទះកំផ្លៀងជុំវិញសហរដ្ឋអាមេរិក" ឬ "ដើម្បី" ។ លេងជាមួយនឹងផាវ»។ [32] ក្នុងករណីដែលនៅតែមានស្រមោលនៃការសង្ស័យនៅក្នុងចិត្តរបស់ជប៉ុន ឧត្តមនាវីឯក Mullen បានបន្ថែមថា ការសាងសង់មូលដ្ឋាន Henoko គឺជា "តម្រូវការដាច់ខាត" ។ [33] "ប្រកួតប្រជែងសន្ធិសញ្ញា Guam នៅគ្រោះថ្នាក់របស់អ្នក" គឺជាសារដែលមិនច្បាស់លាស់របស់រដ្ឋបាលលោក Obama ។
ការបំភិតបំភ័យមានផលប៉ះពាល់។ រដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិ Kitazawa Toshimi ជាអ្នកផ្តល់យោបល់ដំបូងគេ ហើយផ្តល់យោបល់ថា គ្មានជម្រើសពិតប្រាកដសម្រាប់ការសាងសង់នៅ Henoko នោះទេ។ [34] រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស Okada Katsuya បានចាប់ផ្តើមរវើរវាយ។ នៅចុងខែកក្កដា មួយខែមុនការបោះឆ្នោត លោក Okada មានការផ្លាស់ប្តូរខ្លីៗជាមួយអនុរដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិអាមេរិកសម្រាប់គោលនយោបាយ Michele Flournoy៖ [35]
Fluornoy៖ ការរៀបចំឡើងវិញនៃកងកម្លាំងអាមេរិកនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនគឺស្របតាមកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងប្រទេសទាំងពីរ។
អូកាដា៖ មានប្រវត្តិសាស្ត្រ ៦៤ ឆ្នាំដែលអូសបន្លាយពីក្រោយទំនាក់ទំនងអាមេរិក-ជប៉ុន។
ប៉ុន្មានសប្តាហ៍បន្ទាប់ពីការទទួលជ័យជម្នះ លោកបានប្រាប់អ្នកកាសែតអង់គ្លេស Simon Tisdall ថា "ប្រសិនបើប្រទេសជប៉ុនគ្រាន់តែធ្វើតាមអ្វីដែលសហរដ្ឋអាមេរិកនិយាយ នោះខ្ញុំគិតថាជាប្រទេសអធិបតេយ្យមួយដែលគួរឱ្យអាណិតណាស់" ។ [36] គាត់ហាក់ដូចជាច្បាស់លាស់លើចំណុចដែលថាការកសាងមូលដ្ឋានថ្មីនៅ Henoko មិនមែនជាវិធីដើម្បីកាត់បន្ថយបន្ទុកលើប្រជាជនអូគីណាវ៉ានោះទេ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «វាគួរតែមិននឹកស្មានដល់ក្នុងការគិតធម្មតាសម្រាប់សមុទ្រត្រូវបានបំផ្លាញដើម្បីសាងសង់មូលដ្ឋាន។ [37] វាក៏ជា Okada ដែលបាននិយាយថា "ឆន្ទៈរបស់ប្រជាជនអូគីណាវ៉ា និងឆន្ទៈរបស់ប្រជាជនជប៉ុនត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងការបោះឆ្នោត ... ខ្ញុំមិនគិតថា យើងនឹងធ្វើសកម្មភាពដោយគ្រាន់តែទទួលយកនូវអ្វីដែលសហរដ្ឋអាមេរិកប្រាប់យើង..." [៣៨]
មួយថ្ងៃបន្ទាប់ពីការសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់ Gates និង Mullen Okada បានផ្លាស់ប្តូរមូលដ្ឋានដើម្បីនិយាយថាការផ្លាស់ប្តូរមូលដ្ឋាន Futenma ចេញពីអូគីណាវ៉ាគឺ "មិនមែនជាជម្រើស" (kangaerarenai) ហើយស្នើ (23 តុលា) ថាមុខងាររបស់មូលដ្ឋានទ័ពសមុទ្រ Futenma អាចបន្ទាប់ពី ទាំងអស់ត្រូវបានផ្ទេរនៅក្នុងអូគីណាវ៉ា។ គាត់បានបដិសេធមិនគាំទ្រគម្រោង Henoko ប៉ុន្តែបានស្នើមុខងាររបស់ Futenma ត្រូវបានបញ្ចូលគ្នាជាមួយនឹងមូលដ្ឋានទ័ពអាកាសអាមេរិកដែលនៅជិតបំផុតនៅ Kadena ហើយថាកិច្ចព្រមព្រៀងត្រូវបានកំណត់ត្រឹម 15 ឆ្នាំ។
ការផ្តល់យោបល់របស់ Okada អំពីការផ្ទេរមុខងារ Futenma នៅក្នុងអូគីណាវ៉ា ទោះបីជាតាមរយៈរូបមន្តប្រលោមលោកនេះ បណ្តាលឱ្យមានរលកនៃការមិនជឿនៅក្នុងអូគីណាវ៉ាក៏ដោយ។ 80 ភាគរយនៃសង្កាត់ Kadena ត្រូវបានកាន់កាប់ដោយមូលដ្ឋានដែលមានស្រាប់។ របស់ខេត្ត Ryukyu Shimpo នៅក្នុងវិចារណកថាដ៏រំជើបរំជួលមួយបានទួញសោកចំពោះភាពអសមត្ថភាពរបស់រដ្ឋាភិបាល Hatoyama ថ្មីដើម្បីប្រឆាំងនឹង "ការគំរាមកំហែងការទូត" របស់ Gates និង Mullen និងការរសាត់ត្រឡប់ទៅរក "ការទទួលយកស្ថានភាពនៃការធ្វើតាមសហរដ្ឋអាមេរិក" ។ ប្រសិនបើនោះជារដ្ឋាភិបាលថ្មី វាបានសន្និដ្ឋានថា "ការផ្លាស់ប្តូររដ្ឋាភិបាលបានបរាជ័យ" [39] ។
ទស្សនៈអូគីណាវ៉ាន
អូគីណាវ៉ា "បានត្រលប់មកវិញ" ពីសហរដ្ឋអាមេរិកទៅប្រទេសជប៉ុននៅឆ្នាំ 1972 ប៉ុន្តែជិតបួនទសវត្សរ៍ក្រោយមក មូលដ្ឋានទ័ពអាមេរិកសំខាន់ៗភាគច្រើននៅតែរក្សាដដែល ដោយកាន់កាប់មួយភាគប្រាំនៃផ្ទៃដីនៃកោះសំខាន់របស់អូគីណាវ៉ា។ គ្មានកន្លែងណាដែលមានវត្តមានយោធាអាមេរិកលើសលប់ជាងទីក្រុង Ginowan ដែលបានរីកធំធាត់ជុំវិញស្ថានីយអាកាស Futenma របស់កងម៉ារីនអាមេរិកទេ។ សហរដ្ឋអាមេរិក និងជប៉ុនបានព្រមព្រៀងគ្នាក្នុងឆ្នាំ 1996 ថា Futenma នឹងត្រូវបានប្រគល់មកវិញ ប៉ុន្តែបានធ្វើឱ្យមានលក្ខខណ្ឌត្រឡប់មកវិញលើការសាងសង់ជំនួស ដែលនឹងត្រូវមាននៅអូគីណាវ៉ា ហើយមិនត្រឹមតែនៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងអូគីណាវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅភាគខាងជើងដែលប្រកាន់អក្សរតូចធំ បរិស្ថានផ្កាថ្ម និងព្រៃឈើ។ Henoko នៅទីក្រុង Nago ដែលជាកន្លែងដែលអាណានិគមដ៏មានតម្លៃនៃផ្កាថ្មពណ៌ខៀវត្រូវបានរកឃើញតែនៅក្នុងឆ្នាំ 2007 ដែលជាកន្លែងដែលសត្វព្រាបដែលត្រូវបានការពារជាអន្តរជាតិនៅលើស្មៅសមុទ្រ អណ្តើកមកសម្រាក និងសត្វស្លាប សត្វល្អិត សត្វកម្រជាច្រើនបានលូតលាស់... ដប់បីឆ្នាំក្រោយមកនៅទីនោះ។ បញ្ហានៅតែឈរ។
រវាងឆ្នាំ 1996 និង 2005 សម្ព័ន្ធប្រជាពលរដ្ឋសន្តិភាព និងបរិស្ថានបានប្រយុទ្ធជាមួយនឹងកំណែដំបូងនៃផែនការនោះ - សម្រាប់រចនាសម្ព័ន្ធដែលគាំទ្រដោយទូកនៅលើថ្មប៉ប្រះទឹកដែលស្ថិតនៅឆ្ងាយពីច្រាំងសមុទ្រពី Henoko (ដើមឡើយជា "ឧទ្ធម្ភាគចក្រ" តិចតួច ដូចដែលវាត្រូវបានគេសំដៅដល់ក្នុងឆ្នាំ 1996, 45 ។ ប្រវែងម៉ែត្រយោងទៅតាមការរចនាដំបូង) [40] ដែលបន្តិចម្តង ៗ មានផ្លូវរត់លាតសន្ធឹងដល់ 2,500 ម៉ែត្រឆ្លងកាត់ផ្កាថ្ម - រហូតដល់ឆ្នាំ 2005 នាយករដ្ឋមន្រ្តី Koizumi បានលុបចោលវាដោយលើកឡើងពី "ការប្រឆាំងជាច្រើន" ។ វាគឺជាជ័យជម្នះដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមកសម្រាប់ពលរដ្ឋដែលបានកៀរគរលើធនធានរួមបញ្ចូលគ្នានៃរដ្ឋដ៏មានឥទ្ធិពលទាំងពីរ។ កំណែទីពីរ និងបច្ចុប្បន្ន ដែលត្រូវបានអនុម័តក្នុងឆ្នាំ 2006 គឺសម្រាប់គម្រោងដែលបានពង្រីកយ៉ាងសំខាន់ ដែលលើកនេះផ្អែកលើទីតាំងនៅលើច្រាំងនៅក្នុងស្រុក Henoko ដូចគ្នា។ វានឹងត្រូវបានសាងសង់នៅលើដី និងកន្លែងចាក់សំរាមដែលលាតសន្ធឹងពីមូលដ្ឋាន Camp Schwab US ដែលមានស្រាប់ចូលទៅក្នុងច្រកសមុទ្រ Oura ហើយនឹងមានផ្លូវរត់ចំនួន 1,800 ម៉ែត្រដែលលាតសន្ធឹងចូលទៅក្នុងឈូងសមុទ្រ Oura បូករួមទាំងកំពង់ផែកងទ័ពជើងទឹកសមុទ្រជ្រៅ និងកន្លែងផ្សេងទៀត និងខ្សែសង្វាក់នៃឧទ្ធម្ភាគចក្រដែលនៅរាយប៉ាយតាមតំបន់។ ព្រៃឈើ - មូលដ្ឋានទ័ពអាកាស ដីគោក និងសមុទ្រដ៏ទូលំទូលាយដែលអាចដាក់ពង្រាយកម្លាំងនៅទូទាំងអាស៊ី និងប៉ាស៊ីហ្វិក។
ម្តងហើយម្តងទៀត គម្រោងនេះត្រូវបានរារាំងដោយក្រុមប្រឆាំងដ៏ពេញនិយម ប៉ុន្តែម្តងហើយម្តងទៀត រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនបានបន្ត និងពង្រីកវា។ ការតស៊ូបន្តនៅទូទាំងកោះអូគីណាវ៉ាប្រឆាំងនឹងការរចនាចុងក្រោយបំផុត ដ៏ធំបំផុត និងបំផ្លិចបំផ្លាញបរិស្ថានបំផុត។ នៅលើបាតសមុទ្រពីឆ្នាំ 2007 ក្រុមអ្នកមុជទឹកដែលដើរតួជាអ្នកស្ទង់មតិសម្រាប់រដ្ឋ ហើយថែមទាំងគាំទ្រដោយនាវាចម្បាំងកងកម្លាំងស្វ័យការពារដែនសមុទ្រ បានប្រឈមមុខនឹងគូប្រជែងរបស់ពលរដ្ឋដែលប្តេជ្ញាការពារសមុទ្រ និងសត្វរបស់វា។ នៅសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ ចៅក្រមមួយរូបបានបន្តសវនាការក្នុងបណ្តឹងប្រឆាំងនឹងមន្ទីរបញ្ចកោណ ក្នុងនាមសត្វទាអូគីណាវ៉ាន និងជម្រកសត្វសមុទ្ររបស់ពួកគេ។ ហើយនៅ Henoko និង Takae (ជ្រៅក្នុងព្រៃ) ការអង្គុយបានបន្ត។
រដ្ឋប្រជាជាតិរបស់ប្រទេសជប៉ុនក្រោម "របបចាស់" ដល់ឆ្នាំ 2009 នៃគណបក្សសេរីនិយម-ប្រជាធិបតេយ្យបានទទូចថា អាទិភាពយោធាមានលើគោលការណ៍ស៊ីវិល ឬលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ផលប្រយោជន៍របស់រដ្ឋជប៉ុន (និងអាមេរិក) លើប្រជាជនអូគីណាវ៉ា និងសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។ រដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ ដោយសាររដ្ឋាភិបាលនៅទីក្រុងតូក្យូបានតស៊ូដើម្បីធានាការអនុលោមតាមប្រជាជនអូគីណាវ៉ាចំពោះការបន្តចុះក្រោមរបស់ពួកគេចំពោះយោធានោះ អូគីណាវ៉ាបានក្លាយជា "កូរ៉េខាងជើង" ក្នុងស្រុករបស់ប្រទេសជប៉ុនក្នុងន័យនៃអាណាខេត្តដែលប្តេជ្ញាចិត្ត "។សុងអ៊ុន(Military-First-ism) លើកលែងតែករណីនេះ វាគឺជាមហាអំណាចយោធាបរទេសដែលដាក់ឆន្ទៈរបស់ខ្លួន។ វាជូរចត់សម្រាប់អូគីណាវ៉ានដែលមានជ័យលាភីណូបែលសន្តិភាពលោក អូបាម៉ា បន្តដាក់អាទិភាពលើពួកគេ។
ក្នុងឱកាសតែមួយគត់ដែលប្រជាជននៃ Nago ត្រូវបានគេពិគ្រោះយោបល់ថាតើពួកគេនឹងទទួលយកមូលដ្ឋានថ្មីមួយនៅក្នុង plebiscite ឆ្នាំ 1997 ទោះបីជាមានការអន្តរាគមន៍ពីរដ្ឋាភិបាលដ៏ធំដែលត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីទាក់ទាញពួកគេនៅក្នុងការពេញចិត្តក៏ដោយ លទ្ធផលគឺអវិជ្ជមានដោយមិនច្បាស់លាស់។ នៅក្នុងលទ្ធផលដ៏ចម្លែកមួយ អភិបាលក្រុងនៅពេលនោះបានហោះទៅទីក្រុងតូក្យូ ដើម្បីប្រកាសលទ្ធផល បដិសេធក្នុងនាមទីក្រុង និងប្រកាសលាលែងពីតំណែង។ អស់រយៈពេលជិតមួយទស្សវត្សរ៍ក្រោយមក ទស្សនៈរបស់ពលរដ្ឋ Nago ត្រូវបានគេមិនអើពើដោយស្ទូឌីយោ រក្សាទុកថាលុយត្រូវបានចាក់ចូលទៅក្នុងគម្រោង "អភិវឌ្ឍន៍" ដែលត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីបង្វែរពួកគេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តាមរយៈកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដ៏ធំសម្បើម ប្រជាជនមកទល់ពេលនេះបានរារាំងផែនការរបស់ទីក្រុងតូក្យូ និងវ៉ាស៊ីនតោន។
នៅខែតុលាឆ្នាំ 2009 ការតវ៉ា "អង្គុយនៅក្នុង" ដែលធ្វើឡើងដោយក្រុមប្រឆាំងនោះនៅ Henoko ក្នុងឆ្នាំ 2004 បានកន្លងផុតទៅ 2,000 ថ្ងៃរបស់ខ្លួន ដោយធ្វើឱ្យលើសពីការអង្គុយរបស់កម្មករ Solidarnosc ប៉ូឡូញឱ្យក្លាយជារយៈពេលវែងបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រទំនើប។ ទោះបីជាមានការគាបសង្កត់ពីរដ្ឋក៏ដោយ មតិប្រឆាំងមូលដ្ឋាននៅក្នុងខេត្តហាក់បីដូចជាមានការពង្រឹង។ ដែលជាកន្លែងដែលនៅឆ្នាំ 1999 មតិត្រូវបានបែងចែកស្ទើរតែស្មើៗគ្នារវាងអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងការផ្លាស់ទីលំនៅនៅអូគីណាវ៉ា និងអ្នកដែលត្រៀមខ្លួនទទួលយកវា ការស្ទង់មតិខែឧសភាឆ្នាំ 2009 ដោយ Okinawa Times បានរកឃើញថាមតិរបស់ខេត្តកំពុងដំណើរការនៅ 68 ភាគរយប្រឆាំងនឹងហើយមានតែ 18 ភាគរយប៉ុណ្ណោះដែលពេញចិត្ត។ [41] ប្រាំមួយខែក្រោយមកនៅក្នុងកំដៅនៃ "សមរភូមិអូគីណាវ៉ា" បច្ចុប្បន្នដែលជាការរួមគ្នា មេនីឈី ស៊ីមប៊ុន និង Ryukyu Shimpo ការស្ទង់មតិបានរកឃើញថាចំនួនប្រជាជនអូគីណាវ៉ាដែលចង់បានមូលដ្ឋាន Futenma ផ្លាស់ប្តូរនៅខាងក្រៅអូគីណាវ៉ាមិនថានៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនឬនៅក្រៅប្រទេសបានកើនឡើងដល់ 70 ភាគរយខណៈដែលស្ទើរតែគ្មាននរណាម្នាក់ - ចំអក 5 ភាគរយ - គាំទ្ររូបមន្តកិច្ចព្រមព្រៀង Guam - រូបមន្តដែលវ៉ាស៊ីនតោន ហើយវ៉ាស៊ីនតោនកំពុងទទូចសម្រាប់មូលដ្ឋានមួយដែលត្រូវបានសាងសង់នៅ Henoko ។ [42]
នៅក្នុងការបោះឆ្នោតជាតិនៃខែសីហា ឆ្នាំ 2009 បេក្ខជន DPJ បានឈ្នះការបោះឆ្នោតនៅអូគីណាវ៉ា ដោយបានកត់ត្រាសំឡេងឆ្នោតខ្ពស់ជាងពេលមុនៗនៅក្នុងផ្នែកសមាមាត្រ និងបានបន្សល់ទុកអ្នកតំណាងនៃ "របបចាស់" ។ កាសែតប្រចាំខេត្តទាំងពីរ ដែលភាគច្រើននៅក្នុងសភាអូគីណាវ៉ាន (សភាខេត្តជាប់ឆ្នោតក្នុងឆ្នាំ 2008) ក៏ត្រូវបានប្រឆាំងដែរ [43] ហើយ 80 ភាគរយនៃអភិបាលក្រុងអូគីណាវ៉ាជឿថា ជំនួសមូលដ្ឋាន Futenma គួរតែត្រូវបានសាងសង់ទាំងនៅក្រៅប្រទេស ឬកន្លែងផ្សេងទៀតនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ [44] នៅថ្ងៃទី 2 ខែវិច្ឆិកា សភាទីក្រុង Naha បានអនុម័តសេចក្តីសម្រេចជាឯកច្ឆ័ន្ទមួយ ដោយអំពាវនាវឱ្យ Futenma ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទីតាំងហួសពីអូគីណាវ៉ា មិនថានៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន ឬកន្លែងផ្សេងទៀត។ [45]
កាសែត Okinawan ស្ទើរតែមិនចែកចាយនៅខាងក្រៅខេត្ត ឬដីគោកនៅក្នុងនោះ ហើយមតិរបស់ជនជាតិជប៉ុនដីគោកគឺពិតជាល្ងង់ខ្លៅ និងមិនអាណិតអាសូរចំពោះអូគីណាវ៉ា។ សូម្បីតែវិចារណកថា "សេរី" Asahi បានស្តីបន្ទោសរដ្ឋាភិបាល Hatoyama ដោយនិយាយថា "មានដែនកំណត់ចំពោះភាពអត់ធ្មត់របស់ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន… វាជារឿងអកុសលសម្រាប់ប្រទេសទាំងពីរ ប្រសិនបើបញ្ហា Futenma ត្រូវបានបំផ្ទុះចេញពីសមាមាត្រ" ។ [៤៦] ការគិតរបស់ពលរដ្ឋអូគីណាវ៉ានត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់តិចតួច។ នៅពេលនៃដំណើរទស្សនកិច្ចនៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 46 របស់លោកស្រី ហ៊ីលឡារី គ្លីនតុន ទៅកាន់ទីក្រុងតូក្យូ ក្រុមតំណាងនៃមេដឹកនាំពលរដ្ឋអូគីណាវ៉ានបានសរសេរថា "លិខិតចំហរ" ។ វាអានជាផ្នែក៖ [2009]
"អូគីណាវ៉ា ជាកោះតូចមួយបានរស់នៅក្រោមភាពតានតឹងដ៏ខ្លាំងបែបនេះអស់រយៈពេលជាងហុកសិបឆ្នាំមកហើយ។ វត្តមានរបស់មូលដ្ឋានទ័ពអាមេរិកបានបង្ខូចទ្រង់ទ្រាយមិនត្រឹមតែនយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់អូគីណាវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងសង្គមរបស់ខ្លួន និងចិត្តគំនិត និងមោទនភាពរបស់ប្រជាជនផងដែរ។
យើងមិនចាំបាច់រំលឹកអ្នកថា អូគីណាវ៉ាមិនមែនជាទឹកដីរបស់អ្នកទេ។ សមាជិកយោធាប្រាំម៉ឺននាក់របស់អ្នកធ្វើសកម្មភាពដោយសេរីដូចជាថានេះជាទឹកដីរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែប្រាកដណាស់វាមិនមែនទេ។ សូមចងចាំថា យើងជាប្រជាជនអូគីណាវ៉ា មាន "សេចក្តីថ្លៃថ្នូរពីកំណើត" និង "សិទ្ធិស្មើគ្នា និងមិនអាចកាត់ផ្តាច់បាននៃសមាជិកទាំងអស់នៃគ្រួសារមនុស្ស" ដែលមានចែងនៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសជាសកលស្តីពីសិទ្ធិមនុស្ស ដូចក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់អ្នកធ្វើដែរ។ .
រដ្ឋាភិបាលនៃសហរដ្ឋអាមេរិក និងជប៉ុនបានធ្វើឱ្យស្របច្បាប់ការកាន់កាប់របស់យោធាអាមេរិកលើកោះអូគីណាវ៉ាជាមួយនឹងសន្ធិសញ្ញាសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូក្នុងឆ្នាំ 1952 ហើយការប្តូរសិទ្ធិរដ្ឋបាលនៅឆ្នាំ 1972 បានបង្កើតរចនាសម្ព័ន្ធនៃការពឹងផ្អែកផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុជាថ្នូរនឹងវត្តមានមូលដ្ឋានយោធាអាមេរិកនៅលើកោះអូគីណាវ៉ា។ . រដ្ឋាភិបាលបានផ្លាស់ប្តូរយុទ្ធសាស្ត្រសម្រាប់រក្សាវត្តមានមូលដ្ឋានពីការប្រើកម្លាំងទៅជាការប្រើលុយ។
នេះគឺជាការព្យាបាលដ៏ឃោរឃៅណាស់។ ប្រជាជនអូគីណាវ៉ាបានបង្កើនការពឹងផ្អែកលើប្រាក់បែបនេះ។ លុយបានបង្កើតប្រព័ន្ធមួយដែលធ្វើឱ្យខូចចិត្តរបស់យើង។ វាបានយកជម្រើសជំនួស។ ការទទួលយកមូលដ្ឋានទ័ពអាមេរិកត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាមធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីរស់នៅ។ … វាដូចជាប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនបានធ្វើឱ្យកោះអូគីណាវ៉ាក្លាយជាអ្នកញៀនថ្នាំ ហើយរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិកទាញយកអត្ថប្រយោជន៍ពេញលេញពីការញៀន ដើម្បីរក្សាវត្តមានយោធារបស់ខ្លួន…
ក្នុងឆ្នាំ 2005 និង 2006 រដ្ឋាភិបាលនៃសហរដ្ឋអាមេរិក និងប្រទេសជប៉ុនបានឈានដល់កិច្ចព្រមព្រៀងលើការសាងសង់មូលដ្ឋានថ្មីហើយវាហាក់ដូចជាថាពួកគេកំពុងព្យាយាមធ្វើឱ្យវត្តមានយោធាអាមេរិកនៅអូគីណាវ៉ាជាអចិន្ត្រៃយ៍។ ផែនការនេះនឹងបន្ថែមបន្ទុកបន្ថែមទៀតដល់ប្រជាជនអូគីណាវ៉ាដែលរងទុក្ខយូរល្មម»។
ពួកគេបានបញ្ចប់ដោយការទាមទារឱ្យលុបចោលផែនការ Henoko ការវិលត្រឡប់របស់ Futenma ជាបន្ទាន់ និងដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ និងការកាត់បន្ថយបន្ថែមទៀតនៅក្នុងវត្តមានយោធាអាមេរិក។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទោះបីជាការគិតបែប "របបចាស់" ព្យាករណ៍លើការអនុលោមភាពដាច់ខាតជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក និងបន្តជាអាទិភាពចំពោះយុទ្ធសាស្ត្រ និងផែនការរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងការកំណត់គោលនយោបាយអូគីណាវ៉ា ដែលដាំដុះជាយូរមកហើយដោយរដ្ឋាភិបាល LDP អភិរក្សនិយមនៅទីក្រុងតូក្យូ មិនដែលសាបសូន្យនៅក្នុងសង្គមអូគីណាវ៉ាទេ វាបានរីកចម្រើនយ៉ាងខ្លាំង។ កម្រិតនៃរដ្ឋបាលអូគីណាវ៉ាន ជាពិសេសអភិបាលខេត្ត និងអភិបាលក្រុងណាហ្គោ។ នៅក្នុងប្រព័ន្ធ LDP ឥស្សរជនក្នុងស្រុកបានផ្តោតលើ "ការអភិវឌ្ឍន៍" "ការងារ" និង "ការលើកកម្ពស់" របស់អូគីណាវ៉ា ដោយជៀសវាងនូវគោលជំហរណាមួយលើបញ្ហាមូលដ្ឋាន ខណៈពេលដែលទីក្រុងតូក្យូបានចំណាយប្រាក់ដែលបានរចនាឡើងដើម្បីបម្រើគោលបំណងទាំងនោះ។ ច្បាប់ខែឧសភាឆ្នាំ 2007 បានពង្រីកគោលនយោបាយទូទាំងប្រទេសដែលបានត្រួសត្រាយនៅសង្កាត់ភាគខាងជើងនៃទីក្រុង Nago និង Okinawa នៃរង្វាន់សម្រាប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងការដាក់ទណ្ឌកម្មចំពោះការកែតម្រូវឡើងវិញក្នុងការលើកកម្ពស់ផលប្រយោជន៍មូលដ្ឋានរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។
ការដាំដុះលើការពឹងផ្អែកក្នុងតំបន់របស់ទីក្រុងតូក្យូបានលើកទឹកចិត្តឱ្យមានការប្រមាថមើលងាយ និងអំពើពុករលួយ ខណៈពេលដែលការទប់ស្កាត់ការអភិវឌ្ឍន៍ដែលចាក់ឫសនៅក្នុងតម្រូវការក្នុងស្រុក។ បន្ទាប់ពីមួយទស្សវត្សរ៍នៃប្រព័ន្ធបែបនេះ កម្រិតប្រាក់ចំណូលរបស់អូគីណាវ៉ានៅតែទាបបំផុតនៅក្នុងប្រទេស ភាពអត់ការងារធ្វើគឺប្រហែលទ្វេដងនៃមធ្យមភាគជាតិ ហើយស្ទើរតែគ្រប់រដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់ទាំងអស់កំពុងជួបវិបត្តិសារពើពន្ធដែលមិនស្ថិតស្ថេរ។
ប៉ុន្តែទោះបីជា "ការក្បត់របស់ស្មៀន" ក៏ដោយក៏ខ្យល់នយោបាយនៃឆ្នាំ 2009 បានបង្ហាញថាការយល់ស្របសង្គមរបស់អូគីណាវ៉ាប្រឆាំងនឹងការអភិវឌ្ឍន៍មូលដ្ឋានបានពង្រឹងនៅក្រោមការផ្លាស់ប្តូររដ្ឋាភិបាល។ ប្រាកដណាស់ភាពជឿជាក់ខាងនយោបាយនៃការសន្យានៃ "ការអភិវឌ្ឍន៍" ជាថ្នូរនឹងការចុះចូលត្រូវបានចុះខ្សោយយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដោយការខកខានមិនបានផ្តល់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលនៅក្នុងខែសីហា ឆ្នាំ 2009 រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសជប៉ុនដែលបានព្យាយាមមិនបានជោគជ័យដោយគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីចុះខ្សោយ បំបែក ទិញផ្តាច់ និងបំភិតបំភ័យអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងការសាងសង់មូលដ្ឋានថ្មីត្រូវបានទម្លាក់ចេញពីតំណែងអ្នកតំណាងក្នុងតំបន់នៃប្រព័ន្ធនៅអូគីណាវ៉ា។ អភិបាលខេត្ត និងអភិបាលក្រុង Nago នៅតែកាន់តំណែង (រហូតដល់ការបោះឆ្នោតក្នុងឆ្នាំ ២០១០)។
អ្នកទាំងពីរបានព្យាយាមការពារការដាក់ស្នើរបស់ពួកគេដោយស្វែងរកការកែប្រែបន្តិចបន្តួចនៃកិច្ចព្រមព្រៀង Guam ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរការរចនាសំណង់នៅចម្ងាយខ្លីពីឆ្នេរសមុទ្រ - ដូចជាប្រសិនបើការបញ្ច្រាសទៅនឹងគ្រោងការណ៍មូលដ្ឋាននៃ 1998-2005 នឹងដោះស្រាយបញ្ហាដោយវិធីណាមួយ។ ដោយដឹងពីការតស៊ូរបស់ជនជាតិអាមេរិកចំពោះគំនិតនេះ ពួកគេបានធ្វើវាតែនៅក្នុងវិធីដ៏ល្អឥតខ្ចោះប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនមានការព្យាយាមទទូចលើវាឡើយ។ អភិបាល Nakaima ក៏បាននិយាយអំពីដំណោះស្រាយ "ល្អបំផុត" - ទោះបីជាវាមិនអាចអនុវត្តបានក៏ដោយ - ការផ្លាស់ទីលំនៅនៅកន្លែងណាមួយនៅខាងក្រៅខេត្ត។
វាជាលក្ខណៈនៃភាពទំនេររបស់អភិបាលខេត្ត ដែលគាត់បានជ្រើសរើសអវត្តមានខ្លួនឯងពីខេត្តក្នុងឱកាសនៃកិច្ចប្រជុំអភិបូជា 8 វិច្ឆិកា ទាំងអស់នៅអូគីណាវ៉ា ដើម្បីបង្ហាញពីការប្រឆាំងទៅនឹងការផ្លាស់ប្តូរទីតាំង Futenma នៅអូគីណាវ៉ា។ នៅពេលដែលអូគីណាវ៉ានបានចូលរួមក្នុងការទាមទារឱ្យបិទ "មូលដ្ឋានគ្រោះថ្នាក់បំផុតរបស់ពិភពលោក" អភិបាលរបស់ពួកគេគឺនៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន។ ប៉ុន្មានថ្ងៃមុនកិច្ចប្រជុំអភិបូជា លោកបានឈរជាមួយអភិបាលខេត្ត Kanagawa លោក Matsuzawa Shigefumi ដែលជាប្រធានសមាគមនៃមូលដ្ឋានរៀបចំខេត្តជប៉ុន បានប្រាប់ម្ចាស់ផ្ទះរបស់ពួកគេថា លោកមិនឃើញមានជម្រើសសម្រាប់ការសាងសង់នៅ Henoko ជំនួស Futenma នោះទេ។ [៤៨] Nakaima តវ៉ាតែក្នុងលក្ខខណ្ឌទន់ខ្សោយបំផុត។
ការផ្លាស់ប្តូររបប
ក្នុងរយៈពេល 64 ឆ្នាំ ចាប់តាំងពីកងម៉ារីនបានវាយលុកលើឆ្នេរសមុទ្រនៅលើកោះ Okinawa ចំពេលមានភ្លៀងធ្លាក់ដោយភ្លើង និងដែក កោះទាំងនោះមិនមានសន្តិភាពទេ។ ធម្មជាតិដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាននៃបញ្ហានៃខេត្តនេះកើតចេញពីការពិតដែលថាបញ្ហាមូលដ្ឋានត្រូវបានកំណត់នៅក្នុងគ្រែនៃការសន្មត់និងគោលការណ៍ដែលបានទទួលមរតកពីការកាន់កាប់របស់សហរដ្ឋអាមេរិកនិងសង្រ្គាមត្រជាក់។ Hatoyama អាចនឹងប្រកាសពីសេចក្តីប្រាថ្នាសម្រាប់ "សមភាព" នៅក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក ប៉ុន្តែការចុះចូល និងការសន្មត់ថា ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តសហរដ្ឋអាមេរិក គឺជាគោលការណ៍ដំបូងនៃទំនាក់ទំនងការទូតរបស់ជប៉ុនត្រូវបានពង្រឹងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ ក្រៅពី "ការចំណាយលើការផ្លាស់ប្តូរទីតាំង" 6 ពាន់លានដុល្លារសម្រាប់ការផ្ទេរកោះ Guam វាត្រូវបានគេប៉ាន់ប្រមាណថាការសាងសង់មូលដ្ឋាន Henoko ប្រសិនបើដំណើរការទៅមុខនឹងត្រូវចំណាយប្រហែលមួយពាន់ពាន់លានយ៉េន (ប្រហែល 11 ពាន់លានដុល្លារ) ។ ផលបូកទាំងនេះបានមកពីការឧបត្ថម្ភធនប្រចាំឆ្នាំប្រហែល 200 ពាន់លានយ៉េន (ប្រហែល 2.2 ពាន់លានដុល្លារ) ប្រទេសជប៉ុនបាននឹងកំពុងបង់ឱ្យសហរដ្ឋអាមេរិកចាប់តាំងពីការបញ្ច្រាសនៃអូគីណាវ៉ាក្នុងឆ្នាំ 1972 ក្រោមច្បាប់នៃ "omoiyari" (ការពិចារណាឬការអាណិតអាសូរដែលត្រូវបានគេស្គាល់នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកថាជា "ការគាំទ្រប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះ"), [49] ប្រាក់ឧបត្ថម្ភចំនួន $ 13 ពាន់លានដុល្លារចំពោះការចំណាយនៃសង្គ្រាមឈូងសមុទ្រ និងការសមស្របជាបន្តបន្ទាប់ជាច្រើនចំពោះការចំណាយនៃសង្គ្រាមអាហ្វហ្គានីស្ថាន និងអ៊ីរ៉ាក់។ [50] វាត្រូវបានគេនិយាយអំពីលោក George W. Bush ថាគាត់មានទំនោរចង់គិតពីប្រទេសជប៉ុនថាជា "ម៉ាស៊ីន ATM មួយចំនួន" ដែលលេខម្ជុលមិនត្រូវការ។ Hatoyama មិនបានចាត់វិធានការណាមួយដើម្បីបិទ "ការអាណិតអាសូរ" spigot នោះទេ ហើយត្រូវតែដឹងថា ការធ្វើដូច្នេះនឹងធ្វើឱ្យទីក្រុង Washington កាន់តែញុះញង់ជាងការប៉ុនប៉ងរបស់គាត់ដើម្បីចរចាឡើងវិញនូវសន្ធិសញ្ញា Guam ។
រដ្ឋជប៉ុននៃ "របបចាស់" បានក្លាយជា "ទាហានស៊ីឈ្នួលបញ្ច្រាស" ដែលចំណាយដើម្បីដាក់ខ្លួន។ ដើម្បីពន្យល់ពីការបង្កើតរដ្ឋដ៏ប្លែកបែបនេះ និងចិត្តវិទ្យាដែលភ្ជាប់មកជាមួយនោះ ខ្ញុំបានស្នើឱ្យគិតអំពីប្រទេសជប៉ុនជា "រដ្ឋអតិថិជន" របស់អាមេរិក ពោលគឺរដ្ឋដែលចូលចិត្តអន្ទាក់ផ្លូវការនៃអធិបតេយ្យភាព និងឯករាជ្យភាពរបស់ Westphalian ដូច្នេះហើយមិនមែនជាអាណានិគម ឬរដ្ឋអាយ៉ងនោះទេ។ ប៉ុន្តែដែលបានបំប្លែងតម្រូវការក្នុងការផ្តល់ចំណូលចិត្តទៅលើផលប្រយោជន៍ "ផ្សេងទៀត" ជាជាងរបស់ខ្លួន។ [51]
នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃ "របបចាស់" បានស្វែងរកមធ្យោបាយដើម្បីបញ្ជូនប្រាក់របស់ជប៉ុនទៅកាន់ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ខណៈពេលដែលស្វែងរកជំនួយជាថ្នូរនឹងក្នុងការកាត់បន្ថយរដ្ឋាភិបាលរបស់ពួកគេ និងប្រឆាំងនឹងឆន្ទៈរបស់ប្រជាជនជប៉ុន។ វាជារឿងហួសហេតុដែលគិតថាការបោះឆ្នោតតែមួយអាចដំឡើងរបបថ្មីដោយសុវត្ថិភាព ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាល Hatoyama បានចាត់វិធានការមួយចំនួនក្នុងទិសដៅនោះ។
ពេញមួយទសវត្សរ៍ក្រោយឆ្នាំ 1945 មិនដែលមានការប្រឈមមុខដាក់គ្នារវាងសហរដ្ឋអាមេរិក និងជប៉ុនដូចដែលបានកើនឡើងក្នុងអំឡុងឆ្នាំ 2009 ជុំវិញការផ្លាស់ប្តូររដ្ឋាភិបាលនៅទីក្រុងតូក្យូនោះទេ។ នៅក្នុងបញ្ហា, ស Ryukyu Shimpo មានការទទូចនៅមុនថ្ងៃនៃកិច្ចប្រជុំអភិបូជា All-Okinawa គឺមិនមានអ្វីតិចជាងថាតើការធានារបស់រដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់ជប៉ុនអំពីអធិបតេយ្យភាព សិទ្ធិមនុស្សជាមូលដ្ឋាន និងសន្តិភាពត្រូវបានអនុវត្តចំពោះអូគីណាវ៉ានោះទេ។ [52] រដ្ឋាភិបាល Hatoyama ត្រូវបានបំបែក៖ រដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិ Kitazawa សម្រាប់ការអនុវត្តកិច្ចព្រមព្រៀង Guam និងការសាងសង់នៅ Henoko រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស Okada សម្រាប់ការរួមបញ្ចូលគ្នានៃគ្រឿងបរិក្ខារ Futenma ជាមួយនឹងមូលដ្ឋាន USAF នៅ Kadena នៅលើមូលដ្ឋានមានកំណត់ 15 ឆ្នាំ ខណៈដែលនាយករដ្ឋមន្រ្តី Hatoyama បានអំពាវនាវឱ្យផ្តល់អាទិភាពដល់ទស្សនៈរបស់អូគីណាវ៉ាន។
នៅខែវិច្ឆិកា ថ្វីបើមានការព្រួយបារម្ភក៏ដោយ ក៏មន្ត្រីនៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ច្បាស់ជាមានអារម្មណ៍ពេញចិត្តថា ពួកគេសម្រេចបានច្រើនក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី ដោយបើកការបែកបាក់គ្នានៅក្នុងរដ្ឋាភិបាល Hatoyama។ ពួកគេនឹងកត់សម្គាល់ដោយសេចក្តីរីករាយដែលអភិបាលខេត្តអូគីណាវ៉ា លោក Nakaima និងអភិបាលក្រុង Nago លោក Shimabukuro បានរក្សាទម្រង់ទាប ខណៈដែលវិបត្តិបានកើនឡើង និងរក្សាចម្ងាយរបស់ពួកគេទាំងពីរដ្ឋាភិបាលថ្មីនៅទីក្រុងតូក្យូ និងចលនាប្រជាប្រិយអូគីណាវ៉ា ហើយថាអ្នកទាំងពីរបានអវត្តមានពីវេទិកា។ នៃកិច្ចប្រជុំមហាបាតុកម្មនៅអូគីណាវ៉ា ថ្ងៃទី 8 ខែវិច្ឆិកា។ ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោននឹងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមទៀតចំពោះការពិតនោះ ហើយចំពោះសារនៃការធានាដោយស្ងៀមស្ងាត់ថា ណាកាម៉ា កំពុងប្រគល់ជូនម្ចាស់ផ្ទះអាមេរិករបស់គាត់ ជាជាងសារនៃកិច្ចប្រជុំអភិបូជាដែលបន្តបន្ទាប់ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក។
ជាមួយនឹងការបាញ់ចុងក្រោយពីរបាំងវ៉ាស៊ីនតោននៅតែផ្ទុះជុំវិញគាត់ [53] និងដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់លោកអូបាម៉ាជិតមកដល់ Hatoyama បានបន្តសិក្សាជម្រើសរបស់គាត់ហើយវ៉ាស៊ីនតោនដើម្បីទទូចលើការទាមទាររបស់ខ្លួន។ Hatoyama បានប្រឈមមុខនឹងជម្រើសដែលមិនអាចទៅរួច៖ គាត់អាចបដិសេធការទាមទាររបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ដោយប្រថុយនឹងវិបត្តិការទូតដ៏ធំមួយ ឬគាត់អាចចុះចូលជាមួយពួកគេ បង្កវិបត្តិនយោបាយក្នុងស្រុក និងជំរុញឱ្យអូគីណាវ៉ាអស់សង្ឃឹម។ សុទិដ្ឋិនិយមអាចមានអារម្មណ៍ថាប៉ុន្មានខែមុននេះ ខណៈដែលរដ្ឋាភិបាលថ្មីត្រូវបានគេបោះឆ្នោតទម្លាក់បន្តិចម្តងៗ។
ភក្ដិកំណត់ត្រាកំណត់
[1] "កិច្ចព្រមព្រៀងរវាងរដ្ឋាភិបាលជប៉ុន និងរដ្ឋាភិបាលនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ទាក់ទងនឹងការអនុវត្តការផ្លាស់ប្តូរបុគ្គលិកនៃកងកម្លាំងបេសកកម្មដែនសមុទ្រចំនួន 111 នាក់ និងអ្នកនៅក្នុងបន្ទុករបស់ពួកគេពីអូគីណាវ៉ាទៅហ្គាំ" ទីក្រុងតូក្យូ ថ្ងៃទី 17 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 2009 ។ តំណភ្ជាប់
[2] សម្រាប់ព័ត៌មានលម្អិត សូមមើលរបស់ខ្ញុំ រដ្ឋអតិថិជន៖ ប្រទេសជប៉ុននៅក្នុងឱបក្រសោបរបស់អាមេរិក, ទីក្រុងឡុងដ៍ និងញូវយ៉ក, Verso, 2007 ។
[3] ឧត្តមនាវីឯក Timothy Keating ប្រធានបញ្ជាការដ្ឋានប៉ាស៊ីហ្វិករបស់សហរដ្ឋអាមេរិកបានប្រាប់សន្និសីទសារព័ត៌មាននៅទីក្រុងញូវយ៉កក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2008 ថាគាត់មិនរំពឹងថាគោលដៅផែនទីបង្ហាញផ្លូវនៃឆ្នាំ 2014 "ឬប្រហែលជា 2015" នឹងត្រូវបានសម្រេចនោះទេ។ "លោក អូបាម៉ា និងជប៉ុន - ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់ Futenma ជាបញ្ហាសំខាន់" Yomiuri Shimbun, ៥ វិច្ឆិកា ២០១០ ។
[4] ឆ្លើយតបដោយនាយករដ្ឋមន្ត្រី Aso ទៅនឹងសំណួររបបអាហារពី Teruya Hironori ថ្ងៃទី 5 ខែមីនា ឆ្នាំ 2009 ។ តំណភ្ជាប់
[5] Sato Manabu, "Obama seiken no Amerika" នៅក្នុង Miyazato Seigen, Arasaki Moriteru, និង Gabe Masaaki, Okinawa jiritsu e no michi wo motomete, Tokyo, Kobunken, 2009, ទំព័រ 83-94
[6] វាត្រូវបានគេប្រើនៅលើ 26 ឱកាសរវាង 1947 និង 1957 ដើម្បីអនុម័តច្បាប់ចំនួន 28 បន្ទាប់មករហូតដល់ Aso បានរស់ឡើងវិញនៅឆ្នាំ 2008 នៅពេលដែលគាត់បានប្រើវាដើម្បីផ្លូវដែក 10 វិក័យប័ត្រក្នុង 8 ឱកាស (Jimbo Taro, "Media hihyo" (20) , Sekai, ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០០៩, ទំព័រ ៩២-៩៩, នៅទំព័រ។ ៩២).
[7] សម្រាប់ព័ត៌មានលម្អិត សូមមើល , Yoshikawa Hideki, "Dugong Swimming in Uncharted Waters: US Judicial Intervention to Protect Okinawa's "Natural Monument" and Halt Base Construction," កាសែតអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក ថ្ងៃទី 7 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 2009 ។
[8] Sakurai Kunitoshi"សន្ធិសញ្ញា Guam ជា 'ការចោល' សម័យទំនើបនៃ Ryukyus ។
[9] Richard L. Armitage និង Joseph S. Nye"សម្ព័ន្ធភាពអាមេរិក-ជប៉ុន៖ ទទួលបានសិទ្ធិនៅអាស៊ីរហូតដល់ឆ្នាំ ២០២០" របាយការណ៍ CSIS ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០៧។
[10] Kaho Shimizu, "តួនាទីសន្តិសុខកាន់តែច្រើនគឺស្ថិតនៅក្នុងចំណាប់អារម្មណ៍របស់ប្រទេសជប៉ុន: Gates" ជប៉ុន, ៥ វិច្ឆិកា ២០១០ ។
[11] Yoichi Kato, "បទសម្ភាសន៍/ Richard Lawless: សម្ព័ន្ធភាពជប៉ុន-អាមេរិកប្រឈមមុខនឹង "គម្លាតអាទិភាព"" អាសាហ៊ី ស៊ីមប៊ុន, ២១ ឧសភា ១៩៩១ ។
[12] ដកស្រង់ដោយ Funabashi Yoichi "Obama seiken to Nichibei kankei — Heiji no domei tsuikyu suru toki" អាសាហ៊ី ស៊ីមប៊ុន, 26 ខែមករា 2009 ។
[13] "Clinton សរសើរចំណងមិត្តភាពអាមេរិក-ជប៉ុនដ៏រឹងមាំ" Yomiuri Shimbun, ៣ កុម្ភៈ ២០២០ ។
[14] AFP, "Clinton, Japan ចុះកិច្ចព្រមព្រៀងដកទ័ពអាមេរិក" ទីក្រុងស៊ីដនី Herald បានពេលព្រឹក, ៣ កុម្ភៈ ២០២០ ។
[15] Hattori Peace-Net, "Guam kyotei iten no mondaiten," ថ្ងៃទី 15 ខែមិថុនា ឆ្នាំ 2009។ សូមមើលផងដែរ Yamaguchi Hibiki, "Kaiheitai Guam iten," Peoples Plan, Summer 2009, pp, 2-15 ។
[16] Satoshi Ogawa"ព្រឹទ្ធសភាអាមេរិក កាត់បន្ថយមូលនិធិសម្រាប់ចលនារបស់ទាហានម៉ារីន Guam" ប្រចាំថ្ងៃ Yomiuri Online, ៥ វិច្ឆិកា ២០១០ ។
[១៧] Hattori, ដកស្រង់។
[18] "Futenma wa kengai isetsu" (Futenma ដែលត្រូវផ្លាស់ទីនៅខាងក្រៅអូគីណាវ៉ា) សូមមើល "ចក្ខុវិស័យអូគីណាវ៉ាឆ្នាំ 2008" របស់គណបក្សប្រជាធិបតេយ្យ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងឆ្នាំ 2009 កំណែមុនការបោះឆ្នោត ការសន្យាមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បី "ផ្លាស់ទីក្នុងទិសដៅនៃការពិនិត្យឡើងវិញនូវការរៀបចំឡើងវិញនៃកងកម្លាំងយោធាសហរដ្ឋអាមេរិកនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន" ។
[19] Kurt Campbell និង Michael Green, "ភាពក្លាហានរបស់ Ozawa អាចបំផ្លាញប្រទេសជប៉ុនអស់ជាច្រើនឆ្នាំ" អាសាហ៊ី ស៊ីមប៊ុន, ១២ សីហា ២០១២ ។
[២០] ម៉ាដា ទំព័រ ១៥-១៨។
[21] ដកស្រង់នៅក្នុង Narusawa Muneo "Shin seiken no gaiko seisaku ga towareru Okinawa kichi mondai" Shukan Ki nyobi, ថ្ងៃទី 25 ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ 2009 ទំព័រ 13-15
[22] អាសាហ៊ី ស៊ីមប៊ុន, 25 ខែកុម្ភៈ 2009. សូមមើលផងដែរ Maeda Tetsuo, 'Juzoku' kara 'jiritsu' e — Nichibei Ampo o kaeru, Kobunken, 2009, ទំព័រ 17, 25 ។
[23] Yoichi Kato, "សហរដ្ឋអាមេរិកកក់ក្តៅចំពោះសំណើដើម្បីបញ្ជាក់ឡើងវិញនូវកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិសុខ" អាសាហ៊ី ស៊ីមប៊ុន, 23 កក្កដា 2009 ។
[24] ដកស្រង់នៅក្នុង Mure Dickie និង Daniel Dombey "ការរំពឹងទុកនៃអំណាចធ្វើឱ្យជំហររបស់ DPJ ទន់ភ្លន់" Times បានហិរញ្ញវត្ថុ, 21 កក្កដា 2009 ។
[25] "Bei kokan 'minaosanu' tsugitsugi," Ryukyu Shimpo, 3 ខែកញ្ញា 2009 ។
[26] Hiroshi Ito, "US on Futenma revisit: Forget it," អាសាហ៊ី ស៊ីមប៊ុនថ្ងៃទី ១៦ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២០។
[២៧] "កុកកា-កាន-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ-កៈ ((Kokka-kan no goi)" Okinawa Timesថ្ងៃទី ១៦ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២០។
[28] "Futenma isetsu dekineba Nichibei kankei ni dageki,, Bei kokan ga keikoku," អាសាហ៊ី ស៊ីមប៊ុន, 18 តុលា 2009 ។
[29] John Pomfret និង Blaine Harden"អាមេរិកដាក់សម្ពាធលើជប៉ុនលើកញ្ចប់យោធា" ស៊ីនតោនប៉ុស្តិ៍, 22 តុលា 2009 ។
[30] ។
[31] "សន្និសីទសារព័ត៌មានរួមគ្នាជាមួយរដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិជប៉ុន Toshimi Kitazawa និងរដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិ Robert Gates" ទីក្រុងតូក្យូ ថ្ងៃទី 21 ខែតុលា ឆ្នាំ 2009 ក្រសួងការពារជាតិ ប្រតិចារិកព័ត៌មាន។ តំណភ្ជាប់
[32] ម៉ៃឃើលហ្គ្រីន, "Tokyo smackdown," The New Foreign Policy.com, ថ្ងៃទី 23 ខែតុលា ឆ្នាំ 2009 ។
[33] "ប្រធានរួម: Futenma ត្រូវតែផ្លាស់ទីទៅ Nago" Yomiuri Shimbun, 24 តុលា 2009 ។
[34] "Hatoyama, រដ្ឋមន្រ្តីសំខាន់ៗបានបំបែក Futenma" ការធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពប្រចាំសប្តាហ៍របស់ប្រទេសជប៉ុន ថ្ងៃទី 29 ខែតុលា ឆ្នាំ 2009 ។
[35] "Beigun saihen meguri gekiron — Minshu Okada kanjicho to bei kokubo jikan," Nikkei Net ថ្ងៃទី 26 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 2009 ។
[36] Guardian បាន, ១២ សីហា ២០១២ ។
[37] "Gaisho — Henoko-an o saimonshi, Futenma isetsu" Okinawa Times, 23 តុលា 2009 ។
[38] "ប្រទេសជប៉ុនជំរុញឱ្យសហរដ្ឋអាមេរិកគោរព "លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ" លើមូលដ្ឋាន" AFP ថ្ងៃទី 22 ខែតុលាឆ្នាំ 2009 ។
[39] "Okada gaisho hatsugen — boso suru Hatoyama seiken no genkai, Ampo no Okinawa izon kara dakkyaku o," Ryukyu Shimpo, 25 តុលា 2009 ។
[40] Shimokobe Jun ដែលបន្ទាប់មកជាអនុរដ្ឋមន្ត្រីនៅទីភ្នាក់ងារដីធ្លីជាតិបានដកស្រង់នៅក្នុង Sato Manabu "Obama seiken no Amerika" cit, p. ៩០.
[41] "Futenma hikojo daitai, kennai isetsu hantai 68%," Okinawa Timesថ្ងៃទី 14 ខែឧសភា ឆ្នាំ 2009 ។ នៅស្រុកភាគខាងជើង (រួមទាំងទីក្រុងណាហ្គោស៊ី) ការប្រឆាំងកាន់តែខ្ពស់គឺ 76 ភាគរយ។
[42] "Futenma iten: Genko keikaku ni 'hantai" 67%, Okinawa yoron chosa," មេនីឈី ស៊ីមប៊ុន, ថ្ងៃទី 2 ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2009; សម្រាប់គណនីភាសាអង់គ្លេសមួយផ្នែក "ការស្ទង់មតិ៖ 70 ភាគរយនៃប្រជាជនអូគីណាវ៉ានចង់ឱ្យ Futenma ផ្លាស់ទីចេញពីខេត្តប្រទេសជប៉ុន" ព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃ Mainichiថ្ងៃទី 3 ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2009 ។ "ជម្រើស Kadena" របស់រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស Okada ក៏មានការគាំទ្រតិចតួចដែរ។ មនុស្ស 72 ភាគរយបានប្រឆាំងនឹងវា។
[43] Gavan McCormack និង Matsumoto Tsuyoshi""Okinawa និយាយថា "ទេ" ចំពោះផែនការមូលដ្ឋានរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក" ជប៉ុនផ្តោត, 21 កក្កដា 2008 ។
[44] ប្រមុខរដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់ចំនួន 34 ក្នុងចំណោម 41 នៅអូគីណាវ៉ា។ "Futenma 'kengai' 'kokugai' 34 nin," Okinawa Times, 30 តុលា 2009 ។
[45] "Nahashi gikai Futenma no 'kengai kokugai' motome ikensho aketsu," Ryukyu shimpo, ថ្ងៃទី 2 ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2009 ។ សមាជិកកុម្មុយនិស្តប្រាំនាក់បានអវត្តមានពីអង្គជំនុំជម្រះក្នុងអំឡុងពេលបោះឆ្នោត ប៉ុន្តែជំហររបស់ពួកគេគឺថាវាទន់ពេក។ មានតែការត្រលប់មកវិញភ្លាមៗ និងដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌរបស់ Futenma ប៉ុណ្ណោះដែលនឹងបំពេញចិត្តពួកគេ។
[46] "ការផ្លាស់ប្តូរមូលដ្ឋាន Futenma" អាសាហ៊ី ស៊ីមប៊ុន, 23 តុលា 2009 ។
[47] "Hirari R. Kurinton Beikokumu chokan e no shokan (Open Letter to Secretary of State Clinton) ដោយ Miyaazato Seigen និងតំណាង 13 នាក់ផ្សេងទៀតនៃសង្គមស៊ីវិលរបស់ Okinawa ថ្ងៃទី 14 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 2009 (ភាសាជប៉ុន) អត្ថបទនៅ "Nagonago zakki," ប្លក់ Miyagi Yasuhiro ថ្ងៃទី 22 ខែមិនា ឆ្នាំ 2009 អត្ថបទជាភាសាអង់គ្លេស អនុញ្ញាតដោយ Sato Manabu ។
[48] Nakaima បាននិយាយសុន្ទរកថាដ៏ចម្លែកថាគាត់ប្រហែលជាមិនចាំបាច់ចែករំលែក "រសជាតិ" របស់ Matsuzawa ទេ។ ("teisuto ga sukoshi watakushi to ha chigau ka mo Shirenai," ("Futenma kengai isetsu ha fukano' ho-Bei chu no Kanagawai ga koen" Ryukyu Shimpo, 6 ខែវិច្ឆិកា 2009; សូមមើលផងដែរ "អំពី Kanagai, Henoko-an osu 'Futennma isetsu" Okinawa Times, ៧ វិច្ឆិកា ២០០៩។)
[49] តួលេខ 5.5 ពាន់ពាន់លានយ៉េន 50 ពាន់លានដុល្លារគឺជាការប៉ាន់ប្រមាណដ៏ល្អបំផុតនៃការឧបត្ថម្ភធនរបស់ជប៉ុនដល់ក្រុមហ៊ុន Pentagon coffers ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះ។
[៥០] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត រដ្ឋអតិថិជន៖ ប្រទេសជប៉ុននៅក្នុងឱបក្រសោបរបស់អាមេរិក, passim ។
[51] និយមន័យនៅទីនេះគឺជាសៀវភៅមួយដែលខ្ញុំបានអនុម័តនៅក្នុងសៀវភៅ 2007 របស់ខ្ញុំដែលបានកែសម្រួលជប៉ុន កូរ៉េ និងចិន។ រដ្ឋអតិថិជន៖ ប្រទេសជប៉ុននៅក្នុងឱបក្រសោបរបស់អាមេរិក.
[52] "Okinawa no min-i — Kennai isetsu 'No' ga senmei da," Ryukyu Shimpo, វិចារណកថា ថ្ងៃទី 3 ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2009 ។
[53] លោក Ian Kelly នៃក្រសួងការបរទេស ត្រូវបានដកស្រង់សម្តីមួយសប្តាហ៍មុនដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់លោក Obama ដោយនិយាយថា "ប្រទេសជប៉ុនត្រូវតែសម្រេចចិត្តថាតើទំនាក់ទំនងបែបណាដែលខ្លួនចង់បានជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក" ។ ("Futenma de Nihon seifu no boso ken'en, Beikokumucho" តូក្យូស៊ីមប៊ុន, 4 វិច្ឆិកា 2009) ។
Gavan McCormack គឺជាសាស្ត្រាចារ្យកិត្តិយសនៅសាកលវិទ្យាល័យជាតិអូស្ត្រាលី អ្នកសម្របសម្រួលនៃកាសែតអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក៖ Japan Focus អ្នកនិពន្ធ ថ្មីៗនេះ នៃ រដ្ឋអតិថិជន៖ ប្រទេសជប៉ុននៅក្នុងឱបក្រសោបរបស់អាមេរិក (ជាភាសាអង់គ្លេស ជប៉ុន ចិន និងកូរ៉េ) ហើយរួមចំណែកមួយជួរប្រចាំខែដល់កូរ៉េប្រចាំថ្ងៃ Kyunghyang shinmun. សម្រាប់អត្ថបទមុនរបស់គាត់អំពីបញ្ហា Okinawan សូមមើល ទិនានុប្បវត្តិអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក. កំណែសង្ខេបច្រើននៃអត្ថបទនេះគឺត្រូវបានបោះពុម្ពជាភាសាកូរ៉េនៅក្នុង Kyunghyang shinmun នៅថ្ងៃទី 10 ខែវិច្ឆិកានិងជាភាសាជប៉ុននៅក្នុង Ryukyu Shimpo នៅថ្ងៃទី 11 ខែវិច្ឆិកា។
ការដកស្រង់ដែលបានណែនាំ៖ Gavan McCormack, "The Battle of Okinawa 2009: Obama vs Hatoyama," The Asia-Pacific Journal, Vol. ៤៦-១-០៩ ថ្ងៃទី ១៦ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០៩។
ZNetwork ត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិតែតាមរយៈការសប្បុរសរបស់អ្នកអានរបស់ខ្លួន។
បរិច្ចាគ