Μπροστά στην τρέχουσα καταστροφή που ξεπερνά τη Νάκμπα του 1948 σε φρικαλεότητα, θηριωδία, φονικότητα, καταστροφή και εκτοπισμό, η «Παλαιστινιακή Αρχή» (PA) ανέλαβε από τη Ραμάλα μια πρωτοβουλία που θεωρείται ότι αντισταθμίζει τα δεινά που έχει ο λαός της Παλαιστίνης ήταν διαρκής, συγκεκριμένα μια ανανεωμένη αίτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για αναγνώριση της Παλαιστινιακής Αρχής της Ραμάλα ως κράτος μέλος του διεθνούς οργανισμού στην ίδια βάση με άλλα κράτη μέλη.
Η κατάσταση της Παλαιστίνης έχει επιδεινωθεί χειρότερα από οτιδήποτε έχει γνωρίσει σε περισσότερα από 75 χρόνια βασάνων και καταπίεσης, από τότε που το Σιωνιστικό κίνημα κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της γης της Παλαιστίνης μεταξύ του ποταμού και της θάλασσας και ολοκλήρωσε την κατοχή του σε ό,τι είχε απομείνει λιγότερο από είκοσι χρόνια μετά. Μπροστά στην τρέχουσα καταστροφή που ξεπερνά τη Νάκμπα του 1948 σε φρικαλεότητα, θηριωδία, φονικότητα, καταστροφή και εκτοπισμό, η «Παλαιστινιακή Αρχή» (PA) ανέλαβε από τη Ραμάλα μια πρωτοβουλία που θεωρείται ότι αντισταθμίζει τα δεινά που έχει ο λαός της Παλαιστίνης ήταν διαρκής, συγκεκριμένα μια ανανεωμένη αίτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για αναγνώριση της Παλαιστινιακής Αρχής της Ραμάλα ως κράτος μέλος του διεθνούς οργανισμού στην ίδια βάση με άλλα κράτη μέλη.
Ευθυμία, λαέ της Παλαιστίνης. Οι τεράστιες δυσκολίες σας δεν ήταν μάταιες. Μάλλον, πρόκειται να δημιουργήσει ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο προς μια «λύση» της υπόθεσης σας, την ίδια «λύση» (εδώ με την έννοια της εκκαθάρισης) για την οποία ο Τζο Μπάιντεν – ο εταίρος της σιωνιστικής κυβέρνησης στον πόλεμο γενοκτονίας στη γη της Παλαιστίνης – υποστήριξε, από τις πρώτες κιόλας μέρες της φρενήρης εκστρατείας που ξεκίνησε πριν από περισσότερους από έξι μήνες, ότι κατέστη επείγουσα προκειμένου να σβήσει το παλαιστινιακό ηφαίστειο που συνέχισε να εκρήγνυται αναπόφευκτα και κατά διαστήματα, αλλά με επιταχυνόμενο ρυθμό Τα τελευταία χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι ο Μπάιντεν, με την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο ως πρόεδρος, αναζήτησε πρωτίστως ένα εύκολο «επίτευγμα» στην πολιτική της Μέσης Ανατολής επιδιώκοντας να πείσει το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας να επιβιβαστεί στο τρένο της «ομαλοποίησης με το Ισραήλ», που ο προκάτοχός του, Ο Ντόναλντ Τραμπ, είχε βάλει σε νέο δρόμο με τις Συμφωνίες του Αβραάμ που επιτεύχθηκε με τη συνενοχή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Ο Μπάιντεν συνειδητοποίησε ότι η προσπάθεια να προωθήσει τη λεγόμενη «λύση των δύο κρατών» θα τον έφερνε σε αντιπαράθεση με τον «αγαπητό του φίλο» Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Επέλεξε να το αποφύγει αυτό για οπορτουνιστικούς λόγους και λόγω του πάθους του για τον Σιωνισμό, στον οποίο κάποτε δήλωσε ανοιχτά την προσωπική του αφοσίωση. Έτσι, οι προσπάθειες της κυβέρνησής του επικεντρώθηκαν στον δρόμο της «ομαλοποίησης», παραμελώντας το μονοπάτι της «λύσης» έως ότου το ηφαίστειο εξερράγη ξανά με την επιχείρηση που ξεκίνησε η Χαμάς και ο επακόλουθος πόλεμος εξόντωσης του Ισραήλ, απαράμιλλης σε τρέλα και ένταση καταστροφής για τουλάχιστον μισό αιώνα. όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι, η «λύση» (εκκαθάριση) επέστρεψε στο τραπέζι και ο πρόεδρος των ΗΠΑ ζήτησε την «αναζωογόνηση» της Παλαιστινιακής Αρχής της Ραμάλα. Η τελευταία ανταποκρίθηκε σύντομα, ερμηνεύοντας το αίτημα όπως της βολεύει, όχι ως αντικατάσταση μέσω δημοκρατικών εκλογών του ηλικιωμένου επικεφαλής της, που δεν έχει καμία νομιμότητα, αλλά ως αντικατάσταση του πρωθυπουργού της με έναν άλλο με λιγότερες πολιτικές φιλοδοξίες, με τρόπο που δεν κορόιδεψε κανέναν.
Έτσι, η Παλαιστινιακή Αρχή τολμήθηκε να απαιτήσει επίσημα να της παραχωρηθεί μια θέση συνηθισμένου μέλους στον ΟΗΕ, αντί της μοναδικής απόφασης που θα μπορούσε να την εξαργυρώσει πριν από την ιστορία, η οποία ήταν να κηρύξει πολιτική ανυπακοή στο Ισραήλ της «εξουσίας» του, η οποία στερείται εξουσία εκτός από την εξυπηρέτηση των στόχων της κατοχής και η οποία παρακολουθεί αβοήθητη όχι μόνο την εκμηδένιση της Γάζας, αλλά και καθώς η ίδια η Δυτική Όχθη είναι μάρτυρας μιας υφέρπουσας γενοκτονίας. Αν δεν μπορούσαν να τερματίσουν τις σχέσεις τους με το Σιωνιστικό κράτος, θα ήταν καλύτερα να ανακοινώσουν τη διάλυση της «εξουσίας» τους αντί να συνεχίσουν να συμμετέχουν στην εκκαθάριση της υπόθεσης του λαού τους. Διότι, αν είναι τώρα πιο κοντά στην απόκτηση της επιθυμητής έδρας από ποτέ, δεν είναι λόγω της διπλωματικής τους ικανότητας, αλλά μόνο επειδή η χορήγηση πλήρους μέλους του «Κράτους της Παλαιστίνης» στον ΟΗΕ έχει γίνει ο φθηνότερος τρόπος για τις δυτικές κυβερνήσεις να προσποιούνται για να αντισταθμίσουν κάπως την άνευ όρων υποστήριξή τους στον συνεχιζόμενο γενοκτονικό πόλεμο, ο οποίος διήρκεσε πάρα πολύ και επιδεινώθηκε σε ασχήμια, μέχρι τον σημερινό πόλεμο της πείνας.
Η ίδια η Βρετανία, μέσω του Υπουργού Εξωτερικών και πρώην Πρωθυπουργού της, ανακοίνωσε την προθυμία της να εξετάσει το ενδεχόμενο αναγνώρισης του «κράτους» της Παλαιστινιακής Αρχής, ενώ άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας ακολουθούμενης από τη Γαλλία, έχουν αρχίσει να προετοιμάζονται για παρόμοια αναγνώριση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ίδια βρετανική κυβέρνηση που εκφράζει τη διαφάνεια της σε αυτήν την αναγνώριση, απορρίπτει την έκκληση επίσημων και ανεπίσημων Βρετανών νομικών εμπειρογνωμόνων να σταματήσει να προμηθεύει όπλα στο κράτος του Ισραήλ, καθώς αυτό συνιστά παραβίαση του διεθνούς δικαίου ως προς τον επιμερισμό της ευθύνης. για πόλεμο που παραβιάζει τους πιο βασικούς κανόνες αυτού του νόμου όσον αφορά τη διεξαγωγή πολέμων. Ως εκ τούτου, έχει καταστεί βέβαιο ότι η προσπάθεια να παραχωρηθεί στην Παλαιστινιακή Αρχή μια τακτική έδρα στον ΟΗΕ δεν θα μπλοκαριστεί από γαλλικό ή βρετανικό βέτο, έτσι ώστε το μόνο εκκρεμές ερώτημα που παραμένει είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ήταν η πρώτη που ζήτησε τη δημιουργία ενός «παλαιστινιακού κράτους», αλλά δεν θέλει να διακόψει πλήρως τη σχέση της με τον Νετανιάχου, ή εν προκειμένω με το μεγαλύτερο μέρος του σιωνιστικού κατεστημένου, το οποίο αντιτίθεται σε μια τέτοια κίνηση. Φοβάται επίσης ότι η στάση της μπορεί να ενισχύσει τη θέση του Νετανιάχου δείχνοντάς τον ως επίμονο υπερασπιστή του σιωνιστικού συμφέροντος μπροστά σε όλες τις πιέσεις, συμπεριλαμβανομένης αυτής του μεγάλου αδερφού και εταίρου στο έγκλημα. Η κυβέρνηση Μπάιντεν μπορεί επομένως να καταφύγει για άλλη μια φορά στην αποχή με κάποιο πρόσχημα, με απόλυτη δειλία.
Όσο για το αποτέλεσμα, θα είναι σαν το βουνό που γέννησε ένα ποντίκι, γιατί η παραχώρηση στην Παλαιστίνη (δηλαδή περίπου το δέκα τοις εκατό της ιστορικής επικράτειάς της) μια συνηθισμένη έδρα στον ΟΗΕ δεν είναι πραγματικά παρά ένα ποντίκι, σε σύγκριση με τον τεράστιο βουνό δοκιμασίας που ο λαός της Παλαιστίνης έχει υπομείνει και αντέχει ακόμα. Τι αξία έχει πράγματι ένα κράτος που βασίζεται σε κατακερματισμένα εδάφη υπό τον πλήρη έλεγχο του Σιωνιστικού κράτους, έτσι ώστε η υποτιθέμενη κυριαρχία του να είναι τέτοιου είδους που θα το έκανε να ζηλεύει τους Μπαντουστάν που δημιουργήθηκαν στο παρελθόν από το καθεστώς του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική;
Η μόνη πρόοδος που θα μπορούσε να επιτευχθεί με μια διεθνή αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης είναι εάν η πρώτη δήλωση αυτού του κράτους μετά την αναγνώρισή του περιελάμβανε την επιμονή στην άμεση παύση της συνεχιζόμενης επίθεσης, μια έκκληση να επιβληθούν αποζημιώσεις στο Σιωνιστικό κράτος για τα εγκλήματα που έχει δεσμευτεί, ένα αίτημα να απελευθερωθούν όλοι οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι και να αποσυρθούν όλες οι σιωνιστικές ένοπλες δυνάμεις και οι έποικοι από όλα τα εδάφη που κατέλαβαν το 1967, συμπεριλαμβανομένης της Αραβικής Ιερουσαλήμ. Αυτό θα πρέπει να συνδυαστεί με μια έκκληση προς τη διεθνή κοινότητα να επιτρέψει την επιστροφή όλων των Παλαιστινίων προσφύγων που επιθυμούν να επιστρέψουν και τη διαμονή τους στους οικισμούς μετά την εκκένωση των Σιωνιστών εποίκων, όπως οι Σιωνιστές πρωτοπόροι εγκαταστάθηκαν στις παλαιστινιακές πόλεις και χωριά που κατέλαβαν μετά το Nakba του 1948 αφού τους άδειασαν από τους αρχικούς κατοίκους τους. Μόνο μια τέτοια θέση θα μπορούσε να κάνει τη διεθνή αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης ορόσημο στον μακροπρόθεσμο αγώνα κατά του Σιωνισμού, αντί να είναι ένα βήμα προς την εκκαθάριση της παλαιστινιακής υπόθεσης.
Μετάφραση από το αραβικό πρωτότυπο που δημοσιεύτηκε στο Al-Quds al-Arabi στις 9 Απριλίου 2024. Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε ή να δημοσιεύσετε σε άλλες γλώσσες, με αναφορά της πηγής.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά