در سال 1998، سیا هند را تحت نظارت شدید قرار داد تا مطمئن شود که به تعهد خود مبنی بر عدم آزمایش تسلیحات هستهای عمل میکند. این آژانس از ماهوارهها، رهگیریهای ارتباطی و عوامل برای تماشای تأسیسات هستهای پوخران در ایالت راجستان استفاده کرد. هند نمیتوانست کلاهکهای خود را منفجر کند، که به ناچار پاکستان را به دنبال آن میکشاند، بدون اینکه ایالات متحده از قبل بداند. یا اینطور آمریکا فکر می کرد.
واشنگتن در 11 مه 1998 زمانی که نخست وزیر هند، آتال بیهاری واجپایی اعلام کرد که کشورش نه یک، بلکه پنج کلاهک هسته ای را در پوخران منفجر کرده است، شوکه شد. واجپایی گفت: «هند اکنون یک کشور قدرت هسته ای است. ر. جفری اسمیت دو روز بعد در واشنگتن پست گزارش داد که تحلیلگران سیا مسئول نظارت بر برنامه هسته ای هند «انتظار آزمایشات را نداشتند و در حالت آماده باش نبودند. به گفته یکی از مقامات ارشد، آنها در خانه های خود خواب بودند و تا صبح که به محل کار خود نرسیدند، تصاویر (ماهواره) را ندیدند. ریچارد شلبی، سناتور ایالات متحده، این سهل انگاری را "بزرگترین شکست سازمان های جمع آوری اطلاعات ما در 10 سال گذشته یا بیشتر" خواند.
پاکستان با آزمایش پنج بمب هستهای خود در 28 مه پاسخ داد. جعبه پاندورا کاملاً باز بود و اگر ارتشهای پاکستان و هند در امتداد خط کنترل که نیروهایشان را در منطقه مورد مناقشه جامو و جامو از هم جدا میکرد، شبه قاره آسیا را به کشتار جمعی تهدید میکرد. کشمیر. این یک سال بعد زمانی اتفاق افتاد که شبهنظامیان پاکستانی خود را به عنوان جهادگران شورشی بومی کشمیری در خط کنترل در منطقه کارگیل کشمیر نفوذ کردند. ارتش هند با آنها مقابله کرد و اطلاعات ایالات متحده متوجه شد که پاکستان در حال حرکت سلاح های هسته ای تاکتیکی به میدان نبرد است. بروس ریدل دیپلمات آمریکایی در کتاب آموزنده خود نوشت: اجتناب از آرماگدون: آمریکا، هند و پاکستان تا آستانه و عقب"آخرین جنگی که هند و پاکستان بر سر کارگیل انجام دادند، تهدیدی برای گسترش به یک درگیری هسته ای بود." به دنبال درخواست بیل کلینتون، رئیس جمهور ایالات متحده، مبنی بر خروج نواز شریف، نخست وزیر پاکستان، این کشور هسته ای نشد. تماس نزدیک بود.
موضوع نگرانی بین المللی
اگر سیا اکنون هند و پاکستان را زیر نظر داشته باشد، باید بهتر از سال 1998 عمل کند. در سال 2019، با شور و اشتیاق شدید در مورد لغو خودمختاری قانونی کشمیر توسط هند، اگر ساختگی باشد، نتیجه برای کشف یکی از آنها بیدار نخواهد شد. طرف یا طرف دیگر سلاح های آزمایش شده داشتند. این می تواند منظره جنگ هسته ای باشد که میلیون ها زندگی را می گیرد. اگرچه مخاطرات کشمیر نمی تواند بالاتر باشد، ایالات متحده و بسیاری از جامعه بین المللی این مناقشه را "امور داخلی" هند یا یک موضوع "دوجانبه" بین هند و پاکستان می نامند. این نیست. یک آتش سوزی بالقوه هسته ای نمی تواند چیزی جز موضوع صلح و امنیت بین المللی باشد. نیروهای مسلح هند و پاکستان دارای تسلیحات هسته ای استراتژیک و تاکتیکی هستند که فرماندهان محلی می توانند از آنها در میدان جنگ در مناطق پرجمعیت استفاده کنند. این اولین استفاده در جنگ تسلیحات اتمی از زمان نابودی هیروشیما و ناکازاکی توسط ایالات متحده در سال 1945 خواهد بود.
احتمال هسته ای شدن درگیری ممکن است در 16 آگوست افزایش یافته باشد، زمانی که راجنات سینگ، وزیر دفاع هند، به نظر می رسید دکترین "عدم استفاده اولیه" هند را کنار گذاشته است، وقتی توییت کرد که "هند به شدت به این دکترین پایبند بوده است." آنچه در آینده اتفاق می افتد بستگی به شرایط دارد.» شرایط امیدوار کننده نیست. خبرنگاران نیویورک تایمز در کشمیر از ملاقات با یک گلهدار در کنار گلهاش در پایتخت کشمیر، سرینیگر، خبر دادند:
وقتی ماشین حامل خبرنگاری سرعتش را کم کرد تا به او نزدیک شود، او از جا بلند شد و به سمت پنجره رفت.
او بدون تعارف گفت: «ما آماده برداشتن اسلحه هستیم.
اگر شورش مسلحانه چندین دهه در کشمیر در واکنش به لغو خودمختاری منطقه توسط هند و تحمیل یک قرنطینه کامل امنیتی شدیدتر شود، هند پاکستان را که در سالهای گذشته از شورشیان کشمیری حمایت میکرد، مقصر میداند. عمران خان که در آگوست 2018 نخست وزیر پاکستان شد، در مداخله پیشینیان خود در کشمیر تحت کنترل هند دست نداشت.
به دنبال صدای تعدیل کننده
پس از سرکوب مودی در کشمیر، خان به دنبال حمایت میانجیگری از دونالد ترامپ، رئیسجمهور ایالات متحده (که در ماه ژوئیه با خان در کاخ سفید ملاقات کرد)، سازمان ملل، رهبران مسلمان و کشورهایی که ممکن است بر نارندرا، نخستوزیر هند تأثیر بگذارند، کمک میانجیگری کرده است. مودی. التماسهای او، که اخیراً از طریق تلفن به من گفت، بر گوشهایش افتاد. مشکل او این است که چگونه از جنگ اجتناب کند در حالی که از مردم کشمیر که اکثرا مسلمان در تنها ایالت مسلمان هند هستند، دفاع می کند. مسلمانان در سرتاسر هند که برای اثبات حق شهروندی خود تحت آزمایشهای جدیدی قرار گرفتهاند، در ترس از دولت ملیگرای هندو مودی زندگی میکنند.
هند و پاکستان در فوریه گذشته، پس از حمله شورشیان به سربازان هندی در کشمیر، با یکدیگر درگیر شدند. پاکستانی ها یک جت جنگنده هندی را سرنگون کردند و خلبان آن آبیناندان وارثامان را دستگیر کردند. زمانی که خان خلبان هندی را در اول مارس بازگرداند، مودی ژست آشتی جویانه او را تصدیق نکرد. دولت او نیز مایل به بحث در مورد کشمیر نبوده است، زیرا جواهر لعل نهرو، نخستوزیر هند، در سال 1 به مردم آن وعده همهپرسی درباره آینده آنها داده بود. سوال این است که مردم کشمیر - کسانی که در دو سوم منطقه تحت کنترل هند هستند، یک سوم غربی تحت کنترل پاکستان و کشمیری های هندو که در سال 1947 از خانه های خود اخراج شدند و هنوز به طور رسمی آواره هستند - چه می خواهند؟ هیچ کس از آنها سوال نمی کند، اما این ممکن است تنها راه نجات آنها و جهان از جنگ هسته ای باشد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا