Bron: Inside-bronnen
Economische sancties zijn de afgelopen jaren een van de belangrijkste instrumenten van het Amerikaanse buitenlandse beleid geworden. Er zijn momenteel meer dan twintig landen onderworpen aan verschillende sancties van de Amerikaanse overheid.
Maar als meer Amerikanen wisten hoeveel onschuldige burgers daadwerkelijk sterven als gevolg van deze sancties, zouden de ergste onder hen dan worden toegestaan?
Misschien komen we er in Afghanistan achter. De sancties die momenteel aan het land worden opgelegd, liggen op koers om het komende jaar meer burgers het leven te kosten dan er in twintig jaar oorlog zijn omgekomen. Je kunt het niet meer verbergen.
Projecties voor de hele winter schatten dat 22.8 miljoen mensen te maken zullen krijgen met “hoge niveaus van acute voedselonzekerheid.” Dat is 55 procent van de Afghaanse bevolking, het hoogste ooit gemeten in het land. Naar schatting 1 miljoen kinderen lijden dit jaar aan “ernstige acute ondervoeding”. Kinderen die ondervoed zijn, hebben een grotere kans om aan ziekten te overlijden, zelfs als ze voldoende calorieën en voedingsstoffen binnen kunnen krijgen om te overleven. Volgens het Wereldvoedselprogramma van de VN krijgt nu al 98 procent van de bevolking niet genoeg voedsel.
De grootste en meest destructieve sanctie waarmee Afghanistan momenteel wordt geconfronteerd, is de inbeslagname van meer dan 7 miljard dollar aan bezittingen van het land die bij de Amerikaanse Federal Reserve worden aangehouden. Dat komt overeen met ongeveer de helft van de Afghaanse economie, en ongeveer 18 maanden van de import van het land – waaronder voedsel-, medicijnen- en infrastructuurbehoeften die van vitaal belang zijn voor de volksgezondheid.
Maar het effect van dit verlies aan activa van de Centrale Bank blijkt veel dodelijker te zijn dan het verlies van essentiële importproducten. De in beslag genomen activa zijn in dollars; landen hebben deze internationale reserves in harde valuta nodig om een stabiel financieel systeem en een stabiele economie te behouden. Sinds de bevriezing van de reserves van het land “hebben contante tekorten en het verlies van correspondentbankrelaties de Afghaanse banken lamgelegd”, meldt het Internationale Monetaire Fonds.
Persberichten uit het veld beschrijven de rampzalige menselijke gevolgen van de ontwrichting die ontstaat als deze reserves verloren gaan: wanhopige moeders die medicijnen zoeken voor uitgemergelde kinderen; het stijgende aantal mensen dat zonder inkomen zit; boeren stoppen met het bewerken van hun land.
De Afghaanse munt is sinds augustus met meer dan 25 procent in waarde gedaald, waardoor de prijs van voedsel en andere essentiële zaken buiten het bereik van veel mensen is gekomen in wat toch al het armste land van Azië was. Banken hebben een limiet van $400 opgelegd aan geldopnames, en ook beperkingen waardoor bedrijven hun loon niet kunnen betalen. Dit duwt meer mensen in de werkloosheid en acute honger.
Voorstanders van de sancties, binnen de Amerikaanse regering en elders, hebben geantwoord dat mensen die honger lijden, ondervoed zijn of werkloos zijn als gevolg van de sancties, geholpen kunnen worden met internationale hulp. Het is echter duidelijk dat de logica van het vernietigen van een economie en vervolgens proberen mensen te redden met hulp niet werkt. Hulp zal slechts een klein deel van het inkomensverlies van het land compenseren, dat volgens schattingen van het IMF de komende maanden met een verbazingwekkende, ongekende 30 procent zou kunnen dalen.
En er zijn enorme problemen bij het verlenen van de hulp: het banksysteem is gehinderd, internationale banken en zelfs sommige hulpgroepen aarzelen om de risico's te nemen die gepaard gaan met het overmaken van geld, en er zijn storingen in het transport en andere essentiële diensten als gevolg van de sancties en de daaruit voortvloeiende economische krimp.
Washington en zijn bondgenoten hebben betoogd dat sancties een noodzakelijk antwoord zijn op de mensenrechtenschendingen door de Taliban, waaronder de onderdrukking van vrouwen. Maar het zijn de mensen, vooral de armsten, die de prijs betalen. Hoeveel tien- of honderdduizenden vrouwen en meisjes moeten worden opgeofferd om de Taliban te straffen?
Het is niet waarschijnlijk dat westerse regeringen, geleid door de Verenigde Staten tijdens twintig jaar oorlog, enige concessies zullen krijgen van de Taliban door de Afghaanse economie te vernietigen. Maar een enorme prijs zal worden betaald door miljoenen onschuldige mensen, van wie velen zullen sterven, omdat voedsel, gezondheidszorg, werkgelegenheid en inkomen steeds schaarser worden.
Leden van het Congres beginnen terug te dringen: vier dozijn stuurden in december een brief naar president Joe Biden waarin werd opgemerkt: “De Amerikaanse confiscatie van 9.4 miljard dollar aan Afghaanse valutareserves” stort het land “dieper in een economische en humanitaire crisis.”
Deze collectieve straf is afschuwelijk verkeerd en immoreel. De regering-Biden kan de grootste bijdragende factor met één pennenstreek wegnemen. Ze moeten dit onmiddellijk doen voordat het te laat is.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren