Ummælin í sl ágúst með því að Biden forseti lýsti Trump fyrrverandi forseta og „öfgafullri MAGA heimspeki“ sem „hálffasisma“ vakti fyrirsjáanlega reiði áróðursmeistara og leiðtoga repúblikana.
Fox News gestgjafi Tucker Carlson sakaður Biden forseti að stimpla alla sem eru honum ósammála sem samkvæmt skilgreiningu fasista, sem í raun lýsir yfir stríði gegn hálfu landinu. Aftur á móti Trump lýsti Biden forseti „óvinur ríkisins,“ eins og hann gerði á fundi „Save America“ í byrjun september fyrir frambjóðendur GOP fylkis í Pennsylvaníu.
Það er tímanna tákn að Bandaríkjaforseti telur sig knúinn til að henda út fasismahugtakinu til að lýsa meirihluta Repúblikanaflokksins. Sem stjórnmálamaður á ferlinum hefur tvíhliða eðlishvöt Biden alltaf verið að sjá glasið hálffullt, fyrir hvaða tækifæri sem gætu verið til staðar til að vinna með repúblikönum. En þar sem kosningar á miðjum tíma eru að koma og hindrunarstefna repúblikana meira og minna sjálfgefna stillingin á jafnvel hógværustu stefnutillögum demókrata, sjá Biden og bandamenn hans í demókrataflokknum fátt annað val en að leggja áherslu á ógn öfgahægrimanna við starfandi lýðræði.
Augljóslega er hugmyndin um að Biden forseti sé „óvinur ríkisins“ bara demagogísk leið Trumps til að segja að hann líti á sig sem samheiti við ríkið, sem óvinveittan Mussolini sterkmann eitthvað eða annað. Auðvitað er Trump, sem sjálfskipaður „frelsisbaráttumaður“, síður hinn galni El Caudillo á hestbaki en bara ofdekraður gamall kaupsýslumaður á golfbíl. Leiðsöguræður hans bera öll eyrnamerki þess sem horfir of mikið á sjónvarp með hljóðstyrkinn hátt. Charisma er ekki einmitt hans sterkasta hlið. En ef áform uppreisnarmanna hans um að afturkalla kosningarnar 2020 vakti alltaf ákveðna örvæntingu fyrir þeim, þá ætti ekki að gera lítið úr þeirri andlýðræðislegu ógn sem stafar af brögðum þessarar hreyfingar öfgahægri-forræðissinna, nýfasista og margs konar pólitískra húmorista.
Takmörk lýðræðis
Það er vissulega satt MAGA repúblikanar eru andlýðræðislegar ógnir við réttindi bandarísku þjóðarinnar. En það er ekki alveg heilbrigt lýðræðiskerfi sem er undir árás. Reyndar voru tangarnar á lýðræðishjólinu þegar brotnar löngu fyrir nefkafa Repúblikanaflokksins í öfgahægriöfga. Reyndar hefur lýðræði alltaf verið meira formleg kenning en lifandi veruleiki í Bandaríkjunum. Til að byrja með, í gegnum stóran hluta bandarískrar sögu, útilokaði valdaelítan svarta og konur frá kosningaréttinum, frelsi sem að lokum vannst aðeins með fjöldasamfélagslegri baráttu fyrir borgaralegum og lýðræðislegum réttindum.
En jafnvel með víðtækan atkvæðisrétt, hversu lýðræðislegt getur hvert samfélag verið sem er svo rækilega skilgreint af völdum fyrirtækja og misskiptingu auðs? Hversu lýðræðislegt getur samfélag verið þar sem þrír milljarðamæringar—Jeff Bezos, Bill Gates og Warren Buffet — eiga jafnmikinn auð og næstum helmingur þjóðarinnar? Reyndar er bandarískt samfélag hávært með misrétti í auði. Árið 2019 tilkynnir Seðlabankinn um toppinn 1 prósent Bandaríkjamanna réðu yfir um 38 prósentum af verðmæti allra fjármálahlutabréfa. Árið 2021, sá ríkasti 10 prósent Sagt var að bandarískra heimila ættu 89% af öllum hlutabréfum fyrirtækja.
Í kapítalískum samfélögum er það sjálfgefið að fyrirtæki eru rekin fyrir úrvalseigendur og fjárfesta, ekki launþega sem í raun skapa verðmæti og hagnað. Það er líka sjálfgefið að fyrirtæki munu reyna að borga starfsmönnum sínum eins lítið og þeir mögulega geta. Árið 2021 voru launapakkar forstjóra hjá 350 efstu bandarískum fyrirtækjum að meðaltali 27.8 milljónir Bandaríkjadala árlega, samkvæmt tilkynna frá Hagfræðistofnun. Á heildina litið þénaði forstjórar 399 sinnum meira en meðalstarfsmaður. Árið 1965 þénuðu forstjórar hins vegar aðeins 20 sinnum hærri laun en meðallaun. En það er í raun verra fyrir marga. Samkvæmt Institute for Policy Studies300 stærstu fyrirtækin sem borguðu lægstu miðgildi laun árið 2020 voru með launamun forstjóra til starfsmanna upp á 670 til 1!
Frábært kerfi, ekki satt? Fyrir fáa, já. En fyrir marga, ekki svo mikið.
Í Bandaríkjunum hefur almenn pólitík lengi verið í meginatriðum hlynnt viðskiptapólitík, undir hæl Wall Street. En hið gamla klúbbaða tvíflokkahald meðal stóru flokkanna tveggja, pólitíkin sem gaf okkur fjóra áratuga aukinn misskiptingu auðs, afnám hafta fyrirtækja og efnahagslegan niðurskurð, hefur nýlega vikið fyrir vaxandi pólitískri gjá. Þetta stafar síður af allri meiriháttar hliðrun til vinstri innan lýðræðissinna en vegna niðursveiflu Repúblikanaflokksins í ósvífna, öfgahægri hóp útlendingahaturs, auðvaldssinnaðra hugmyndafræðinga. Það er meira að segja vaxandi MAGA kór til hægri sem kallar á nýjan borgarastyrjöld, til að koma „sósíalískri“ ógn sem stafar af hinum ýmsu bláu leiðum frjálslyndra og framsækinna stjórnmála til „frelsiselskandi“ föðurlandsvina alls staðar.
Það er kaldhæðnislegt, að undanskildum framsæknum/lýðræðislegum sósíalískum minnihlutaarmum sínum, sem felur í sér uppfærða útgáfu af að mestu yfirgefnum New Deal-pólitík forðum, hefur stofnun Demókrataflokksins um nokkurt skeið verið í framboði sem verjendur eins konar frjálslyndra útgáfu af Elite Wall Street stéttarstjórn. Aftur á móti hefur Repúblikanaflokkurinn breyst meira í Looney Tunes útgáfu af pólitík, með teiknimyndahópi hægrisinnaðra oddvita í aðalhlutverki.
Frá kosningaafneitendum til uppátækjasömra lögfræðinga og prinsipplausra tækifærissinna, til biturs, ógnandi undirheims MAGA múgs og samsærissinnaðs, öfgahægri-þekkingar, hefur Repúblikanaflokkurinn breyst í draum hvers afturhaldssinnaðs milljarðamæringa um pólitíska forystu í samfélagi undir stjórn. járnhæll auðs og valds. Ofan á þessari svívirðilegu pólitísku mykjuhaug stendur Trump sjálfur, Grand Poobah spillingarinnar sem heldur nú fyrir dómi frá þykjustuhöll sinni í Mar-A-Largo.
Já við and-kapítalisma
Hvernig verjum við lýðræði? Í vissum skilningi er þetta kannski bara önnur leið til að spyrja hvernig byggjum við upp andkapítalíska hreyfingu? Að mínu mati eru yfirstjórn elítustétta og skipting sem felst í kapítalíska kerfinu hindrun í vegi fyrir raunverulegu lýðræði, því að skapa réttlátt og sanngjarnt samfélag þar sem vinna og framleiðsla þjónar ekki fáum forréttindahópum, heldur mannlegum þörfum margra. Því raunverulegt lýðræði er lýðræði sem nær inn í hagkerfið, vinnustaði og samfélög samfélags okkar. Þetta er sósíalísk hugmynd um lýðræði.
Í dag er hús amerísks lýðræðis meira í ætt við framhlið kvikmyndagerðar í Hollywood en íbúðarhæfu heimili. Það er það sem látinn stjórnmálafræðingur Sheldon Wolin lýsti sem a „stýrt lýðræði“ kerfi þar sem elítan ræður ríkjum og almenningur er meira hirtur en sjálfstjórnandi. Samkvæmt þessu kerfi er meirihluti borgaranna með hönnuninni fjarlægður frá raunverulegu valdi. Skínandi framhlið samþjappaðs auðs virðist nútímaleg og áhrifamikil, en á bak við tjöldin blasir við hinn ósvífni raunveruleiki hversu óréttlátt þetta „lýðræðislega“ kerfi er, með endalausum styrjöldum, hömlulausum auðsmisrétti, fjöldafangelsum og landlægu kynþátta- og kynferðisofbeldi. og mismunun.
Að mörgu leyti, framtíðar dystópíugagnrýnendur vara við að sé kjarninn í ysta hægri sýn repúblikana er þegar hér. Eins og Ed Yong greinir frá í Atlantic, Covid-19 heimsfaraldurinn jók aðeins brotið ástand margra „bilaðra kerfa“ Ameríku,“ að steypa „byggingu þar sem grunnurinn var þegar rotinn. Um 16 prósent af dauðsföllum af völdum COVID á heimsvísu hafa átt sér stað í Bandaríkjunum, þrátt fyrir að vera aðeins 4 prósent jarðarbúa. Hugsaðu um það!
Frá sundurtættum og vanfjármögnuðum opinberum heilsugæsluauðlindum og þrotnum félagslegum öryggisnetum til gróðakerfis sem eykur kostnað, hamlar aðgangi og skilur tugi milljóna langvarandi ótryggðar eða vantryggðar, bandarískt samfélag er langt frá skínandi borg á hæðinni. .
Eins og heimspekingurinn Nancy Fraser tekur fram í nýrri bók sinni, Mannæta kapítalismi (Verso Books, 2022), nútímasamfélag er að hrökklast undan „flækju yfirvofandi ógnanna og raunhæfrar eymdar. Hjá mörgum Bandaríkjamönnum er daglegt líf skilgreint af ótryggum láglaunastörfum, rýrnandi skuldum og umsátri lífsviðurværi, miðað við það sem Fraser lýsir sem bakgrunni þverrandi þjónustu, hrunandi innviða, harðnandi landamæra og kynþáttaofbeldis. Þetta er samfélag sem hefur reynst óviðbúið fyrir banvæna heimsfaraldur eða kerfisbundnar áskoranir vegna neyðarástands í loftslagsmálum. Á sama tíma lamar pólitísk óvirkni getu samfélagsins til að sækjast eftir eða jafnvel sjá fyrir sér raunverulegar lausnir á kreppunni sem blasir við okkur.
Reyndar er hægt að draga úr hugarfari öfgahægrimanna í hjartalausa, grimmilega dystópíska sýn á félagslega kúgun. Konur? Við skulum afnema æxlunarréttindi þeirra! Nemendur? Enginn frír ferð fyrir þá námslánasleppinga! Verkamenn? Þorið að stofna stéttarfélag og við sýnum ykkur hvað stéttastríð snýst um! Skólabörn? Fyrirgefðu ef við erum ekki í brjálæðislegu sambandi við byssuofbeldi eins og þessir veiku, vælandi frjálshyggjumenn! Þú ætlar heldur ekki að læra um sögu kynþáttafordóma eða kynja- og kynferðislega mismunun undir eftirliti okkar!
Hversu miklu geðveikara getur þetta allt orðið? Þegar plánetan kemur hægt og rólega út úr versta Covid-19 heimsfaraldrinum, stendur heimurinn ekki frammi fyrir lærdómi um þörfina á aukinni samstöðu meðal þjóða og þjóða, heldur í staðinn ógninni af kjarnorkustríði. Svo virðist sem þriggja áratuga kapítalismatilraun í Rússlandi eftir Sovétríkin hafi ekki gengið of vel. Frá Pútín til Trump til vaxtar öfgahægrihreyfinga á Ítalíu, Brasilíu, Frakklandi og víðar, vanhæfni kapítalíska kerfisins til að leysa eigin félagslegar mótsagnir ýtir undir nýjar ógnir við afkomu okkar.
„Eins og ouroboris sem étur sinn eigin skott, er kapítalískt samfélag tilbúið til að éta sitt eigið efni,“ varar Fraser við. „Sannkallað dínamó sjálfsörvandi, veldur reglulega kreppum á meðan hún étur reglulega upp undirstöðu tilveru okkar.
Hún hefur rétt fyrir sér. Hið fjölþjóðlega kapítalíska kerfi hefur aldrei tekist að koma efnahagslegu öryggi og stöðugleika til jarðarbúa, binda enda á fátækt og hagnýtingu á heimsvísu og koma á friðsælum heimi lausan við stríð.
Í dag þurfum við að byggja upp víðtæka alþjóðlega fjöldahreyfingu til að vinna bug á einræðishyggju, nýfasískri ógn við lýðræðisleg réttindi. Við þurfum kraft fjöldahreyfinga til að mæta mörgum samfélagslegum áskorunum sem liggja fyrir okkur, allt frá neyðarástandi í loftslagsmálum til baráttu fyrir hærri launum, húsnæði á viðráðanlegu verði, almennri heilbrigðisþjónustu og vörnum fyrir æxlunarrétt kvenna. Í Bandaríkjunum er framtíðarsýn stórrar, sjálfstæðrar sósíalískrar hreyfingar, sem byggir á stjórnmálum fjöldaaðgerða og grasrótar, verkalýðsskipan til að byggja upp ný form pólitísks valds, sjónarhorn sem vert er að taka undir.
Framtíð lýðræðis mun frekar lifa eða deyja í baráttu venjulegs fólks, verkafólks og allra kúgaðra sem þrá manneskjulegri og líflegri framtíð fyrir allt fólk.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja