Það er eitthvað gríðarlega hræsni í því hvernig bandarískir stjórnmálaleiðtogar og fjölmiðlasérfræðingar fordæma fangelsun bandarískra ríkisborgara erlendis, en þegja um fjöldafangelsi fyrir svipuð brot í Bandaríkjunum. Almenn hneykslan kom fram með réttu þegar körfuboltastjarnan Brittney Griner var dæmd í níu ára fangelsi vegna fíkniefnamála í rússneskum vinnubúðum fyrr í þessum mánuði.
Varaforsetinn Kamala Harris var snögg að hoppa upp á siðferðilega háan hest sinn, krefjandi að Griner „ætti að sleppa strax. POTUS [Biden forseti] og ég, og öll ríkisstjórn okkar, erum að vinna á hverjum degi til að sameina Brittney … við ástvini.
Ekkert athugavert við mótmæli vegna þess sem lítur út fyrir að vera viðbjóðsleg gíslataka í Rússlandi, en ekki orð enn frá Hvíta húsinu um jafn skelfilegt mál nær heimilinu. Þetta átti sér stað í Mississippi þar sem Hæstiréttur staðfesti í júní a lífstíðardómur án skilorðs fyrir mann að nafni Allen Russel sem var dæmdur fyrir að hafa 43.71 grömm af marijúana. Á hverjum degi eru 374,000 Bandaríkjamenn í fangelsi eða fangelsi fyrir fíkniefnabrot, oft af minniháttar gerð.
Ég á ofangreinda sögu að þakka Jeffrey St Clair frá CounterPunch sem einnig gefur hrikalega tilvitnun í viðtal við John Ehrlichman, fyrrverandi liðsforingja Nixons forseta, um stefnu repúblikana fyrir 50 árum. Það er ekki mikið öðruvísi í endanlegum markmiðum sínum í dag:
„Viltu vita um hvað þetta [stríð gegn eiturlyfjum] var í rauninni? Ehrlichman sagði. „Nixon herferðin árið 1968, og Nixon Hvíta húsið eftir það, áttu tvo óvini: vinstri stríðsandstæðinginn og svart fólk. Skilurðu hvað ég er að segja? Við vissum að við gætum ekki gert það ólöglegt að vera annaðhvort á móti stríðinu eða blökkumenn, en með því að fá almenning til að tengja hippana við marijúana og svarta við heróín, og glæpamenn síðan hvort tveggja mjög, gætum við truflað þessi samfélög. Við gætum handtekið leiðtoga þeirra, ráðist inn á heimili þeirra, slitið fundi þeirra og svívirt þá kvöld eftir kvöld í kvöldfréttum. Vissum við að við værum að ljúga um lyfin? Auðvitað gerðum við það."
Ef einhver í Bretlandi ætti að finna einhverja yfirburðatilfinningu miðað við Ameríku eftir að hafa lesið ofangreint atriði, þá er það þess virði að velta fyrir sér breskum kow-tow til Washington vegna fangelsunar Julian Assange.
Lítum líka á ótrúlega skýrslu CIA áætlunar um að ræna Assange úr sendiráði Ekvador sem ég skrifaði um hér.
Úrval Cockburn
Nýjasta ofbeldið í Ísrael, Vesturbakkanum og Gaza hefur að mestu verið hunsað af vestrænum fjölmiðlum svo það er hollt – og skelfilegt – að lesa þetta stykki eftir einhvern jafn vel upplýstan mann og David Hearst.
Hann kemst að þeirri niðurstöðu að „ef herferðin til að afmá Vesturbakkann er skýr, þá er það jafnt raunin að slík aðgerð myndi kalla fram einmitt þá uppreisn sem hún er ætluð til að stemma stigu við. Vopnuð uppreisn á Vesturbakkanum er ekki lengur spurning um hvort, aðeins hvenær. Þetta er ekki bara afleiðing af hruni palestínskra yfirvalda, en yfirlýsing þeirra liggur ekki lengur fyrir í Jenin, eða reyndar Nablus. Báðar borgirnar hafa stofnað sínar eigin hersveitir. […] Einfaldlega sagt, Vesturbakkinn er fullur af byssum, sem flestar er hægt að fá auðveldlega á ísraelska markaðnum. Ný kynslóð Palestínumanna er að versla með bíla sína, starfsframa og að lokum eigið líf fyrir þá.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja