Begi marroiak eta azal iluna eta amerikar azentu lodia dituen mutil bat hurbiltzen da nirekin hitz egitera. Irango bat dela uste dut, agian pakistandar bat. Nongoa zara, galdetzen diot? "Austin, Texas", erantzun zuen. Fisk zapuztu zuen berriro. Baina nondik zatoz jatorriz galdetzen diot? "Newarken (New Jersey) jaio nintzen". Fisk-ek eztarria garbitzen du. Nondik dator bere familia jatorriz? Homeland Securityko gizona bezala sentitzen hasi naiz, nire lagun berriari arrazaz profila ematen. "Lahore", erantzuten du lakonikoki eta konpontzen saiatzen naiz. Pakistango hiri eder bakarra, diot, eta irribarre ihartsu egiten dit.
Eta akats bera egiten jarraitzen dut kongresu-aretoan, non amerikar musulmanen urteko konbentziorik handiena –agian horietako 32,000– biltzen den asteburu batean, droga-mendekotasunetik Condi Rice-ren “berri” eta hizpide dituen hitzaldi eta eztabaidetan. Ekialde Hurbile odoltsua, interesik gabeko bankutik Bush administrazioak torturaren erabilerara eta bai, noski, 11eko irailaren 2001ko gizateriaren aurkako nazioarteko krimenen musulmanengan izandako ondorioak.
Jordania zara galdetzen dizut? "Denver, Colorado", erantzun dio emakume gazteak. San Diegon jaioa. Familia, bai, Jordaniakoa. Libanotik, beste bati galdetzen diot? "Buffalo, New York". Egia esan, familia Siriakoa zen.
Pixka bat behar da hegazkinen bahiketen ostean musulman ez diren amerikar askoren jokoan ari naizela konturatzeko. George W Bush presidenteak Salt Lake City-ko American Legioari zuzentzen ari zenean, George W. Bush presidenteak paranoiko moduan sartu eta ordu gutxira nabil munduko etsaien bila. Amerika "XXI. mendeko borroka ideologiko erabakigarrian" borrokatzen ari dela esan berri zuen, eta, ondoren, Bigarren Mundu Gerra aurreko baretzearen argudio zahar erortzen jauzi egin zuen Hitlerren danborra ere jotzeko.
Bitxia bada ere, musulman bihurtutakoak dira, musulman jaiotako amerikarrak baino, Bushekin gogorrenak direnak. «Betiko gerra nahi du», esan zidan bizar marroia baina begi urdin oso distiratsuak zituen gazte batek –bai, Vermontkoa zen–. "Kaka hitz egiten du eta hau entzun behar dugu eta indarkeriarik gabekoa izango garela hitzeman behar dugu edo norbaitek hatza seinalatuko digu". Denak bat datoz Bush-en azken iragarkiaren elementu kaltegarriena Israeli Ehud Olmert bere "terrorismoaren aurkako gerraren" mailan jartzearen opari bat dela, zehazki Israelek uztailean eta abuztuan Libanoko zibilen hilketa bere proiektu maniakoarekin lotuz. adieraziz Irakeko eta Libanoko borrokalariek "mugimendu bakar baten eskema osatzen dutela, mundu osoko erradikalen sare bat, izua erabiltzen duten ideologia totalitarioari oztopatzen diotenak hiltzeko".
Haserrea bilatzen dut milaka musulman horien artean, Seattleko enpresaburuak eta Harvardeko ikasleak eta Miamiko etxekoandreak. Hor dago, badakit, baina nire lagun armeniar batek arratsaldean adierazi duenez, pozik dirudite. Eta egia da. Irribarre gehiago daude mespretxu adierazpenak baino, haurtxo gehiago motxilan eta kotxetan, minaren kartelak baino. Izan ere, ez dago kartelik. Baina susmoa dut egia ezagutzen dudala. Bere kabuz, Estatu Batuetako herri eta hirietako gutxiengo mehe gisa, Amerikako musulmanak –beharbada sei milioi– setiatuta, mesfidati eta are gorrotatuak senti daitezke.
Konbentzio-zentroan, ordea, gehiengo seguruan daude, sunitek gehienetan –Amerikako xiitek, gehienetan izan daitezkeenak, gaur egun ez dute antolakuntza-gaitasun berdina–, ofizialei alaitasunez jaramonik egiten ez dietenak. Illinois estatuko poliziaren eta Chicagoko poliziaren bonba-taldearena. Haiek ikusten ditut, armak aldakan kulunkatzen, stand batetik bestera joaten, tarteka hormetan pilatutako liburu-kutxak ikuskatzen. Nork uste al dute musulmanak bonbardatuko dituela Chicagon?
Salam al-Marati - ezagutzen dudan musulman bakanetako bat da, benetan mundu arabiarrean jaio zena, Bagdadeko Qadamiyeh auzoan - Musulmanen Arazo Publikoen Kontseiluko (MPAC) zuzendaria da. Amerikako musulmanek indarkeriaren aurkako agintariekin lan egiteko, baina musulmanen haserre politikorako beste arrisku batzuk eta beste helburu batzuk ikusten dituztenak: israeldarren aldeko lobby-ak, itxuraz azpimarratzen duten amerikar musulmanen gehiengo zabala baketsuak eta legeak errespetatzen dituztela baina "islamiarren sarea" dela. terrorea” dago nazio osoan.
Daniel Pipes bête noira da, baita Steven Emerson ere, kazetari autonomoa, "American jihad"-ari buruzko artikuluz artikulu idazten dituena The Wall Street Journal bezalako abuztuko egunkarietarako, zeinak, bide batez, gero eta gehiago irakurtzen duen The Jerusalem bezala. Argitalpena. Emerson eta bere lana al-Marati eta bere lankideek Counterproductive Terrorism: How Anti-Islamic Rhetoric Impeding America's Homeland Security izenburuko liburuxka batean banatu dituzte.
"Israel aldeko taldeak ordezkatzen dituztenek Israelgo politikekin kritiko direnak beldurtzen eta baztertzen jarraitzen dute hau terrorismoaren aldekoa dela esanez", dio al-Maratik haserrea eta nekea nahastuta. "Hau Amerikaren kalterako da, terrorismoaren aurkako kalterako".
Maher Hathout, jatorriz Kairoko Qasr el-Aini auzokoa eta MPACeko aholkularia, are haserretuago dago. "Izutzen ez diren amerikar talde hori gara", dio. «Zu campusetara joaten zara, eta ikasle musulmanak dira esanguratsuenak. Galdetzen ari dira –galdetzen ari gara– nola lor dezakegun Ekialde Hurbileko egia dakien estatubatuar arruntak hitz egiteko gogoa izan dezan. Gure lana esatea da: 'Lotsa. Zure lehendakaria kritikatzen duzu. Baina Israeli buruz hitz egiten duzunean, xuxurlatzen duzu». Zer gertatu da ausartaren etxean?».
MPACk - Chicagon Ipar Amerikako Saudi Islamiar Elkartearen babespean ari dena - Terrorismoari aurre egiteko Herri Kanpaina izeneko eskuliburua egin du, Koranetik aipatzen duena ("Gizaki bat hil zuena... izango da. gizateria osoa hil izan balu bezala) eta haren aldekoei gomendatzen die "gure betebeharra dela musulman amerikar gisa gure herrialdea babestea eta bere hobekuntzan laguntzea".
"Baina zer da amerikar-musulman identitatea?" galdetzen du al-Maratik. «Gure balio erlijiosoak eta gure balio amerikarrak ez dira bateraezinak. Ez dago disonantziarik Amerikako printzipio sortzaileen eta balio musulmanen artean. Nortasun hori ez badugu behintzat, harrapatuta geratuko gara. Amerikan ghetto musulmanak sortzen amaituko dugu».
Batzuetan, ordea, gizon-emakume horiek ez didate gogorarazten Israelgo –edo armeniar– lobbyko kide sutsuenek baino: jario, apur bat elokuentea, sutsua – eta galdetzen diot ea egunen batean lortuko ote duten. apur bat aske gertakariekin.
ZNetwork irakurleen eskuzabaltasunaren bidez soilik finantzatzen da.
Dohaintzan