در حالی که جنگ در سوریه همچنان نیروهای خارجی بیشتری را جذب می کند، کار برای یافتن راه حل سیاسی برای این درگیری پنج ساله ادامه دارد. در هفته گذشته، کمتر از سه کنفرانس جداگانه توسط گروه های مختلف مخالف سازماندهی شد. کنفرانس ها به ترتیب در سه مکان برگزار شد: دمشق، دیریک - شهری در شمال سوریه که تحت کنترل کردها است - و ریاض، پایتخت عربستان سعودی.
از آنجایی که کنفرانس دمشق به طور گسترده به عنوان یک ساختگی تلقی می شود، که با مجوز و تحت کنترل قاطع رژیم اسد سازماندهی شده است، و کنفرانس در دیریک توسط رسانه های بین المللی به طور کلی اما نادیده گرفته شده است، چشم جهانیان به جلسات در این سال دوخته شد. ریاض.
این کنفرانس در پایتخت عربستان با حمایت تعدادی از متحدان بین المللی با جناح های مختلف درگیر در داخل سوریه برگزار شد. نتیجه در نظر گرفته شده این بود که مخالفان سوریه را متحد کنند تا بتوانند جبهه مشترکی را در مذاکرات آتی با رژیم ارائه دهند، همانطور که در مذاکرات وین در نوامبر برگزار شد.
قابل توجه است که توجه چندانی به کنفرانس در دیریک - به نام "کنگره سوریه دموکراتیک" - که توسط گروه های کرد سوریه و متحدان آنها سازماندهی شده بود، صورت گرفت. این کنفرانس بیش از صد نماینده از گروه های مذهبی و قومی را از سراسر سوریه گرد هم آورد که نقش مهمی برای سازمان های زنان و جوانان محفوظ است. این اولین کنفرانس صلح از نوع خود بود که در قلمرو تحت کنترل مخالفان در داخل سوریه برگزار شد - واقعیتی که به اهمیت این رویداد خاص اشاره می کند. برخلاف کنفرانس ریاض، این کنفرانسی از سوی سوریها و برای سوریها بود که توسط برنامههای متحدان قدرتمند بینالمللی کنترل نمیشد و دیدگاههای جزمی برخی از شرکتکنندگان در آن مانع تراشی نمیشد.
در کنفرانس ریاض نهادهای سیاسی مانند ائتلاف ملی برای نیروهای انقلاب و مخالف سوریه و کمیته ملی هماهنگی برای تغییر دموکراتیک و همچنین گروههای شورشی مانند جیش الاسلام، جبهه جنوبی و احرار الشام حضور داشتند. یک گروه سلفی که در اتحاد با جبهه النصره وابسته به القاعده می جنگند.
گفتن ، نیویورک تایمز گزارش در بیانیه پایانی کنفرانس ریاض، کلمه «دموکراسی» به دلیل مخالفت نمایندگان اسلامگرا کنار گذاشته شد و به جای آن، «مکانیسم دموکراتیک» جایگزین شد.
در مقابل، قطعنامه نهایی ارائه شده در کنگره سوریه دموکراتیک در دیریک بر تعهد نمایندگان به دموکراسی، کثرت گرایی اجتماعی و وحدت ملی تاکید کرد. این بیانیه عزم شرکت کنندگان برای تشکیل یک قانون اساسی دموکراتیک را تایید کرد تا راه حل هایی برای بحران سوریه از طریق گفتگو، گفتگو و گفتگوهای دموکراتیک، مسالمت آمیز فراهم کند. برای برگزاری انتخابات آزاد و دموکراتیک مورد نیاز روند فعلی در سوریه. [و] برای تامین ایمان، فرهنگ و هویت همه مردم سوریه."
کنفرانس دیریک همچنین شاهد تأسیس مجلس سوریه دموکراتیک بود که به عنوان نماینده سیاسی نیروهای تازه تأسیس سوریه دموکراتیک (SDF) عمل خواهد کرد. نیروهای دموکراتیک سوریه یک ائتلاف تحت سلطه کردها از گروه های شورشی شامل نیروهای عرب، سریانی، ترکمن و ایزدی است. در ماههای اخیر، نیروهای دموکراتیک سوریه سرسختترین دشمن داعش و مطمئنترین متحد ائتلاف بینالمللی در مبارزه با این سازمان تروریستی هستند.
پس ممکن است تعجب آور باشد که نه نیروهای دموکراتیک سوریه و نه هیچ سازمان کرد دیگری به کنفرانس ریاض دعوت نشدند. بهعنوان گروهی که کنترل منطقهای چند برابر منطقه تحت کنترل ائتلاف ملی – یا هر گروه شورشی دیگر – را در دست دارد و توانسته است یک رشته پیروزی علیه داعش به دست آورد، طبیعتاً باید نقش داشته باشد. در هر طرح آینده پس از اسد، پس از داعش برای سوریه.
غیبت کردها در ریاض ارتباطی با موضع ترکیه در مناقشه سوریه دارد. از دیدگاه ترکیه، کردها در سوریه تهدیدی بزرگتر از داعش برای امنیت ملی این کشور هستند.
ترکیه بیم آن دارد که ایجاد مناطق خودمختار یا «کانتونها» در بخشهای کردی شمال سوریه، جمعیت کرد داخلی این کشور را برای تعقیب هدفی مشابه ترغیب کند. این واقعیت که حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) که قدرتمندترین نهاد سیاسی در منطقه است، یک سازمان خواهر حزب کارگران کردستان (پکک) است که 35 سال است علیه دولت ترکیه شورش میکند. فقط توهین به آسیب می افزاید.
صالح مسلم، رئیس مشترک PYD در مورد کنفرانس ریاض اظهار داشت: «به واقعیت سیاسی و نظامی کنونی در سوریه و منطقه توجهی نمیکند، زیرا فعالترین و پویاترین بازیگران و نمایندگان مخالفان واقعی سوریه هستند. دعوت شده است. در این شرایط چنین جلساتی اهمیتی نخواهد داشت.»
ائتلاف متزلزلی که در ریاض شکل گرفت، قبل از شروع آن، در آستانه فروپاشی بود. احرار الشام با محکوم کردن حضور «نیروهای طرفدار اسد» و بیانیه پایانی «به اندازه کافی اسلامی»، تهدید به خروج از مذاکرات کرد.
هدف کشاندن همه جناح های مختلف مخالف به میز مذاکره، کشف زمینه های مشترک و تشکیل یک جبهه متحد علیه رژیم اسد، هدفی نجیب است. متأسفانه زمانی که ائتلاف از انعکاس واقعیت روی زمین و همچنین خواست مردم سوریه غفلت می کند، محکوم به شکست است.
زمانی که این صرفاً نتیجه طرفهای خارجی است که برنامههای خود را برای منافع شخصی پیش میبرند - خواه تقویت موقعیت متحدان محلی در میدان، مانع تراشی در تلاشهای دولت خودمختار کردی یا بررسی گزینههای مذاکره با اسد به منظور دستیابی به اهداف قادر است تمام انرژی خود را بر نابودی داعش متمرکز کند - هر اتحادی برای مقاومت در برابر آزمایش زمان بسیار ضعیف خواهد بود، چه رسد به آزمایش جنگ.
در این راستا، علیرغم عدم توجه بین المللی، کنفرانس دیریک ممکن است از نظر اهمیت جانشین کنفرانس ریاض شود. علیرغم دخالت فزاینده نیروهای خارجی، از نظر دیپلماتیک، سیاسی و مهمتر از همه، نظامی، هر راه حل واقعی برای بحران در سوریه باید توسط مردم سوریه آغاز شود، نه هیچ قدرت خارجی.
کنگره سوریه دموکراتیک در دیریک نشان داد که نه تنها اراده ای برای کار در جهت صلح وجود دارد، بلکه زیرساختی وجود دارد، پلت فرمی که در آن اولین گام های محتاطانه به سوی آینده ای صلح آمیز و «سیستم دموکراتیک جایگزین با هدف قرار دارد». در تغییر» ساخته شده اند.
یوریس لورینک نویسنده و تحلیلگر سیاسی ساکن استانبول است. او سردبیر مجله ROAR و ستون نویس TeleSUR انگلیسی است، جایی که او اغلب در مورد سیاست های ترکیه و منطقه گزارش می دهد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا