پیروزی انتخاباتی حزب عدالت و توسعه در ترکیه با نفس راحتی از سوی دولت های اروپایی پذیرفته شد. این پیروزی پس از یک وقفه کوتاه پس از انتخابات ژوئن، سنت طولانی 13 ساله حکومت تک حزبی را احیا کرد. به گفته کمیسیون اروپا، انتخابات عمومی در 1 نوامبر "تعهد قوی مردم ترکیه به روند دموکراتیک را تایید کرد." این خلاصه ساده لوحانه از یک روند انتخاباتی غرق در خون، که با خشونت خدشه دار شده و با سکوت سیستماتیک رسانه ها و افرادی که علنا مخالفت خود را با دولت اعلام کردند، مشخص می شود، تنها به عنوان یک مورد جهل عمدی قابل توضیح است.
اتحادیه اروپا با آگاهی کامل از نقض روزانه حقوق بشر توسط مقامات ترکیه، وضعیت بد آزادی مطبوعات و مجازات دسته جمعی جمعیت کرد ترکیه در چارچوب "جنگ علیه تروریسم" داخلی این کشور، با این وجود تصمیم می گیرد که به حزب عدالت و توسعه کمک کند. در آستانه انتخابات رجب طیب اردوغان، بنیانگذار حزب و رئیس جمهور فعلی، در بروکسل با آغوش باز مورد استقبال قرار گرفت، در حالی که آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان برای گفتگو در مورد بحران پناهجویان به ترکیه سفر کرد. انتشار گزارش پیشرفت سالانه کمیسیون اروپا در مورد ترکیه تا پس از انتخابات متوقف شد تا «داستان موفقیت» حزب عدالت و توسعه با محتوای انتقادی آن تضعیف نشود.
حمایت اتحادیه اروپا از حزب عدالت و توسعه - حزبی که در زمان به قدرت رسیدن در سال 2002 به عنوان یک تغییر دهنده بازی مورد استقبال قرار گرفت، اما در چند سال گذشته به طور فزاینده ای اقتدارگرا شده است - صرفاً ناشی از احساس همبستگی با نئولیبرال ها نیست. حزب اسلامی الهام گرفته شده در عوض، اکنون که به نظر می رسد دیوارهای تسخیرناپذیر قلعه اروپا تحت فشار صدها هزار پناهنده در حال فروریختن هستند، اتحادیه اروپا به دنبال نامزد جدیدی برای محافظت از مرزهای متخلخل خود است. و ترکیه، ظاهرا، تنها یکی است.
از آغاز سال 2015، تقریباً 800,000 پناهجو به هر طریقی وارد اروپا شده اند که اکثر آنها با قایق از ترکیه یا سواحل شمال آفریقا وارد اروپا شده اند. هجوم چنین تعداد زیادی از مردم از کشورهای جنگ زده منطقه بزرگ خاورمیانه، یک بحران جهانی را به آستان بسیاری از اروپایی ها آورده است. ناتوان از کنار آمدن معقولانه و انسانی با ورود تعداد زیادی از مردم، این وضعیت به سرعت به چیزی تبدیل شد که امروزه معمولاً از آن به عنوان "بحران پناهندگی" یاد می شود.
در اینجا ذکر این نکته حائز اهمیت است که سوالی که در قلب این بحران وجود دارد این نیست که "چگونه می توان به بهترین وجه غذا، سرپناه و امنیت را برای پناهندگان فراهم کرد؟" بلکه "چگونه مطمئن شویم که پناهندگان تا حد ممکن تهدیدی برای وضعیت اجتماعی و سیاسی موجود نیستند؟" پاسخ به سوال دوم او روشن است: با اطمینان از اینکه هجوم در حداقل مطلق نگه داشته می شود. این هدفی بود که مرکل تنها دو هفته قبل از انتخابات نوامبر از ترکیه بازدید کرد.
صدراعظم آلمان برای مقابله با این بحران تحت فشار شدید سیاسی قرار گرفته بود و راه حلی که او پیدا کرد بهبود شرایط در خانه و کشورهای مبدأ پناهندگان نبود. در عوض، او تصمیم گرفت مطمئن شود که میلیونها نفری که در حال حاضر در ترکیه هستند، اما مصمم به راهیابی به اروپا هستند، مجبور خواهند شد در همان جایی که هستند بمانند. در بلاتکلیفی گیر کرده است.
در ازای وعدههای ترکیه مبنی بر تشدید گشتزنیهای مرزی و بهبود شرایط زندگی و فرصتهای شغلی و تحصیلی پناهجویان - آسانترین کار در کشوری که بیکاری 10 درصد است و 400,000 کودک سوری در حال حاضر در مدرسه نیستند. اتحادیه اروپا پیشنهاد داده است تا 3 میلیارد دلار برای کمک به این روند ارائه کند.
واکنش اروپا به بزرگترین بحران انسانی که این قاره از زمان جنگ جهانی دوم با آن مواجه شده است شرم آور است. نرده های سیم خاردار بار دیگر مرزهای اروپا را پوشانده اند، پناهجویان مورد حمله نیروهای امنیتی و شهروندان قرار گرفته اند، آنها در شرایط افتضاحی در اردوگاه های اسارت نگهداری می شوند و شماره های شناسایی روی بازوهایشان نوشته شده است که به طرز وحشتناکی یادآور اعمال نازی ها در اردوگاه های کار اجباری است. .
پناهجویان که عمدتاً از کشورهایی که به عنوان کانون تروریسم معرفی می شوند، سرچشمه می گیرند، هدف آسان سیاستمداران راستگرا و پوپولیست هستند که مشتاقانه آتش بیگانه هراسی و نژادپرستی را که در آن به خوبی رشد می کنند، دامن می زنند.
نظر: پناهندگان را مجبور نکنید برای ترور که فرار می کنند، هزینه کنند
در تصور عمومی پناهندگان از قربانیان به مجرمان تبدیل شدهاند، ویرانی که از آن فرار میکنند به عنوان یک بیماری مسری تلقی میشود که در هر جایی که اجازه سکونت به آنها داده شود، ویرانی و خشونت را به همراه خواهد داشت. بلافاصله پس از حملات پاریس، رسانه های بین المللی گزارش دادند که چگونه یک پاسپورت سوری در صحنه یکی از حملات پیدا شد و چگونه حداقل یکی از عاملان این حمله با تظاهر به پناهندگی وارد اروپا شده است. چنین گزارشهایی، درست یا نادرست، تنها برای تأیید این باور رایج است که هر پناهندهای یک تروریست بالقوه است و تنها راه محافظت از خود در برابر هر گونه حملات آینده بستن مرزها، بستن دروازهها و دور انداختن کلیدهاست.
در اجلاس سران گروه 20 در آنتالیا، یک مقصد گردشگری محبوب در سواحل جنوبی ترکیه، تنها در 900 کیلومتری مرز سوریه، حملات پاریس و نگرانی های بعدی در مورد امنیت مرزها در دستور کار قرار گرفت. در حالی که ژان کلود یونکر، رئیس اتحادیه اروپا از رهبران جهانی خواست که «دستههای مختلف افرادی که به اروپا میآیند را با هم مخلوط نکنند. مسئول حملات پاریس... او یک جنایتکار است، نه پناهنده و نه یک پناهجو،» این جزییات کوچک عجیب - که پناهندگان در واقع تروریست نیستند - به نظر می رسد برای بسیاری از بین رفته است.
در پی این حملات، نیمی از فرمانداران ایالات متحده اعلام کردند که از اسکان مجدد آوارگان سوری خودداری می کنند، برخی از آنها کشف گذرنامه سوری را توجیهی برای اظهارات نژادپرستانه آشکار خود می دانند.
حملات پاریس تأثیر زیادی بر نحوه برخورد جهان غرب با بحران پناهجویان خواهد داشت. فرآیندهای مربوط به مهار پناهجویان در خارج از مرزهای اتحادیه اروپا که از هفتهها پیش آغاز شده بود، اکنون با تلاش مجدد دنبال خواهد شد. و ترکیه در این زمینه نقش محوری ایفا خواهد کرد. تردیدها و انتقادها در مورد وضعیت بد دموکراسی ترکیه فعلا روی یخ گذاشته خواهد شد. در مواجهه با میلیونها پناهجو که به دروازههای اروپا میکوبند، ترکیه به عنوان شر کوچکتر تلقی میشود، صرف نظر از نقشی که در ظهور گروه دولت اسلامی با اجازه دادن به هزاران هزار جهادگر بالقوه برای عبور از مرز به سوریه ایفا کرد. ادامه سرکوب خشونت آمیز جمعیت کرد آن.
رهبران غربی در عجله خود برای ارائه پاسخی قاطع به حملات تروریستی و نیاز فوری آنها به حفظ پوست سیاسی خود، یک بار دیگر مسیر اشتباهی را انتخاب کردند. صحبت از جنگ بیشتر برای برقراری صلح است. محدودیت های بیشتر برای ترویج آزادی؛ سرکوب بیشتر برای تضمین ایمنی.
تلاش برای نزدیک شدن به کشورهایی مانند ترکیه بخشی از راه حل بحران کنونی نیست، بلکه تلاشی برای جابجایی تاکتیکی است. نگه داشتن پناهندگان در آنجا که کمترین خطر ممکن را برای وضعیت موجود اروپا ایجاد می کنند، به طوری که سیاستمداران محلی فرصتی برای زنده ماندن در دور بعدی انتخابات داشته باشند.
اما در درازمدت، دوستی، توانمندسازی و مشروعیت بخشیدن به دولت ترکیه با سیاستهای سرکوبگرانه و خصمانهاش تنها به طولانی کردن بحرانهای مختلف کمک میکند که تاکنون زندگیهای بسیاری را ویران کرده، کل جمعیتها را ریشه کن کرده و جهان را تا بطن خود تکان داده است.
Joris Leverink یک تحلیلگر سیاسی و نویسنده اهل استانبول است که دارای مدرک کارشناسی ارشد در اقتصاد سیاسی است. او سردبیر مجله ROAR است. می توانید او را از طریق @Le_Frique در توییتر دنبال کنید.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا