ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
DonerenIn weerwil van de consensus dat dit een prioriteit is van de wereldgemeenschap, bestaande uit internationale rivalen als de Verenigde Staten, Europa, Rusland en China en regionale rivalen als Iran, Syrië en Saoedi-Arabië, kijkt Israël, net als Turkije, niet naar de door de VS geleide oorlog tegen IS als regionale prioriteit. Ook de strijd tegen Israël is geen prioriteit van IS.
De Israëlische topprioriteit is het dicteren van de voorwaarden aan Syrië om een vredesverdrag met Israël te ondertekenen voordat het zijn troepen terugtrekt uit de bezette Syrische Golanhoogten, de Palestijnse gebieden en de zuidelijke Libanese landen.
Met dit doel voor ogen is Israël vastbesloten de alliantie tussen Syrië en Iran af te breken, die het belangrijkste obstakel is geweest dat Israël ervan weerhield zijn doelstellingen te verwezenlijken. Het veranderen van het heersende regime in Damascus of Teheran zou een stap voorwaarts zijn. In de richting van dit Israëlische strategische doel kan IS slechts een Israëlische aanwinst zijn.
“Het verslaan van ISIS (de Islamitische Staat in Irak en Syrië zoals IS voorheen werd genoemd) en het verlaten van Iran als een kernmacht op drempelniveau betekent het winnen van de strijd en het verliezen van de oorlog”, zei premier Benjamin Netanyahu afgelopen september tegen de Algemene Vergadering van de VN.
Daarom zou het “geen verrassing moeten zijn dat de regering (Benjamin) Netanyahu nog geen onmiddellijke stappen heeft ondernomen tegen IS”, aldus Amos Harel, die schrijft in Buitenlandse politiek op september 15.
Er komt echter al informatie naar boven dat Israël “stappen zet” in de tegenovergestelde richting, om de IS en andere terroristische groeperingen die in Syrië strijden en machtsstrijd te versterken.
Israëlisch dagelijks Haaretz op 31 oktober vorig jaar citeerde een “senior Northern Command officer” die zei dat de door de VS geleide coalitie “een grote fout maakt in de strijd tegen ISIS … de Verenigde Staten, Canada en Frankrijk staan aan dezelfde kant als Hezbollah, Iran en [Syrische President Bashar al-Assad. Dat slaat nergens op."
Hoe dan ook, op 8 september een Israëlisch dagblad De Jerusalem Post meldde dat Israël “satellietbeelden en andere informatie” aan de coalitie heeft verstrekt. Drie dagen later zei Netanyahu op een conferentie in Herzliya"Israël staat volledig achter de oproep van president [Barack] Obama tot gezamenlijke acties tegen ISIS … Wij spelen onze rol in deze voortdurende inspanning. Sommige dingen zijn bekend; sommige dingen zijn minder bekend.”
De oproep van Obama was het groene licht voor Israël om Syrische en niet-Syrische rebellen te steunen. Syrische officiële verklaringen beweren dat Israël nauw heeft gecoördineerd met de rebellen.
Israëlische verklaringen beweren dat hun steun beperkt blijft tot ‘humanitaire’ steun aan de ‘gematigde’ Syrische oppositie, die de VS al hebben beloofd te zullen trainen en bewapenen in Saoedi-Arabië, Jordanië en Turkije. Een aanzienlijk deel van de 64 miljard dollar die in de begrotingswetgeving die op 19 december door Obama werd ondertekend, is gereserveerd voor conflicten in het buitenland, zal naar deze ‘gematigden’ gaan.
Zowel Israël als de VS maken zich geen zorgen over de vraag of de ‘gematigden’ als zodanig zouden blijven nadat ze bewapend waren met dodelijke wapens, of dat het passend blijft om ze ‘oppositie’ te noemen.
Maar de Israëlische “humanitaire” bewering wordt betwist door het feit dat Israël het enige buurland is dat nog steeds zijn deuren sluit voor Syrische burgervluchtelingen, terwijl het zijn deuren wijd openhoudt voor de gewonde rebellen die worden behandeld in Israëlische ziekenhuizen en mogen terugkeren naar de Syrische staat gevechtsfront na herstel.
IS dicht bij de Israëlische grenzen
Het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken bevestigde op 3 september jongstleden dat de Amerikaanse journalist Steven Sotloff, die door IS was onthoofd, ook een Israëlisch staatsburger was. In een toespraak gericht tot de familie van Sotloff veroordeelde Netanyahu IS als een “tak” van een “giftige boom” en een “tentakel” van een “gewelddadig islamistisch terrorisme.”
Op dezelfde dag verbood de Israëlische minister van Defensie Moshe Ya'alon IS en iedereen die zich ermee associeerde officieel.
Op 10 september belegde Netanyahu een dringende veiligheidsvergadering om zich voor te bereiden op het mogelijke gevaar dat IS dichter bij de Israëlische grens zou oprukken, een vooruitzicht dat werd bevestigd door de laatste strijd om de macht tussen de IS en het al-Nusra-front aan de zuidelijke Syrisch-Libanese grens. grenzen en in het zuiden van Syrië, binnen het artilleriebereik van de Israëlische strijdkrachten.
Op 9 november bracht Ansar Bait al-Maqdis (ABM), die tegen het Egyptische leger opereerde, een audiofragment uit waarin hij trouw beloofde aan de IS om later de eerste IS Wilayah (provincie) op het Egyptische Sinaï-schiereiland, ten zuiden van Israël, uit te roepen. .
Afgelopen 14 november Het Israëlische dagblad citeerde Netanyahu die tijdens een besloten defensiebijeenkomst zei dat IS “momenteel opereert vanuit Libanon … dicht bij de noordgrens van Israël. We moeten dit als een serieuze bedreiging beschouwen.”
Maar “in werkelijkheid, zoals het grootste deel van de Israëlische inlichtingengemeenschap snel heeft opgemerkt, zijn er geen tekenen dat er daadwerkelijk iets dergelijks gebeurt”, aldus Amos Harel, die schrijft in Buitenlandse politiek vijf dagen later.
Moshe Ya'alon vertelde journalisten in september dat “de organisatie ver van Israël opereert” en dus geen onmiddellijke dreiging vormt. De Israëlische vredesactivist Uri Avnery schreef op 14 november: “De huidige en voormalige generaals die het Israëlische beleid vormgeven, kunnen alleen maar glimlachen als dit ‘gevaar’ wordt genoemd.”
Israël “ziet de groep zeker niet als een externe bedreiging” en “Islamitische Staat vormt ook nog geen interne bedreiging voor Israël”, aldus Israëlische journalist en Associate Policy Fellow bij de European Council on Foreign Relations, Dimi Reider, schrijvend in a Reuters blog van afgelopen 21 oktober.
WDat Netanyahu omschreef als een ‘ernstige dreiging’ in het noorden dicteert nog geen Israëlische actie daartegen, omdat ‘we moeten aannemen dat Hezbollah’, die bondgenoten is van Syrië en Iran, ‘zijn zaken niet op orde heeft’, aldus de Israëlische premier.
De aanwezigheid van IS Wilayah aan de zuidgrens met Egypte houdt het land bezig met een intern bloedig antiterreurconflict dat elke concrete Egyptische bijdrage aan de stabilisatie van de Arabische Levant of steun aan de Palestijnen in hun strijd om een einde te maken aan de Israëlische strijd zou verhinderen. bezetting van hun land, laat staan het feit dat deze aanwezigheid Egypte al tegenover Israëls aartsvijand Hamas in de Palestijnse Gazastrook plaatst en een vijandige omgeving creëert die een nauwere Egyptisch-Israëlische veiligheidscoördinatie dicteert.
Daarom zal Israël zich niet “inmengen” omdat “dit interne kwesties zijn van de landen waar het gebeurt.” Israël is ‘informeel … klaar om hulp te verlenen, maar niet op militaire wijze en niet door zich aan te sluiten bij de (door de VS geleide) coalitie’ tegen IS, aldus het plaatsvervangend hoofd van de Israëlische ambassade in Moskou, Olga Slov, zoals geciteerd door Russische media op 14 november.
Jordan is een ander verhaal
De oosterburen van Israël in Jordanië en Syrië lijken echter een ander verhaal.
“Jordanië voelt zich bedreigd door IS. We zullen op de een of andere manier met hen samenwerken”, zei ambassadeur Slov. Jordaanse media melden dat meer dan 2000 Jordaniërs zich al hebben aangesloten bij de splintergroepering van Al-Qaeda, de tak van Al-Qaeda al-Nusra Front of andere rebellen die strijden voor een “islamitische” staat in Syrië. Honderden van hen werden gedood door het Syrisch-Arabische leger.
The Daily Beast op 27 juni jongstleden citeerde Thomas Sanderson, de mededirecteur voor transnationale dreigingen bij het Centrum voor Strategische en Internationale Studies, dat Israël het voortbestaan van Jordanië beschouwt als “een allerhoogste nationale veiligheidsdoelstelling”.
Als Jordanië Israëlische hulp zou vragen bij het beschermen van zijn grenzen, zou Israël “weinig andere keus” hebben dan te helpen Beest citeerde de directeur van de Israëlische Nationale Veiligheidsraad, Yaakov Amidror, zoals gezegd.
Uit voorzorg bouwt Israël nu een 500 kilometer lang ‘veiligheidshek’ aan de grens met Jordanië.
Terwijl Israël bereid is en zich klaarmaakt om zich in Jordanië te ‘bemoeien’, bemoeit het zich nu al diep in Syrië, waar de echte strijd nu nog geen vier jaar woedt tegen terroristen onder leiding van IS.
Een paar weken geleden De Associated Press meldde dat IS en al-Nusra een overeenkomst hadden gesloten om te stoppen met elkaar te bevechten en samen te werken bij de vernietiging van de door de VS getrainde en gesteunde rebellen (het Syrian Revolutionaries Front en de Hazm-beweging) en de Syrische regeringstroepen in Noord-Syrië.
Maar in Zuid-Syrië coördineren al deze en andere terroristische organisaties onderling en hebben wat luitenant-kolonel Peter Lerner, een woordvoerder van de Israëlische bezettingsmacht (IOF), een ‘gentleman’s Agreement’ noemde met Israël over de grens, volgens Colum Lynch. in Buitenlandse politiek in juni 11.
Afgelopen oktober, Al-Qaeda-tak in Syrië, al-Nusra, behoorde tot de rebellengroepen die de enige grensovergang van Quneitra tussen Syrië en de door Israël bezette Golanhoogten inhaalden. Israël heeft zijn bezwaar nog niet aangetoond.
“Veel soennieten in Irak en de Golf beschouwen ISIS als een kogel in hun geweren gericht op het sjiitische extremisme, in hun poging hun verloren positie te herstellen,” Raghida Dergham, columnist en senior diplomatiek correspondent voor het in Londen gevestigde Arabische Al Hayat dagelijks, schreef in de Huffingtonpost op september 19.
Er is een politiek publiek akkoord tussen Israël en de Golf-Arabieren ontstaan op basis van een wederzijds begrip dat de ontmanteling van de alliantie tussen Syrië en Iran als opmaat voor een ‘regimeverandering’ in beide landen de regionale prioriteit is, zonder het eindspel uit het oog te verliezen. is het dicteren van vrede met Israël als de regionale macht onder de hegemonie van de VS. IS is ‘de kogel in hun geweren’. Vanuit hun perspectief is de Amerikaanse oorlog tegen IS irrelevant, althans voorlopig.
* Nicola Nasser is een ervaren Arabische journalist gevestigd in Birzeit, de Westelijke Jordaanoever van de door Israël bezette Palestijnse gebieden ([e-mail beveiligd]).