شهر فلسطینی رفح نه تنها از اسرائیل قدیمی تر است، بلکه به قدمت خود تمدن نیز هست. رفح هزاران سال است که وجود داشته است. کنعانیان اشاره رفیا تقریباً همیشه آنجا بوده و از مرزهای جنوبی فلسطین، باستانی و مدرن محافظت میکند.
رفح به عنوان دروازه بین دو قاره و دو جهان، در خط مقدم بسیاری از جنگ ها و تهاجمات خارجی، از مصریان باستان گرفته تا رومیان، تا ناپلئون و ارتش در نهایت مغلوب او بوده است. حالا نوبت بنیامین نتانیاهو است.
نخست وزیر اسرائیل رفح را جواهری در تاج شرم خود ساخته است، نبردی که سرنوشت جنگ نسل کشی او در غزه را تعیین می کند. در واقع آینده کشورش. او گفت: «کسانی که میخواهند مانع از عملیات ما در رفح شوند، اساساً به ما میگویند: «جنگ را ببازیم». گفت: در یک کنفرانس مطبوعاتی در 17 فوریه.
اکنون بین 1.3 تا 1.5 وجود دارد میلیون فلسطینی در رفح، منطقه ای که قبل از شروع جنگ 200,000 نفر جمعیت داشت. آن موقع هم شلوغ به حساب می آمد. ما فقط می توانیم تصور کنیم که در حال حاضر وضعیت چگونه است، صدها هزار نفر در اردوگاه های گل آلود پناهندگان پراکنده شده اند و در چادرهای موقتی زندگی می کنند که قادر به مقاومت در برابر عوامل زمستانی سخت نیستند. شهردار رفح می گوید: تنها 10 درصد از غذا و آب مورد نیاز به مردم در اردوگاه ها می رسد، جایی که آنها از گرسنگی شدید، اگر نگوییم گرسنگی آشکار، رنج می برند.
آنها عزیزان و خانه های خود را از دست داده اند و به هیچ مراقبت پزشکی دسترسی ندارند. آنها بین دیوارهای بلند، دریا و ارتش قاتل گیر افتاده اند.
تهاجم اسرائیل به رفح، میدان نبرد را به نفع ارتش اشغالگر تغییر نخواهد داد، اما برای فلسطینیان آواره وحشتناک خواهد بود. کشتار فراتر از هر چیزی و هر چیزی است که ما تاکنون در غزه دیده ایم.
با رسیدن تانک های اسرائیل تا 1.5 میلیون نفر کجا خواهند رفت؟ نزدیک ترین منطقه به اصطلاح امن، المواسی است که در حال حاضر بیش از حد شلوغ است. آوارگان آواره در آنجا نیز به دلیل ممانعت اسرائیل از کمک رسانی و بمباران مداوم کاروان های بشردوستانه گرسنگی می کشند.
سپس شمال غزه است که بیشتر در ویرانه است. این غذا در حدی نیست که در برخی مناطق حتی خوراک دام نیز وجود دارد که در حال حاضر وجود دارد مصرف توسط انسان، دیگر قابل دسترسی نیست.
اگر جامعه جهانی در نهایت اراده ای برای متوقف کردن اسرائیل ایجاد نکند، این جنایت هولناک بسیار بدتر از تمام جنایاتی است که قبلاً توسط نیروهای اشغالگر انجام شده است. پیش بینی می شود تنها در رفح بیش از 100,000 فلسطینی کشته یا زخمی شوند.
با این حال، تهاجم به رفح نه پیروزی نظامی و نه راهبردی را برای اسرائیل نوید می دهد، بلکه فقط کشتار است. نتانیاهو به سادگی می خواهد خونخواهی در سراسر کشور اشغالگر را ارضا کند. اگرچه نیروهای مسلح آنها تاکنون 30,000 فلسطینی را کشته و 70,000 نفر را زخمی کرده اند، اسرائیلی ها همچنان خواهان انتقام بیشتر هستند. "من شخصا به ویرانه های غزه افتخار می کنم." گفت: وزیر برابری اجتماعی اسرائیل می جولان در نشست کنست در 21 فوریه.
در آغاز جنگ، اسرائیل مدعی شد که حماس بوده است متمرکز بیشتر در شمال غزه. شمال به درستی ویران شد، اما مقاومت همچنان ادامه داشت. سپس اسرائیل ادعا کرد که مقر مقاومت در زیر بیمارستان شفا است که بمباران، یورش و تخریب شد. سپس مدعی شد که بریج، مغازی و غزه مرکزی جوایز اصلی جنگ بوده اند. سپس خان یونس به عنوان «پایتخت حماس» اعلام شد. و همینطور ادامه داشته و ادامه دارد…
مقاومت شکست نخورده است و "پایتخت حماس" ادعایی به راحتی از شهری به شهر دیگر، حتی از محله ای به محله دیگر، جابجا شده است.
اکنون همان ادعاهای مضحک و ادعاهای بی اساس درباره رفح مطرح می شود، جایی که اکثر مردم غزه با ناامیدی کامل از سوی اسرائیل دستور داده بودند تا اگر می خواستند از این یورش جان سالم به در ببرند.
اسرائیل امیدوار بود که فلسطینیها با عجله صدها هزار نفری غزه را ترک کنند و به صحرای سینا بروند. آنها این کار را نکردند. سپس رهبران اسرائیل، مانند وزیر دارایی راست افراطی بزالل اسموتریچ، سخن گفت "مهاجرت داوطلبانه" به عنوان "راه حل انسان دوستانه درست". با این حال، فلسطینی ها سر جای خود باقی ماندند. اکنون اسرائیلی ها بر سر حمله به رفح توافق کرده اند. این فقط یک مسئله زمان است، در آخرین تلاش برای سازماندهی یک فلسطینی دیگر ناکبا.
اما نکبت دیگری رخ نخواهد داد. فلسطینی ها اجازه نمی دهند این اتفاق بیفتد.
در نهایت، جنون سیاسی نتانیاهو و اسرائیل باید پایان یابد. علاوه بر این، جهان نمی تواند در انفعال بزدلانه خود پافشاری کند. زندگی میلیون ها فلسطینی به فشار جمعی ما برای توقف فوری این نسل کشی وابسته است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا
1 اظهار نظر
امیدوارم حق بارود باشد. که «نکبت دیگری رخ نخواهد داد». اما ای کاش او دلایلی را که اینطور فکر می کند به ما می گفت. او فقط آن را به عنوان یک موضوع اعتقادی بیان می کند. و او به نشانه شومی اشاره نمی کند که مصر در حال ساختن یک محوطه بزرگ در آن سوی مرز با رفح است. اگر به انتخاب بین قتل و گرسنگی، یا فرار برمیگردد، مخصوصاً اگر بچه دارید، میدانم در مورد خودم، به بچههایم نگاه میکنم و فرار میکنم، مهم نیست که چه وابستگی به زمین دارم.