Hlustendur munu líklega vita núna, að sagan í lok febrúar, ásamt lifandi myndbandsupptökum, um sveitir kjörins forseta Venesúela, Nicolás Maduro, sem brenndu vörubíla sem reyndu að koma umsátri landinu mat og lyfjum var röng. Vikum síðar, the New York Times (3/10/19) greindi frá því að ekki hafi verið kveikt í mannúðarflutningabílunum af hersveitum Maduro, heldur af andstæðingum Maduro mótmælenda sem köstuðu molotov kokteil. The Times lýst því hvernig falsa sagan festi rætur og fór frá bandarískum embættismönnum til fjölmiðla sem einfaldlega greindu fullyrðingar sínar sem staðreyndir án rannsóknar — og hljómar eitthvað af þessu kunnuglega?
Fólki líkar við CNNMarshall Cohen benti á Times afhjúpað eins og það væri bara áhugaverð þróun - „klassískt dæmi um hvernig rangar upplýsingar dreifast,“ sagði Cohen í kvak. Nema, eins og The InterceptGlenn Greenwald benti á (3/10/19), það var eigin net Cohen, CNN, sem leiddi leiðina í að dreifa lyginni um heiminn.
Og ekki bara með því að páfagauka opinberar fullyrðingar. Þann 24. febrúar var netið sagði áhorfendum að „a CNN teymi sá kveikjutæki frá lögreglunni Venesúela megin við landamærin kveikja í vörubílunum. Það var þá sem við komum til Mike Pence krafa að „harðstjórinn“ Maduro „dansaði eins og handlangarar hans...brenndu mat og lyf“; Marco Rubio athugasemd að „hver vörubíll sem Maduro brenndi bar 20 tonn af mat og lyfjum. Þetta er glæpur og ef alþjóðalög þýðir eitthvað þá verður hann að borga hátt verð fyrir þetta“; Mike Pompeo hnefahristingur, "Hvers konar veikur harðstjóri kemur í veg fyrir að matur berist til svöngs fólks?"
Það er ekki bara það að fyrirtækjafjölmiðlar munu aldrei, eftir milljón ár, snúa aftur til hvers þessara manna og krefjast þess að vita hvers vegna þeir munu ekki krefjast sams konar viðbragða, nú þegar svo virðist sem það hafi verið andstæðingar Maduros sem voru að kenna um. Það er meira að sjálft fréttamiðlunarferlið hér sem yfirborðslega er ákært verður ekki sjálft endurskoðað.
Þegar öllu er á botninn hvolft kom þessi falska saga inn í aðra ranga sögu: að stjórnvöld í Venesúela séu að hindra nauðsynlega mannúðaraðstoð til landsins. Ríkisstjórn Venesúela hefur og gerir leyfa aðstoð inn í land sitt — frá löndum sem eru það ekki ógnandi með virkum og vitundarlegum hætti að steypa kjörnum forseta af stóli með utanaðkomandi valdaráni. Hópar frá Rauða krossinum til SÞ hafa mótmælt einlægum fullyrðingum Bandaríkjanna um mannúðaráhyggjur. NPR (2/16/19) viðurkenndi að aðgerðir Bandaríkjamanna séu ekki eingöngu mannúðarlegar, heldur „einnig til þess fallnar að hvetja til stjórnarbreytinga í Venesúela – sem er ástæðan fyrir því að stór hluti alþjóðlega hjálparsamfélagsins vill ekkert hafa með það að gera.
Það, ásamt sönnunargögnum um að það hafi í raun verið mótmælendur stjórnarandstöðunnar sem brenndu vörubílana, myndi benda til þess að núverandi handrit væri snúið við, og þar með íhugað hvernig það handrit var skrifað í fyrsta lagi. En eins og gerðist með þessar spurningar um sannanir fyrir því að Saddam Hussein hafi massa eyðileggingu vopn—eða Kúbuflugvöllur í Grenada, eða Írakar að kasta börn út úr hitakassa, eða Norður-Víetnam skýtur á bandarísk skip í Tonkin flói— verslunarmiðstöðvarnar sem ýttu á bug röngum sögum munu ekki beina neinum nýjum tortryggni í garð opinberu heimildanna sem seldu þeim hana. Þeir munu heldur ekki veita fólkinu neina nýja virðingu eða vettvang (eins og Max Blumenthal, eins og Stígvél Riley) sem efaðist um kröfuna...ekki vikum síðar, heldur í rauntíma.
Þessar opinberu heimildir munu enn vera miðlægar og þeir sem spyrja spurninga munu enn vera lélegir. Þeir sem ekki trúa því að bandarísk stjórnvöld vinni, með stuðningi fyrirtækja í fjölmiðlum, að því að setja upp falskan söguþráð til að þrýsta á almenning til að styðja annað stríð gegn öðru landi gætu á þessum tímapunkti spurt sig: Ef þeir voru að gera það, hvernig myndi það líta öðruvísi út en það sem við sjáum núna?
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja