اگر تلاشهای جان کری، وزیر امور خارجه برای احیای مذاکرات بین اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین به دلیل ادامه ساختوساز شهرکهای غیرقانونی توسط اسرائیل شکست بخورد، دولت اسرائیل احتمالا با تحریم بینالمللی مواجه خواهد شد.روی استروئیدهاهمانطور که آقای کری در اوت گذشته هشدار داد.
این روزها به نظر می رسد اسرائیل ازنماییرشد تحریم، واگذاری و تحریم به رهبری فلسطین (یا BDS) حرکت آنچنان که هست با افزایش نفوذ ایران در منطقه. ژوئن گذشته، نخست وزیر بنیامین نتانیاهو عملا BDS را یک تهدید استراتژیک اعلام کرد. او که آن را جنبش «مشروعیت زدایی» نامید، مسئولیت کلی مبارزه با آن را به وزارت امور استراتژیک خود واگذار کرد. اما BDS تهدیدی برای اسرائیل نیست. این یک چالش جدی برای سیستم ظلم و ستم اسرائیل بر مردم فلسطین است که علت اصلی انزوای روزافزون آن در سراسر جهان است.
دیدگاه دولت اسرائیل از BDS به عنوان یک تهدید استراتژیک، نگرانی شدید آن را از گسترش اخیر جنبش به جریان اصلی آشکار می کند. این همچنین نشان دهنده ناکامی وزارت امور خارجه است.برند اسرائیلکمپین، که BDS را به یک مشکل تصویری تقلیل می دهد و فرهنگ را به عنوان یک ابزار تبلیغاتی به کار می گیرد و چهره های شناخته شده اسرائیلی را به سراسر جهان می فرستد تا چهره زیباتر اسرائیل را نشان دهند.
BDS که در سال 2005 توسط بزرگترین فدراسیون ها و سازمان های اتحادیه های کارگری در جامعه فلسطین آغاز شد، خواستار پایان دادن به اشغال اسرائیل در سال 1967، "به رسمیت شناختن حقوق اساسی شهروندان عرب فلسطینی اسرائیل در برابری کامل" و حق پناهندگان فلسطینی برای بازگشت به کشور است. خانه ها و زمین هایی که در سال 1948 از آنجا به زور آواره و خلع ید شدند.
چرا اسرائیل، یک قدرت هسته ای با اقتصاد قوی، باید در برابر یک جنبش غیرخشونت آمیز حقوق بشر احساس آسیب پذیری کند؟
اسرائیل عمیقاً از افزایش تعداد یهودیان آمریکایی که صریحاً با سیاستهای آن مخالفت میکنند - به ویژه آنهایی که به آن میپیوندند یا برجسته کمپین های BDS همچنین افزایش نارضایتی در میان شخصیتهای برجسته یهودی را تهدیدی عمیق میداند رد کردن تمایل آن به صحبت از طرف آنها، به چالش ادعای آن این است که "خانه ملی" همه یهودیان است یا ذاتی را افزایش می دهد تضاد بین تعریف قومی-مذهبی و ادعای دموکراسی آن. چه می شود اگر سنگ پیشگویی درباره اسرائیل نوشت در سال 1967، این که به دلیل آرمان «نژادگرایانه و طردگرایانه» خود «نوعی اسکیزوفرنی اخلاقی را در یهودیان جهان ایجاد میکند»، دیگر فراتر از آن نیست.
اسرائیل همچنین با اثربخشی استراتژی های غیرخشونت آمیز مورد استفاده توسط جنبش BDS، از جمله آن، تهدید می شود جزء اسرائیلیو با تأثیر منفی آنها بر جایگاه اسرائیل در افکار عمومی جهان. همانطور که یکی از فرماندهان نظامی اسرائیل در زمینه سرکوب مقاومت مردمی فلسطین در برابر اشغالگری گفت:ما گاندی را خیلی خوب انجام نمی دهیم."
La رای قاطع توسط انجمن مطالعات آمریکا در ماه دسامبر برای تایید تحریم آکادمیک اسرائیل، که پس از یک تصمیم مشابه توسط انجمن مطالعات آسیایی-آمریکایی، در میان دیگران، و همچنین آرای واگذاری توسط چندین شورای دانشجویی دانشگاه، ثابت می کند که BDS دیگر یک تابو در ایالات متحده نیست.
تأثیر اقتصادی این جنبش نیز آشکار می شود. را تصمیم اخیر توسط صندوق بازنشستگی PGGM 200 میلیارد دلاری هلند برای واگذاری از پنج بانک بزرگ اسرائیلی به دلیل دخالت آنها در اراضی اشغالی فلسطین، موج شوک را به دستگاه اسرائیل وارد کرده است.
برای تأکید بر خطر «وجودی» که BDS ایجاد می کند، اسرائیل و گروه های لابی آن اغلب به لکه گیری از یهودستیزی استناد می کنند، علیرغم موضع صریح و ثابت جنبش علیه همه اشکال نژادپرستی، از جمله ضد یهودیت. هدف از این ادعای بیاساس، ترساندن کسانی است که از اسرائیل انتقاد میکنند و این انتقادها را با نژادپرستی ضد یهودی ترکیب میکنند.
این استدلال که تحریم اسرائیل ذاتاً یهودستیزانه است، نه تنها نادرست است، بلکه فرض میکند که اسرائیل و «یهودیان» یکی هستند. این به همان اندازه پوچ و متعصبانه است که ادعا کنیم بایکوت یک دولت اسلامی خود تعریف شده مانند عربستان سعودی، مثلاً به دلیل سابقه وحشتناک حقوق بشر آن، لزوماً اسلام هراسی است.
فراخوان جنبش BDS برای برابری کامل در قانون و سیاستها برای شهروندان فلسطینی اسرائیل بهویژه برای اسرائیل نگرانکننده است، زیرا این پرسشها را در مورد تعریف خود به عنوان یک کشور یهودی محروم ایجاد میکند. اسرائیل هرگونه چالشی را برای آنچه حتی وزارت امور خارجه دارد در نظر می گیرد مورد انتقاد قرار به عنوان سیستم «تبعیض نهادی، قانونی و اجتماعی» علیه شهروندان فلسطینی خود به عنوان یک «تهدید وجودی»، تا حدی به دلیل تصویر آپارتایدی که این چالش ایجاد می کند.
به وضوح، دادگاه عالی اخیرا مطرود تلاش لیبرالهای اسرائیلی برای اینکه ملیت یا قومیت خود را صرفاً به عنوان «اسرائیلی» در فهرست ملی جمعیت (که دارای دستههایی مانند یهودی، عرب، دروز و غیره است) درج کنند. دادگاه دریافت که انجام این کار تهدیدی جدی برای هویت بنیانگذار اسرائیل به عنوان یک کشور یهودی برای مردم یهود خواهد بود.
اسرائیل تنها کشور روی زمین باقی می ماند که ملیت خود را به رسمیت نمی شناسد، زیرا از نظر تئوری از حقوق برابر برای همه شهروندانش برخوردار می شود و هویت "قومی" آن را تضعیف می کند. این ادعا که BDS، یک جنبش غیرخشونت آمیز مبتنی بر اصول جهانی حقوق بشر، قصد «نابودی» اسرائیل را دارد، باید در این زمینه درک شود.
آیا عدالت و حقوق برابر برای همه واقعاً اسرائیل را نابود می کند؟ آیا برابری جنوب آمریکا را نابود کرد؟ یا آفریقای جنوبی؟ یقیناً نظم نژادی تبعیض آمیز را که در هر دو جا حاکم شده بود از بین برد، اما مردم و کشور را نابود نکرد.
به همین ترتیب، تنها نظم ناعادلانه اسرائیل با تحریم، واگذاری و تحریم تهدید می شود.
عمر برغوتی، فعال حقوق بشر فلسطینی و نویسنده کتاب «بایکوت، واگذاری، تحریم: مبارزه جهانی برای حقوق فلسطینیان» است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا