رئیسجمهور، سناتورها، نمایندگان کنگره، نمایندگان رسانهها و بسیاری از مردم عادی، این روزها اغلب درباره واشنگتن صحبت میکنند که «یاد میگیرد با امکانات ما زندگی کند». جمعه گذشته، شرکت خصوصی رتبه بندی استاندارد اند پور (S&P)، گفت که ریسک وام دادن به ایالات متحده افزایش یافته است زیرا ایالات متحده در حد توان خود زندگی نمی کند (یعنی قرض گرفتن بیش از حد). با این حال، معانی این دو عمل مرتبط آن چیزی نیست که به نظر می رسد.
"زندگی در حد توان خود"، به عنوان یک قانون برای بودجه دولت ایالات متحده، غیر صادقانه، شرم آور و ریاکارانه است. اول از همه، زمانی که مالیات شرکت ها و ثروتمندان به ویژه از سال 2000 کاهش یافت، نگرانی در مورد زندگی با امکانات ما کجا بود؟ این کاهش به شدت «وسیله» دولت را به نفع چند ثروتمند کاهش داد. در آن زمان همان افراد وعده رونق اقتصادی شگفت انگیزی را دادند که می گفتند نتیجه خواهد داد. در واقع، ما با یک بحران اقتصادی جهانی وحشتناک و شکاف بین فقیر و غنی در ایالات متحده روبرو شدیم. با این حال، "زندگی در حد توان خود" به سختی در میان تشویق ها برای کاهش مالیات بر تجارت و ثروتمندان شنیده می شد.
دوم، زمانی که واشنگتن تصمیم گرفت برای حفظ یک ارتش عظیم (حتی به عنوان تنها ابرقدرت باقی مانده در جهان) یا جنگ های بسیار پرهزینه در عراق، افغانستان، پاکستان و لیبی هزینه کند، این قانون کجا بود؟ نه، آن وقت بحث فقط در مورد امنیت ملی و جلوگیری از حملات در اینجا بود.
سوم، زمانی که بانکها، شرکتهای بیمه و شرکتهای بزرگ اقتصاد را در سال 2007 به سمت فروپاشی سوق دادند، آنها میخواستند و تریلیونها هزینه در واشنگتن برای نجات آنها به دست آوردند. پس هیچ صحبتی در مورد "زندگی در حد توان خود" به عنوان سیاست فدرال نیست. نجات اقتصاد بسیار حاد بود زیرا جمهوریخواهان و دموکراتها برای خرج کردن کمکهای مالی بر یکدیگر غلبه کردند.
تنها اکنون سیاستمداران نگران «زندگی در حد توان خود» هستند. چقدر این عبارت مناسب برای توجیه و منطقی کردن کاهش هزینه ها برای طبقات متوسط و فقیر است. چقدر برای شرکت ها و ثروتمندان خوب است و چقدر دروغین. شرم نصیب کسانی است که از چنین عباراتی استفاده می کنند.
در نهایت، این عبارت به خوبی از تعریف آنچه که «معنای ما» باید شامل شود طفره می رود. به عنوان مثال، آیا درآمد و ثروت عظیم چند میلیون و چند میلیارد دلاری بخش فوقالعاده ثروتمند «وسیلهای» است که دولت باید «در آن» زندگی کند؟ ایالات متحده بیش از آنقدر ثروت دارد که به ایالت اجازه می دهد تا مالیات عادلانه و انجام وظایف خود را بدون استقراض انجام دهد. صاحبان شرکتها و ثروتمند بیشتر آن ثروت را در حالی که هیچ سود مستقیمی برای آنها وجود ندارد، به دولت انکار میکنند. مشکل ملی ما ابزار ناکافی نیست. این بیشتر سیستمی است که به شرکت ها و ثروتمندان اجازه می دهد تا دولت را ورشکست کنند و سپس سیاستمداران وابسته به آنها را ترتیب دهند تا درباره دولت "زندگی در حد توان ما" موعظه کنند.
منافق کلمه دوم بعد از شرم آور است که متعلق به افرادی است که چنین حرف هایی می زنند.
در حال حاضر توجه زیادی بر روی اعلام جمعه گذشته S&P متمرکز شده است که نشان می دهد بدهی های ایالات متحده را از AAA به AA+ کاهش داده است زیرا وام دادن به ایالات متحده برای طلبکاران خطرناک تر شده است. با این حال، اهمیت چندانی ندارد که دو شرکت بزرگ رتبه بندی دیگر نیز چنین کاری انجام ندادند. همچنین مهم نیست که همه آن شرکتهای رتبهبندی مستحق شهرت بد باشند، زیرا آنها به بسیاری از اوراق بهاداری که در سالهای 2007/2008 سقوط کردند و یک اقتصاد نامتعادل را وارد رکود عمیق کردند، AAA رتبهبندی کردند. همچنین کاهش رتبه هزینه های نقدی عمده ای را به این زودی ها تحمیل نمی کند.
تنزل رتبه S&P مهم است زیرا دو بعد کلیدی از واقعیت اقتصادی امروز را که اکثر مفسران نادیده گرفته یا کم اهمیت جلوه داده اند، روشن می کند و بر آن تاکید می کند. بعد اول دقیقاً به دلیل افزایش سریع بدهی ملی ایالات متحده مربوط می شود. سه دلیل عمده وجود دارد: (1) کاهش عمده مالیات ها به ویژه بر شرکت ها و ثروتمندان از دهه 1970 و به ویژه از سال 2000 باعث کاهش درآمدهای ورودی به واشنگتن شده است، (2) جنگ های پرهزینه جهانی به ویژه از سال 2000 هزینه های دولت را به طور چشمگیری افزایش داده است، و (3) کمک های پرهزینه بانک های ناکارآمد، شرکت های بیمه، شرکت های بزرگ و سیستم اقتصادی عموماً از سال 2007 به همین ترتیب هزینه های دولت را به شدت افزایش داده است. با درآمد مالیاتی کمتری که از شرکتها و ثروتمندان و هزینههای بیشتر برای دفاع/جنگها و کمکهای مالی به دست میآمد، دولت مجبور شد این تفاوت را وام بگیرد. هه!
اینها همان سه دلیلی است که شرم و نفاق کسانی را که اکنون به دولت می گویند "در حد توانش زندگی کن" را آشکار می کند.
بعد دوم مربوط به "معامله" است که به تازگی بین پرزیدنت اوباما و جمهوری خواهان توافق شده است. این معامله بدهی ملی را در سال های آینده افزایش می دهد زیرا هیچ یک از سه دلیل اصلی بدهی ذکر شده در بالا را تغییر نمی دهد. این معامله منعکس کننده نفوذ سیاسی شرکت ها و ثروتمندان است و کاهش مالیات، یارانه ها و دستورات اصلی دولت را دست نخورده نگه می دارد. در حالی که دو حزب وانمود می کنند که نگران بدهی هستند، آنها فقط درباره میزان کاهش هزینه های دولت برای مردم بحث می کنند.
S&P بدهی ملی ایالات متحده را کاهش داد زیرا دولت همچنان مبالغ هنگفتی را وام می گیرد. S&P اساساً یک می بیند سیاسی مشکلی که برای طلبکاران ایالات متحده (یعنی صاحبان اوراق بهادار خزانه داری ایالات متحده) در پیش است. تا کی توده آمریکاییها نه تنها یک بحران اقتصادی که بیکاری، سلب مالکیت خانهها، کاهش دستمزدهای واقعی و مزایای شغلی را به همراه دارد، بلکه اکنون کاهش حمایتهای دولتی را نیز به همراه خواهد داشت؟ واکنش های سیاسی چه زمانی منفجر خواهد شد و چقدر ممکن است بر طلبکاران ایالات متحده تأثیر بگذارد؟
آیا مردم تقاضا خواهند کرد که مالیاتهایشان برای پرداخت طلبکاران (شرکتها، ثروتمندان و خارجیها) متوقف شود و به جای آن برای خدمات عمومی مورد نیاز مردم استفاده شود؟ دقیقاً همین خطر سیاسی همان شرکت های رتبه بندی را بر آن داشت تا بدهی های یونان، پرتغال و غیره را کاهش دهند. آنچه در آنجا اتفاق افتاد اکنون به سواحل ما نیز رسیده است.
کاهش رتبه S&P آنچه را که ناظران منطقی می دانستند تایید کرد (با توجه به این که واکنش های منفی سیاسی که اغلب در تاریخ اخیر به طلبکاران آسیب می رساند) اتفاق افتاده است. طلبکاران باید نگران ترکیب بحران اقتصادی، نابرابری های فزاینده ثروت، درآمد و قدرت و ناکارآمدی سیاسی باشند که اکنون ایالات متحده را تعریف می کند. خطرات واکنش منفی علیه طلبکاران با بدهی ملی افزایش می یابد. عدم نگرانی برای آنها غیر منطقی و خطرناک است. فرصتهای تغییر سیاسی برای ما در حال افزایش است.
ریچارد دی. ولف پروفسور ممتاز در دانشگاه ماساچوست در آمهرست و همچنین استاد مدعو در برنامه تحصیلات تکمیلی در امور بینالملل دانشگاه نیواسکول در نیویورک است. او نویسنده است انحرافات جدید در نظریه مارکسی (راتلج، 2006) در میان بسیاری از انتشارات دیگر. فیلم مستند ریچارد دی ولف در مورد بحران اقتصادی کنونی را ببینید.سرمایه داری به طرفداران ضربه می زند، در www.capitalismhitsthefan.com. به وب سایت Wolff's مراجعه کنید www.rdwolff.comو یک نسخه از کتاب جدیدش را سفارش دهید سرمایه داری به طرفداران ضربه می زند: فروپاشی اقتصاد جهانی و چه باید کرد در مورد آن.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا