Það er töfrandi að sjá Wall Street Journal og The New York Times helga samtímis þáttaröð um stéttaskiptingu Bandaríkjanna. The Journal greindi frá síðasta föstudag: „Þrátt fyrir útbreidda trú á að Bandaríkin séu áfram hreyfanlegra samfélag en Evrópa, segja hagfræðingar og félagsfræðingar að á undanförnum áratugum hafi dæmigert barn sem byrjar í fátækt á meginlandi Evrópu eða í Kanada átt betri möguleika á velmegun. .”
Í bergmáli skrifaði Times í rauninni það sama og bætti við að í Ameríku sé efnahagslegur bakgrunnur barns betri spá fyrir frammistöðu í skóla en í Danmörku, Hollandi eða Frakklandi. Það besta sem hægt var að segja var að hreyfanleiki stétta í Bandaríkjunum er „ekki eins lítill og í þróunarlöndum eins og Brasilíu, þar sem flótti frá fátækt er svo erfiður að lægri stéttin er nánast frosin á sínum stað.
Ó gleði. Þetta er það sem við erum komin að? Samanburður við þróunarlönd?
Annar skrítinn hlutur við þáttaröðina er að meginstoðir almennu fjölmiðlanna eru að gera mikið mál út úr deilunni eftir ár þar sem margir hagfræðingar vöruðu við því að stefna okkar væri að steypa okkur beint í átt að Brasilíu. Í mörg ár sendu hópar eins og United for a Fair Economy í Boston og Institute for Policy Studies upp reykmerki sem hefðu átt að vera rjúkandi byssa.
Árið 1973 var hlutfall forstjóralauna af launum verkamanna 43 á móti 1. Árið 1992 var það 145 á móti 1. Árið 1997 var það 326 á móti 1. Árið 2000 fór það himinhátt í 531 á móti 1. The post 9 /11 hristingar og fyrirtækjahneyksli undanfarinna ára á yfirborðinu minnkaði bilið aftur í 301 í 1 árið 2003. En mun verra samhliða alþjóðlegt bil er að koma upp á tímum útvistunarinnar. United for a Fair Economy birti skýrslu síðasta sumar þar sem kom fram að forstjórar helstu útvistunarfyrirtækja í Bandaríkjunum græddu 1,300 sinnum meira en tölvuforritarar þeirra á Indlandi og 3,300 meira en starfsmenn indversktra símavera.
Slíkir hópar segja að ef lágmarkslaun haldist í við hækkun launa forstjóra, þá væru þau 15.76 dali á klukkustund í stað 5.15 dala nú. Þegar litið er á það á annan hátt birti Center on Budget and Policy Priorities, önnur oft afskrifuð frjálslynd hugveita, skýrslu í síðasta mánuði um að á síðustu þremur árum hafi hlutfall bandarískra þjóðartekna sem fer í hagnað fyrirtækja sé hæst. frá seinni heimsstyrjöldinni, en hlutfall þjóðartekna sem fer til launa er í lágmarki.
Þetta lýkur fullkomnum stormi á síðasta aldarfjórðungi velferðar fyrirtækja fyrir þá sem eru með mest á meðal okkar og svívirðingar fyrir þá sem minnst hafa. Bandaríkjamenn hafa verið tældir af einföldum hugmyndum um harkalega einstaklingshyggju til að kjósa meira til að refsa fólki (velferðarmæður, uppsveiflur í fangelsi og jákvæð mismunun á tíunda áratug síðustu aldar og hjónabönd samkynhneigðra árið 1990) en fyrir áætlanir og stefnur sem gætu leitt til þess að bæta úr bilunum (þjóðar heilsugæslu og endurbættum opinberum skólum).
Það er augljóst að Bandaríkjamenn trúðu því að ekkert ójöfnuðar sem hinir fátæku hafa lengi þola (vegna þess að það er allt þeim að kenna, ekki satt?) myndi síast inn í líf okkar. Við höfðum rangt fyrir okkur. Þar sem úthverfaskólar draga úr fjárveitingum sínum, heilbrigðiskostnaður hækkar, lífeyrissjóðir í vafa og næstu kynslóð sem stendur frammi fyrir lækkun á ævi sinni vegna offitu og sykursýki, er þjóðin að renna inn á hættulegan stað.
Aldarfjórðungs siðferði „mitt, allt mitt“ heldur áfram að virka fyrir forstjóra og yfirstétt. Restin af Ameríku finnst stiginn hærri og brattari. Stór hluti þjóðarinnar er nú einu stórslysi frá því að lenda í fátækt. Það ætti að vera neyðarástand á landsvísu að lagskipting í ríkustu þjóð í heimi lætur okkur hverfa úr hlutfallslegum hreyfanleika Evrópu og sökkva í átt til kjarkleysis í þróunarlöndunum.
Það er engin furða hvers vegna stjórnmálamenn sem vernda auðmenn öskra „stéttastríð“ í hvert sinn sem einhver talar um misrétti. Það er afvegaleiðing að koma í veg fyrir að þeir sem kjósa gegn eigin hagsmunum geri sér grein fyrir því að þeir eru fórnarlömb vingjarnlegs elds.
[Tölvupóstfang Derrick Z. Jackson er [netvarið].]
(c) Höfundarréttur 2005 The New York Times Company
_______________________________________________________
portside (vinstra megin í sjómannamáli) er frétta-, umræðu- og umræðuþjónusta bréfanefnda um lýðræði og sósíalisma. Það miðar að því að veita fólki á vinstri vængnum fjölbreytt áhugavert efni.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja