ساعتی را به زندگی و میراث امیری باراکا، شاعر، نمایشنامهنویس و سازماندهنده سیاسی میگذرانیم که روز پنجشنبه در سن 79 سالگی درگذشت. در سال 1960 او "مردم بلوز: موسیقی سیاهپوست در آمریکای سفید" را منتشر کرد که به عنوان اولین تاریخ بزرگ موسیقی سیاه پوست توسط یک آمریکایی آفریقایی تبار نوشته شده است. یک سال بعد مجموعه شعری با عنوان «مدرس مرده» منتشر کرد و برای نمایشنامه «هلندی» برنده جایزه اوبی شد. پس از ترور مالکوم ایکس در سال 1970، او به هارلم نقل مکان کرد و تئاتر Black Arts Repertory را تأسیس کرد. در اواخر دهه 1963، باراکا به زادگاهش نیوآرک بازگشت و تمرکز بیشتری بر سازماندهی سیاسی کرد، که باعث شد FBI او را به عنوان "کسی که احتمالا به عنوان رهبر جنبش پان آفریقایی در ایالات متحده ظاهر شود" معرفی کند. باراکا تا زمان بستری شدن در بیمارستان در اواخر سال گذشته به نوشتن و اجرای شعر ادامه داد و مجموعه ای از آثار را به جای گذاشت که بر نسل جوانی از هنرمندان هیپ هاپ و شاعران اسلم تأثیر زیادی گذاشت. چهار تن از رفقا و دوستان دیرینه باراکا به ما ملحق می شوند: سونیا سانچز، نویسنده، شاعر، نمایشنامه نویس و فعال مشهور. فیلیپه لوسیانو، شاعر، فعال، روزنامه نگار و نویسنده که از اعضای اصلی گروه شعر و موسیقی The Last Poets بود. کوموزی وودارد، استاد تاریخ در کالج سارا لارنس و نویسنده کتاب «ملت درون یک ملت: امیری باراکا و سیاست قدرت سیاه»؛ و لری هام، رئیس سازمان خلق برای پیشرفت در نیوآرک، نیوجرسی. قسمت دوم این مصاحبه را ببینید.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا