آخر هفته گذشته، ایالات متحده اعلام کرد که 50 تن مهمات به گروه های شورشی در شمال سوریه ریخته است. علیرغم اعلامیههای عمومی که خلاف آن را اعلام میکند، بیشتر، اگر نه همه، مهمات به دست کردهای سوریه که تحت پرچم نیروهای حفاظت از خلق یا YPG میجنگند، ختم شد.
ایالات متحده که نسبت به موضع منفی ارتش آزاد سوریه و متحدان ترکیه نسبت به کردهای سوریه حساس بود، با صدای بلند و واضح اعلام کرد که این حمایت از تعدادی از گروه های شورشی عرب در استان رقه است که خود را زیر چتر تازه تاسیس سازماندهی کرده بودند. نیروهای دموکراتیک سوریه
صرف نظر از گفتمان عمومی، تردیدی وجود ندارد که ایالات متحده از همان ابتدا قصد داشت این مهمات به دست کردها برسد.
YPG یکی از نزدیک ترین متحدان ایالات متحده در مبارزه با گروه موسوم به دولت اسلامی بوده است و با حمایت حملات هوایی ائتلاف، ضربات مهمی به این سازمان جهادی وارد کرده است. با این حال، ملاحظات ترکیه در مورد این سازمان به دلیل ارتباط نزدیک آن با پکک - که در سی سال گذشته شورش علیه دولت ترکیه به راه انداخته است - ایالات متحده را مجبور کرد که حمایت خود را به حداقل برساند. تا به حال.
چندی پیش، مقالهای نوشتم که نشان میداد با انتخاب ترکیه بر کردهای سوریه، ایالات متحده به نیت واقعی آن در مبارزه با گروه دولت اسلامی خیانت کرده است: حفظ نفوذ خود در منطقه به جای شکست دادن جهادیها. تغییر ناگهانی تاکتیک های ایالات متحده، اکنون که تصمیم به ارائه حمایت مادی از YPG گرفته است، این نظریه را تضعیف نمی کند، بلکه تایید می کند.
روابط آمریکا و ترکیه تا حد زیادی ثابت مانده است، اما ظاهر شدن روسیه به عنوان طرف جدید درگیری سوریه، آمریکا را وادار کرده است که سیاست منطقه ای خود را مطیع خواسته های جهانی خود کند.
روسیه حملات هوایی خود را در سوریه در 30 سپتامبر آغاز کرد. مداخله فیزیکی این کشور در درگیریها با حمایت سیاسی، مالی و مادی از رژیم اسد برای چندین دهه، چندان غافلگیرکننده نبود - علیرغم اینکه بسیاری امیدوار بودند که هرگز چنین نشود. .
حملات هوایی روسیه همه طرفهایی را که رژیم بهعنوان تروریست میداند، هدف قرار داده است، به این معنی که اساساً هر کسی که بدون اینکه بخشی از نیروهای مسلح سوریه باشد، اسلحه حمل میکند – به استثنای YPG که نه در ائتلاف هستند و نه در رویارویی مستقیم با رژیم هستند.
در زمینه جنگ سوریه، تنها چیزی که به نظر می رسد آمریکا و روسیه بر سر آن توافق دارند، نگرش آنها نسبت به کردها است که هر دو طرف آنها را به عنوان یک متحد بالقوه کلیدی در میدان درک می کنند، تا وحشت بزرگ ترکیه که هم YPG را درک می کند. و حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) به عنوان سازمان های تروریستی و هشدار داده است که تسلیحات توزیع شده به این احزاب در نهایت می تواند علیه دولت ترکیه استفاده شود.
قبل از آخرین پرتابهای هوایی، صداهای انتقادی فزایندهای از کردها در رابطه با همکاری آنها با ایالات متحده شنیده میشد. حملات هوایی ائتلاف نقش مهمی در پیشروی نیروهای کرد علیه گروه دولت اسلامی داشته است، اما بیتوجهی کاخ سفید به صحبت کردن. در مقابل ترکیه، زمانی که ترکیه در تلاش برای سرکوب حمایت از پکک علیه شهروندان کرد خود جنگ میکرد، YPG و شاخه سیاسی آن را وادار کرد، PYD متوجه شود که حمایت غرب تا این حد پیش خواهد رفت.
هنگامی که از صالح مسلم، یکی از رهبران PYD در مصاحبه اخیر در مورد واکنش کردها به مداخله نظامی روسیه در سوریه پرسیده شد، او پاسخ داد: «ما در کنار هر کسی که با داعش بجنگد می جنگیم. ما در کنار هر کسی که با ذهنیت داعش مبارزه کند، خواهیم ایستاد.» با استفاده از مخفف عربی برای گروه دولت اسلامی. این بیانیه بر اولویت اصلی PYD - مبارزه با داعش - و تمایل آن برای پذیرش کمک از هر کسی که آماده ارائه آن است تاکید می کند.
کردها و ایالات متحده تنها در مورد مبارزه با گروه دولت اسلامی متحد هستند. در مواجهه با نیروهای متخاصم از همه طرف - نیروهای رژیم و جهادی ها در غرب و جنوب، ترکیه در شمال و دولت منطقه ای کردستان در غرب - آنها دقیقاً در انتخاب اینکه با چه کسی همسو می شوند، از بین نمی روند. اما از آنجایی که PYD و YPG از نظر ایدئولوژیک به همان اندازه که از روسیه فاصله دارند، از ایالات متحده دور هستند، زمانی که «متحد» آمریکاییشان موفق به انجام این کار نشد، شانس بسیار واقعی برای روی آوردن به دومی وجود دارد.
اگرچه میزان حمایت PYD و YPG از دخالت روسیه در سوریه همچنان نامشخص است - یکی از فرماندهان YPG علناً اعلام کرد که از روسیه تسلیحات درخواست کردهاند، در حالی که بیانیه دیگری گزارشهای قبلی مبنی بر حمایت YPG از عملیات روسیه را رد کرد - اشاره پوتین به کردها به عنوان یک نیروی مهم در نبرد با گروه دولت اسلامی در طی سخنرانی خود در هفتادمین مجمع عمومی سازمان ملل، ترس را در میان آمریکایی ها از اتحاد روسیه و کرد برانگیخت. ایالات متحده از ترس از دست دادن یکی از متحدان کلیدی خود در سوریه در مقابل حریف اصلی خود در عرصه سیاسی جهانی، چاره ای جز افزایش حمایت از YPG باقی نماند.
بنابراین، آیا این بدان معناست که کردهای سوریه می توانند اکنون که قدرت های اصلی جهانی برای جلب توجه آن رقابت می کنند، مطمئن باشند؟ متاسفانه خیر.
هم روسیه و هم ایالات متحده همچنان از پا گذاشتن روی انگشتان ترکیه محتاط هستند. روسیه میداند که ترکیه از حمایت ناتو برخوردار است، و اگرچه قبل از اینکه تشدید تنش در مقیاس کامل به یک تهدید واقعی تبدیل شود، چیزهای زیادی باید کاهش یابد، اندوختههای صبر ناتو در طول بحران اوکراین به میزان قابل توجهی تخلیه شده است. برای ایالات متحده، ترکیه با وجود حمایت پنهانی از بسیاری از سازمانهای رادیکالی که ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده در حال حاضر بمباران میکند، همچنان به عنوان یک متحد منطقهای ضروری تلقی میشود.
از دیدگاه ترکیه، کردها - چه در داخل و چه در خارج - تهدیدی بزرگتر از گروه دولت اسلامی یا هر سازمان جهادی دیگری برای امنیت ملی این کشور هستند. به این ترتیب، تمام تلاش خود را برای جلوگیری از هرگونه اقدامی که ممکن است نیروهای کرد سوریه را تقویت کند، انجام خواهد داد. برنامه های ترکیه برای ایجاد یک منطقه حائل در داخل سوریه ممکن است اکنون که تمامیت مرزهای سوریه توسط روسیه تضمین شده است، از روی میز خارج شود، اما همچنان به دلیل کنترل خود بر دروازه های اروپا، از اهرم فشاری برخوردار است، همانطور که در معاملات اخیر با این کشور ثابت شد. اتحادیه اروپا درباره بحران پناهجویان
در پایان روز، نیروهای کرد در سوریه به مبارزه بسیار تنهایی خود برای پاکسازی شمال سوریه از گروه دولت اسلامی و سایر سازمان های جهادی ادامه می دهند. مداخله روسیه ممکن است فرصتهای محدودی را برای گسترش پایگاه حمایتی خود در سطح بینالمللی فراهم کرده باشد، اما گرفتار شدن بین جنگ قدرت ایالات متحده و روسیه برای تسلط منطقهای موقعیت رشکانگیز خاصی برای قرار گرفتن در آن نیست.
جوریس لورینک یک روزنامه نگار مستقل ساکن استانبول با مدرک کارشناسی ارشد در اقتصاد سیاسی و سردبیر مجله ROAR است. او در @Le_Frique توییت می کند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا