„ეს კოლექცია ორიენტირებულია კაპიტალიზმის ლეგიტიმურობის შექმნის ფუნდამენტურ პრობლემაზე“, განმარტავს Corporate Watch-ის თანამშრომელი რებეკა ფიშერი შესავალში. „როგორ შეიძლება არსებითად და ღრმად ანტიდემოკრატიული სისტემა შეიცავდეს და შეზღუდოს განსხვავებული აზრი და ამავე დროს წარმოაჩინოს თავი თითქოსდა „დემოკრატიულად“?
დიდი ბრიტანეთიდან და ჩრდილოეთ ამერიკიდან აქტივისტებისა და აკადემიკოსების წვლილით, წიგნის 20 თავი ეხმიანება კითხვას, რომელიც ასე აინტერესებდა მემარცხენე მოაზროვნეებს, როგორიცაა ნოამ ჩომსკი, რალფ მილიბენდი და ალექს კერი - თანხმობის წარმოება ლიბერალურ დემოკრატიებში.
„საქმე ის არის, რომ ჩვენ უნდა განვასხვავოთ რა ლიბერალური დემოკრატია აკეთებს და რა არის ეს ამბობს ასეა“, წერს დევიდ უაითი ლივერპულის უნივერსიტეტიდან. აშკარა წერტილი შეიძლება ვიფიქროთ, თუმცა სრულიად დაკარგულია ყველა ძირითადი ჟურნალისტი, რომლებიც გამუდმებით გვეუბნებიან, რომ აშშ და დიდი ბრიტანეთი ერაყში შეიჭრნენ დემოკრატიის გასაძლიერებლად.
ხარისხი და შინაარსი მნიშვნელოვნად განსხვავდება კოლექციაში. მედია ობიექტივი ხელს უწყობს ლიბერალური მედიის თანამონაწილეობის დამახასიათებელ მკაფიო და მკვეთრ ანალიზს დიდი ბრიტანეთის აგრესიულ საგარეო პოლიტიკაში, ხოლო მეთიუ ალფორდის მიერ ჰერმანისა და ჩომსკის პროპაგანდის მოდელის გამოყენება ჰოლივუდურ კინოში მომხიბლავია. ფიშერის საკუთარი წვლილი დეტალური და დამაჯერებელია, განსაკუთრებით მისი ფართო შესავალი და მისი კრიტიკა ნაკლებად ცნობილი ვესტმინსტერის დემოკრატიის ფონდისა და მისი „დემოკრატიის ხელშეწყობის“ საზღვარგარეთ.
სხვაგან ზოგიერთი თავი ზედმეტად აკადემიურია, სავსეა მშრალი, ჟარგონით მძიმე პროზით. მე ასევე რამდენიმე ავტორს ცოტა იმედგაცრუებული აღმოვაჩინე კოოპციაციის პროცესისა და ჰეგემონიის ქვეშ განსახლების პროცესის სრული უარყოფა. ელიტამ შეიძლება შეინარჩუნოს თავისი პოზიცია პოპულარული ზეწოლის მიმართ მცირე დათმობების მიღებით, მაგრამ ეს დათმობები პროგრესული ცვლილების მცირე, ძალიან რეალური მაგალითებია, ნამდვილად? ერთ-ერთი ასეთი თანამშრომელია ამერიკელი აქტივისტი ედმუნდ ბერგერი, რომელიც აკრიტიკებს არაძალადობრივი ცვლილების მომხრეებს, როგორებიც არიან სტივენ ცუნსი და ჯინ შარპი. ბერგერის თავში 2011 წლის ეგვიპტის აჯანყებაზე ნათქვამია, რომ აშშ-ს მთავრობა, სამოქალაქო საზოგადოების დონეზე მუშაობით, მძიმედ იყო ჩართული მუბარაქის დამხობაში. ეს თეზისი უხერხულად ემთხვევა იმ ფაქტს, რომ აშშ-ს მთავრობა იყო მუბარაქის მთავარი მხარდაჭერა ათწლეულების განმავლობაში - პარადოქსი, რომელსაც ავტორი არ ერევა და არ ხსნის.
ეს არის დიდი, ძალიან მკვრივი წიგნი - უნდა ჩასვათ და ამოხვიდეთ, ვიდრე წაიკითხოთ თავიდან ბოლომდე. Corporate Watch-ის რადიკალი აქტივისტების მიერ შედგენილი, ბევრი თავი რთული იქნება ზოგადი მკითხველისთვის მათი აკადემიური სტილის გამო. ეს წინააღმდეგობა ფართო საზოგადოების აღზრდისა და მოქმედებისკენ შთაგონების სურვილსა და მიუწვდომელ აკადემიურ ესეებს შორის არასოდეს მოგვარდება სრულად. თუმცა, ეს არის მნიშვნელოვანი თემა, რომელსაც ყველა დაინტერესებული უნდა შეეჭიდოს პროგრესული ცვლილებებით და დემოკრატიის მართვა, განსხვავებული აზრის მართვა მნიშვნელოვანი დამატებაა დებატებში.
Managing Democracy, Managing Consent გამოქვეყნებულია Corporate Watch-ის მიერ, ფასი 8 ფუნტი.
იან სინკლერი არის თავისუფალი მწერალი, რომელიც ცხოვრობს ლონდონში და ავტორია მარტი, რომელმაც შეძრა ბლერი: 15 წლის 2003 თებერვლის ზეპირი ისტორიაPeace News Press-მა გამოაქვეყნა. მასთან დაკავშირება შესაძლებელია [ელ.ფოსტით დაცულია] მდე https://twitter.com/IanJSinclair.
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა