UASHINGTON, DC - Dy institucionet financiare më të fuqishme në botë, FMN dhe Banka Botërore, sapo kanë përfunduar takimet e tyre vjetore pranverore këtu. Zyrtarët e tyre u angazhuan për gjëra të tilla si "një partneritet i ri midis vendeve të zhvilluara dhe atyre në zhvillim", "rritje e qëndrueshme dhe reduktim i varfërisë" dhe "procese pjesëmarrëse".
Por vetëm shikoni se çfarë po i bëjnë Argjentinës.
Financieri Xhorxh Soros ishte i pari që publikoi atë që shumë në botën financiare dinin për dështimin e Argjentinës për borxhin e saj. Në ndryshim nga huamarrësit e korporatave, shkruan Soros, “shtetet sovrane nuk ofrojnë asnjë siguri të prekshme; siguria e vetme që ka huadhënësi është dhimbja që do të vuajë huamarrësi nëse dështon. Kjo është arsyeja pse sektori privat ka qenë kaq ashpër kundër çdo mase që do të pakësonte dhimbjen. . .”
Kreditorët ndërkombëtarë të Argjentinës janë të vendosur të marrin kilogramët e tyre të mishit. Në shekullin e 19-të, kjo mund të ishte realizuar përmes diplomacisë me varka me armë. Sot bota është më e qytetëruar: ne kemi Fondin Monetar Ndërkombëtar.
Fondi ka negociuar me qeverinë e Argjentinës që kur presidenti Eduardo Duhalde mori detyrën në janar. Ajo ka kërkuar kushte të ashpra shtrënguese, duke përfshirë shkurtime në shpenzimet publike që arrijnë në rreth 4 për qind të prodhimit të Argjentinës. Për krahasim, imagjinoni shkurtimin e shpenzimeve publike në SHBA me 400 miliardë dollarë në mes të një Depresioni të Madh të sotëm.
Qeveria e Argjentinës i është dorëzuar FMN-së për këtë dhe pothuajse të gjitha kërkesat e tjera të saj. Por Fondi nuk duket se do të marrë po për një përgjigje. Dhe tani presidenti i Bankës Botërore, James D. Wolfensohn, ka treguar se institucioni i tij do të vonojë një hua prej 700 milionë dollarësh për të varfërit dhe të papunët e Argjentinës, në pritje të miratimit të FMN-së.
Roberto Frankel, Drejtor i Bankës së Provincës së Buenos Aires, dyshon se FMN-ja po ndëshkon Argjentinën në mënyrë që të dekurajojë vendet e tjera që të mos paguajnë borxhin e tyre. "Kjo diskutohet hapur në qarqet financiare," tha ai në një konferencë të fundit në Nju Jork. “Sigurisht që argumentohet se kjo është për të mirën e vendeve në zhvillim në tërësi. Me fjalë të tjera, nëse Argjentina dështon dhe nuk ndëshkohet, atëherë kreditimi për vendet në zhvillim do të bjerë.
Fondi njoftoi kohët e fundit se është i gatshëm t'i japë Argjentinës vetëm para të mjaftueshme për të shërbyer borxhin e saj ndaj FMN-së dhe huadhënësve të tjerë shumëpalësh si Banka Botërore. Kjo është më e keqja e të gjitha botëve: Argjentinës do t'i kërkohet të zbatojë kushtet shkatërruese të Fondit, të cilat pothuajse me siguri do të zgjasin depresionin; dhe ata nuk marrin para të reja për dhimbjen e tyre.
Kufizimi kryesor për FMN-në është se Uashingtoni – të cilit i përgjigjet FMN – mund të nervozohet për shkaktimin e një shkrirjeje politike në Argjentinë (shkrirja ekonomike tashmë ka ndodhur). Ekziston rreziku i reagimit në të gjithë Amerikën Latine, ku populizmi po rikthehet pas dy dekadash në të cilat të ardhurat për person mezi janë rritur.
Mizoria e këtij dënimi nuk do të anashkalohet në Amerikën Latine, siç ka qenë në Shtetet e Bashkuara. Presidentët Fernando Henrique Cardoso i Brazilit dhe Alejandro Toledo i Perusë kanë kritikuar publikisht FMN-në për trajtimin e saj ndaj Argjentinës - një thyerje e pazakontë me protokollin për krerët e shteteve fqinje.
Jashtë Uashingtonit zyrtar, shumica e njerëzve mund të shohin padrejtësinë e thellë të mbajtjes së Argjentinës përgjegjëse për politikat e dështuara që ishin projekti i përbashkët i FMN-së dhe qeverisë argjentinase. FMN-ja e ngarkoi Argjentinën me një borxh të madh e të papagueshëm, në mënyrë që të mbështeste një regjim valutor - kursi fiks i këmbimit të një pesos për një dollar - që ishte krejtësisht i pazbatueshëm. Dhe Banka Botërore, nga ana e saj, mbështeti privatizimin e sistemit të sigurimeve shoqërore të Argjentinës në 1994. Deri në vitin e kaluar, të ardhurat e humbura (plus interesat e akumuluara) për shkak të këtij privatizimi të vetëm ishin aq të mëdha sa i gjithë deficiti buxhetor i qeverisë.
“FMN udhëhoqi një sërë gabimesh, nga politika e kursit të këmbimit, politika fiskale, te privatizimet, që kulmuan në katastrofë në Argjentinë,” vëren ekonomisti fitues i çmimit Nobel, Joseph Stiglitz. Por ekonomistët e Fondit nuk mund ta shohin ironinë në ndëshkimin e miliona argjentinasve të varfër dhe punëtorë në mënyrë që të zbatohet disiplina e tregut, ndërkohë që FMN pret të marrë mbrapsht çdo dollar që ka huazuar me interes.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj