Bron: Globetrotter
Ottawa, Canada. 31 juli 2021. Honderden verzamelden zich tijdens de mars voor waarheid en gerechtigheid voor de Canadese inheemse bevolking en eisten een speciale commissie om Indiase residentiële scholen te onderzoeken.
Door kronkelende images/Shutterstock.com
Canada ontwikkelt een nieuw imago: een van brandende kerken, omvallende standbeelden en massagraven. Er zijn nog duizenden ongemarkeerde graven, duizenden inheemse kinderen gedood op residentiële scholen, die nog moeten worden opgegraven. Dat valt niet te ontkennen is Canada, en het moet veranderen. Maar kan Canada zichzelf ten goede transformeren? Als de onthulling van de massamoord op inheemse kinderen moet leiden tot daadwerkelijk onderzoek van de ziel en enige betekenisvolle verandering, is de eerste opdracht dat Canada zijn frontale oorlog tegen First Nations stopt. Een groot deel van die oorlog vindt plaats via het rechtssysteem.
Canadese politici hebben hetzelfde gezegd en hebben een motie in juni waarin de regering wordt opgeroepen te stoppen met het bestrijden van overlevenden van residentiële scholen in de rechtszaal. A al lang bestaande vraag, het is herhaald door inheemse voorstanders die dat wel hebben gedaan sprak zijn verbazing uit in het licht van deze gruwelijke onthullingen dat de Canadese regering niettemin zou blijven strijden tegen inheemse overlevenden van systematisch kindermisbruik door de staat.
Om een idee te krijgen van de reikwijdte van Canada's juridische oorlog tegen First Nations, heb ik gekeken naar a Canadese juridische database met daarin beslissingen (jurisprudentie) met betrekking tot First Nations. Ik heb ook gekeken naar de luisterlijsten van het Federale Hof van Canada voor lopende zaken. Mijn oorspronkelijke doel was om vast te stellen waar Canada zaken gemakkelijk kon schikken of stopzetten, en zo een harmonieuze oplossing voor deze conflicten tot stand kon brengen. Twee dingen verrasten mij.
De eerste was het volume en de diversiteit van de rechtszaken waar Canada tegen vecht. Canada vecht overal tegen First Nations, over een verbazingwekkend breed scala aan kwesties.
Het tweede punt: Canada verliest.
De aanval op inheemse kinderen en vrouwen
In zijn essay uit 1984 “'Pionieren' in het nucleaire tijdperk”, betoogde politiek theoreticus Eqbal Ahmad dat de “vier fundamentele elementen…zonder welke een inheemse gemeenschap niet kan overleven” “land, water, leiders en cultuur” waren. Canada vecht tegen de inheemse bevolking over land, water, visrechten, mijnbouwprojecten, bewegingsvrijheid en meer. De aanval op inheemse naties is ook een oorlog tegen inheemse kinderen en vrouwen.
In het spraakmakende geval van First Nations Child & Family Caring Society of Canada et al. v. Procureur-generaal van Canada, gedetailleerd uiteengezet van Cindy Blackstock, “de First Nations Child and Family Caring Society of Canada en de Assembly of First Nations hebben in 2007 een klacht ingediend op grond van de Canadian Human Rights Act, waarbij zij” in XNUMX “dat de regering van Canada er al lang een patroon van kent om minder overheidsfinanciering te verstrekken voor kinderwelzijnsdiensten aan First Nations-kinderen in reserves dan aan niet-Aboriginal-kinderen.” Het Canadese Mensenrechtentribunaal (CHRT) gevonden in het voordeel van de First Nations-klagers in 2016.
Merk op dat dit niet over de geschiedenis van residentiële scholen gaat. Het gaat over discriminatie van inheemse kinderen in de heden. ‘Het probleem zou zelfs erger kunnen worden’ schrijft Blackstock, vergeleken met “het hoogtepunt van de activiteiten van residentiële scholen.” Als bewijs heeft zij verwijst naar een 2005 studie van de drie provincies die een grote kloof vertonen tussen het percentage First Nations-kinderen in de kinderwelzijnszorg (10.23 procent) vergeleken met een veel lager percentage voor niet-First Nations-kinderen (0.67 procent). In 2006, na het herhaalde onvermogen van de Canadese regering om actie te ondernemen tegen de ongelijkheid die in dit rapport wordt beschreven (dat ook alomvattende voorgestelde hervormingen die zowel morele als economische aantrekkingskracht had), Blackstock schrijft, ‘waren de Caring Society en de Assembly of First Nations het erover eens dat juridische stappen nodig waren.’ De CHRT was heel duidelijk in zijn standpunt 2019 beslissing dat de federale overheid elk slachtoffer het maximale bedrag moet vergoeden, waarbij de slachtoffers als volgt werden aangesproken:
“Geen enkele compensatie kan ooit herstellen wat je hebt verloren, de littekens die op je ziel zijn achtergelaten of het lijden dat je hebt doorgemaakt als gevolg van racisme, koloniale praktijken en discriminatie.”
In mei 2021, Canada, dat heeft miljoenen dollars uitgegeven deze zaak bestrijden, probeerde de uitspraak van de CHRT ongedaan te maken.
De Canadese oorlog tegen inheemse kinderen is ook een oorlog tegen inheemse vrouwen. De sterilisatie van inheemse vrouwen, te beginnen met het Canadese eugeneticaprogramma rond 1900, is weer een genocidedaad, zoals geleerde Karen Stote heeft betoogd. Inheemse vrouwen die zonder hun toestemming de eileiders hebben afgebonden als onderdeel van dit eugeneticaprogramma een class action-rechtszaak tegen de provincies Alberta en British Columbia, die beide seksuele sterilisatiewetten in hun provinciale wetten hadden opgenomen vanaf de jaren twintig in Alberta en de jaren dertig in British Columbia tot begin jaren zeventig, en Saskatchewan, waar wetgeving inzake seksuele sterilisatie werd voorgesteld, maar mislukt met één stem in 1930. Een commissie van de Senaat ontdekte een geval van gedwongen sterilisatie van een inheemse vrouw zo recent als 2019.
De juridisch-financiële oorlog tegen First Nations-organisaties
Zoals Bob Joseph schetst in zijn boek uit 2018 21 dingen die u misschien niet weet over de Indiase wetgaf Canada zichzelf voor het eerst het recht om over de status van India te beslissen in de Gradual Civilization Act van 1857, die een proces creëerde waarmee inheemse volkeren hun Indiase status konden opgeven en zo ‘stemrecht’ konden krijgen – wat ze zouden moeten doen als ze dat wilden. hoger onderwijs volgen of professional worden. Het apartheidssysteem werd bijgewerkt door de Indian Act van 1876, waaruit veel kwaad voortkwam, waaronder zowel de residentiële scholen als de bewering van Canadese controle over de manier waarop First Nations zichzelf regeren. In 1927, toen inheemse veteranen uit de Eerste Wereldoorlog ontmoetingen met elkaar begonnen te houden om hun situatie te bespreken, nam Canada wetten aan die de inheemse bevolking verboden politieke organisaties te organiseren en geld in te zamelen om juridisch advies in te huren (en onder meer biljart te spelen). De Indian Act – die vandaag de dag nog steeds van kracht is met wijzigingen, ondanks meerdere pogingen om deze in te trekken – verbood traditionele bestuursstructuren en gaf Canada de macht om in te grijpen om inheemse bestuursautoriteiten naar believen te verwijderen en te installeren – wat Canada voortdurend deed, van Six Nations in 1924 tot Barriere Lake in 1995. Als gevolg hiervan zijn veel First Nations op elk willekeurig moment nog steeds verwikkeld in rechtszaken over de controle over hun eigen regeringen.
Canada controleert de hulpbronnen die beschikbaar zijn voor First Nations, inclusief drinkwater. In een andere nationale verlegenheidCanada is erin geslaagd drinkwater te leveren naar diamantmijnen, maar niet naar First Nations. Ook deze strijd is voor de rechter gekomen, met een class action-rechtszaak van Tataskweyak Cree Nation, Curve Lake First Nation en Neskantaga First Nation veeleisende dat Canada niet alleen zijn naties compenseert, maar ook met hen samenwerkt de noodzakelijke watersystemen bouwen.
Canada voert vernederende sollicitatieprocedures uit waarmee inheemse volkeren dit kunnen proberen hun mensenrecht op huisvesting uitoefenen. In combinatie met de huizencrisis op het gebied van de reserves hebben deze aanvraagprocedures oplichters aangetrokken, zoals adviseur Jerry Paulin aangeklaagd Cat Lake First Nation voor $ 1.2 miljoen, waarbij hij beweerde dat zijn inspanningen de reden waren dat de First Nation federale fondsen ontving voor dringende woningreparaties.
Canada gebruikt de dreiging van intrekking van deze fondsen om strenge financiële ‘transparantie’-voorwaarden op te leggen aan First Nations – het onderwerp van juridische strijd, waarin Cold Lake First Nations heeft betoogd dat de bepalingen inzake financiële transparantie hun rechten schenden. Canada heeft aanspraken op financiële transparantie gebruikt om de financiën van de First Nations onder beheer van derden te plaatsen, waarbij de fondsen op een niet erg transparante manier werden achtergehouden en misbruikt, zoals de Algonquins van Barriere Lake aangeklaagd in een andere rechtszaak. Het vasthouden aan transparantie is verbazingwekkend voor een land dat enorme aantallen inheemse kinderen in ongemarkeerde graven heeft begraven.
Of ze nu winnen of verliezen, de rechtszaken zelf brengen hoge kosten met zich mee voor de First Nations, waarvan de financiën voor het grootste deel door Canada worden gecontroleerd. Het resultaat zijn situaties zoals die waarin de Beaver Lake Cree klaagt Canada aan voor de kosten omdat ze geen geld meer hadden om Canada aan te klagen voor hun land. Als First Nations in de rechtszaal winnen, probeert Canada hen failliet te laten gaan voordat ze daar aankomen.
Land en hulpbronnen vormen de kern van de strijd
De kernkwestie tussen Canada en First Nations is land. De meeste veldslagen gaan over het land waarop de staat Canada ligt, dat allemaal is gestolen en waarvan een groot deel is opgelicht via juridische processen die de controle niet konden doorstaan en die nu aan het uiteenvallen zijn. “[I]n simple area,” schreef wijlen inheemse leider Arthur Manuel in het boek uit 2017 Het Verzoeningsmanifestwas dit “de grootste landdiefstal in de geschiedenis van de mensheid”, waardoor de inheemse bevolking niet meer 100 procent van de landmassa in handen had, maar 0.2 procent. Een van de economisch belangrijkste stukken land is het Haldimand-traktaat in het zuiden van Ontario, dat miljarden dollars aan inkomsten genereert die van rechtswege toebehoren aan de Six Nations, omdat Phil Monture heeft dit uitgebreid gedocumenteerd. Six Nations dienden steeds gedetailleerdere landclaims in, totdat Canada ze eenvoudigweg niet meer accepteerde. Maar in juli was hun aanhoudende weerstand leidde tot de annulering van een geplande voorstedelijke ontwikkeling (lees: nederzetting) op Six Nations-land.
Veel van de veldslagen in de First Nations zijn defensief. Namgis, Ahousaht, Dzawada'enuxw en Gwa'sala-'Nakwaxda'xw First Nations hebben geprobeerd hun wilde visserij te verdedigen tegen aantasting en vervuiling door viskwekerijen van kolonisten. West-Moberly, Long Plain, Peguis, Roseau River Anishinabe, Aroland, Ginoogaming, Squamish, Coldwater, Tsleil-Waututh, Aitchelitz, Skowkale en Shxwha:y Village First Nations dammen en pijpleidingen uitgedaagd. Canada heeft een geschiedenis van “groot geld storten”in deze rechtszaken voor een bedrag van tientallen miljoenen – klein geld vergeleken met het eigen geld tientallen miljarden die financieel niet levensvatbare pijpleidingen subsidiëren en overnemen die door inheemse landen loopt, inclusief die van de wet'suwet'en, wiens verzet in 2020 leidde tot massaprotesten in heel Canada. De plicht om First Nations over dergelijke projecten te raadplegen is op zichzelf het resultaat van een juridische strijd, gewonnen in het besluit van 2004 in Haida Nation tegen British Columbia.
First Nations die werden opgelicht of uit hun land (of water, zoals bij Iskatewizaagegan nr. 39 Onafhankelijke First Nation-zaak tegen Winnipeg en Ontario voor het illegaal afnemen van hun water uit Shoal Lake voor gebruik door de stad Winnipeg vanaf 1913) vechten voor hun land terug, voor compensatie, of beide. Het Specifieke Claims Tribunaal heeft 132 lopende gevallen. In Saskatchewan in mei, het tribunaal Bekroond Mosquito Grizzly Bear's Head Lean Man First Nation $ 141 miljoen en de erkenning dat ze hun land nooit hebben opgegeven, zoals Canada in 1905 had beweerd. Juni, Heiltsuk Eerste Natie een deel van hun land terugwonnen.
First Nations ook vechten voor hun visrechten in rechtbanken en op het water, terwijl kolonistenvissers Mi'kmaw-vissers aan de oostkust van Canada fysiek hebben aangevallen en geprobeerd te intimideren. In juni, aan de westkust, na de Het hof van beroep van British Columbia heeft Canada veroordeeldheeft de federale regering aangekondigd niet in beroep te gaan, het laten vallen van een proces van 15 jaar die de visserijquota van Nuu-chah-nulth First Nations beperkten.
Dekolonisatie zou wel eens onvermijdelijk kunnen zijn
Waarom blijft Canada vechten (en verliezen), ook al brokkelt zijn legitimiteit als staat gebouwd op diefstal en genocide af? Het zijn niet alleen de gewoonten van eeuwen. Het is ook de afwezigheid van enig ander project dan de verplaatsing van de First Nations en de plundering van het land. Canada zou de eerste stap kunnen zetten om een einde te maken aan dit alles door een eenzijdig staakt-het-vuren af te kondigen in de juridische oorlog. Te weinig Canadezen begrijpen dat dit eigenlijk een heel goede zaak zou zijn. First Nations leefden duizenden jaren lang duurzaam in deze buitengewone noordelijke ecosystemen. Toen arriveerden de Europese rijken, die naast andere plagen ook pokken en tuberculose met zich meebrachten. Het lokale uitsterven van bever en buffel volgde snel, evenals het totale uitsterven van de trekduif. De huidige kolonistenstaat heeft ongerepte meren vergiftigd met mijnafval, de spectaculaire bossen van het land ontdaan en de atmosfeer een van de hoogste koolstofemissies per hoofd van de bevolking ter wereld gegeven.zevende in de wereld in 2018– meer dan Saoedi-Arabië, dat tiende was, en de VS, dat elfde was). Inheemse visionairs hebben betere ideeën, zoals die gepresenteerd door Leanne Beta Samosake Simpson en Arthur Manuel, of wat dat betreft de Rode deal en Volksovereenkomst van Cochabamba.
Onder de inheemse soevereiniteit zouden Canadezen waarlijk gasten van de First Nations kunnen zijn, in staat om hun verplichtingen jegens hun gastheren en het land van hun gastheren na te komen, in plaats van de pionnen van de oorlog van de kolonistenstaat tegen degenen van wie het land was gestolen.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren