Vanochtend heb ik een formulier gemaild waarmee ik mijn partijregistratie veranderde van 'afwijzen naar staat' naar de Groene Partij. Het is een kleine individuele stap als reactie op een enorm belangrijke collectieve actie: het besluit van de partij op haar nationale conventie om David Cobb voor te dragen als president.
Een meerderheid van de afgevaardigden koos voor een kandidaat die vertrouwde op organisatie vanuit de basis en een respectvol debat. Cobb won de nominatie nadat hij had bewezen dat hij in staat was een inhoudelijke dialoog aan te gaan met activisten van de Groene Partij en andere progressieven. Zonder dat vermogen zou hij waarschijnlijk niet zijn standpunt hebben ingenomen ten gunste van een ‘veilige staten’-benadering van de presidentiële race van dit jaar.
Hoe grondig Cobb en zijn running mate Pat LaMarche een dergelijke strategie zullen implementeren, valt nog te bezien. Hopelijk zal de geschiedenis aantonen dat het Groene Ticket in 2004 de kracht van de partij onder de progressieven in het hele land heeft versterkt, terwijl het een gemeenschappelijke zaak heeft gemaakt met het brede scala aan bewegingen die vastbesloten zijn een overwinning voor de Bush-Cheney-bende op de verkiezingsdag te voorkomen.
In de praktijk zal het beëindigen van het presidentschap van George W. Bush op 2 november voldoende stemmen vereisen voor John Kerry in de meeste van de twintig swing states: Oregon en Washington; Nevada, Arizona, New Mexico en Colorado; Iowa, Illinois, Wisconsin, Minnesota, Michigan, Missouri, Ohio, Pennsylvania en Delaware; New Hampshire en Maine; West-Virginia, Arkansas en Louisiana; en natuurlijk Florida.
(Aangezien ik in Californië woon, waar Kerry twaalf tot vijftien punten voorsprong heeft op Bush, stem ik veilig op Cobb. Maar als ik in een van de twintig zwaar bevochten swing states zou wonen, zou ik op Kerry stemmen. )
Nu de swing states maar al te dichtbij zijn om troost te bieden, moeten activisten benadrukken dat de presidentiële campagne van de Groene Partij dit jaar haar inspanningen moet concentreren op ‘veilige staten’ – waar de race tussen Bush en Kerry niet dichtbij is.
De Groene Partij mag niet tegenover de progressieve bewegingen staan die strijden om een einde te maken aan het presidentschap van Bush. Mensen in deze bewegingen zullen zich, ten goede of ten kwade, nog lang herinneren hoe de Groene Partij zich gedraagt tussen nu en de dag die het lot van het Witte Huis van Bush bezegelt.
Een van de potentiële belangrijkste voordelen van Cobbs nominatie is dat hij oprecht geïnteresseerd lijkt in het horen van – en reageren op – grassrootsactivisten. Dit is een verfrissend en essentieel vertrekpunt voor een presidentskandidaat van de Groene Partij. Het is dus meer dan ooit tijd dat activisten hun stem laten horen.
Als het strategische denken de overhand krijgt, bestaat de mogelijkheid dat de Groene Partij zichzelf in 2004 van onderaf zal versterken en tegelijkertijd tastbare solidariteit zal bieden in de nationale poging om Bush te verslaan. Als de Groene Partij opgewassen blijkt te zijn tegen deze gewichtige taak, zou zij nieuwe mogelijkheden kunnen openen voor de komende jaren en decennia.
____________________
Norman Solomon is co-auteur van 'Target Iraq: What the News Media Didn't Tell You.'
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren