Monbiotek errotik interpretatzen du hipokratiko printzipioa: "Lehenengo, ez egin kalterik".
Monbioten interpretazioaren arabera, mediku batek zin hipokratikoa urratzen du norbaiti injekzioa emanez, zulaketak larruazala kaltetzen duelako. Inork ez du Hipokratikoaren zinak horrela interpretatu. Printzipioak beti esan nahi duela ulertu izan da medikuaren esku-hartze osoa ez dela egin behar pazientearentzat kaltegarria izango dela uste bada. Kasu horretan, hobe da ezer ez egitea.
Hori da egiazkotasunik soilena, beti ulertu izan den bezala, iruzkinik gabe, kontua agerikoa baita. Eta gauza bera gertatzen da Monbiotek gaizki interpretatzen duen esku-hartze militarraren kasuan. Ruandaren kasuan, esku-hartze militarraren espero den emaitza kaltea eragingo balu, onura aringarririk gabe, orduan, noski, ez zen hartu behar, hipokratikoen truismoari jarraiki. Interbentzio militarra onuragarria izango zela itxaropena bazen, orduan โberriz ere hutsalkiโ hipokratikoen truismoa ez da aplikagarria, injekzio bat ematen duen medikuaren kasuan bezala, eta ondorioen sorta osoa kontuan hartu behar da. Monbioten eztabaida erabat erortzen da, hipokratiko printzipioaren interpretazio erradikala zuzentzen denean.
Kontua esplizitua dago Monbiotek aipatzen duen nire esaldi horretan ere: "Oinarrizko printzipio horri atxikitzeko modurik ez bazaizu bururatzen, ez egin ezer". Hori hutsalki egia da: esku-hartzetik kaltea baino ez bada sortuko, orduan ez litzateke bere gain hartu behar, dela medikuaren ekintza bat dela, dela botere handi batek indarkeriara jotzea. Zaila da truismo oinarrizkoago bat pentsatzea.
Beste horrenbeste Monbiotek bere burua mugatzen duen printzipio kontua. Berak aipatzen duen kasuari helduz, Kosovoko 1999ko martxoan, AEBek eta NATOko komandoak aurreratu zuten esku-hartze militarraren eragina Kosovoko ankerkeria maila nabarmen areagotzea izango zela, argi gertatu zen bezala. Hauek egonkorrak eta nahiko baxuak izan ziren denbora luzez Estatu Departamentuaren, OSCEren eta Mendebaldeko beste iturri batzuen arabera, eta gehienbat KLA gerrillari egotzi zizkion britainiar gobernuak (inplizituki) eta esku-hartzearen aldeko bekarik larrienak (nahiko esplizituki). ). Horren kontrako arrazoi indartsurik ez badago behintzat, hipokratikoen truismoak esan nahi du esku-hartzea ez dela egin behar โeta beti dago froga zama astun bat indarkeriara jotzeko deiak, beste egiazkotasun bat, jasan behar duena.
Istorioan gehiago dago, noski, mundu errealean beti gertatzen den bezala: beraz, alternatiba diplomatikoak โNATO eta serbiarraโ zeuden mahai gainean garai hartan. 78 eguneko bonbardaketen ostean, haien arteko akordioa lortu zen, eta bide diplomatikoa bonbardaketarik gabe eta kosovar albaniarren aurkako ankerkeriak bultzatu gabe, NATOk aurreikusten zuen bezala, ondorioei buruz hitz egin gabe bide diplomatikoa jarraitu zitekeen usteari laguntza eman zion. zuzenean zuzendutakoen aurkako bonbardaketarena. Horren ondorioz, bonbardaketaren defendatzaileek jasan behar duten froga-zama are astunagoa da. Bete al daiteke? Beharbada. Hipokratikoen truismoak ez du erantzunik ematen, noski, ezta nik (edo inork) bestelakorik iradoki. Baina hori da, argi eta garbi, Kosovoko bonbardaketen, Ruandan esku hartzearen eta horrelako beste kasu batzuen defendatzaileek egin behar duten erronka. Ezin ditugu saihestu Hipokratikoaren truismoaren interpretazio okerrak beti sortzen diren galdera serioei.
ZNetwork irakurleen eskuzabaltasunaren bidez soilik finantzatzen da.
Dohaintzan