Bron: Arbeidsnotities
Door de pandemie ben ik duidelijker gaan inzien waarom het werkt als werknemers samenkomen om problemen collectief op te lossen.
Omdat er geen toegang is tot een openbaar gezondheidszorgsysteem en er sprake is van een ongeorganiseerde, onbekwame en nalatige reactie van de regering, zijn individuen er alleen uitgeworpen om de pandemie het hoofd te bieden. Beslissingen over werken – en het riskeren van iemands gezondheid en veiligheid – zijn individueel geworden.
Werknemers thuis zijn geïsoleerd en werknemers op de werkplek zijn bang.
VERSTERKTE EENHEID
Ik heb gezien hoe schoolmedewerkers en ouders verdeeld raakten toen ze de keuze kregen om terug te keren naar gebouwen, op afstand te werken of een mengelmoes van beide te doen.
Schooldistricten hebben ouders en opvoeders ondervraagd en gevraagd wat individuen voor zichzelf wilden. Vakbonden die hun leden eenvoudigweg hun enquêtes lieten invullen, versterkten de boodschap: je staat er alleen voor, doet wat het beste voor je is.
Daarom is het contrast wanneer werknemers samenkomen om te praten op dit moment zo uitgesproken en krachtig.
In Andover, Massachusetts, kregen docenten te horen dat ze les zouden geven met een hybride model (sommige leerlingen op scholen, andere op afstand). Onderwijzers zouden in schoolgebouwen moeten werken, zelfs als hun leerlingen zich elders bevonden.
Dit hield onder meer in dat ze naar de gebouwen moesten komen voordat de school openging voor dagenlange ‘professionele ontwikkeling’ – ook al zou het onderwijs op afstand plaatsvinden.
Verontwaardigd over dit machtsspel van de hoofdinspecteur kwamen de vakbondsleden bijeen op hun grootste algemene vergadering ooit (virtueel), debatteerden en stemden ervoor om op de eerste dag van hun professionele ontwikkeling aan het werk te gaan – maar om buiten de gebouwen werken, op de parkeerterreinen en op grasvelden naast de scholen.
Vakbondsleiders waren bang dat, ook al hadden de leden voor deze actie gestemd, er niet genoeg zou worden doorgevoerd en dat de actie een mislukking zou worden. Daarom riepen ze een nieuwe vergadering bijeen en adviseerden om bij een tweede stemming nee te stemmen.
De leden praatten, debatteerden en stemden nogmaals om hun actie te laten doorgaan. Op die dag kwamen zelfs leden die nee hadden gestemd, opdagen met tuinstoelen en laptops. Ze brachten een generator mee en bestelden port-a-johns.
Er was tijdens die bijeenkomsten iets gebeurd dat de leden transformeerde. Ze ontdekten elkaar als iets méér dan het district of de vakbondsleiding van hen verwachtten – en meer dan ze zelf voorheen wisten.
RADICALE RESPECT
We zeggen vaak dat het één-op-één gesprek de bouwsteen is van organiseren. Praat met leden. Ontdek wat ze belangrijk vinden. Laat ze weten dat ze iets kunnen doen om het probleem op te lossen. Stel de vraag.
Soms kunnen we die één-op-één-gesprekken gewoon als dat behandelen: één persoon die tegen één persoon praat. Maar de sleutel tot vakbondswerk dat individuen en hun werkplekken diepgaand kan transformeren, is dat leden in groten getale samenkomen om samen problemen op te lossen, samen plannen te maken en collectieve actie te ondernemen.
Ik heb het niet over een bijeenkomst die eigenlijk een gedramatiseerde memo is, waar informatie wordt verstrekt en de regels van Robert worden afgedwongen via stemmen voor resoluties waarover nauwelijks wordt gedebatteerd. Ik heb het over werknemers die samenkomen in ruimtes van radicaal respect om zichzelf te leren kennen als degenen die bepalen hoe hun werkdag eruit zal zien.
In dat Bij een soort ontmoeting zien we onze gedeelde interesses, ontdekken we onze gedeelde wijsheid en kweken we moed door gezamenlijke actie.
We schudden ons los van het gevoel dat we worden overwonnen door golven van onvermijdelijke ellende, en we zien hoe we de structuren kunnen veranderen die deze golven creëren.
In Andover kreeg het management de staat zover om de werkdag in de buitenlucht tot een illegale staking te verklaren. Maar dat heeft de organisatie niet tegengehouden.
Deze opvoeders wisten dat ze macht aan het opbouwen waren en waren onverschrokken toen het district deze probeerde te vernietigen. Ze kwamen opnieuw bijeen, namen resoluties aan ter ondersteuning van de beoogde president en vice-president, en planden hun volgende stap.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren