این دوباره چیز "چشم انداز" است. هنگامی که رئیس جمهور جورج بوش خواستار حمایت اعراب برای بمباران ایالات متحده در افغانستان در ماه سپتامبر شد، ناگهان اعلام کرد که "چشم اندازی" از یک کشور فلسطین دارد. سپس از صفحه رادار او ناپدید شد.
با این حال، اکنون در یک قطعنامه ضعیف سازمان ملل متحد که توسط ایالات متحده تدوین شده است، بازگشته است که "چشم انداز منطقه ای را تایید می کند که در آن دو کشور، اسرائیل و فلسطین، در کنار هم زندگی می کنند..." آیا ممکن است آقای بوش جنگ دیگری را در ذهن داشته باشد. منطقه، که شاید معاون رئیس جمهور دیک چنی، که اکنون به جهان عرب و اسرائیل سفر می کند، خواهان حمایت اعراب برای حمله به عراق است؟
قطعنامههای سازمان ملل به سرعت «دیدگاههای» ریاستجمهوری ناپدید نمیشوند و جهان اکنون این ایده را دارد - و این فقط یک ایده است - که در یک سند جدی سازمان ملل متحد گنجانده شده است. در واقع، این احتمالاً اولین بار است که سازمان ملل در مورد هر چیزی "دیدگاه" دارد. اما از پرداختن به نکته بسیار مهمتر قطعنامه 242 شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال 1967، که قرار بود توافق اسلو بر اساس آن بنا شده باشد، ناکام مانده است. این کشور خواستار عقب نشینی اسرائیل از سرزمین هایی است که در جنگ شش روزه اشغال کرده بود. قطعنامه دیروز سازمان ملل هیچ اشاره ای به اشغال کرانه باختری و غزه (و نه به بلندی های جولان اشغالی سوریه) نمی کند و بنابراین تصویر یا "دیدگاه" دو طرف در حال نبرد در زمین های هموار را به جهان ارائه می دهد.
وقتی شورای امنیت "خواهان توقف فوری همه اعمال خشونت آمیز، از جمله اقدامات تروریستی، تحریک آمیز، تحریک و تخریب..." است، مشخص نیست که آیا شورای امنیت معتقد است اسرائیل در حال اشغال سرزمین فلسطین است یا فکر می کند که تشکیلات خودگردان فلسطین در حال اشغال اسرائیل است یا خیر. . به همین دلیل است که پیش نویس قطعنامه اصلی سوریه که به طور خاص از اسرائیل به عنوان "قدرت اشغالگر" یاد می کرد، پس گرفته شد - همراه با فراخوان آن از اسرائیل برای احترام به کنوانسیون ژنو که از غیرنظامیان تحت اشغال محافظت می کند. سوریه از رای گیری ممتنع کرد. سفیر اسرائیل در سازمان ملل آخرین قطعنامه را "متوازن" خواند.
تنها ارتباط شفاهی بین قطعنامه جدید و 35 بسیار مهم 242 ساله، که به طور خاص به اشغال اشاره دارد، فراخوان مبهم از دولت ها برای زندگی در "در مرزهای امن و شناخته شده" است. هیچ اشاره ای به اسکان یهودیان برای یهودیان و یهودیان فقط در سرزمین های عربی، هیچ اشاره ای به بیت المقدس شرقی به عنوان پایتخت فلسطین، یا حق بازگشت برای هیچ پناهنده ای نیست. مانند توافقنامه اسلو، این قطعنامه اخیر این مسائل مهم را از "چشم انداز" خارج می کند، زیرا احتمالاً چیزی است که بعداً باید حل شود.
این به کوفی عنان، دبیر کل سازمان ملل واگذار شد که انزجار خود را از سطح خشونت کنونی ابراز کند، به طور خاص به «اشغال غیرقانونی» اسرائیل و بمبگذاریهای انتحاری فلسطینیها «از لحاظ اخلاقی نفرتانگیز» اشاره کند. این بهتر از هیچ است اما سخنان آقای عنان در هیچ قطعنامه ای نوشته نشده است. شورای امنیت، اکنون که ایالات متحده قطعنامه جدید خود را تضعیف کرده است، به هیچ وجه قضاوت اخلاقی نمی کند، حتی اگر غیرقانونی بودن اشغال اسرائیل تا حدی به قطعنامه 242 خود شورا بستگی دارد که از اسرائیل می خواهد عقب نشینی کند.
مثل همیشه، اعراب -"مطمئن بودند که آمریکایی ها را از خود دور نکنند" باید دست های خود را در قسمت "چشم انداز" کف بزنند، انگار که حاوی بذرهای حاکمیت فلسطین است. یاسر عابد ربه، به اصطلاح وزیر اطلاعات فلسطین، گفت که این یک "شکست" برای آریل شارون، نخست وزیر اسرائیل است - که مزخرف است زیرا ایالات متحده متن را پیشنهاد نمی کرد مگر اینکه با موافقت اسرائیل مواجه شود. و خواستار مداخله مستقیم بین المللی برای اجرای این قطعنامه از طریق پایان دادن به اشغالگری اسرائیل و تخلیه تمامی شهرک های اسرائیلی از سرزمین فلسطین شد. اما چیزی در مورد مداخله بین المللی در متن سازمان ملل وجود ندارد و نه در مورد شهرک سازی.
بنابراین، در مجموع، یک چشمانداز بسیار زیبا برای اجرا در کنار نسخه ضعیف قطعنامه 242 ولیعهد عربستان سعودی است. بیایید ببینیم که چقدر به آقای چنی کمک میکند زیرا او به دنبال تایید برای جنگ دیگری در خاورمیانه است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا