Bron: berichten van de Edge
Foto door AVN Photo Lab/Shutterstock
Al meer dan vijftig jaar schrijf ik over het buitenlands beleid, vooral dat van Amerika, maar ook dat van andere landen. Ik denk dat ik landen als Turkije, China, India, Rusland en veel leden van de Europese Unie redelijk goed begrijp. Ik betreur het dat ik niet bepaald stevig in mijn schoenen sta in Afrika en Latijns-Amerika.
Gedurende deze tijd heb ik ook behoorlijk wat geleerd over militaire zaken en verschillende wapensystemen, omdat ze enorme hoeveelheden geld kosten die veel beter gebruikt zouden kunnen worden dan het doden en verminken van mensen. Maar ook omdat het moeilijk is om het absurde te weerstaan: de krachtige Amerikaanse F-35 straaljager $ 1.7 biljoen, het duurste wapensysteem in de geschiedenis van de VS, dat 36,000 dollar per uur kost om te vliegen, schiet zelf, en kan onthoofden piloten die proberen te redden. Dan zijn er nog de toiletbrillen van $640, het koffiezetapparaat van $7,622 en het feit dat het Ministerie van Defensie geen rekening kan houden met de uitgaven van $6.5 biljoen.
Ik ben ook redelijk op de hoogte van de belangrijkste kernwapenovereenkomsten en ik weet wat artikel VI van het Non-proliferatieverdrag van 1968 zegt (hierover later meer).
Dit is een afscheidscolumn, dus ik vraag om uw toegeeflijkheid. Nu ik (hopelijk) de kanker heb overwonnen, heb ik besloten meer tijd met mijn kleinkinderen door te brengen en misschien terug te keren naar mijn drie romans (Ik heb er nog minstens één in mijn hoofd). Maar ik wil graag een laatste hoera over wat ik de afgelopen halve eeuw over de wereld en de politiek heb geleerd, dus heb geduld.
Ten eerste zijn oorlogen echt een slecht idee, en niet alleen om de voor de hand liggende reden dat ze enorme ellende en pijn veroorzaken. Ze werken niet, althans niet in de zin dat ze een politiek doel bereiken.
De Verenigde Staten trekken zich eindelijk terug uit Afghanistan en overwegen een vertrek uit Irak. Beide waren rampen van catastrofale aard. Als iemand in het Oval Office of het Pentagon de moeite had genomen om Ruyard Kipling over Afghanistan te lezen (Rekenen op de grens komt voor de geest) en DH Lawrence over Irak (de Algebra van de bezetting de moeite waard is) hadden ze beter geweten.
Maar de illusies van het Empire zijn koppig. De VS denken nog steeds dat ze de wereld kunnen beheersen, terwijl elke ervaring van de afgelopen vijftig jaar of langer suggereert dat dit niet het geval is: Vietnam, Somalië, Libië, Afghanistan en Irak. De laatste oorlog die we ‘wonnen’ was Grenada, waar de concurrentie niet bepaald van wereldklasse was.
Amerikanen zijn niet de enigen die in de illusie verkeren het heden met het verleden te verwarren. De Brits sturen het vliegdekschip HMS Koningin Elizabeth en een torpedobootjager naar de Zuid-Chinese Zee – om wat te doen? De tijd dat Charles ‘Chinese’ Gordon de lokale bevolking met een paar kanonneerboten kon uiteenjagen is al lang voorbij. Wat de Volksrepubliek zal denken van de heimwee van premier Boris Johnson naar Lord Nelson en Trafalgar is voor iedereen een raadsel, maar Beijing zal eerder geamuseerd dan geïntimideerd zijn door een middelgrote platte bovenkant en een blikje.
China is er niet op uit om de wereld te veroveren. Het wil de grootste economie ter wereld zijn en iedereen veel spullen verkopen. Kortom, precies wat Groot-Brittannië in de 19e eeuw wilde en de VS in de 20e eeuw. De Chinezen dringen aan op militaire controle over hun lokale zeeën, op vrijwel dezelfde manier waarop de VS de oost-, west- en zuidkust controleren. Stel je voor hoe Washington zou reageren op Chinese oorlogsschepen die regelmatig oefenen voor de kust van Pearl Harbor, San Diego, Newport News en in de Golf van Mexico.
Zijn de Chinezen hierin hardhandig? Ja, inderdaad, en ze hebben een aantal landen in de regio onnodig van elkaar vervreemd, waaronder Vietnam, de Filippijnen, Brunei, Maleisië en Japan. Het demilitariseren van de Oost- en Zuid-Chinese zeeën zou de spanningen verminderen en de grondgedachte voor de illegale inbeslagname door Peking van kleine eilanden, riffen en zandbanken in het gebied wegnemen. China zal moeten beseffen dat het niet eenzijdig het internationaal recht kan schenden door zijn aanspraken op het grootste deel van de Zuid-Chinese Zee, en de VS zullen moeten accepteren dat de Stille Oceaan niet langer een Amerikaans meer is.
De Russen komen eraan! De Russen komen eraan! Nee, dat is niet zo, en het is tijd om een einde te maken aan de dwaasheden over Russische hordes masseren aan de grens, klaar om Oekraïne of de Baltische staten onder de voet te lopen. Wat die troepen eind vorig voorjaar deden, was reageren op een plan van de NAVO voor een enorme militaire oefening. “Standvastige verdediger.” Rusland probeert niet de Sovjet-Unie opnieuw te creëren. De economie van het land is ongeveer zo groot als die van Italië, en de huidige problemen komen voort uit het uiterst domme besluit om de NAVO naar het oosten te verplaatsen. De Russen zijn terecht gevoelig over hun grenzen.
We kunnen de presidenten Bill Clinton en George W. Bush bedanken voor het ophelderen van dit specifieke aspect van de Koude Oorlog. Beide presidenten breidden de NAVO uit, en Bush trok zich eenzijdig terug uit het Anti-Ballistische Raketverdrag (ABM) en begon antiraketsystemen in te zetten in Polen en Roemenië. De NAVO beweert dat de ABM's op Iran gericht zijn, maar Iran beschikt niet over raketten die Europa kunnen bereiken en beschikt niet over kernwapens. Het zou dwaas zijn als de Russen een andere conclusie zouden trekken dan dat die ABM's zich op de raketten van Moskou richten.
NATO is een zombiealliantie geworden, die van de ene ramp naar de andere wankelt: Afghanistan, vervolgens Libië, en nu oefenen de VS druk uit op de NAVO om China in Azië te confronteren (onwaarschijnlijk – Europeanen beschouwen China als een markt van onschatbare waarde en niet als een bedreiging).
De NAVO moet de weg van het Warschaupact volgen, en de VS moeten zich weer aansluiten bij het anti-ballistische raketverdrag. Het verwijderen van de ABM-raketten zou op zijn beurt kunnen leiden tot het herstel van de ABM-raketten Intermediaire nucleaire strijdkrachtenovereenkomst, een uiterst belangrijk verdrag waaruit ook de VS zich eenzijdig hebben teruggetrokken.
Israël moet wat Ierse geschiedenis bestuderen. In 1609 werd de inheemse bevolking van wat later Noord-Ierland werd, met geweld overgebracht naar Connaught in het westen van het eiland, en vervangen door 20,000 protestantse huurders. Uit de komende volkstelling zal vrijwel zeker blijken dat de katholieken nu de meerderheid vormen in Noord-Ierland.
Het moraal? Muren, hekken en apartheidsbeleid zullen de Palestijnen niet doen verdwijnen of doen vergeten dat een groot deel van hun land is gestolen.
Op de korte termijn kunnen de rechtse kolonisten hun zin krijgen, net zoals de protestantse kolonisten meer dan 400 jaar geleden deden. Maar de geschiedenis is lang en het is niet waarschijnlijker dat de Palestijnen zullen verdwijnen dan de inheemse Ieren. Het zou een hoop bloedvergieten en gemeenschappelijke haat besparen als de Israëliërs de kolonisten op de Westelijke Jordaanoever en de Golan zouden verwijderen, Jeruzalem zouden delen en de Palestijnen hun eigen levensvatbare staat zouden laten hebben. Alternatief? Een democratie met één staat, één persoon en één stem.
De VS moeten ook een einde maken aan de ‘speciale status’ van Israël. Waarom zijn we niet zo verontwaardigd over de apartheid in Israël als over de apartheid in Zuid-Afrika? Waarom negeren we het feit dat Israël dat heeft gedaan? atoomwapens? Als Amerikanen andere landen de les lezen over het in stand houden van een ‘op regels gebaseerde’ wereld, kun je het hen dan kwalijk nemen als ze met hun ogen rollen? Waarom is het “illegaal” voor Iran om kernwapens te verwerven als Tel Aviv een vergunning krijgt?
De regering-Biden gebruikt graag de term ‘existentieel’ als het gaat om klimaatverandering, en de term is niet overdreven. Onze soort staat op een kruispunt en de tijd voor actie is verontrustend kort. In 2050 zullen ongeveer 600 miljoen Indiërs onvoldoende toegang hebben tot water. Verdwijnende gletsjers zuigen systematisch de watervoorraden van de Himalaya, de Hindu Kush, de Andes en de Rockies leeg. Hoewel een groot deel van de wereld met watertekorten te maken zal krijgen, zullen sommigen het tegenovergestelde ervaren, zoals Duitsers en Chinezen onlangs ontdekten. Water is een wereldwijde crisis en er zijn weinig blauwdrukken over hoe hiermee om te gaan, hoewel het waterverdrag in de Indusvallei uit 1960 tussen India en Pakistan als voorbeeld zou kunnen dienen.
Het is eenvoudigweg onmogelijk dat de wereld de klimaatverandering kan aanpakken en toch – volgens het Stockholm International Peace Institute – bijna 2 biljoen dollar per jaar aan klimaatverandering kan blijven uitgeven. wapens. Evenmin kunnen de VS het zich veroorloven hun imperium te steunen basen, wereldwijd ongeveer 800, hetzelfde aantal als Groot-Brittannië in 1885 had.
De klimaatverandering is echter niet de enige “existentiële” bedreiging voor onze soort. Op de een of andere manier zijn kernwapens als mondiale dreiging van de radar verdwenen, maar momenteel zijn er grote nucleaire wapens wapenwedlopen waarbij China, India, Pakistan, Noord-Korea, Rusland en de NAVO betrokken zijn. De VS geven ruim 1 biljoen dollar uit modernisering van zijn nucleaire triade van vliegtuigen, schepen en raketten.
Sancties zijn, zoals journalist Patrick Cockburn betoogt, oorlogsmisdaden, en geen enkel land ter wereld past deze zo wijdverbreid en met zoveel kracht toe als de VS. Onze sancties hebben Noord-Korea, Irak, Iran, Venezuela en Syrië verarmd en Cuba onnodige pijn toegebracht. Ze verhogen de spanningen met Rusland en China. En waarom passen we ze toe? Omdat landen dingen doen die we niet leuk vinden, of aandringen op economische en politieke systemen waar we het niet mee eens zijn. Washington kan dit doen omdat we de feitelijke wereldmunt, de dollar, beheersen, en landen die ons dwars zitten kunnen hun vermogen verliezen om zich met internationaal bankieren bezig te houden. De Franse bank BNP Paribas werd gedwongen 9 miljard dollar aan boetes te betalen wegens het omzeilen van de sancties tegen Iran.
En sancties hebben vrijwel altijd gefaald.
Over zelfbeschikking:
Beste Spaanse regering: Laat de Catalanen in vrede stemmen en de uitslag accepteren als ze besluiten hun eigen weg te willen gaan. Idem voor de Schotten, de bevolking van Kasjmir en, ergens in de toekomst, de Noord-Ieren. Je kunt mensen niet dwingen deel uit te maken van je land als ze dat niet willen, en ze proberen te dwingen is als een varken leren fluiten: dat is niet mogelijk en irriteert het varken.
Vluchtelingen: de VS en de NAVO kunnen landen als Afghanistan, Syrië en Libië niet destabiliseren en vervolgens de macht overnemen ophaalbrug wanneer mensen de chaos ontvluchten die deze oorlogen hebben veroorzaakt. De koloniale landen die de ontwikkeling van landen in Afrika en Latijns-Amerika hebben uitgebuit en vertraagd, kunnen hun handen niet wassen van de problemen van het postkolonialisme. En de industriële landen die het klimaat hebben gedestabiliseerd, kunnen hun verantwoordelijkheid voor tientallen miljoenen vluchtelingen uit de opwarming van de aarde niet ontlopen. Hoe dan ook hebben de VS, Europa en Japan deze immigranten nodig, omdat de lage geboortecijfers in de ontwikkelde landen betekenen dat ze afstevenen op ernstige demografische problemen.
Hypocrisie: De wereld veroordeelt terecht de moord op politieke tegenstanders door Rusland en Saoedi-Arabië, maar zou net zo verontwaardigd moeten zijn als de Israëli’s systematisch Iraanse wetenschappers vermoorden, of als de VS Iraanse leiders uitschakelen met een drone-aanval. Je hebt niet het recht om iemand te vermoorden alleen maar omdat je het niet leuk vindt waar hij of zij voor staat. Hoe denk je dat de Amerikanen zouden reageren als Iran de Amerikaanse generaal Mark Milley, het hoofd van de Amerikaanse Joint Chiefs of Staff, zou vermoorden?
De wereld heeft dringend een internationale nodig gezondheidsverdrag om toekomstige pandemieën het hoofd te kunnen bieden en moet garanderen dat ook de armste landen ter wereld hierbij betrokken worden. Dit is geen altruïsme. Als landen hun inwoners geen gezondheidszorg kunnen bieden, zou dat een verantwoordelijkheid van de internationale gemeenschap moeten zijn, omdat onbehandelde populaties aanleiding geven tot mutaties zoals de Delta-variant. Vraag niet voor wie de klokken luiden. Het kost ons allemaal.
Amerikaans uitzonderlijkheid is een albatros om onze nek, die ons ervan weerhoudt te zien dat andere landen en andere systemen de dingen misschien beter doen dan wij. Geen enkel ander land accepteert dat Amerikanen superieur zijn, vooral niet na vier jaar Donald Trump, het pandemische debacle en de opstand van 6 januari in Washington. Wie zou het niveau van economische ongelijkheid in dit land, of onze gevangenispopulatie, het hoogste ter wereld, willen? Is de 44e plaats op de World Press Freedom Index, of de 18e plaats op de Social Progress Index iets dat we moeten nemen trots op? Waar we trots op kunnen zijn, is onze diversiteit. Daarin ligt het werkelijke potentieel van het land.
Eindelijk Artikel VI van het Nucleaire Non-proliferatieverdrag: “Elk van de partijen bij het Verdrag verbindt zich ertoe te goeder trouw de onderhandelingen voort te zetten over effectieve maatregelen met betrekking tot het spoedig beëindigen van de nucleaire wapenwedloop en tot nucleaire ontwapening en over een Verdrag inzake algemene en volledige ontwapening onder strikte en effectieve internationale controle.” Amen.
Luchtfietserij? Het verlanglijstje van een oude man? Het enige dat ik de afgelopen vijftig jaar heb geleerd, is dat dingen gebeuren als genoeg mensen besluiten dat ze dat moeten doen. Om de nogal onhandige zin uit Pete Seegers One Man's Hands, veel gezongen tijdens de vredesbeweging van de jaren zestig, te citeren: 'Als twee en twee en vijftig een miljoen opleveren, zullen we zien dat die dag wel komt.'
En dat zijn alle mensen (voor nu).
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren