Iturria: The Independent
Normalean, Jaunak ematen du eta Jaunak kentzen du. Baina asteburu honetan zeruko Etxe Zurian, alderantziz funtzionatu zuen. Lord Trumpek Abu Bakr al-Baghdadi-ri bizitza kendu zion eta gero Isisi bizia eman zion bizirik zeuden hiltzaileak Erresuma Batuko eta Europako beste nazioen mugetara bidaliko zituela agindu zigula esanez.
Isis mutilek nola barre egin behar zuten aparteko eskaintza honi. Nola gogor hartu behar izan zuten gure mugetan oraindik haurdun dauden lagunek halako iradokizun baten aurrean. Isisen gurtza gaiztoaren aurka gogor eta urte luzez haserretu gara. Baina Trump gurtzarik gabe zenbatu genuen.
Egia da, Trumpen eromen berezia ez da Isisen bizitza errugabeetan bezain garestia (salbu, noski, palestinarra edo kurdua edo Sisiren 60,000 preso politikoetako bat izan ezean). Eta estatubatuarrek eta errusiarrek biek al-Baghdadi hil zutela aldarrikatu dutela kontuan hartuta, komenigarria litzateke legez hiru egun igarotzen uztea, gizon dohakabea beste bideo batean agertuko balitz. Lau aldiz hil genuen Osama bera lortu baino lehen, gogoratuko duzu.
Baina oraingoan Trumpek eskerrak eman zizkion Errusiari, Siriari eta Iraki – Siria, agian, Assad erregimena izanik? Hala bada, zalantzarik gabe, Damaskoko presidentetzarako jauregian eztabaidatu beharreko zerbait, zeinaren armadak Isisen aurka borrokatzen ari den –beste askoren artean– urte gehiago daramatza amerikar militarrak baino.
Baina Trumpek esan zuen Europako nazioen laguntza "izugarrizko etsipena" izan zela, ez zituztelako beren Isis kideak atzera hartuko eta zera gehitu zuen: "Egia esan nien, ez badituzue hartzen, joango naiz. zure mugan bertan uztea eta ondo pasa zaitezke berriro harrapatzen... Itzuli daitezke, ezin dute oinez gure herrialdera. Ur asko dugu gure herriaren eta haien artean...”.
Tira, hori ez zen arraroa edo arraroa edo, besterik gabe, zoroen asiloaren hizkuntza. Hori izan zen Isis bizirik atera zirenentzat benetako motibazioa.
“Pelikula bat ikustea” bezalakoa bazen, orduan, noski, Trump Hollywoodeko ukitua izan behar genuen.
Eta ziur aski, Trumpek esan zigun Baghdadi "txakur bat bezala hil zen, koldar bat bezala hil zen... negarrez, irrintzika eta garrasika". Tira, agian. Haurrak nola hiltzen diren bezalakoa dirudi horrek. Bere hiru seme-alabak, zehazki. Pixka bat zaila da al-Baghdadi bere ustezko "mutur hilean" tunelean negarrez eta oihuka ikustea bere gerriko suizidaren bila dabilen bitartean (frogatuz, noski, amerikarrak deitzera etorriko zirela beti asmatzen zuela frogatuz). Mundua "orain leku seguruagoa dela" aldarrikatzeari dagokionez, itxaron dezagun. Kultu islamista hauek krisalida buruzagi bat izaten dute hildakoen lekua hartzeko zain. Edo beren erakunde ankerraren bertsio are okerrago bat.
Ohi bezala, beste egun batzuk ere itxaron beharko dugu eraso honetan beste errugabe zenbat hil diren jakiteko. Isiseko kide guztiak zirela iradokitzea Hollywoodeko apur bat ere bada.
Ziur gauza bat, Baghdadi erasoaren jatorrizko istorioa aldatuko dela. Gehiago ikasiko dugu. Israelen parte-hartzea egon al zen? Zenbat laguntza eman zuten errusiarrek? Edo siriarrak? Edo kurduak? Edo agian Isis bera ere, beren lidergo zitalaz nekatuta egongo balira? Edo 19.5 milioi £ nahi zituen tiporen bat...
Baina momentuz, Trumpek halo bat bezala distira egiten du bere jarraitzaile errepublikanoen begietan. Bere armada bada, eta gogoratu, militarrak Trumpi emandako laguntza emanda, ziurrenik is bere armadak - hil dezake munduko terroristarik bilatuena, orduan zer da Amerikako barne etsai demokratikoen inpugnazioaren zentzugabekeria hori guztia? Nola konpara dezakezu Baghdadi hiltzea eta mundua seguruago egitea Ukrainari buruzko mumbo jumbo honekin?
Eta Trumpek ia guztia zuzenean ikusi ahal izan zuen. Obamak Osamaren hilketa ikusi zuen bezala. Beno, errugabeen heriotza zuzenean erreproduzitu dezakezun garai batean, behintzat, gaiztoak lortu dituzte.
ZNetwork irakurleen eskuzabaltasunaren bidez soilik finantzatzen da.
Dohaintzan