ადამიანები ყველგან აცხადებენ პრეტენზიებს და რეგულარულად უჩივიან კორუფციას და ეროვნულ უსაფრთხოებას. მსოფლიოში პრაქტიკულად არ არსებობს ქვეყანა, სადაც ეს არ ხდება. თუ ქვეყნის შიგნით არავინ - იქნება ეს მოქალაქე, რეზიდენტი თუ დროებითი სტუმარი - საჯაროდ არ საუბრობს ასეთი ენით, ეს მხოლოდ იმიტომ ხდება, რომ ხელისუფლებაში მყოფები განსაკუთრებულად მკაცრი რეპრესიებით პასუხობენ.
წინააღმდეგ შემთხვევაში, ეს თემები ცენტრალურია მსოფლიოს ყველა ქვეყნის პოლიტიკისა და გეოპოლიტიკისთვის. კონკრეტული ქვეყნის მდგომარეობა ექვემდებარება მასზე მსჯელობას მის საზღვრებს გარეთ მყოფი პირების მიერაც. ამის შესახებ ემიგრაციაში მყოფი ქვეყნის მოქალაქეები საუბრობენ. ამის შესახებ სხვა ქვეყნების სოციალური მოძრაობები საუბრობენ. ამაზე სხვა მთავრობები საუბრობენ.
თუმცა, იმ ადამიანთა ეს გრძელი სია, რომლებიც საჯაროდ განიხილავენ ამ საკითხებს, ძალიან განსხვავებულს ამბობენ მათ შესახებ რომელიმე კონკრეტული ქვეყნის შემთხვევაში. ჩვენ გვევალება, უფრო ყურადღებით დავაკვირდეთ ხალხის მიერ გამოყენებულ ენას და მათ მიერ გაკეთებული რეალობის აღწერას, რათა გავიგოთ რა ხდება და როგორ უნდა შევაფასოთ პრეტენზიები და საჩივრები.
კორუფცია პრაქტიკულად გარდაუვალია. როგორც წესი, რაც უფრო მდიდარია ქვეყანა, მით მეტია კორუფციით დაგროვილი თანხები. ჩვენ მუდმივად ვიგებთ პრესის სათაურებში რომელიმე ძალიან მაღალი დონის პოლიტიკური ფიგურის ან კორპორაციის ძალიან მაღალი დონის აღმასრულებელი დირექტორის შესახებ, რომელიც ბრალს სდებს კორუფციას და ამისთვის დევს ან თუნდაც ციხეში. იგივეს ვიგებთ ქვედა დონის პირებზეც. მაგრამ პრესა ნაკლებად ლაპარაკობს ამ ადამიანებზე.
როგორ ახორციელებს ადამიანი კორუფციას? პასუხი საკმაოდ მარტივია. ადამიანი უნდა განთავსდეს ისეთ ადგილას, სადაც ფული მიედინება ჯაჭვის ერთი ადამიანიდან მეორეზე. ეჭვგარეშეა, არსებობენ ადამიანები, რომელთა ინტერნალიზებული ღირებულებები აფერხებს მათ თამაშისგან. მაგრამ ისინი უფრო იშვიათია, ვიდრე ჩვენ საჯაროდ ვაღიარებთ.
რა მიზანს ემსახურება ზოგიერთი ბოროტმოქმედის კორუფციაში დაგმობა? ეს შეიძლება იყოს ხელისუფლების ცვლილების სურვილი. საჯარო კრიტიკამ შეიძლება გამოიწვიოს ქუჩის დემონსტრაციები ან ანტისამთავრობო ძალისხმევის სხვა ორგანიზებული ფორმები. ასეთი მცდელობები შეიძლება იყოს წარმატებული ან წარუმატებელი, მაგრამ ეს რჩება მათი მიზანი.
ამავდროულად, ხელისუფლებამ ან სხვა დომინანტურ პოზიციებზე მყოფმა პირებმა შეიძლება დაადანაშაულონ ანტისამთავრობო დემონსტრანტები კორუმპირებულობაში და, შესაბამისად, ვერ გააკრიტიკონ ხელისუფლებაში მყოფები ამის შესახებ.
როდესაც ვუყურებთ მთავრობებს, რომლებიც საუბრობენ სხვა მთავრობებზე, კორუფციის ბრალდებები ასახავს პირველ რიგში გეოპოლიტიკურ ინტერესებს. ისევ და ისევ, როგორც ზოგადი წესი, ერთი მთავრობა არ ადანაშაულებს მეორე მთავრობას კორუფციაში, თუ ის არის მოკავშირე ან მთავრობა, რომელსაც ურჩევნია დარჩეს ხელისუფლებაში. თუმცა, ერთმა მთავრობამ შეიძლება დაგმო სხვა მთავრობა კორუფციაში, როდესაც ის მეორე მთავრობას მტრად მიიჩნევს ან, სულ მცირე, ამჯობინებს, რომ მეორე ხელისუფლება მოხსნას. ან მთავრობამ შეიძლება თავი შეიკავოს სხვა მთავრობის საჯაროდ დადანაშაულებისგან კორუფციაში, ხოლო პირადად თქვას, რომ ასეთი შეკავება დროებითია და მისი გაგრძელება დამოკიდებულია სხვა ხელისუფლების პოზიციის გარკვეულ ცვლილებაზე.
ეროვნული უსაფრთხოების თემას მსგავსი მნიშვნელობები აქვს. მთავრობები იმედოვნებენ, რომ შეზღუდონ, თუნდაც აღმოიფხვრას კორუფციის ან გეოპოლიტიკური ალიანსების საჯარო განხილვა ეროვნული უსაფრთხოების თემის მოხმობით. ეს არის შედარებით ეფექტური მეთოდი სხვადასხვა მიზნების მისაღწევად. მთავრობებს შეუძლიათ მოითხოვონ ეროვნული უსაფრთხოება მისი მართებულობის დადასტურების გარეშე. მათ შეუძლიათ ამტკიცებენ, რომ მტკიცებულებების მიცემა თავად არღვევს ეროვნულ უსაფრთხოებას.
ის, თუ როგორ შეუძლია ვინმეს წინააღმდეგობა გაუწიოს საჯარო დებატების მსგავს ბლოკირებას, არის ინსაიდერების მიერ გაჟონვის გზით, რომლებიც იმედოვნებენ, რომ პრესა გაავრცელებს ინფორმაციას, რომ ეროვნული უსაფრთხოების შესახებ პრეტენზია არის გამოგონება, რომლის მიზანია ოპოზიციის გაჩუმება. და ასეთ გაჟონვას (ასევე ცნობილი როგორც სასტვენის აფეთქება) მთავრობა ეწინააღმდეგება ეროვნული უსაფრთხოების საფრთხის წინაშე მყოფი დევნის გამო.
ეროვნული უსაფრთხოების მოკავშირე ენა არის ჯაშუშობა. ჯაშუშობაც უნივერსალურია. თუმცა ძვირი და რთულია. ამიტომ, ეს უფრო ფართოდ და, ალბათ, წარმატებით კეთდება უფრო მდიდარი მთავრობების მიერ. და ჯაშუშები შეიძლება უფრო მკაცრად დაისაჯონ.
მკითხველმა შესაძლოა შეამჩნია, რომ ამ კომენტარში რომელიმე კონკრეტული ქვეყნის სახელის გამოყენებისგან თავი შევიკავე. ეს იმიტომ, რომ სტატია არ ეხება რომელიმე კონკრეტული ქვეყნის პოლიტიკურ ან გეოპოლიტიკურ მდგომარეობას. არსებითი პუნქტი, რომელსაც მე ვაფიქსირებ, არის ის, რომ თითქმის არაფერია, გარდა "ყალბი ამბებისა", როგორც ეს დღევანდელი გამოთქმაა. მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ბრალდებების შესახებ ყალბი ამბების გამოძახება თავისთავად არის საზოგადოებრივი დისკუსიის ჩახშობის მცდელობა.
მაშინ ჩვენ უძლურნი ვართ დავინახოთ რა ხდება სინამდვილეში? არ არსებობს რეალობის გარჩევის საშუალება? Რათქმაუნდა არა. ჩვენ შეგვიძლია თითოეულ ჩვენგანს ჩაერთოს აუცილებელ დეტექტიურ სამუშაოში, რათა გადავხედოთ ამ განმეორებადი თემების გამოყენებას კონკრეტული სიტუაციის მიმართ, რათა შედარებით სარწმუნო ანალიზი გავაკეთოთ.
საქმე იმაშია, რომ დეტექტივად ყოფნას შრომა, ბევრი შრომა სჭირდება. რამდენიმე ჩვენგანს აქვს გემოვნება, ფული და დრო ამ სამუშაოს შესასრულებლად. ამიტომ ჩვენ ამ სამუშაოს ქვეკონტრაქტზე ვაძლევთ სხვებს: ერთ ან მეტ კონკრეტულ სოციალურ მოძრაობას, ერთ ან მეტ კონკრეტულ გაზეთს, ერთ ან მეტ კონკრეტულ ინდივიდს და ა.შ. ამისათვის ჩვენ უნდა გვქონდეს ნდობა ქვეკონტრაქტორ(ებ)ის მიმართ და მისი განახლება რეგულარულად. დიდი სამუშაო. მაგრამ თუ ჩვენ თვითონ არ ვაკეთებთ ამ საქმეს ან არ დავეყრდნობით ერთ ან რამდენიმე პირველხარისხოვან ქვეკონტრაქტორს, ჩვენ განწირულები ვართ ამ განმეორებადი თემების გამოყენებით. ჩვენ უძლურები ვართ.
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა