با نزدیک شدن حمله نظامی به مصمم ترین جناح مقاومت در برابر اشغال عراق توسط آمریکا به نوعی اوج نهایی در داخل و اطراف مسجد امام علی در شهر قدیمی نجف، جایی که بوی گوشت سوخته هوا و خون را پر کرد. خیابانهای متروک را لکهدار کردهاند.» همانطور که خبرگزاری فرانسه گزارش میدهد، میخواهم به سمت وب سایت مرکز خبری سازمان ملل متحدو ببینید که رهبری سازمان ملل در این لحظه بحران چه سخنان خردمندانه ای را ممکن است با جهان در میان بگذارد.
La صفحه اصلی مرکز خبری سازمان ملل متحد به لطف تغییر تمرکز آژانس های مختلف سازمان ملل، حوزه های سیاسی و رویدادها در سراسر جهان، به طور مداوم به روز می شود و در حال تکامل است. با این حال، رسیدن به صفحه اصلی مرکز خبری سازمان ملل متحد در حال حاضر، من می بینم که سه داستان در این روز بایگانی شده است:
• سودان: سازمان ملل خواستار کمک فوری برای جبران کمبود عظیم کمک است
• فرستاده ارشد سازمان ملل متحد در عراق پس از گفتگو با طیف گسترده ای از شخصیت های کلیدی، اولین سفر خود را به پایان می رساند
• گرجستان: یونیسف به کودکان آواره از اوستیای جنوبی واکسن می دهد
اما هیچ اشاره ای به خونریزی های آمریکا در نجف نمی شود. در عوض، باید به گذشته (و در مجموع 18 داستان مختلف) به گزارش مرکز خبری سازمان ملل از 48 ساعت قبل رجوع کرد:نماینده عالی سازمان ملل متحد بار دیگر با نخست وزیر عراق درباره جنگ نجف دیدار کرد” (23 اوت).
در آن می خوانیم:
نماینده عالی سازمان ملل در عراق امروز با نخست وزیر موقت این کشور در بغداد دیدار کرد تا در مورد نبردهای همچنان در شهر مقدس شیعیان نجف گفتگو کند.
…………
استفان دوجاریک، سخنگوی این سازمان در پاسخ به این سوال که آیا آقای قاضی بار دیگر به سازمان ملل پیشنهاد کمک برای حل و فصل درگیری ها در نجف بین ایالات متحده و نیروهای دولت موقت از یک سو و روحانی مسلمان شیعه سعید مقتدی صدر از سوی دیگر را داده است، به خبرنگاران اشاره کرد. مال آقای عنان بیانیه از 13 آگوست
اکنون تمام راه را به 13 آگوست برمی گردیم.بیانیه منتسب به سخنگوی دبیرکل در مورد عراق،" ما می خوانیم:
دبیرکل از خشونتی که در عراق به وجود آمده، به ویژه وضعیت شهر مقدس نجف، عمیقاً متأسف است. او به ویژه نگران گزارش هایی در مورد وضعیت سعید مقتدی الصدر است. دبیرکل سازمان ملل متحد مجدداً از همه طرفهای ذیربط درخواست میکند تا حداکثر خویشتنداری را در این شرایط دشوار نشان دهند. دبیرکل موضع خود را مبنی بر اینکه زور باید همیشه آخرین راه حل باشد، به صراحت اعلام کرده است. سازمان ملل متحد به اصل حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات اختصاص دارد.
دبیرکل معتقد است که ثبات را باید از طریق گفتگو، آشتی و بر اساس مذاکره به جای خشونت جستجو کرد. دبیرکل همچنان اهمیت زیادی برای ایجاد گسترده ترین اجماع ممکن در میان عراقی ها برای حمایت از انتقال سیاسی مسالمت آمیز قائل است. سازمان ملل متحد همچنان متعهد به انجام هر کاری برای کمک به مردم عراق در این زمینه است و آماده است تا نقش تسهیل کننده خود را در کمک به حل بحران کنونی، در صورتی که مفید باشد، گسترش دهد.
دبیرکل معتقد است که همه ما می خواهیم شاهد تبدیل شدن عراق به یک جامعه مدنی مبتنی بر حاکمیت قانون باشیم. انحلال همه شبه نظامیان گام مهمی در این راستا خواهد بود.
توجه داشته باشید که این قبلا بود روز 12 پیش. و نه تنها این بیانیه تا حدی ناکافی بود غیر اجباری با توجه به خونریزی های آمریکا در نجف و آنچه که احتمالاً در آنجا اتفاق می افتد، امروز تقریباً 100 برابر ناکافی است. در واقع. حتی از همان سیاره ای نیست که رویدادهای مربوطه در 18 ماه گذشته یا بیشتر اتفاق افتاده است. اتفاقات مربوطه در شهر نجف عراق در ماه اوت 2004 بسیار کمتر است.
سلیم لون، یکی از اعضای بازمانده از بمب گذاری 19 اوت 2003 علیه سازمان ملل متحد اصلی، "سازمان ملل متحد ارزشمند است - نه به خاطر نامش، بلکه به این دلیل که تلاش می کند، هرچند ناقص، به اجماع جهانی در مورد مسائل مهم جهان دست یابد." در اولین سالگرد آن روز، ماموریتی به عراق که جان سرجیو ویرا د ملو و همچنین 21 نفر دیگر را می گیرد. «متعصبانی که مأموریت سازمان ملل را منفجر کردند، ضربه سختی به ثروت آن در خاورمیانه وارد کردند. اما با درخواست برای اطاعت از دیکته های ایالات متحده، آسیب های پایدارتری به مشروعیت این نهاد بی بدیل وارد می شود. اگر در برابر فشارها به تعظیم ادامه دهد، سرمایهاش هدر میرود و قطعنامههایش برای بخشهای بزرگی از بشریت بیوزن میشود.» ("زندگی کردم تا داستان را تعریف کنم: بمب سال گذشته نبود، بلکه سیاست آمریکا بود که امیدهای سازمان ملل را در عراق از بین برد." گاردین (بریتانیا)، 19 آگوست 2004. - برای یک کپی، به زیر مراجعه کنید.)
یک هشدار، می ترسم: خیلی دیر شده است. به طرز غم انگیز، از نظر جنایی خیلی دیر.
FYA ("برای بایگانی شما"):
گاردین (لندن) - نسخه نهایی
اوت 19، 2004
بخش: صفحات رهبر نگهبان، صفحه. 21
تیتر: نظر و تحلیل: من زندگی کردم تا داستان را تعریف کنم: این بمب سال گذشته نبود، بلکه سیاست آمریکا بود که امیدهای سازمان ملل را در عراق از بین برد.
BYLINE: سلیم لون
حتی قبل از آن بمب هولناکی که در 19 اوت 2003 در مقر ما در بغداد شکسته شد و جان 22 نفر از همکارانم را گرفت، ماموریت سازمان ملل متحد در عراق از قبل به بحران حماسی که در آنجا پخش می شد، حاشیه ای شده بود. عراق به مرکز جنگ آمریکا علیه تروریسم و جنگ بین دو تمدن تبدیل شده بود. حمله تروریستی وحشیانه یک سال پیش، امروز، هیچ کس را که برای سرجیو ویرا د ملو، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل کار می کرد، غافلگیر نکرد. در واقع، روسای ارتباطات سازمان ملل متحد در عراق آن روز صبح گرد هم آمده بودند تا طرحی را برای مقابله با این تصور که در میان عراقیها تشدید میشود مبنی بر اینکه مأموریت ما صرفاً ضمیمهای از اشغال ایالات متحده است، تدوین کنند.
عراقیها نمیدانستند که واقعیت کاملاً برعکس است: در ماه اوت، مأموریت سازمان ملل از آمریکاییها بسیار دور شده بود. رابطه شدید اولیه ای که سرجیو، باهوش ترین مذاکره کننده جهان در خصوص بحران های پس از جنگ، با پل برمر، معاون کنسولی ایالات متحده ایجاد کرده بود، قبلاً به هم ریخته بود. اکنون که اقتدار موقت ائتلاف برمر (CPA) میتوانست مستقیماً با عراقیهایی که با کمک سرجیو به شورای حاکم منصوب کرده بود، ارتباط برقرار کند. ناامیدی عمومی در مورد تاکتیکهای اشغالگری را که کنار بگذاریم، سرجیو قبلاً با برمر بر سر مسائل کلیدی مانند نیاز به تأیید انتخاباتی قانون اساسی جدید و دستگیری و شرایط بازداشت هزاران زندانی در زندان ابوغریب جدا شده بود.
نقطه پایین در پایان ژوئیه سال گذشته بود، زمانی که، به طرز شگفت انگیزی، ایالات متحده مانع ایجاد یک مأموریت کامل سازمان ملل متحد در عراق شد. سرجیو معتقد بود که این ماموریت حیاتی است و فکر می کرد CPA نیز از آن حمایت می کند. بدیهی است که دولت بوش مشتاقانه به دنبال حضور سازمان ملل در عراق اشغالی بهعنوان عامل مشروعیتبخش بود و نه بهعنوان شریکی که میتوانست در پایان زودهنگام اشغال میانجیگری کند، که میدانستیم برای جلوگیری از یک آتشسوزی بزرگ ضروری است.
با این وجود، سرجیو همچنان از آنچه که او «ابهام سازنده» قطعنامه وحشتناک شورای امنیت پس از جنگ می نامید، از هر مسافت پیموده شده عبور می کرد. یکی که کارکنان سازمان ملل را به داخل دیگ عراق فرستاد بدون اینکه حداقل سطح استقلال یا اختیار را به آنها بدهد. اغراق نیست اگر بگوییم این قطعنامه بود که ناقوس مرگ را برای سازمان ملل در عراق به صدا درآورد. اعضای شورای امنیت پس از مقاومت قهرمانانه در برابر فشار آمریکا برای صدور مجوز جنگ، تصمیم گرفتند که به "پیروزمندان" حسن نیت نشان دهند. «یک قدم خیلی دور» این بود که یک عراقی در دومین روز اقامتم در بغداد به من گفت.
او گفت که حتی کسانی که به استانداردهای دوگانه ای که شورای امنیت برای مجازات عراقی ها برای تهاجم سال 1990 به کویت به کار می برد، عادت کرده بودند، در حالی که به ربع قرن اشغال سرزمین های عربی توسط اسرائیل رضایت داده بودند، از این که می تواند یک جنگ بدون تحریک را مشروعیت بخشد، وحشت داشتند. که تمام دنیا به شدت با آن مخالفت کرده بودند. بسیاری از عراقیها نیز از این که سازمان ملل صدای خود را علیه تاکتیکهای اشغالگری وحشیانه بلند نکرد، خشمگین بودند، غافل از اینکه عرف و دیپلماسی حکم میکرد که مقامات سازمان ملل در انظار عمومی چیزی به زبان نیاورند که قدرتمندترین کشور جهان را آزار دهد.
اما در اواسط آگوست، سرجیو ناآرام و دلسرد شروع به نقض پروتکل کرد. دو روز قبل از بمباران، او به یک روزنامهنگار برزیلی گفت که عراقیها از اشغال احساس تحقیر کردند و از او پرسید که اگر تانکهای خارجی در معابر ریودوژانیرو گشتزنی کنند، برزیلیها چه احساسی خواهند داشت. و در روز بمباران، سرجیو قرار بود بیانیهای صادر کند و در آن از کشته شدن مازن دانا فیلمبردار رویترز توسط سربازان آمریکایی در حالی که او از یک حادثه در خارج از زندان ابوغریب فیلم میگرفت، انتقاد کرد. آن جمله زندگی من را نجات داد. سرجیو از من خواست اطلاعات بیشتری در مورد سایر قتلهای غیرقانونی اضافه کنم، که باعث شد جلسه ساعت 4 بعدازظهر را که هدف آن حمله بود از دست بدهم. شش نفر از هفت شرکت کننده کشته شدند و نفر هفتم هر دو پا و یک دست خود را از دست داد.
19 اوت 2003 یک لحظه مهم در تاریخ سازمان ملل است، نه تنها به دلیل خشونت بیسابقه این حمله، بلکه به دلیل عدم اعتراض عراقیها، اعراب و مسلمانان بر سر این جنایت. این سکوت تقریباً عمقی را آشکار کرد که جایگاه این سازمان در خاورمیانه به دلیل ناتوانی آن در مهار یا حتی محکوم کردن افراطگرایی نظامیگرایانه سیاستهای ایالات متحده و اسرائیل در دوره پس از 9 سپتامبر در آن فرو رفته بود. عموماً سازمان ملل متحد بیش از حد مایل به انجام خواسته های ایالات متحده است، و چالش نادر آن در مورد مجوز جنگ عراق به سرعت فراموش شد، زمانی که قطعنامه های بعدی پروژه آمریکا در عراق را به پیش برد. تصویب قطعنامه اسپانیایی در شورای امنیت در محکومیت اتا به خاطر بمب گذاری های مادرید، زمانی که اکثر مظنونان القاعده بودند، به طرز چشمگیری بسیار فاحش بود. این استفاده بیسرپرست از قطعنامههای ظاهراً مقدس شورای امنیت تنها به دلیل حمایت ایالات متحده ممکن بود، که میخواست از دولت ازنار در برابر شکست انتخاباتی محافظت کند.
در حالی که استانداردهای دوگانه شورای امنیت در مورد خاورمیانه دلیل اصلی خصومت اعراب و مسلمانان است، توانایی آمریکا برای فشار بر سران سازمان ملل متحد نیز یک مشکل آزاردهنده است. دولت بوش به اعمال حداکثر فشار بر کوفی عنان برای بازگشت کاملتر سازمان ملل به عراق، صرف نظر از خطر فیزیکی و آسیب اخلاقی که این سازمان و کارکنان آن را در معرض آن قرار می دهد، ادامه می دهد. آقای عنان در مورد مسئله امنیت تضمین شده که پیش نیاز بازگشت کارکنان سازمان ملل است مصمم بوده است، اما در مورد نیاز به یک دولت موقت منتخب دموکراتیک و اخیراً ترکیب دولت موقت، به نظر می رسد که سازمان ملل بار دیگر در برابر فشارهای آمریکا ایستاده است. وقتی کشورهای قدرتمند عضو ضروری میدانند که اغلب به خواستههای آمریکا تسلیم شوند، جای تعجب نیست که یک دبیرکل منصوب به سختی بتواند ایالات متحده را در مورد مسائلی که حیاتی میداند به چالش بکشد.
دولت بوش بدون توجه به آسیبی که چنین حمایتی ممکن است به ثبات آنها وارد کند، فشار بی امان بر کشورها وارد می کند تا حتی از مشکوک ترین جنبه های جنگ خود علیه تروریسم حمایت کنند. یک مثال عالی، تلاش برای عملیاتی کردن یک ماموریت سازمان ملل در عراق تحت حمایت نیروهای کشورهای مسلمان است. چنین حضوری خطرات طاقت فرسایی را هم برای سازمان ملل و هم برای کشورهایی که از این قانون پیروی می کنند، به ویژه پاکستان و عربستان سعودی به همراه خواهد داشت. اما قدرت ایالات متحده چنان است که "اقناع" آن ممکن است موفق شود. به نظر میرسد از فاجعهای که یک سال پیش امروز بر سر سازمان ملل آمد، آموخته نشده است.
سازمان ملل متحد ارزشمند است - نه به خاطر نامش، بلکه به این دلیل که تلاش می کند، هرچند ناقص، به اجماع جهانی در مورد مسائل مهم جهان دست یابد. متعصبانی که مأموریت سازمان ملل را منفجر کردند، ضربه سختی به ثروت آن در خاورمیانه وارد کردند. اما با درخواست برای اطاعت از دیکته های ایالات متحده، آسیب های پایدارتری به مشروعیت این نهاد بی بدیل وارد می شود. اگر در برابر فشارها به تعظیم خود ادامه دهد، سرمایهاش به هدر میرود و تصمیماتش برای بخشهای بزرگی از بشریت بیوزن میشود.
کشورهای عضو و دبیر کل باید این مشروعیت فرسایشی را بزرگترین چالشی که سازمان با آن مواجه است ببینند. اما آنها نمیتوانند پیشرفت مؤثری داشته باشند مگر اینکه خود ایالات متحده تشخیص دهد که به نفع خود به احترام بیشتری برای سازمان ملل نیاز دارد تا بتواند از آن یاد بگیرد که منافع خود را عاقلانهتر تعریف کند و دنبال کند.
سلیم لون مدیر ارتباطات مأموریت سازمان ملل در عراق به ریاست سرجیو ویرا د ملو فقید بود.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا