Diçka shumë interesante po ndodh në Spanjë. Të dielën e kaluar, mijëra qytetarë dhe emigrantë spanjollë dolën në rrugët e të gjitha qyteteve kryesore të vendit, duke i dërguar mesazhin e qartë klasës së tyre politike dhe ekonomike se nuk janë "mall në duart e bankierëve dhe politikanëve", motoja e Lëvizja 15M (15 maj). Por lëvizja tani e ka tejkaluar datën e saj dhe ajo është ende e gjallë dhe në rritje. Ja një video nga e marta, 17 majth si provë (video pamjet këtu).
Të dielën e kaluar, rreth orës 6:2010 në Madrid, rreth pesëdhjetë mijë njerëz marshuan paqësisht në rrugët e Madridit për të kërkuar ndryshime sociale. Kjo ndodhi në kuadrin e masave shtrënguese (të vendosura nga partia e majtë në XNUMX), zgjedhjeve lokale (të dielën e ardhshme) dhe pakënaqësisë së përgjithshme me mekanizmat tradicionalë të mbrojtjes të përfaqësimit politik, shtetit të së drejtës dhe madje edhe sindikatave të punës, të cilët dështoi. Shtatorin e kaluar Sindikatat dështuan të frenojnë shkurtimet e qeverisë në shpenzimet sociale, privatizimin dhe kufizimin e shërbimeve publike, të perceptuara nga shumica si zbatim tekstual i programeve neoliberale, domethënë: socializimi i kostos dhe privatizimi i fitimeve.
Të shtunën më 14 majth, ndërsa isha në një ngjarje muzikore në natyrë këtu në Madrid, një grua e re m'u afrua dhe më dha një fletushka që i informonte njerëzit për marshimin e planifikuar të nesërmen. Kur Laura – ky është emri i saj – më pyeti pse po i bashkohesha protestës, unë u përgjigja se rrënjët e saj në shoqërinë civile, thirrja për demokraci pjesëmarrëse dhe gjithëpërfshirje e bënë atë shumë tërheqëse për mua. Pak minuta pas bisedës, dhe pasi më shpjegoi se ishte një nga organizatorët, më tha se në fakt prisnin deri në 10,000 mijë njerëz që t'i bashkoheshin protestës, por më pas shtoi se "kjo është një pritshmëri shumë e madhe, nëse ka diçka. mbi atë numër, ju premtoj se do të qaj nga gëzimi”.
Të nesërmen, mbërrita disa minuta më herët për të takuar disa miq. Rreth 50 persona në pikën e tubimit, pranë shatërvanit të Cibeles, që ndodhet më pak se një milje nga Sol, qendra e Madridit, e quajtur gjithashtu "el kilómetro zero". Pritshmëritë e mia në atë moment ishin të ulëta…
25 minuta më vonë, si me magji, do të shihja rrugët të mbushura me njerëz, fytyra të gëzuara, kryesisht të rinj, nën 30 vjeç, por edhe shumë të moshuar, emigrantë, invalidë, çifte, madje edhe familje të tëra me fëmijët e tyre. Një orë pas mbërritjes sime dhe në gjysmë të rrugës së marshimit, u ktheva dhe ajo që pashë ishte një det njerëzish. Duke u ngjitur në një nga gardhet, u përpoqa të shihja fundin e saj, por me sa duket nuk kishte mbetur asnjë hapësirë boshe midis Cibeles dhe Sol. Vlerësimi im në atë pikë ishte se kishte 2-4 herë më shumë njerëz sesa pritshmëritë më të ulëta të Laurës, mjaftueshëm që ajo të mbante premtimin e saj: ajo më detyrohej me lot gëzimi.
Kushdo që ishte aty gjatë protestës do t'ju thoshte se nuk e panë të vinte. Në fakt, si mund ta shpjegojmë këtë lëvizje? Ndoshta një kontekst i vogël është i nevojshëm për ta kuptuar, edhe pse jo gjithmonë gjen përgjigje të qarta për këtë.
Kontekst
Më Shtator 29th Në vitin 2010, mijëra njerëzve iu kërkua nga sindikatat kryesore të punës të bashkoheshin në një protestë në rrugët e Madridit, Barcelonës, Valencias dhe të gjitha qyteteve të tjera të mëdha, në shenjë proteste për masat shtrënguese të shpallura nga qeveria Zapatero. Megjithatë, kjo grevë e përgjithshme, e konsideruar si një dështim nga shumë njerëz, la shumicën e njerëzve të zhgënjyer me politikën tradicionale dhe atmosfera e përgjithshme ishte një zhgënjim, disfatë dhe një ndjenjë në rritje individualizmi, e dukshme në rrugët e Madridit, dhe gjithashtu një mosbesim i përgjithshëm, i përcjellë në sondazhet e opinionit publik lidhur me bankat, grupet sociale dhe klasën politike në të gjithë spektrin, si dhe një këndvështrim pesimist për të ardhmen e tyre.
Pra, me fjalë të tjera, asgjë në atë kohë nuk do ta bënte asnjë vëzhgues të parashikonte atë që do të ndodhte, as madhësia e saj. Pra, pyetja është, çfarë ndodhi në mes? Cilat janë shkaqet kryesore që mund të shpjegojnë këtë fenomen?
Në këtë pikë është ende herët për të pyetur se cilat ishin shkaqet kryesore të lëvizjes 15M. Megjithatë, revoltat në botën arabe – një frymëzim për shumë prej nesh – vijnë në mendje si faktorë legjitimë në nismë. Me sa duket, kjo nuk i cenon parakushtet e nevojshme për një protestë të tillë, por ia vlen të kemi parasysh rëndësinë që mund të ketë frymëzimi në organizim.
Në të vërtetë, vlen të kujtohet se revoltat në botën arabe nuk filluan në Tunis, siç përsëritet shpesh, por më tepër në Saharanë Perëndimore, në tetor 2010. Shtypja e një proteste paqësore nga forcat marokene ndezi protesta në Spanjë, një vend që ende mban një marrëdhënie të ngushtë me një nga ish-kolonitë e tij. Megjithëse nuk mori shumë vëmendje në media në atë kohë (kjo ishte vetëm dy muaj para se të fillonin trazirat në Tunizi), pjesë të shoqërisë civile spanjolle filluan të organizohen rreth kësaj çështjeje, duke rezultuar në disa protesta në mbarë vendin. Që nga ajo ngjarje, është legjitime të supozohet se Spanja kishte gishtat e saj në pulsin e botës arabe. Më pas, më 17 dhjetorth, një shitës i ri ambulant i quajtur Mohamed Bouazizi do t'i vinte flakën vetes…
Një burim tjetër frymëzimi për këtë protestë mund të vijë nga Franca fqinje (edhe vendi im), ku u botua një manifest në dhjetor 2010 nga një ish-diplomat dhe hero i Luftës së Dytë Botërore, i quajtur Stephane Hessel. Ky burrë 93-vjeçar, një autoritet moral si në vendin e tij ashtu edhe jashtë saj, shkroi një ese duke u bërë thirrje njerëzve të ndiejnë dhe të shprehin zemërimin e tyre. Libri i tij i shkurtër "Indignez-vous!" ("Bëhu i indinjuar!"), një best-seller në mbarë botën, veçanërisht këtu në Evropë, u bë thirrja kryesore për shumicën e organizatorëve që dëshirojnë të ndërtojnë vrull dhe të shprehin zemërim konstruktiv ndaj politikave të tyre qeveritare. Këtu në Spanjë, që nga fillimi i protestave, shtypi shpesh i referohet atyre si "los indinjados" ("të indinjuarit").
Iniciativa
Në fillim të këtij viti, disa studentë nga Universiteti i Madridit (Complutense), u takuan për të organizuar shokët e tyre studentë rreth banderolës së "Juventud Sin Futuro" ("Rinia pa të ardhme"). Thirrja në atë moment ishte e kufizuar qartë për studentët dhe të rinjtë. Kjo iniciativë u ndërmor pa marrë sponsorizim nga asnjë parti politike, sindikatë dhe pa asnjë ideologji të deklaruar. Rezultati ishte një protestë që mblodhi rreth 3,000 të rinj në Madrid (nuk ka vlerësim kombëtar në këtë pikë) dhe që arriti të tërheqë vëmendjen e shtypit.
Ky sukses i nderuar do t'i inkurajonte ata që të shkojnë në hapin tjetër duke përfshirë të gjitha pjesët e shoqërisë, nga të gjitha moshat, të gjitha grupet civile dhe duke diskriminuar vetëm partitë dhe sindikatat tradicionale kundër të cilave u organizua protesta në radhë të parë. Edhe ngjyra e zgjedhur për paraqitjen grafike do të duhej të ishte gjithëpërfshirëse dhe ishte e verdhë.
Si ilustrim i këtij shqetësimi për gjithëpërfshirjen, vetëm 2 ditë më parë, 17 majth, partia në pushtet (PSOE, Qendra e Majtë), u përpoq ta përdorte këtë lëvizje në dobi të saj duke e publikuar në faqen e saj të internetit, duke shkaktuar një reagim të menjëhershëm nga të gjithë pjesëmarrësit 15 milion, të cilët i kërkuan partisë në pushtet ta heqë atë, mbi bazën se " ata nuk na përfaqësojnë ne!”. Të nesërmen, manifesti nuk mund të gjendej më www.psoe.es(shih artikullin në 'El Mundo' në spanjisht, këtu).
Manifesti
Pra, çfarë thotë saktësisht ky manifest?
Fjalët e para në manifest përshkruajnë se cilët janë organizatorët. Në frymën e gjithëpërfshirjes, dukej se ishte e rëndësishme për ta që lexuesit të kuptonin se kush po flet: "...ne jemi njerëz të rregullt. Ne jemi si ju: zgjohemi në mëngjes për të shkuar në shkollë, për të shkuar në punë ose për të shkoni gjeni një punë…", "...disa prej nesh janë përparimtarë, të tjerë janë më konservatorë. Disa prej nesh janë fetarë, disa jo. Disa kanë ideologji të përcaktuara qartë, të tjerët mendojnë për veten si apolitikë, por të gjithë jemi të shqetësuar për peizazhi politik, ekonomik dhe social rreth nesh”.
Manifesti vazhdon duke përshkruar prioritetet dhe qëllimet e tij më të përgjithshme. Ai thekson, ndër të tjera: rolin e shtetit që duhet të jetë mbrojtja e qytetarëve të tij, garantimi i të drejtës për të pasur një vend për të jetuar dhe të drejtën për të punuar. Nevoja që politikanët të jenë xhelatët e vullnetit të popullit dhe duke e bërë këtë duke krijuar një demokraci më pjesëmarrëse. Nevoja dhe urgjenca në ndryshimin e modelit ekonomik që krijon stimuj për akumulim mbi çdo gjë tjetër. Gjithashtu, vlen të theksohet se në tekst ka një paragraf të rëndësishëm që i kushtohet përfundimit të korrupsionit. Megjithatë, ajo që është interesante është të shihet se si, kur flasim për të, përkufizimi i tyre për korrupsionin shtrihet në të vërtetë në aktivitetet 'lobuese', të cilat po marrin përmasa të egra si këtu, ashtu edhe në Bruksel, "kryeqytetin" e BE-së.
Propozimet
Më në fund cilat janë propozimet? Do të ishte e vështirë të renditeshin të gjitha propozimet që Democracia Real Ya ka krijuar. Megjithatë, gazeta "20 minutos" - një gazetë komerciale e cila ka versione të shtypura dhe online - sapo ka publikuar një sondazh shumë interesant ku lexuesit mund të shkojnë dhe të votojnë për propozimin e tyre të preferuar të DRY. Prandaj do të përmend 5 masat më të njohura, duke shpresuar se do të frymëzojnë lexuesit e këtij postimi:
1 – Përfundimi i sistemit të imunitetit që u jep letra “pa burg” politikanëve të korruptuar dhe vendosja e një kontrolli më të rreptë të mungesave nga zyrtarët politikë.
2 – Ndalimi i bankave për të investuar në parajsat fiskale dhe ndalimi i ndihmës për bankat si dhe detyrimi i tyre për të kthyer të gjitha paratë e ndihmës që kanë marrë deri tani nga qeveria.
3 – Sigurimi që shërbimet publike plotësojnë nevojat e njerëzve, për shembull duke ulur tarifat universitare, duke krijuar transport publik më të mirë dhe më të lirë, duke i dhënë fund shpenzimeve të pamatura si për qeveritë kombëtare ashtu edhe ato lokale dhe duke i kontrolluar shpenzimet e tyre më fort.
4 – Detyrimi i qeverisë për të kryer referendume për çështje të rëndësishme që prekin jetën e përditshme të qytetarëve, siç është kontrolli i qeverisë mbi internetin nga qeveria dhe çështje të ngjashme.
5 – Reduktimi i orarit të punës, vendosja e pjesëmarrjes së punëtorëve në vendimmarrje, reduktimi i moshës në të cilën punëtorët kanë të drejtë të dalin në pension nga 67 në 65, krijimi i stimujve për korporatat që punësojnë më pak se 10% të punëtorëve të përkohshëm dhe vendosja e ndihmës shtetërore për të papunët në 426 EUR/muaj (608 USD).
Perspektivat
E ardhmja e lëvizjes 15M është e panjohur, por duket, nga këndvështrimi i dikujt që është dëshmitar i fenomenit, se shpresa është kthyer në zemrat dhe mendjet e njerëzve dhe se ky precedent do të ndryshojë historinë politike të Spanjës përgjithmonë. Njerëzit në mbarë Evropën tashmë po flasin për imitimin e 'indinjadove' dhe të tjerë do të thonë se kjo duhet të ndjekë lëvizjen '5 yje' në Itali, rrënjët e së cilës janë të ngjashme me ato të 15M. Megjithatë, vetëm një gjë është e sigurt: njerëzit duan të rimarrin kontrollin mbi jetën e tyre, dhe ata e duan atë sot.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj