Heimild: Counterpunch
Miðað við árangur mengandi atvinnugreina við að fæða almenning með óupplýsingar um hlýnun jarðar, við þurfum að hugsa um hvernig eigi að eiga samskipti hlýnun jarðar betri en við höfum gert hingað til. Til þess þarf að skoða hvernig eigi að miðla flóknum vandamálum eins og hlýnun jarðar; það ætti að vera rammi fyrir umhverfissamskipti; við þurfum að taka þátt í málefninu „hagfræði-vs.-umhverfi“; allt þetta þarf að tengja við lýðræði; og að lokum þurfum við að miðla jákvæðum umhverfisbreytingum. Til að gera allt þetta þurfum við ramma til að þróa skilvirkari pólitísk samskipti. Við þurfum líka að vega upp á móti hlýnun jarðar afneitendur eins Charles Koch hver hefur flutti okkur til Óupplýsingaöldin.
Margir hafa harmað að margir umhverfishópar haldi áfram að endurskapa samskipti sem virka ekki vel. Til að laga þetta gæti maður viljað halda því fram að eftirfarandi grein snýst ekki um að finna upp nýja tillögu um að byggja upp betri heim. Þess í stað er sett fram einfalt líkan sem borgarar, samtök og samskiptafræðingar geta notað til að hugsa og bregðast við á annan hátt um vandamál sem núverandi aðferðir eru ekki að leysa. Einhver gæti viljað leggja til fimm skref:
1) Þróa samskiptaferli sem hvetur til samvinnu;
2) Gera betur fjölbreyttum hópum í ólíkum samfélögum kleift;
3) Byggja upp sterkari tengslanet með sameiginlegum verkefnum;
4) Afla stuðnings í kosningum og stefnumótun; og
5) Fáðu viðtöku frá stjórnmálaflokkum og ríkisstjórnum.
Fyrir utan það gæti maður líka viljað stinga upp á að tengja saman umhverfi til hagfræðinnar. Með því að gera það geta umhverfissamskipti sigrast á því sem er sett fram sem klofningur hagkerfis og umhverfis sem er notaður af hagsmunasamtökum til að rægja umhverfishópa og tillögur um sjálfbærni. Einkum gæti maður haldið því fram á móti einum af neoliberalismuppáhalds, nefnilega ofskynjanir af endalaus vöxtur. Maður gæti viljað gera sér grein fyrir því að hver sá sem trúir á ótímabundinn vöxt í einhverju líkamlegu, á líkamlega takmarkaðri plánetu, er annað hvort vitlaus eða hagfræðingur. Til að efla umhverfisrök gæti maður viljað taka þrjú skref:
1) Meta algeng en óframkvæmanleg samskipti sem hindra hugsun um breytingar;
2) Þróa hugmyndir og frásagnir sem skera saman flokka efnahags-, stjórnmála- og umhverfisvanda; og
3) Hannaðu samskiptaferli sem hjálpa til við að skipuleggja og virkja fjölbreyttan almenning til að krefjast árangursríkari lausna.
Nánast allt verkefni umhverfissamskipta er tileinkað því að berjast við það sem hægt er að lýsa sem Exxon Mobil, BPhagsmunagæslu fyrirtækja o.fl. Shell ein og sér hefur eytt yfir 100 milljónum dollara á áratugnum 2010-2020 í hagsmunagæslu fyrir Evrópusambandið. Hvar sem þessi fyrirtæki fara, gerist nánast það sama; stundum er enn verra endurskapað. Ef þetta heldur áfram munum við svo sannarlega sjá Óbyggilega jörðin sem CO2 magnið hefur náð meira en 400 hlutum á milljón þar sem 350 ppm eru almennt talin örugg efri mörk. Þetta eru óhlutbundin tölur sem vísa inn í framtíðina. Á meðan, með nokkrum undantekningum, eru flest hversdagsleg samskipti hönnuð til að halda okkur í augnablikinu, þvinguð á það sem er að gerast núna. Sama á við um stóran hluta fyrirtækjafjölmiðla, blaðablaða og tabloid-sjónvarp. Hvað varðar hlýnun jarðar þurfum við að forðast það sem Smythe kallaði einu sinni Samskipti Blindspot.
Þrátt fyrir þetta er heildarspurningin sem leiðir afganginn af þessari grein: Hvers konar samskipti, ásamt hvaða formum skipulagðs pólitísks valds, mun gera sameiginlegri sýn á pólitíska og efnahagslega umbreytingu kleift að þróast?aftur, fjögur skref eru lífsnauðsynleg:
Hugmyndaframleiðsla þar sem nefna mætti Gretu Thunberg sem dæmi;
Hugmyndir um pökkun: þetta gengur lengra en hvernig á að ramma inn skilaboð. Maður gæti hugsað sér þá staðreynd að hugmyndir eru líklegri til að flæða þegar þær eru settar fram og deilt með samsetningu mynda, memes, rökfræði gatnamótaflokka, traustra heimilda og fjölbreyttra fjölmiðlasniða og vettvanga;
Hugmyndir um netkerfi: núverandi tengslanet sem eru á móti umhverfisaðgerðum eru mun formlega skipulagðari, betri auðlindir og hafa betri aðgang að fjölmiðlakerfum.
Pólitísk upptaka: Velgengni Thunberg og milljónir samborgara hennar í framtíðinni með verkfalli um 1.4 milljóna barna í 112 löndum í ágúst 2018.
Maður gæti hugsað um þetta í vitundinni um að hið svokallaða nýfrjálshyggju frjálsa markaðsfyrirkomulag er orðið mun meira pólitískt ráðandi en umhverfishreyfingin. Þar af leiðandi, og eins Jameson sagði einu sinni, það er auðveldara að ímynda sér þaðan enda Fjölmenningar- heimurinn en an enda til kapítalismans. Samt sem áður, WWF sem hefur átt í samstarfi við Coca Cola, fyrirtæki sem tekur út grunnvatn í stórum stíl og sviptir staðbundin og oft fátæk samfélög bráðnauðsynlegri auðlind. Coca Cola framleiðir líka milljónir plastflöskur á hverjum degi. Þetta bendir til þess að hið öfluga WWF virðist taka þátt í greenwashing.
Hins vegar eru líka gildrur sjálfbærrar þróunar sem mæla með því að lausn vandamála sé ekki lengur raunhæfur kostur miðað við það sem við stöndum frammi fyrir. Yfirvofandi af Óbyggilega jörðin krefst algerrar endurhugsunar á efnahagslífi okkar. Þetta er brýn krafa í ljósi þess að í augnablikinu eyðir Þýskaland auðlindir í þeim hraða sem myndi krefjast 3.1 plánetu til að styðja ofneyslu lífsstíl sinn á bak við heimsleiðtoga Ástralíu með 5.4 plánetur, Bandaríkin með 4.8 plánetur og Sviss, Suður-Kóreu og Rússland öll með 3.3 . Vandamálið er að við höfum ekki svo margar jarðir - bara eina. Og leitin að annarri jörð í geimnum til að hertaka eftir að við höfum eytt jörðinni okkar er, enn sem komið er, frekar árangurslaus.
Þetta krefst þess að við bindum enda á hina undirliggjandi rándýru hagfræðilegu rökfræði sem hægt er að draga saman í einu orði: neoliberalism. Enn sem komið er mun þessi sjúklega ranghugsun halda áfram svo lengi sem vöxtur trumfar sjálfbærni að því marki að á þessum tímum býður efnahagsleg stöðnun upp á bestu horfur á umhverfisviðgerð. Þegar litið var á tímabundna efnahagslega stöðnun af völdum kórónuveirunnar 2020 og 2021 sem frelsara okkar, vakti brjálæði nýfrjálshyggjunnar höfuðið. Má þar nefna Planet of the Humans eftir Michael Moore og hugmyndin um hjarðónæmi, sem virðist vera að láta veika meðlimi hjarðarinnar deyja svo hinir sterku myndu lifa af og markaðir dafna. Hið sterka-vs-veika er Nietzsche-lík hugmynd sem tengist sósíal-darwinisma. Við sem manneskjur höfðum afsalað slíkum hugmyndum í ruslatunnu sögunnar, en Kórónuveiru heimsfaraldurinn virðist hafa endurvakið ákveðna fáránleika.
Slíkar öldur af framleiddu rugli streyma enn inn í almenna fjölmiðla í flestum lýðræðisríkjum. Í dag sjáum við þetta stundum í röngum upplýsingum fyrir tilviljun en meira í vísvitandi rangfærslum og samsærisfantasíum. Við sjáum þetta líka í nýfrjálshyggjunni og mörgum goðsögnum hennar eins og frjálsum markaði. Hins vegar hefur nýfrjálshyggja og lærisveinar hennar náð miklum árangri í að móta upptöku nýfrjálshyggjuhugmynda sem eru vel pakkaðar og nettengdar. Samt getum við lært fimm kennslustundir frá velgengni hugmyndafræði nýfrjálshyggjunnar:
1) Samræmd framleiðsla annarra hugmynda;
2) Pökkunarhugmyndir að breytingum með einföldum vinsælum frásögnum;
3) Tengja útbreiðslu hugmynda;
4) Pólitísk upptaka og stofnanafesting hugmynda og gilda; og
5) Að nýta pólitísk tækifæri
Einhver gæti lokað með þar til ýmsir hagsmunaaðilar breyta framleiðslu, umbúðum, tengslaneti og upptöku hugmynda um hvernig á að lifa betur með náttúrunni, munum við halda áfram að þjást af samskiptum og pólitík sem einblína á margföldun afraksturs óvirkrar hagfræði. Lokaorð mín eru að endurmynda hvað þýðir að dafna og dafna eru frelsandi athafnir.
Á endanum, hugtakið um framleiðslu, pökkun, tengslanet og upptöku hugmynda er vel ígrunduð og verðug tillaga til að vega upp á móti yfirgnæfandi krafti andstæðinga umhverfisaðgerða. Samt getum við ekki komist hjá því að tala um fílinn í herberginu. Í raun eru tveir fílar. Eitt er peningalegt vald fyrirtækja til að setja upp hægri sinnaðar hugveitur, fjármagna vafasamar rannsóknir sem fela það sem við stöndum frammi fyrir í hlýnun jarðar og hagsmunagæslu stjórnmálamanna o.s.frv.
Annar fíllinn er yfirburðir alþjóðlegra fyrirtækjafjölmiðla. Rétt eins og Shell og BP, o.s.frv., eru þetta fyrirtæki sjálf. Það sem bæði - auðlindafyrirtæki og fjölmiðlafyrirtæki - eiga það sameiginlegt er hagnaðarsjónarmið sem oft er dulbúið sem verðmæti hluthafa. Þar af leiðandi eru yfirburðir fyrirtækjafjölmiðla og vald þeirra til að móta opinbera umræðu, það er auðveldara að ímynda sér það an enda Fjölmenningar- heimurinn en an enda til kapítalismans. Á móti þessu er sú hugmynd að vel ígrunduð samskiptaleiðbeiningar aðstoðar okkur við að fara lengra en að endurskipuleggja sólstólana á Titanic. Ef okkur tekst ekki að ná þessu gæti sameiginleg framtíð okkar mjög vel verið Óbyggilega jörðin.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja