Tijdens zijn triomfalistische rondreis door India en Pakistan, waar hij heerszuchtig hoopt te zwaaien naar mensen die hij als potentiële onderwerpen beschouwt, heeft president Bush een route die steeds merkwaardiger wordt.
Voor de pitstop van Bush op 2 maart in New Delhi deed de Indiase regering heel haar best om hem ons parlement te laten toespreken. Een niet onbelangrijk aantal parlementsleden dreigde hem lastig te vallen, dus werd Plan Eén haastig op de plank gelegd. Plan twee was om Bush de massa te laten toespreken vanaf de wallen van het magnifieke Rode Fort, waar de Indiase premier traditioneel zijn toespraak op Onafhankelijkheidsdag houdt. Maar het Rode Fort, omringd door de overwegend islamitische bevolking van Oud Delhi, werd beschouwd als een veiligheidsnachtmerrie. Dus nu zijn we bezig met plan drie: president George Bush spreekt vanuit Purana Qila, het oude fort.
Ironisch, nietwaar, dat de enige veilige openbare ruimte voor een man die de laatste tijd zo enthousiast is over de moderniteit van India een afbrokkelend middeleeuws fort zou moeten zijn?
Aangezien de Purana Qila ook de dierentuin van Delhi herbergt, zal het publiek van George Bush bestaan uit een paar honderd gekooide dieren en een goedgekeurde lijst van gekooide mensen, die in India onder de categorie van ‘eminente personen’ vallen. Het zijn meestal rijke mensen die in ons arme land leven als dieren in gevangenschap, opgesloten door hun eigen rijkdom, opgesloten en gebarricadeerd in hun vergulde kooien, zichzelf beschermend tegen de dreiging van de vulgaire en weerbarstige menigten die ze door de eeuwen heen systematisch hebben onteigend.
Dus wat gaat er met George W. Bush gebeuren? Zullen de gorilla's hem aanmoedigen? Zullen de gibbons hun lippen krullen? Zal het hert met het wenkbrauwgewei grijnzen? Zullen de chimpansees grove geluiden maken? Zullen de uilen schreeuwen? Zullen de leeuwen gapen en de giraffen met hun prachtige wimpers knipperen? Zullen de krokodillen een verwante ziel herkennen? Zullen de kwartels dankbaar zijn dat Bush niet op reis is met Dick Cheney, zijn jachtpartner met het beruchte slechte doel? Zullen de CEO's het daarmee eens zijn?
Oh, en op 2 maart wordt Bush meegenomen naar het monument van Gandhi in Rajghat. Hij is zeker niet de enige oorlogsmisdadiger die door de Indiase regering is uitgenodigd om bloemen te leggen in Rajghat. (Onlangs hadden we nog de Birmese dictator generaal Than Shwe, zelf geen krimpend viooltje.) Maar als Bush bloemen op die beroemde plaat hooggepolijste steen legt, zullen miljoenen Indiërs huiveren. Het zal zijn alsof hij een halve liter bloed over de nagedachtenis van Gandhi heeft gegoten.
Wij zouden echt liever hebben dat hij dat niet deed.
Het ligt niet in onze macht om het bezoek van Bush tegen te houden. Het ligt in onze macht om ertegen te protesteren, en dat zullen we ook doen. De regering, de politie en de bedrijfspers zullen er alles aan doen om de omvang van onze verontwaardiging te minimaliseren. Niets wat de vrolijke kranten zeggen, kan het feit veranderen dat overal in India, van de grootste steden tot de kleinste dorpen, op openbare plaatsen en in privéwoningen, George W. Bush, de president van de Verenigde Staten van Amerika, de geïncarneerde wereldnachtmerrie, gewoon niet welkom.
[Arundhati Roy, de Booker Prize-winnende auteur van 'The God of Small Things' en 'The Ordinary Person's Guide to Empire', woont in New Delhi, India.]
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren