Stel je dit eens voor: twintig militaire voertuigen, waaronder een gepantserde personeelscarrier, omsingelen op klaarlichte dag een kantoor. Tientallen soldaten en politie gaan over tot invallen en plunderingen in het kantoor, waarbij apparatuur wordt vernield, computers worden gestolen en de werknemers in het kantoor worden ontvoerd: drie ongewapende vrouwen, van wie er één inmiddels is vrijgelaten.
Maar het waren het Israëlische leger en de politie die dit deden, tegen het bureau van de International Solidarity Movement (ISM, zie www.palsolidarity.org), dus de kans is groot dat er helemaal geen aandacht aan wordt besteed in de bedrijfsmedia, of als dat wel zo is, het op de een of andere manier zal worden vergoelijkt, waarbij degenen die de misdaden begaan als slachtoffers worden afgeschilderd. Het verhaal zou wel eens ‘verdwenen’ kunnen zijn, samen met zoveel andere dagelijkse vernederingen, invallen en moordpartijen waar de Palestijnen onder lijden.
Vergoelijking en verdwijning zijn in de reguliere media het patroon geweest tegen de wanhopige pogingen van de ISM om zichzelf politiek te verdedigen tegen de steeds moorddadiger wordende aanval van Israël op het land en op onafhankelijke waarnemers en getuigen in de gebieden. Rachel Corrie, de 23-jarige Amerikaanse staatsburger die op 16 maart werd vermoord door een bulldozer toen ze probeerde te voorkomen dat een huis werd gesloopt, was het eerste slachtoffer van de huidige campagne. De media reageerden door de bewering van het Israëlische leger te herhalen dat Israël niet verantwoordelijk was, en dat de ISM onverantwoordelijk was.
Daarop volgde de schietpartij in het gezicht van de Amerikaanse staatsburger Brian Avery op 7 april in Jenin, evenals de schietpartij in Gaza op de Britse staatsburger Tom Hurndall, 21 jaar oud, nu hersendood, wiens ouders onlangs de eer hadden op zichzelf te worden beschoten terwijl ze onderweg waren. om de plaats van de schietpartij van hun kind te bezoeken. ISM-vrijwilligers zijn niet de enige getuigen die de afgelopen weken zijn vermoord. De Britse cameraman James Miller werd dagen geleden vermoord in Gaza, terwijl hij met een witte vlag zwaaide en, samen met anderen, schreeuwde dat hij een journalist was.
In plaats van zich te verontschuldigen voor deze moorddadige aanvallen op journalisten en geweldloze activisten, is Israël er opmerkelijk genoeg in geslaagd deze voor politiek gewin te gebruiken door de ISM geheel te verbieden. Onder verwijzing naar het persbericht van de ISM: “Op 16 april kondigde de stafchef van het leger, luitenant-generaal Moshe Yaalon, aan dat hij het bevel had gegeven om ‘de ISM uit te schakelen’, waarbij hij beweerde dat we ‘de vrijheid van handelen’ van zijn troepen. De Israëlische militaire 'vrijheid van handelen' omvat militaire invasies en belegeringen van Palestijnse burgergebieden en flagrante schendingen van fundamentele rechten en humanitair recht. Het omvat het blijven schieten op onschuldige Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen en het blijven gijzelen van een burgerbevolking door militaire terreur.”
Na de moord op journalist James Miller kwamen Israëlische woordvoerders op dezelfde lijn als het Amerikaanse leger weken geleden na de moord op journalist Tariq Ayoub in Bagdad: dit zijn gevaarlijke zones en mensen mogen daar niet zijn. De reguliere media gingen daarin mee, in plaats van op te treden om hun eigen journalisten te beschermen. De Canadese ‘Globe and Mail’-verslaggever Doug Saunders ging zelfs zo ver dat hij een verhaal volledig verzon over ISM-activisten die zelfmoordterroristen ontmoetten (zie http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=22&ItemID=3573 voor een volledige weerlegging van deze wrede leugen)
Onder dit soort onbestaande media-onderzoek is het geen verrassing dat het Israëlische antwoord op de huidige situatie bestaat uit het gebruik van de moorden die het zelf heeft gepleegd als voorwendsel om niet-gewelddadige activisten uit Gaza te weren. Vanaf 8 mei liet Israël alle vreemdelingen die Gaza binnenkwamen een verklaring ondertekenen waarin stond: 'Ik... verklaar dat ik geen banden heb met de organisatie die bekend staat als ISM (International Solidarity Movement), noch met enige andere organisatie die tot doel heeft IDF-operaties te verstoren. .' Voor een staat die illegaal een gebied bezet, zich bezighoudt met etnische zuivering van zijn bevolking en systematisch getuigen en verslaggevers vermoordt over die etnische zuivering, is een dergelijke verklaring een krachtige verklaring van straffeloosheid.
Het werk van de internationale begeleiding is altijd gebaseerd geweest op de overtuiging dat het doden of vervolgen van buitenlanders een groter schandaal is dan het doden of vervolgen van lokale mensen, waardoor het voor internationals mogelijk wordt gemaakt om hun aanwezigheid te gebruiken om anderen te helpen beschermen. Terwijl het zijn aanval op internationals en journalisten opvoert, beschuldigt Israël de activisten van bluf. Tot nu toe is het verhoopte schandaal uitgebleven. In plaats daarvan hebben de media, die mogelijk hun eigen journalisten hadden gesteund, voor medeplichtigheid gekozen. De staten die hun burgers hadden kunnen steunen door de kwestie van hun moord op diplomatiek niveau met Israël ter sprake te brengen, hebben dat niet gedaan. En zo bloeit de straffeloosheid.
Wat zal er gebeuren in de Bezette Gebieden als alle getuigen zijn vermoord of verdreven? Hoe kan iemand weten of de zaken zijn geëvolueerd van louter controleposten, sloop van huizen, bloedbaden, vernietiging van gewassen, diefstal van land, ontkenning van voedsel, water, medicijnen en moord, naar iets ergers? Hoe kan iemand weten of er sprake is van toenemende moordpartijen, of massale hongersnood, of massale uitzettingen, of massale ontkenning van medische zorg? Wat zal er dan met de Palestijnen gebeuren?
Zullen Noord-Amerikanen en Israëliërs werkelijk geloven dat dit een antiterroristische strategie is? In december 2002, voordat de ISM werd verboden, zei een van de oprichters, Neta Golan, het volgende:
'Ik ben vaak in het vluchtelingenkamp Balata en ik wil geloven dat Israël gelooft dat zijn acties het verzet zullen stoppen, maar ze moeten weten dat ze de situatie zo ondraaglijk maken dat niet-verzet een non-optie is. Tot mei van dit jaar waren er geen zelfmoordterroristen uit Balata. In mei vonden moordaanslagen plaats op twee jonge mannen die Palestijnse strijders waren en leden van het gewapende verzet. Voor de mensen in deze kampen waren deze strijders helden die hun volk verdedigden. Vier dagen na deze moorden kwam er een golf van zeven zelfmoordterroristen uit Balata.
De oudste van deze bommenwerpers was achttien.
De operaties waren slecht georganiseerd. Velen van hen ontploften onderweg en faalden in hun missies. Het waren duidelijk daden uit pure wanhoop. Het Israëlische leger weet dat ze dergelijke aanvallen niet kunnen stoppen. Arafat kan ze zeker niet tegenhouden.
Maar er is één ding dat hen kan tegenhouden. Hoop.
Tijdens de eerste Intifada marcheerden tienduizenden Palestijnen voor een einde aan de bezetting. Er waren enkele bomaanslagen, maar de Palestijnen hielden ze tegen. Toen premier Barak verkiezingen in een sfeer van rust wilde houden, kreeg hij rust door het beleg op te heffen en een paar wegversperringen op te werpen. Dat was alles wat nodig was. Er waren geen bombardementen omdat er hoop was.
Door je bij ons aan te sluiten, kun je helpen de hoop terug te brengen.'
http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=22&ItemID=2730
Het lijkt erop dat Israël en de Verenigde Staten die hoop willen wegnemen, met alle gevolgen van dien.
Kunnen ze slagen? In een uitstekend recent artikel vergeleek Joel Kovel Israël met Zuid-Afrika, waarbij hij de lezers eraan herinnerde dat als de apartheid in Zuid-Afrika verslagen zou kunnen worden, deze ook in Israël verslagen zou kunnen worden:
'Er zijn uiteraard belangrijke verschillen tussen Israël en het apartheidsregime in Zuid-Afrika. Laatstgenoemde was slechts een secundaire (hoewel niet onbelangrijke) klant van de Verenigde Staten, omdat het land geen sterke binnenlandse kiesdistricten in Amerika had, en, belangrijker nog, geen factor was bij het controleren van een zo strategisch gebied als het Midden-Oosten. Omdat Zuid-Afrika een rijke en grotendeels zelfvoorzienende grootmacht is, terwijl Israël als een kaartenhuis zou instorten zonder de steun van zijn beschermheer, zou er een veel grotere rol worden gegeven aan de organisatie binnen de Verenigde Staten in de strijd tegen het zionisme dan in de Verenigde Staten. strijd tegen de apartheid. Tegelijkertijd maakt de diepte van de Amerikaans-Israëlische band het organiseren veel lastiger, ook al geeft de huidige staat van oorlog en de dreigende verdrijving van het Palestijnse volk (etnische zuivering was niet van betekenis voor Zuid-Afrika) dit een onmiddellijke urgentie. '
http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=22&ItemID=3597
Noch de regeringen, noch de media hebben gedaan wat ze konden doen om de etnische zuivering van de Palestijnen te stoppen. Burgers begonnen naar Palestina te reizen om de Palestijnen te vergezellen toen duidelijk werd dat de 'internationale gemeenschap' (in de vorm van regeringen) niet zou helpen. Maar buitenlandse burgers bieden geen extra afschrikmiddel als de dreiging van een politiek schandaal na een gruweldaad een loze dreiging blijft. Tot nu toe is er sprake van veel wreedheden, maar niet genoeg van schandalen.
Op 5 juni 2003 zal er een internationale actiedag voor gerechtigheid in Palestina plaatsvinden. (http://www.peacejusticestudies.org/palestine.php) Het is de kans voor de wereld om de Palestijnen te vertellen dat ze niet alleen zijn. Die hoop zal niet zo terloops worden gedood. De ISM is ook niet van plan om op te stappen en weg te gaan, en kan hulp gebruiken.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren