Апошні раз, калі мы чыталі Канстытуцыю ЗША, сур'ёзнае рашэнне прымяніць ваенную сілу супраць іншай краіны было справай Кангрэса, а не «выбарам» для прэзідэнта.
І апошні раз, калі мы чыталі Статут ААН, ён прадугледжваў, што «ўсе члены павінны ўстрымлівацца ў сваіх міжнародных адносінах ад пагрозы сілай або яе прымянення супраць тэрытарыяльнай цэласнасці або палітычнай незалежнасці любой дзяржавы».
Мы былі тут раней. Прэзыдэнт Буш выкарыстаў надуманыя асьцярогі (напрыклад, грыбныя хмары над амэрыканскімі гарадамі) і махлярства (напрыклад, уяўны «жоўты пірог» з уранам), каб падмануць амэрыканскі народ і прымусіць яго напасьці на Ірак. Цяпер мы і іракскі народ плацім цану.
Амерыканскія ваенныя ўгразлі ў тым, што генерал-лейтэнант Уільям Одом, дырэктар Агенцтва нацыянальнай бяспекі пры Рональдзе Рэйгане, называе «найвялікшай стратэгічнай катастрофай у гісторыі Злучаных Штатаў», і большасць амерыканцаў кажа, што ЗША Прыняў няправільнае рашэньне аб выкарыстаньні ваеннай сілы супраць Іраку, магчыма, цяжка паверыць, што адміністрацыя Буша сапраўды разважае пра далейшыя авантуры.
Але рэжымы, якія сутыкнуліся з ваенным збянтэжаным становішчам, сумна вядомыя тым, што пашыраюць тэатр ваенных дзеянняў - сведкі пашырэння Ніксанам вайны ў В'етнаме на Камбоджу. І тыя ж ілюзіі, якія прывялі нас у Ірак - ад уяўных пагроз забароненай зброі да мараў аб вітанні ад радасных натоўпаў - паўтараюцца пра Іран і Сірыю.
Вайна з Сірыяй ужо небяспечна блізкая. Серыя сутыкненняў паміж амерыканскімі і сірыйскімі войскамі прывяла да гібелі сірыйцаў і, па словах цяперашніх і былых афіцыйных асоб ЗША, павялічвае перспектыву таго, што трансгранічныя ваенныя аперацыі могуць стаць новым небяспечным фронтам у вайне ў Іраку. Паводле звестак прэсы, амерыканскія войскі перасеклі мяжу з Сірыяй, часам выпадкова, часам наўмысна. На сустрэчы вышэйшых службовых асоб Буша ў Белым доме 1 кастрычніка разглядаліся «варыянты», у тым ліку «спецыяльныя аперацыі» супраць Сірыі. Прадстаўнікі адміністрацыі Буша ўжо закладваюць аснову для нападаў з такімі апраўданьнямі, якія яны выкарыстоўвалі, каб злавіць ЗША ў Іраку.
Здаецца, адміністрацыя Буша лічыць, што прэзідэнт мае права весці вайну з кім заўгодна, нават не кансультуючыся з Кангрэсам. Сенатар Чафі заўважыў дзяржсакратару Райс: «Згодна з рэзалюцыяй аб вайне ў Іраку, мы абмежавалі любыя ваенныя дзеянні ў Іраку». Потым ён спытаў: «Такім чынам, вы пагадзіцеся, што калі б што-небудзь адбылося на сірыйскай ці іранскай зямлі, вы б вярнуцца ў Кангрэс, каб атрымаць гэты дазвол? Адказ Райс? «Сенатар, я не хачу спрабаваць абмежаваць паўнамоцтвы прэзідэнта на вядзенне вайны. І я думаю, вы цалкам зразумееце, што прэзідэнт захоўвае гэтыя паўнамоцтвы ў вайне з тэрарызмам і ў вайне з Іракам».
Палажэнні Канстытуцыі, якія абмяжоўваюць паўнамоцтвы прэзідэнта весці вайну, мудра распрацаваны, каб абараніць народ нашай краіны ад такой сумніўнай вайны, якую адміністрацыя Буша вяла супраць Ірака - і якую зараз пераважная большасць амерыканцаў лічу, што гэта была памылка. Аналагічным чынам абмежаванні на агрэсіўную вайну ў Статуце ААН абараняюць не толькі краіны, якія могуць падвергнуцца нападу, але і людзей краін, чые лідэры могуць спакусіцца здзейсніць такія напады. Нішто не можа зрабіць больш для нацыянальнай бяспекі Амерыкі сёння, чым узмацненне гэтых абмежаванняў ваеннага авантурызму.
Пакуль мы абмяркоўваем, як выбрацца з нашай багны ў Іраку, Кангрэсу і амэрыканскаму народу трэба даць зразумець адну рэч: напад на Іран, Сырыю ці любую іншую краіну без відавочнага адабрэньня Кангрэсу ЗША і ААН — гэта не «выбар» для прэзідэнта.
Як абвяшчае старая прымаўка, «аднойчы падмані мяне, ганьба табе; падмані мяне двойчы, сорамна!» Кангрэс і амерыканскі народ дазволілі прэзідэнту Бушу ўвесці нас у вайну з Іракам. Ганьба нам, калі мы дазволім яму зрабіць гэта зноў у Сірыі, Іране ці дзе-небудзь яшчэ!
(Правазнавец Брэндан Сміт ([электронная пошта абаронена]) і гісторык Джэрэмі Брэчэр з'яўляюцца рэдактарамі разам з Джыл Катлер У ІМЯ ДЭМАКРАТЫІ: АМЕРЫКАНСКІЯ ВАЕННЫЯ ЗЛАЧЫНСТВЫ Ў ІРАКУ І ЗА МІЖАМІ (Metropolitan/Holt, 2005).)
[Крыніцы: Эн Гіран, “Райс: ЗША ўсё яшчэ могуць быць у Іраку праз 10 гадоў”, Associated Press, 19 кастрычніка 2005 г./ Эван Леман, “Генерал у адстаўцы: уварванне ў Ірак было “стратэгічнай катастрофай”,” Лоўэл Нд, 30 верасня 2005 г. / Princeton Survey Research Associates / Даследчы цэнтр Pew для людзей і прэсы, інтэрв'ю праведзены 6-10 кастрычніка 2005 г. / Джэймс Рызен і Дэвід Э. Сэнгер, «G.I.» і сірыйцы у «Напружаныя сутычкі на іракскай мяжы», New York Times, 15 кастрычніка 2005 г./ CQ Transcriptions, 19 кастрычніка 2005 г.]
>
ZNetwork фінансуецца выключна дзякуючы шчодрасці сваіх чытачоў.
ахвяраваць